Η γνωριμία, ο κεραυνοβόλος έρωτας, η συγκατοίκηση, η εγκυμοσύνη, ο γάμος. Το σούπερ κορίτσι της αθλητικής δημοσιογραφίας, Άντρεα Καφά, λίγο πριν φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί, μιλά για τη ζωή της που είδε να αλλάζει σε λιγότερο από έναν χρόνο. Και της αρέσει.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δημητρίου
Δύο μήνες πριν από την άφιξη του πρώτου σου παιδιού, ποιο συναίσθημα κυριαρχεί αυτή τη στιγμή μέσα σου;
Νομίζω η ανυπομονησία. Έχω μεγάλη αγωνία να κρατήσω στην αγκαλιά μου το μωράκι μου και νιώθω ότι όσο περνά ο καιρός συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο αυτό που πρόκειται να συμβεί. Στην αρχή, όλα είναι λίγο πιο «θεωρητικά» και στο περίπου, όμως με την ημερομηνία να πλησιάζει, είναι εκεί ακριβώς που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Σε γενικές γραμμές, νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια πολύ όμορφη περίοδο της ζωής μου και προσπαθώ να την απολαύσω όσο γίνεται.
Στο γήπεδο εξακολουθείς να κατεβαίνεις;
Ναι, γιατί τουλάχιστον για την ώρα, νιώθω εντάξει να το κάνω. Σίγουρα όχι με την ίδια ευελιξία που είχα πριν από την εγκυμοσύνη, όμως μέχρι εκεί που μπορώ, θα συνεχίζω τη δουλειά μου, την οποία πλέον απολαμβάνω ακόμα περισσότερο, αφού όλοι μου δείχνουν ότι με νοιάζονται πολύ. Δεν έχω παράπονο. Για χώρο που δεν είναι συνηθισμένοι σε γυναίκες και δη έγκυες γυναίκες, όλοι είναι πάρα πολύ προσεκτικοί. Ακόμη και ένας μίνι τσακωμός να γίνει για μια κάρτα την ώρα του παιχνιδιού, όλοι έχουν την έγνοια να μην πλησιάσει το οτιδήποτε κοντά μου ή έρχονται και μου φέρνουν νερό, σοκολάτες και γενικά ό,τι νομίζουν ότι χρειάζομαι. Η περιποίηση είναι άψογη.
Να υποθέσω ότι τώρα είστε στη φάση που οργανώνετε το δωμάτιο του παιδιού;
Μην φανταστείς ότι έχουμε κάνει και πάρα πολλά πράγματα. Πήραμε μέχρι στιγμής κάποια ρουχαλάκια, κάποια παιχνιδάκια, τη συρταριέρα του και διάφορα άλλα μικροπράγματα, αλλά τα πιο βαριά και τα πιο απαραίτητα, τώρα ξεκινήσαμε να τα μαζεύουμε.
Μαθαίνεις ότι το παιδί που θα γεννήσεις είναι αγόρι. Χαίρεσαι;
Πολύ, γιατί ο Ανδρέας που για κάποιο λόγο ήταν σχεδόν σίγουρος από τον πρώτο μήνα γι’ αυτό, με είχε βάλει και μένα σε αυτή τη διαδικασία και έτσι ήμουν κάπως προετοιμασμένη μέσα μου. Όταν πήγαμε στη γιατρό για την εξέταση, εκείνη κρατώντας τον φάκελο, όπου μέσα αναγραφόταν το φύλο του παιδιού, μάς ρώτησε αν θέλαμε να τον ανοίξει. Της είπα κατευθείαν ναι, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε gender reveal. Δεν μπορούσα για κανένα λόγο να αντέξω στην ιδέα ότι κάποιος άλλος θα ήξερε το φύλο του παιδιού μου και εγώ όχι. Οφείλω να ομολογήσω ότι όσο περνάει ο καιρός και κάθομαι και χαζεύω στο Instagram όλα εκείνα τα τρυφερά βίντεο, που δείχνουν την όμορφη σχέση που έχει μια μαμά με τον γιο της, πραγματικά δεν βλέπω την ώρα να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου.
Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο ανακοίνωσες την εγκυμοσύνη σου;
Στην αδερφή μου το είπα και μάλιστα τηλεφωνικά, γιατί εκείνη ήταν στη Λεμεσό, εγώ στη Λευκωσία και δεν άντεχα να περιμένω μέχρι να συναντηθούμε. Έπαθε σοκ, παρόλο που είχα συζητήσει από πριν μαζί της ότι με τον Ανδρέα θα ξεκινούσαμε χαλαρά τις προσπάθειες για να αποκτήσουμε ένα μωράκι. Η αλήθεια, δεν το περίμενε ότι μέσα σε έναν μήνα θα της έλεγα ότι τελικά είμαι έγκυος. Και καμιά φορά, άλλο να το λες θεωρητικά και άλλο να έρχεται η ώρα που η αδερφή σου ή κάποιος δικός σου άνθρωπος θα σου ανακοινώσει ότι θα κάνει παιδί. Η Ελίνα σοκαρίστηκε, αλλά ευτυχώς της πέρασε γρήγορα.
Είσαι από τα κορίτσια που πάντα ήθελαν να κάνουν οικογένεια, παιδιά; Έβλεπες τον εαυτό σου μέσα σε όλο αυτό;
Δεν μπορώ να πω ούτε ότι με έβλεπα ούτε ότι δεν με έβλεπα μέσα σε μια οικογένεια, με την έννοια ότι δεν είχα ποτέ εμμονή ότι έπρεπε μια μέρα να κάνω παιδί πάση θυσία. Αυτό για το οποίο ήμουν απόλυτα σίγουρη, όμως, ήταν ότι αν έκανα ποτέ μου οικογένεια, αυτό θα γινόταν μετά την ηλικία των τριάντα. Γι’ αυτό, ούτε το προσπάθησα σε μικρότερη ηλικία, ούτε μου βγήκε ούτε μου τα έφερε η ζωή με τρόπο που θα με έβαζε σε μια τέτοια διαδικασία και ούτε το ήθελα κιόλας νομίζω. Ήθελα πρώτα να τελειώσω με μένα, να νιώθω εγώ γεμάτη μέσα μου και μετά να προχωρήσω. Όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι θα έβρισκα και τον άνθρωπο που θα με ενέπνεε να δημιουργήσω οικογένεια. Τελικά, αυτό ακριβώς συνέβη. Επειδή από την αρχή καταλάβαμε με τον Ανδρέα πού πήγαιναν τα πράγματα μεταξύ μας, δεν θέλαμε να το καθυστερήσουμε περισσότερο. Ήμασταν έτοιμοι.
Λαμβάνονται, νιώθεις, πιο γρήγορα κάποιες αποφάσεις, όταν είσαι σε μια πιο ώριμη ηλικία;
Ναι, όχι απαραίτητα επειδή υπάρχει η πίεση του χρόνου, αλλά κυρίως γιατί πλέον είσαι σε θέση να μετράς τα πράγματα καλύτερα. Με τον Ανδρέα συζητήσαμε πολλές φορές ότι νιώθαμε από την αρχή έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα στη σχέση μας. Ήμασταν και οι δύο συνειδητοποιημένοι, ξέραμε τι μας γίνεται, ήμασταν καλά μεταξύ μας, επομένως συμφωνήσαμε ότι δεν υπήρχε λόγος να καθυστερούμε την εξέλιξη των πραγμάτων.
Η ίδια σε ποια φάση ήσουν, όταν έγινε η γνωριμία σου με τον Ανδρέα;
Σε μια πολύ περίεργη φάση. Μάλιστα, θυμάμαι ότι όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε, που σκέφτηκα ότι ίσως και να ήρθε λίγο νωρίς στη ζωή μου η γνωριμία μου με τον Ανδρέα, γιατί στα προσωπικά μου ένιωθα ότι είχα πέσει κάπως. Ήμουν σε μια φάση που σκεφτόμουν ότι δεν μου βγαίνει με τις σχέσεις και ότι ίσως και να έμενα και μόνη μου στο τέλος. Είναι εκεί που απογοητεύεσαι λίγο και γενικότερα από τη ζωή, όσο μεγαλώνεις. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο μπήκε στη ζωή μου ο Ανδρέας «μπαμ», διαψεύδοντας τα πάντα.
