She rocks! «Θέλω πάντα να είμαι κάτι άλλο»
Το κορίτσι που γεννήθηκε για να μοιράζει τη λάμψη της παντού και που πλέον παρακολουθούμε τηλεοπτικά στην κριτική επιτροπή του «My style rocks», μιλά για το δικό της ταξίδι στον χώρο της μόδας, για την –όχι μόνο- ινσταγκραμική ζωή της, για το δώρο που έκανε σ’ εκείνην η ψυχοθεραπεία και για τα ρίσκα, που χρειάστηκε να πάρει στη ζωή της.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Φωτογραφίες: Τρύφωνας Νάκης
Styling: Ίρις Λεονταρίτη
Make up: Αλέξανδρος Πρέντσε
Μαλλιά: Σπύρος Δασκάλου (D-Tales Creative Agency)
Μοντέλο, δημιουργός περιεχομένου, travel girl, τηλεοπτική περσόνα. Χωρίς όλους αυτούς τους τίτλους, ποια είσαι;
Είμαι ένα χάος αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ να προσαρμοστώ σε ό,τι μου έχουνε δώσει, να το κάνω με όσο περισσότερο σεβασμό, με εκτίμηση και να είναι όλοι χαρούμενοι και εγώ στο τέλος της ημέρας χαμογελαστή. Ο απώτερος στόχος αυτή τη στιγμή, θα έλεγα ότι είναι να αποκτήσω προσωπική ζωή.
Κεφάλαιο «My Style Rocks». Πώς μπήκε στη ζωή σου;
Αυτή η εμπειρία είναι για μένα πολύ ιδιαίτερη. Μπήκε στη ζωή μου σε μια φάση που δεν ήθελα να επιστρέψω στην τηλεόραση, γιατί στα χρόνια απουσίας μου έχω καταφέρει να αγαπήσω τόσο πολύ τη δουλειά που κάνω σήμερα, να ρισκάρω, να ξοδέψω χρήματα και να βάλω τόση πολλή ενέργεια, που έλεγα δεν πρόκειται να αλλάξω αυτή τη συνθήκη, την οποία έχτισα τόσο σκληρά. Να, όμως, που εμφανίστηκε ένα πρόγραμμα, με τους κατάλληλους ανθρώπους, σε μια στιγμή που ήταν και λίγο περίεργη για μένα, γιατί προηγουμένως είχα πάει στο Μιλάνο και αθόρυβα κοιτούσα για διαμέρισμα. Βρήκα, λοιπόν, ένα διαμερισματάκι, ωραίο, γλυκούλι και έλεγα οκ, θα το κάνω, αφού έχει αρχίσει να πηγαίνει καλά η δουλειά στην Ιταλία. Και να που γίνεται η εμφάνισή μου ως guest στο «My Style Rocks» και συνειδητοποιώ πηγαίνοντας στο μίτινγκ, ότι έχω να κάνω με γυναίκες σε πολύ υψηλές θέσεις, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Μετά, άρχισε να χτίζεται όλο το θέμα της επιτροπής και να γνωρίζω την ομάδα της εκπομπής και κάπως έτσι άρχισαν να κολλάνε κομμάτια. Σκέφτηκα ότι αυτό είναι ένα πρότζεκτ που δεν έπρεπε να το προσπεράσω.
Στον αέρα της εκπομπής βγαίνει ένα πολύ ζεστό κλίμα ανάμεσα σε σένα και την υπόλοιπη κριτική επιτροπή. Μίλησέ μας γι’ αυτή τη συνεργασία.
Είναι μια συνεργασία, στην οποία, χωρίς καθόλου να υπερβάλλω, νιώθω ότι είναι όλα ιδανικά. Είναι μια παρουσιάστρια η οποία, μπορεί να με κάνει να τρελαθώ με το πόσο έχει επενδύσει στο να μπει στον χώρο της μόδας με αυτό τον τρόπο και να τα μαθαίνει όλα τόσο ωραία και σεμνά. Είναι ένας Στέλιος Κουδουνάρης με τον οποίο έχουμε μια συνθήκη αληθινής φιλίας και που είναι ο άνθρωπος που ό,τι μου συμβεί θα τον πάρω τηλέφωνο, να του πω, να το συζητήσω, να ακούσω μια αληθινή γνώμη, χωρίς φίλτρο. Και είναι και ένας Λάκης Γαβαλάς, τον οποίο ξέρω απ’ τα 15 μου, σε άλλες συνθήκες βέβαια, ως μοντέλο. Βασικά, οι πρώτες φωτογραφίσεις της ζωής μου είναι του Λάκη, επομένως ήταν μεγάλο το άγχος μου που θα καθόμουνα δίπλα του, γιατί ήταν πάντα διαφορετικές οι ισορροπίες.
