Συνέντευξη στο περιοδικό Down Town και τον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου παραχώρησε η Άννα Βίσση.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Πώς είναι να «επιστρέφεις» κάθε φορά στην Κύπρο, Άννα, όπως θα συμβεί στις δύο μεγάλες σου συναυλίες, στις 30 και 31 Αυγούστου, στο Αμφιθέατρο της Σχολής Τυφλών, στη Λευκωσία, και στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας, αντίστοιχα – πέρα από τους συναισθηματικούς δεσμούς που, προφανώς, έχεις με το «σπίτι» σου;
Κάθε φορά που προγραμματίζεται μια συναυλία μου στην Κύπρο αισθάνομαι το ίδιο ωραία, και νιώθω πως είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να ξαναδώ αγαπημένους μου ανθρώπους – αλλά και τόπους! Το δε κοινό κάθε φορά μου δίνει τόση αγάπη, πράγμα ανεκτίμητο για έναν καλλιτέχνη.
Από τις πρώτες μέρες πάντως οι δύο αυτές συναυλίες σου είναι sold out. Αυτό συμβαίνει και με πολλές εμφανίσεις σου σε όλη την Ελλάδα. Γιατί, νομίζεις; Είναι η διαχρονικότητα; Είναι το «παλιό κρασί» που αρέσει στο κοινό και είναι δοκιμασμένο; Είναι το μεγάλο ρεπερτόριο; Είναι το γεγονός πως σαρώνεις στα live; Είναι η… «απόλυτη» που λατρεύει ο κόσμος;
(Γελάει). Ελπίζω να είναι όλα αυτά που λες, γιατί για μένα μόνο χαρά και περηφάνεια με κάνουν να νιώθω. Μετά από 50 χρόνια σχεδόν που τραγουδάω και υπάρχω στον κόσμο της μουσικής, με ενδιαφέρει να «συντονίζομαι» με την εποχή και να καταφέρνω να συγχρονίζομαι. Κάτι που μέχρι τώρα φαίνεται πως συμβαίνει. Είμαι άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό και μου αρέσει να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι. Ο φόβος και η συντηρητικότητα δεν υπάρχουν στο «λεξιλόγιό» μου.
Σε βλέπω πάντως στο stage και μένω άφωνος, Άννα! Τι σε κρατά τόσο ενεργή, τόσο με διάθεση… πρωτοεμφανιζόμενης, εκτός από την μεγάλη ενέργεια που ανταλλάσσεις με το κοινό;
Είναι πολλά αυτά που μου συμβαίνουν στο stage, η αλήθεια. Είναι, σίγουρα, πως μου αρέσουν τα τραγούδια μου, το ρεπερτόριό μου που είναι μεγάλο και γεμάτο από διαφορετικά ακούσματα – σαν είδη εννοώ. Επίσης, είναι και η αντίδραση του κόσμου στα τραγούδια μου -που μετράνε αρκετά από αυτά 40-50 χρόνια-, που τα τραγουδάνε λες και βγήκανε τώρα! God bless Καρβέλα… (χαμογελάει). Μετά είναι και η αγάπη που έχω για τα live, η σχέση μου με τους μουσικούς μου, τους τραγουδιστές, όλη τη μπάντα και όλους τους συνεργάτες μου. Κάθε φορά είναι και μια άλλη παράσταση, μια άλλη ιστορία, γεμάτη μουσικότητα, συναισθήματα, χιούμορ και απρόβλεπτα. Και, σίγουρα, η επαφή που καταφέρνουμε -ο κόσμος κι εγώ μαζί- να έχουμε. Αυτή είναι η μαγεία του live!
Πάντως, αν και «απόλυτη» και -αδιαμφισβήτητα- σταρ -μία από τις μεγαλύτερες αυτή τη στιγμή σε Ελλάδα και Κύπρο-, συνεχίζεις να διατηρείς την απλότητά σου, την σεμνότητά σου – σαν όλη αυτή η αποθέωση του stage να αφορά μία άλλη και όχι εσένα. Θυμάμαι όταν γνωριστήκαμε που μου ‘πες «γιατί μου μιλάς στον πληθυντικό; Στον ενικό να μου μιλάς!». Τι σε κρατά, λοιπόν, ταυτόχρονα τόσο προσγειωμένη; Τι σε κάνει τόσο «κανονική»;
Αυτή είναι η προσωπικότητά μου, ο χαρακτήρας μου. Και, ναι, θέλω να μου μιλούν στον ενικό γιατί η ευγένεια δεν προκύπτει από τον πληθυντικό, αλλά από τον τρόπο και τον τόνο που μιλάει κανείς.