Πώς έγινε η γνωριμία σας;
Με τον Ανδρέα γνωριζόμασταν «θεωρητικά», λόγω του χώρου, αλλά όχι προσωπικά. Από κοντά γνωριστήκαμε σε μια εκδήλωση, λέγοντας ένα γεια, τι κάνεις. Είχαμε ψιλομιλήσει για δουλειά αλλά χωρίς πολλά πολλά. Μετά από ένα διάστημα έτυχε να βγούμε με κοινή παρέα και ήταν εκεί που ουσιαστικά γνωριστήκαμε καλύτερα.
Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε στον Ανδρέα;
Νομίζω ο τρόπος που έχει γενικότερα ως άνθρωπος. Ο τρόπος που μου μιλά, που συμπεριφέρεται αλλά και ο τρόπος που με κοίταζε από την αρχή, για να πω και την αλήθεια. Του το είπα μετά, ότι κατάλαβα από τον τρόπο που με κοίταζε και από τον τρόπο που μου συμπεριφερόταν ότι κάτι υπήρχε. Με έκανε νιώθω ξεχωριστή, ότι κάτι έχουμε, χωρίς να είχαμε ακόμα κάτι. Η προσέγγιση που είχε, ακόμα και στο φιλικό, στο κοινωνικό, ένιωθα ότι έχει άλλη υπόσταση μαζί μου. Ένιωθα ότι υπάρχει χημεία, ότι υπάρχει κάτι.
Η συγκατοίκηση πότε ήρθε;
Από τον πρώτο μήνα νομίζω. Έγινε χωρίς να το πολυσυζητήσουμε. Όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε, ήμασταν κάθε μέρα μαζί, μέχρι που λίγες μέρες μετά, μου είπε «πάρε τα κλειδιά μου, φέρε τα πράγματά σου και έλα να μείνουμε μαζί». Έτσι κι έγινε.
Πώς είναι πλέον η καθημερινότητά σας;
Προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα μαζί. Και στη δουλειά μπορεί να πηγαίνουμε μαζί και σε έξτρα δουλειές που μπορεί να τύχει να πάει ο Ανδρέας ή ακόμα επιδιώκουμε να με πηγαίνει εκείνος στη δουλειά, για να περνάμε λίγο ακόμα χρόνο μαζί στο αυτοκίνητο. Γενικά βγάζουμε το πρόγραμμά μας με τρόπο που να είμαστε μαζί. Δεν θα πάει ο Ανδρέας έξω μόνος του ή εγώ μόνη μου. Τα κάνουμε όλα μαζί. Και μέσα στο σπίτι και έξω από το σπίτι. Και σπίτι υπάρχει ένας συνεταιρισμός, για να γίνονται οι δουλειές. Είναι teamwork.
Στα αθλητικά τα βρίσκετε μεταξύ σας;
Ναι, ευτυχώς είναι και ο Ανδρέας πάρα πολύ των αθλητικών, οπότε βλέπουμε μαζί στο σπίτι, όλα εκείνα που πρέπει να παρακολουθώ για τη δουλειά μου. Ασχολείται πολύ, συζητούμε, μπορεί να τσακωθούμε και λίγο καμιά φορά, λόγω των έντονων απόψεων που έχουμε και οι δύο μας, ενώ πολλές φορές με συμβουλεύει κιόλας για τη δουλειά μου.