Και πώς ήτανε τελικά τα πράγματα, τώρα που είστε πια συνεργάτες ισότιμοι;
Ισότιμος δεν είναι κανείς με κανένα και κυρίως με τον Γαβαλά. Άλλη βαρύτητα έχει όταν σου λέει ένας legend όπως ο Γαβαλάς ένα σχόλιο, άλλη βαρύτητα, όταν σ’ το λέει ένας άλλος κριτής που είναι εκεί εφτά σεζόν και λέγεται Κουδουνάρης και άλλη βαρύτητα έχει το δικό μου κομμάτι, που είναι μια εξωτερική ματιά. Ήμουνα τηλεθεάτρια τόσα χρόνια και ξαφνικά μπήκα σ’ αυτό και έφερα το απ’ έξω μέσα. Είναι εντελώς διαφορετικό.
Σε ένα πρόσφατο task, οι παίχτριες κλήθηκαν να μοιραστούν κομμάτια της ζωής τους, με πολλές από τις ιστορίες που ακούστηκαν να είναι πραγματικά συγκλονιστικές. Εσένα με ποιο τρόπο σε άγγιξαν; Υπήρξαν σημεία που ένιωσες να ταυτίζεσαι;
Το συγκεκριμένο επεισόδιο ήταν για μένα μία από τις πιο δυνατές στιγμές στην ελληνική τηλεόραση. Υπάρχουν ιστορίες που εκτυλίσσονται, που με κάνουν πραγματικά να χαίρομαι που έκανα την επιλογή να είμαι στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, την κατάλληλη στιγμή, που αγκαλιάζεται η συμπερίληψη. Είναι μια παίχτρια μέσα, η οποία έχει ακριβώς τα ίδια βιώματα με μένα, γιατί είναι κόρη ναυτικού, με ξένη μαμά, που μεγάλωσε στην Ελλάδα, που ο μπαμπάς της έλειπε όταν γεννήθηκε και που ταξίδευε πάρα πολύ ο μπαμπάς της. Απλά αυτή είναι από την Ινδία και εγώ είμαι από τη Σκωτία. Την έβλεπα και της έλεγα, τι να σου πω τώρα για τα ρούχα; Ποιον νοιάζει για τα ρούχα. Κοίτα να δεις που είχαμε τα ίδια βιώματα.
Για σένα ήταν εύκολο να προσαρμοστείς στην Ελλάδα, όταν ήρθες από τη Σκωτία;
Στη Σκωτία ήμουνα σε μικρή ηλικία. Μεγάλωσα ουσιαστικά με τη μάνα μου, γιατί ο μπαμπάς μου ταξίδευε και προσπαθούσε πάντα για το καλύτερο. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν που ένιωθα ότι όσο και να με πείραζε ο κόσμος εκεί έξω, είχα το σπίτι μου. Γυρίζα πίσω και όλα καλά. Υπήρχε προστασία. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό για ένα παιδί.
Πώς ήσουν ως παιδί; Τραβούσες την προσοχή;
Όχι. Ήμουνα πάρα πολύ αθόρυβη, ήμουνα ένα φοβερά bullied παιδί, γιατί ήμουν κοντή και αδύνατη και με κορόιδευαν τα παιδάκια στο σχολείο και επειδή η μαμά ήταν ξένη, εγώ λίγο διαφορετικούλα, ξέρεις όλα αυτά που είναι τόσο ανούσια μεγαλώνοντας και τα κοιτάς πίσω σου και διαπιστώνεις με τι αηδίες ασχολείται ο κόσμος, αλλά εντάξει, όλα αυτά τα στοιχεία σε κάνουν πιο δυνατό.