Μέσα στο σπίτι σου δεν υπάρχει η «Βίσση», η σταρ; Μόνο η Άννα;
(Γελάει). Η «Βίσση» είναι κρεμασμένη σε κάποιο τοίχο, η «Άννα» κυκλοφορεί ελεύθερα!
Τα εγγόνια σου έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ποια είναι η… γιαγιά τους;
Δεν ξέρω, ειλικρινά, τι να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, γιατί δεν έχω ούτε εγώ προσπαθήσει να συνειδητοποιήσω κάτι παραπάνω από αυτό που απλά ζω ως καλλιτέχνης. Σίγουρα, βλέπουν τη γιαγιά τους να τραγουδάει και ο κόσμος να τη χειροκροτάει, να βγάζει φωτογραφίες στη καθημερινότητα με πολύ κόσμο που της το ζητάει, και αυτό που βλέπω να τους συμβαίνει είναι να χαίρονται και να είναι περήφανοι μάλλον. Στον Νίκο ειδικά, αρέσει να ανεβαίνει στη σκηνή και να κάθεται δίπλα μου, μαζί μου, την ώρα που λέω το «Δώδεκα»…
Αλήθεια, πώς λειτουργείς μαζί τους; Τι κάνετε μαζί;
Πολλά και φυσιολογικά πράγματα. Ως επί το πλείστον, ό,τι αρέσει σε αυτούς: Λούνα παρκ, βουτιές, σινεμά, στήνουμε lego, sports και μου παίζουν τη μουσική που τους αρέσει! Κι έτσι μαθαίνω και τι γίνεται στις γενιές αυτές!
Η οικογένειά σου και ο τρόπος που μεγάλωσες στην Κύπρο σε έχουν «διαφυλάξει», νομίζεις, όλα αυτά τα χρόνια από το να χάσεις την μπάλα; Με την οποία μάλιστα, όπως είδα και σε ένα βιντεάκι που ανέβηκε πρόσφατα, διατηρείς άριστες σχέσεις, αφού σε παρακολουθήσαμε να τραγουδάς με την Λία, ενώ είναι γνωστή η μεγάλη αδυναμία που έχεις στην Νίκη -που είναι και «ο άνθρωπος εμπιστοσύνης» σου σε όλα-, αλλά και στην μαμά σας…
Μεγάλωσα φυσιολογικά θα έλεγα, μέσα σε αγαπημένη ατμόσφαιρα, αλλά και σε ένα σπίτι γεμάτο από μουσική που πιστεύω πως έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τι ακολούθησε μετά. Μαζί με τη Λία περάσαμε πολλές ωραίες στιγμές, μελετώντας και ετοιμάζοντας τις εμφανίσεις μας -τότε- στα παλιά χρόνια. Η δε μάνα μας ήταν η «the coach!» – απίστευτα δυναμική γυναίκα, που η πυγμή της στάθηκε σπουδαίος παράγοντας για το μέλλον μας. Ο μπαμπάς, ένας γλυκός και χαλαρός παρατηρητής και η Νίκη, που ενώ είχε κι αυτή ταλέντο δεν συμμετείχε στις αρχές, αλλά μετά από πολλά χρόνια -και τώρα πλέον σταθερά- έγινε το δεξί μου χέρι και η συνεργάτιδά μου στη δουλειά, ο λιμένας-άνθρωπος που του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Ποια είναι, σήμερα, η «οικογένειά» σου; Τι θα ονόμαζες πια οικογένεια;
…Τους ανθρώπους που εκτιμώ και μπορώ να περάσω μαζί τους ωραία, χωρίς να με ενοχλεί τίποτα σε αυτούς. Και αυτά που μας συνδέουν να έχουν βαθιές και ειλικρινείς βάσεις.
Το συνειδητοποιείς καμιά φορά πως έχουν περάσει ήδη 50 χρόνια από το 1973 που πραγματοποίησες την πρώτη σου δισκογραφική συμμετοχή – τότε, μαζί με τον Γιάννη Καλατζή, στο τραγούδι «Λέγοντας και κλαίγοντας» σε μουσική Βασίλη Δημητρίου και στίχους του Μάνου Ελευθερίου; Το είχες ονειρευτεί ποτέ όλο αυτό το ιλιγγιώδες που θα ακολουθούσε, μικρό κοριτσάκι, στο πατρικό σου, στην Λάρνακα, όπου μεγάλωνες και σκεφτόσουν το μέλλον σου στη μουσική;
Όχι, σίγουρα όχι. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον του. Μπορεί, ίσως, να ονειρευτεί κάποια πράγματα, γεγονός που μου συνέβη, αλλά αυτό που τελικά εξελίχθηκε και είμαι εγώ σήμερα με τίποτα δεν το είχα «προβλέψει».