Ποιες αλλαγές νομίζεις ότι θα φέρει στη σχέση σας, η γέννηση του γιου σας;
Δεν ξέρω, και εγώ αναρωτιέμαι καμιά φορά, γιατί ξέρω ότι θα αλλάξει ολόκληρη η ζωή μας, οι συνήθειες που έχουμε σήμερα και γενικά η καθημερινότητά μας. Από την άλλη, όμως, επειδή η εγκυμοσύνη μάς έφερε πιο κοντά ως ζευγάρι, με τον ίδιο τρόπο νομίζω θα λειτουργήσει και ο ερχομός του παιδιού μας, κυρίως σε ό,τι αφορά τη συναισθηματική σύνδεση που έχουμε μεταξύ μας. Δηλαδή, στην αρχή αν κάναμε και κανένα ψιλοτσακωμό για βλακείες, μόλις ήρθε η εγκυμοσύνη, κόπηκαν όλα. Ήταν λες και σοβαρευτήκαμε περισσότερο ο ένας προς τον άλλο. Νομίζω και η ευθύνη που νιώθουμε ότι έχουμε πλέον ο ένας για τον άλλο είναι διαφορετική. Άλλο να είσαι απλά σε μια σχέση, άλλο να ξέρεις ότι θα γίνεις γονιός και άλλο να είσαι γονιός.
Τι δεν θα ήθελες να αλλάξει μεταξύ σας, όταν θα έρθει το μωρό;
Η σημασία που δίνουμε ο ένας στον άλλο, που νομίζω αν αλλάξει, θα το καταλάβουμε και ίσως να μας επηρεάσει. Εντάξει, το πρώτο διάστημα είναι δύσκολο αλλά, είπαμε και οι δυο μας ότι θέλουμε να έχουμε προτεραιότητα ο ένας τον άλλο, ό,τι και να συμβεί. Να μην το χάσουμε μεταξύ μας, επειδή θα έρθει το μωρό.
Πρόσφατα σας είδαμε να πραγματοποιείτε έναν όμορφο πολιτικό γάμο. Πώς τον ζήσατε εσείς;
Πολύ όμορφα. Είχαμε πει ότι θα κάναμε έναν πολιτικό γάμο πριν από τη γέννηση του παιδιού μας, όμως δεν θέλαμε, αυτός να είχε μια αυστηρά τυπική μορφή. Τηλεφωνήσαμε στην αδερφή μου, στις αδερφές του Ανδρέα και στους γονείς μας και τους είπαμε ότι θέλαμε μετά τον γάμο να κάνουμε ένα πάρτι για την οικογένειά μας και μόνο. Έτσι, πήγαμε όλοι μας για φαγητό, ενώ την επόμενη μέρα ξαναβρεθήκαμε στο σπίτι, εγώ είχα φτιάξει ένα όμορφο ντεκόρ, ενώ είχαμε παραγγείλει και μια τούρτα. Το ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ, γιατί καταφέραμε να το ζήσουμε κάπως. Και στο Δημαρχείο νιώθω ότι απολαύσαμε πολύ τη διαδικασία, γιατί επαναλαμβάναμε όρκους δυνατά ο ένας στον άλλο, παρά τη φυσική αμηχανία που υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, που ευτυχώς θα έχουμε τη χαρά να ζήσουμε για δεύτερη φορά μέσα από τον θρησκευτικό γάμο.
Έχετε ορίσει την ημερομηνία του;
Όχι ακόμα. Δεν καταλήξαμε ούτε στην ημερομηνία ούτε στο μέρος που θα θέλαμε να γίνει και αυτό είναι κάτι με το οποίο θα αρχίσω να ασχολούμαι λίγο πιο εντατικά, όταν θα είμαι στο σπίτι με άδεια μητρότητας. Αν φυσικά έχω τον χρόνο και το μυαλό να το κάνω. Προς το παρόν, αυτό που διοργανώνουμε, είναι τη βάφτιση του παιδιού.
Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις κάποιες λεπτομέρειες;
Ναι. Θα γίνει τον ερχόμενο Νοέμβριο με νονές την αδερφή μου και την αδερφή του Ανδρέα, την Ιωάννα, στην εκκλησία Αγία Νάπα στη Λεμεσό, την ίδια εκκλησία που βαφτίστηκα και εγώ αλλά και που παντρεύτηκαν και ο παππούς με τη γιαγιά μου. Οπότε, έχει δύο φορές συναισθηματική σημασία για μένα, ότι θα βαφτίσουμε το μωράκι μας, στη συγκεκριμένη εκκλησία.
Styling: Shona Muir
Make up: Ilona Garamvolgyi
Μαλλιά: Γιάννης Παφίτης (Urban Style Hair & Beauty Salon)