Η μαμά σου ήταν αυτή που σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το μόντελινγκ;
Κανένας από τους γονείς μου δεν ήθελε να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Δεν το πίστευαν αυτό το πράγμα που τους ήρθε, γιατί εντάξει, σε εκείνες τις εποχές υπήρχε και η φήμη ότι αυτός είναι ένας πολύ κακός χώρος, που συμβαίνουν πολύ κακά πράγματα. Και παρόλο που με στηρίξανε, δεν θεωρώ ότι σε εκείνες τις εποχές, υπήρχε κάποιος γονέας που να ήταν οκ με το παιδί του να είναι σε αυτό τον χώρο που ακούγονταν όλα αυτά. Μπορεί να ακούγονται ακόμα, αλλά επειδή είμαι μέσα σε αυτό, ίσως να μην το καταλαβαίνω. Έτσι κι αλλιώς, τώρα πια, δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανένα. Τότε είχα να αποδείξω στους γονείς μου ότι εγώ μπορώ να βγω υγιής και καλά και χωρίς να διαλυθώ μέσα σε αυτό τον χώρο, με τα όσα ακούγανε.
Είσαι στον χώρο της μόδας εδώ και μια 20ετία. Υπήρξαν άνθρωποι που σε αδίκησαν και που σου στέρησαν ευκαιρίες;
Κάθε μέρα. Από δύο και τρεις φορές τη μέρα, μπορεί και παραπάνω. Αλλά, ξέρεις, σε αυτόν τον χώρο εννοείται ότι δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Μπορεί να αρέσεις τη μία χρονιά και την επόμενη να μην τους κάνεις. Μην το παίρνεις προσωπικά. Τώρα, απ’ εκεί και πέρα, το γεγονός ότι τότε δεν υπήρχε και κανένα φίλτρο να σε προστατεύει και κανένα νομοθετικό πλαίσιο, έκανε τον κόσμο να εκφράζεται, όπως ακριβώς σκεφτότανε και χωρίς να αντιλαμβάνεται αν εσένα σε πλήγωνε η συμπεριφορά του. Το έχω συζητήσει πολύ αυτό στην ψυχοθεραπεία. Ότι με τα χρόνια έχω χτίσει ένα τόσο τσιμεντένιο στομάχι, για να αντέχω την προσβολή, την ταπείνωση ή το ότι ο άλλος μπορεί να φωνάζει μέσα στη μούρη μου και εγώ να πρέπει να συνεχίζω να είμαι κουκλίτσα και να εκτελώ κανονικά. Πλέον αντιδρώ, γιατί έχω τη δυνατότητα να το κάνω. Τότε, εκείνες τις εποχές, δεν υπήρχε αντίδραση. Δεν μιλούσες, δεν λαλούσες. Αν μιλούσες, ήσουν ο χαμένος. Σήμερα, επειδή έχουν αλλάξει τα δεδομένα, έχει αλλάξει και η θέση μου και μιλάω, προστατεύω, όποιον μπορώ να προστατεύσω.
Η ίδια αμφισβήτησες τον εαυτό σου όλα αυτά τα χρόνια, για παράδειγμα αν είσαι όμορφη;
Δεν θεωρώ ότι είμαι όμορφη και επίσης θεωρώ αυτή τη λέξη τόσο τετριμμένη και βαρετή. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια ομορφιά. Και πρώτα απ’ όλα μια εσωτερική ομορφιά. Και όσο δουλεύουν την εσωτερική τους ομορφιά, τόσο πιο ωραίοι φαίνονται στα μάτια μας. Θεωρώ ότι είναι και εκεί που έχω επενδύσει περισσότερο, στο να είμαι διαφορετική. Να είμαι ξεχωριστή. Γι’ αυτό επέλεξα αυτή τη δουλειά. Δεν ήθελα ποτέ να μοιάζει με όλο το υπόλοιπο αυτό που είμαι. Θέλω πάντα να είμαι κάτι άλλο. Να δίνω μια άλλη εικόνα, με την οποία κάποιος άνθρωπος μπορεί σε κάποια φάση να συνδεθεί για κάποιο δικό του λόγο.