Τι κρατάς και τι «πετάς» από αυτές τις πέντε δεκαετίες μεγάλης καριέρας, Άννα;
Η ερώτηση αυτή δεν απαντιέται παρά μόνο σε ένα βιβλίο… Επιφυλάσσομαι.
Μεγαλώνοντας, θα έλεγες πως συγχωρείς πιο εύκολα; Ακόμη και ανθρώπους που μπορεί να σε πρόδωσαν βαθιά στο παρελθόν;
Ναι, σίγουρα…
Ποτέ δεν έκρυψες τις μεγάλες σου ευαισθησίες. Στο χώρο που κινείσαι δεν προσπάθησες ποτέ, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, να «σκληρύνεις» για να επιβιώσεις;
Όλοι οι άνθρωποι καλούμαστε να το κάνουμε αυτό πιστεύω, ό,τι δουλειά και να κάνουμε, σε όποιο επίπεδο και να βρισκόμαστε. Ο κόσμος είναι ένα σκληρό «πεδίο μάχης», αλλά και μια πανέμορφη αλάνα…
Καταφέρνεις πάντως να ανανεώνεις την μουσική σου συνεχώς, τις συνεργασίες σου, τον τρόπο που επικοινωνείς την μουσική σου με το κοινό. Όπως συμβαίνει τώρα και με το «Αίμα», το νέο σου τραγούδι που κυκλοφορεί από την Panik Gold. Να υποθέσω πως περιβάλλεσαι κυρίως από νέους ανθρώπους, πως ενημερώνεσαι συνεχώς, πιάνοντας τα «σήματα» της σημερινής εποχής;
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε από τον Νίκο Καρβέλα, που εδώ και πολλά χρόνια γράφει για μένα τραγούδια που ήταν πάντα πολύ μπροστά από την εποχή τους – γι’ αυτό και σήμερα ακόμα τραγουδιούνται και αγαπιούνται. Έτσι γράφτηκε και το «Αίμα». Και μετά έρχομαι εγώ, που ψάχνομαι αρκετά με θέματα γύρω από το πώς θα το παρουσιάσω, με ποιον θα συνεργαστώ και πώς θα ‘θελα να το πω.
Τολμάς πάντως. Δηλαδή, είναι χαρακτηριστικό πως εσύ η ίδια έστειλες μήνυμα στο Instagram της Daphne Lawrence για να συνεργαστείτε… Δεν έβαλες κανέναν συνεργάτη σου να το κάνει αυτό, καμία εταιρεία. Έτσι πάντα συνεχίζεις να λειτουργείς; Αυθόρμητα και όπου σου «μιλήσουν» οι κεραίες σου;
Ναι, το έκανα εγώ γιατί βιαζόμουν (γελάει)! Το να συμμετάσχει η Daphne στο τραγούδι πάντως, προέκυψε μέσα στο στούντιο, εντελώς αυθόρμητα. Στο μυαλό μου άκουγα γυναίκα να «ραπάρει», κάτι που έκανε υπέροχα.
Εσύ, αλήθεια, τι μουσική ακούς – από ελληνικά και από ξένα ακούσματα;
Κυρίως ροκ του ‘70 αλλά και από άλλες δεκαετίες, πολλά και διάφορα που μου αρέσουν και θεωρώ αξεπέραστα, διαχρονικά και αυθεντικά.
Παλιά σου τραγούδια θα βάλεις ποτέ να ακούσεις στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο – με λίγη νοσταλγία ίσως;
Σε ειδικές περιπτώσεις, ναι. Για παράδειγμα, όταν παίζουμε χαρτιά με φίλους βάζουμε από παλιά μέχρι σημερινά και σχολιάζουμε. Πολλές φορές μάλιστα, ακούω τραγούδια που ούτε καν θυμάμαι πως τα έχω πει εγώ!