Είσαι συγκεντρωτική στη δουλειά σου; Θέλεις να περνάνε όλα από το χέρι σου;
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην περνάει από το χέρι μου και λυπάμαι γι’ αυτό, γιατί τρώω πάρα πολλή ενέργεια. Θα ήθελα πάρα πολύ, επειδή έχω πολύ ωραίους συνεργάτες, να τους αφήνω να είναι ελεύθεροι και να δημιουργούν.
Το ίδιο ισχύει και στην προσωπική σου ζωή; Θέλεις να είναι όλα σε κουτάκια και τέλεια;
Έχω αφήσει τα κουτάκια γιατί δεν δουλεύουν. Ούτε η τελειότητα δουλεύει, γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί εξωτερικοί παράγοντες, που τους υπολογίζω πια, οπότε ο τρόπος που λειτουργώ πλέον είναι να βρίσκω λύσεις και όχι να προσπαθώ να τελειοποιώ καταστάσεις.
Έχεις περάσει φάση που να θέλεις να κλειστείς στο σπίτι με κλειστά παράθυρα και κλειστά τηλέφωνα, χωρίς να βλέπεις κανένα;
Πέρσι τέτοια εποχή, είχα περάσει μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής μου, που πραγματικά νομίζω ότι όχι απλά άγγιξα πάτο, αλλά έτριβα τη μούρη μου με το πάτωμα. Μου είχαν έρθει πάρα πολύ δύσκολα όλα τα πράγματα, που δεν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Είχα έναν χωρισμό, έφυγε ο παππούς μου από τη ζωή, με ληστέψανε, ενόσω ήμουνα στο Παρίσι κι έμεινα χωρίς κινητό και χωρίς πιστωτική κάρτα για αρκετές μέρες. Κάτι άλλο που νομίζω μας διέλυσε όλους ως κοινωνία, ήταν το ατύχημα στα Τέμπη, από το οποίο έναν χρόνο μετά συνεχίζουμε να είμαστε επηρεασμένοι και να θέλουμε απαντήσεις και δικαίωση. Οπότε ξέρεις, όλα αυτά ήτανε ένα συγκεντρωτικό από πολλά άλλα μικρά, που μπορεί να σε διαλύσουν ψυχολογικά. Και μέσα σε όλο αυτό, έπρεπε εγώ να πάω δουλειά στο εξωτερικό και να αποδώσω. Το γεγονός ότι πίεσα τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση, με έκανε να καταρρεύσω. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το πάτωμα.
Πώς το διαχειρίστηκες;
Πήρα τηλέφωνο, θυμάμαι, την κολλητή μου και της είπα «Σου μιλάω λάιβ από το πάτωμα, θέλω να μου πεις τον άνθρωπο που θα με κάνει να σηκωθώ». Θυμάμαι ότι πήγα στην πρώτη συνεδρία, του έλεγα, του έλεγα, του έλεγα, μία ώρα του ανθρώπου, δεν ξέρω τι καταλάβαινε, του μιλούσα σαν να τα ήξερε όλα. Πέντε μέρες μετά, άρχισα να νιώθω καλύτερα. Θα τη θυμάμαι για πάντα αυτή την περίοδο της ζωής μου, που κατρακύλησα και που άφησα και τη δουλειά μου μετά. Έμεινα πίσω και ήμουν οκ να μείνω πίσω. Ενημέρωσα τους πάντες ότι, παιδιά, γεια σας, εγώ από δω και πέρα δεν μπορώ να αποδώσω, είμαι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Αποδεχτείτε με και δώστε μου χρόνο να συνέλθω. Και ευτυχώς έχω καλούς συνεργάτες.
Έχεις αναφερθεί αρκετές φορές στη σχέση σου με την ψυχοθεραπεία. Ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο που σου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια;
Να καταλαβαίνω τους ανθρώπους, να αποκωδικοποιώ τις προθέσεις τους. Όχι όλους, όχι πάντα, αλλά τέλος πάντων δεν αφήνω κάποιες συμπεριφορές να με αγγίξουν τόσο πολύ, γιατί μπαίνω στη διαδικασία να καταλάβω το γιατί μπορεί να θέλει ένας άνθρωπος να με κάνει να νιώσω άσχημα. Αυτό είναι νομίζω το μεγαλύτερο όπλο που μου έδωσε η ψυχοθεραπεία.
Υπάρχουν πράγματα που ακόμη δεν ξέρουμε για σένα;
Ότι δεν είμαι τόσο σοβαρή και τόσο ξενέρωτη, όσο μερικές φορές εμφανίζομαι, ότι αντιμετωπίζω τις περισσότερες καταστάσεις με πάρα πολύ χιούμορ και ότι ακόμα και τα δραματικά κάπως τα γυρίζω, πετώντας πάντα μια βλακεία για να σπάει ο πάγος. Ότι ο αυστηρός μου χαρακτήρας που θα δείτε στο παιχνίδι σιγά σιγά να εξελίσσεται, είναι μια νέα πτυχή του εαυτού μου, την οποία ούτε εγώ δεν την ήξερα και την ανακάλυψα τώρα. Μου το έλεγε πάντα ο Κουδουνάρης: Όσο καλή, γλυκιά και ζεν και να είσαι, όση υπομονή και ψυχραιμία και να έχεις, αυτό το παιχνίδι κάποια στιγμή θα καταφέρει να σε σπάσει. Και πράγματι: Τώρα θα βγούνε κάποια επεισόδια, που τρέμω απ’ τα νεύρα. Θα πάθετε σοκ!
Σήμερα τι δεν αντέχεις σε σένα;
Την ακαταστασία αυτή τη στιγμή που έχω στα πάντα. Δεν έχω καταφέρει να μπαλανσάρω τη νέα μου δουλειά που είναι η τηλεόραση, με την παλιά μου δουλειά που δεν θέλω να την απογοητεύσω με τίποτα, με τους συνεργάτες μου που θέλω να είμαι συνεπής και σωστή απέναντί τους αλλά και με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν αποδίδω καθόλου σαν φίλη, απέναντι στους ανθρώπους που με έχουνε στηρίξει όλη μου τη ζωή.
Ο έρωτας ποια θέση είχε στη ζωή σου διαχρονικά;
Σίγουρα όχι την πρώτη θέση. Η προτεραιότητά μου για πάρα πολλά χρόνια ήταν η δουλειά μου.
Σήμερα;
Κοίτα, ενώ σου μιλάω σε μια κατάσταση αυτή τη στιγμή- κάνω τον σταυρό μου- που δεν είμαι σε σχέση, γιατί ούτε και εγώ ξέρω ποιος σύντροφος θα μπορούσε να με ανεχτεί με τους ρυθμούς που έχω, τώρα που έχει ρολάρει κάπως το πράγμα, είμαι πολύ ανοιχτή στο να έρθει κάτι. Και επίσης, δεν θα ήθελα να το λέω ούτε προτεραιότητα ούτε δεύτερη θέση ούτε τίποτα. Θα ήθελα να είναι κομμάτι της ζωής μου.
Έχεις φερθεί επιπόλαια σε σχέσεις σου;
Όχι. Δεν το επιτρέπει το ζώδιό μου. Παρθένος με ωροσκόπο παρθένο, αγάπη μου, δεν τα μπορώ αυτά.
Πώς χωρίζεις συνήθως;
Ιδανικά εγώ θέλω να γίνεται συζήτηση και να υπάρχει ένα ωραίο κλείσιμο. Τώρα, αν ο άλλος θέλει να κάνει drama και αηδίες και ψέματα, καλά, ας το ζήσουμε. Θα συμμετάσχω.
Θα ήθελες κάποια στιγμή να κάνεις τη δική σου οικογένεια;
Πάρα πολύ. Θέλω πάρα πολύ να έρθει αυτή η ισορροπία στη ζωή μου γενικά. Ξέρεις, η ζωή μού έχει μάθει ότι η οικογένεια έχει πάρα πολλές μορφές. Θα ήθελα να δημιουργήσω μια μορφή οικογένεια με όποιο τρόπο, που να είναι το δικό μου ασφαλές περιβάλλον, που θα γυρίζω στο σπίτι και θα έχουμε κάτι όμορφο να συζητάμε και να ζούμε.
Αν αύριο συναντούσες τη γυναίκα που ήσουν στα 16 σου, τι θα της έλεγες;
«Δεν ξέρεις τι σε περιμένει, κορίτσι μου. Πάρε βιταμίνες, φάε καλά και βάλε στη ζωή σου από νωρίς την ψυχοθεραπεία».
Περιοδικό Down Town