Η άποψή σου για την trap -για την οποία πολύς λόγος γίνεται τελευταία- και τους τράπερς -αλλά και τον τρόπο που ορισμένοι από αυτούς λειτουργούν-, ποια είναι;
Κοίτα, είναι θέμα γούστου, βιωμάτων και σίγουρα κάθε γενιάς – του τι αποφασίζει και τι θέλει να ακούσει. Εγώ, γενικά, όπως σου είπα, ακούω άλλα πράγματα. Αλλά πρόσφατα μου έβαλαν οι εγγονοί μου να ακούσω έναν rapper που τους αρέσει πολύ και τον άκουσα με ενδιαφέρον. Pop Smoke λέγεται. Συνεχίζω να τον ακούω δε, έχω να σου πω. Αυτό σημαίνει πως όσο «κολλημένοι» και να είμαστε με πράγματα που έχουμε συνηθίσει να ακούμε, πάντα μπορεί να βρεθεί κάτι που θα μας εκπλήξει – αρκεί να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά!
Στην Κύπρο θα βρίσκεσαι και πάλι τον Σεπτέμβριο, με εμφανίσεις σου στις «Notes Live», μαζί με τον Κωνσταντίνο Χριστόφορου. Νομίζω πως είχες πολλά χρόνια να εμφανιστείς σε συνεχόμενες βραδιές, σε μαγαζί στην Κύπρο. Τι σε έπεισε;
Οι «Notes Live» είναι ένα στέκι που ο Κωνσταντίνος κατάφερε να δημιουργήσει στη Λεμεσό, εδώ και κάποια χρόνια, και χαίρομαι γι’ αυτόν και τους συνεργάτες του. Το άκουσα με χαρά το γεγονός πως θα μπορούσα να παίξω με την μπάντα μου, όπως κάνω εδώ και 7 χρόνια στο «Hotel Ερμού». Συνήθως κάνω μία, δυο συναυλίες και φεύγω. Τώρα, όλο τον Σεπτέμβριο, όλα τα Σαββατοκύριακα, θα τα περάσω στην πατρίδα μου. Τι πιο ωραίο! «Κι έχω τόσα να θυμάμαι»…
Εσύ, πώς «εξαφανίζεσαι» εσύ από όλους και απ’ όλα κάνοντας αποσυμπίεση, Άννα;
Όταν δεν δουλεύω μόνο, τότε μόνο μπορώ.
Να τολμήσω να ρωτήσω αν ανάμεσα σε όλα που έχουν γειωθεί και απομυθοποιηθεί πια στη ζωή σου είναι και ο έρωτας;
Όχι βέβαια. Δεν σ’ αφήνει αυτός και να θες! (γελάει).
Για πόσο ακόμη θα τραγουδάς, Άννα; Έχεις βάλει ένα χρονοδιάγραμμα «τέλους» για να απολαύσεις, κάποια στιγμή, ανθρώπους και πράγματα που δεν προλάβαινες μέχρι σήμερα, ή «όσο έχεις φωνή θα μας τραγουδάς»;
…No comment.
Info: Η Άννα Βίσση θα βρίσκεται µαζί µε τους συνεργάτες της στην Κύπρο, για δύο µεγάλες συναυλίες που θα γίνουν στις 30/8 και 31/8 στο Αµφιθέατρο της Σχολής Τυφλών, στη Λευκωσία, και στο Παττίχειο ∆ηµοτικό Αµφιθέατρο Λάρνακας, αντίστοιχα (Εισιτήρια στο tickethour.com). Παραγωγή/∆ιοργάνωση: Galaxias Live Productions.
Επίσης, στις 8/9 η Άννα Βίσση θα τραγουδήσει, µαζί µε τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου, στο επίσηµο φιλανθρωπικό δείπνο που θα διοργανωθεί στο Προεδρικό Μέγαρο, σε µία µεγάλη εκδήλωση αγάπης που διοργανώνει ο Ανεξάρτητος Φορέας Κοινωνικής Στήριξης. Tα έσοδα που θα συγκεντρωθούν στο πλαίσιο της εκδήλωσης, θα δοθούν για οικονοµική ενίσχυση του Φορέα.
Όλο τον Σεπτέµβριο, κάθε σαββατοκύριακο, η Άννα Βίσση µαζί µε τους µουσικούς της και τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου (τις Κυριακές), θα εµφανίζονται για µερικές σπάνιες, µοναδικές βραδιές, στο «Notes Live», στη Λεµεσό (για κρατήσεις, τηλέφωνο: 25344344).
Το νέο single της Άννας Βίσση «Αίµα», σε µουσική και στίχους του Νίκου Καρβέλα, κυκλοφορεί από την Panik Gold.
- Φωτογραφίες: Μαρία Κουτρουμπή, Παναγιώτη Καδίγκος
