Τα τελευταία τρία χρόνια περίπου, η ζωή της άλλαξε κατά 180° μοίρες. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον Μιχάλη Μπούσιο, σ’ έναν γάμο που ξεπέρασε κάθε όνειρο της. Ύστερα, ήρθε στη ζωή της ο Χάρης. Ένα πλασματάκι σκέτη γλύκα, όπως το αποκαλεί, που είναι πλέον όλος της ο κόσμος. Η Κρίστη Παπαδοπούλου νιώθει πλήρης τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν παύει όμως, κάθε μέρα να εξερευνά κάθε τομέα από την αρχή. Γιατί για την ίδια, αυτό μάλλον είναι η ευτυχία!
Από την Αναστασία Γεωργίου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δημητρίου
Styling: Shona Muir
Κλασική -αλλά αγαπημένη- ερώτηση σε μια νέα μαμά. Πόσο άλλαξε η ζωή σου τους τελευταίους έξι μήνες;
Κάθε μήνας είναι διαφορετικός και ιδιαίτερος. Βλέπεις ένα πλασματάκι, το οποίο στην αρχή ήταν τελείως άγνωστο, ξαφνικά να σου μοιάζει σε διάφορες πτυχές. Ψάχνω διαρκώς αφορμές ώστε να μπορώ να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο μαζί του! Βέβαια, πέραν από τον ύπνο, η ζωή μου είναι φυσιολογική, εάν μπορεί να ειπωθεί αυτό πια.
Τι εκτίμησες από την πρότερη ζωή σου, εκτός από τον ύπνο;
Όλες οι πτυχές της ζωής μας είναι ιδιαίτερες και μοναδικές, τη στιγμή που τις ζούμε. Η μόνη διαφορά που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι προηγουμένως έδινα πολύ μεγάλη βάση στη δουλειά μου, ενώ τώρα έχω χρόνο να κάνω και κάτι άλλο. Είναι και τα δύο όμως, εξίσου σημαντικά.
Πώς ένιωσες όταν αντίκρισες για πρώτη φορά το προσωπάκι του Χάρη;
Για να είμαι ειλικρινής, τίποτα. Τώρα όμως, μετά από λίγους ζωής, αυτό το πλασματάκι είναι ο κόσμος μου!
Ως μαμά είσαι όπως περίμενες ότι θα ήσουν; Ή υπάρχουν φάσεις που πιάνεις τον εαυτό σου να λέει: «Αποκλείεται να το έκανα εγώ αυτο»;
Ουσιαστικά, επειδή ζω έντονα την κάθε στιγμή, δεν την κρίνω. Ούτε με αφορά να σκεφτώ, αν θα το έκανα ή όχι. Απλά το κάνω.
Μοιάζεις με τη δική σου μητέρα; Γιατί οι περισσότερες δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, αλλά όταν αποκτήσουμε τα δικά μας παιδιά, γινόμαστε οι μάνες μας…
Είναι πολύ μικρός ο Χάρης για να το ξέρω αυτό. Η μητέρα μου ήταν πολύ cool και ταυτόχρονα, πολύ αυστηρή. Μακάρι, να της μοιάσω. Προς το παρόν, είμαι πολύ μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση την οποία βιώνω και προσπαθώ να την απολαύσω στο έπακρο.
Παρά το ότι ο Χάρης είναι ακόμα μικρός, έχεις επιστρέψει στη δουλειά από τον περασμένο μήνα. Ήταν δύσκολο να τον αφήσεις στο σπίτι και να επανέλθεις στους ρυθμούς σου;
Τρεις μέρες πριν γεννήσω, έκανα πρόβες για μια άλλη παράσταση. Έναν μήνα αφότου γέννησα, πάλι μπήκα στη διαδικασία των προβών και των παραστάσεων. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, η παράσταση «Μάκμπεθ» θα ξεκινήσει και πάλι φέτος τον χειμώνα. Θα πάει πολύ καλά θεωρώ, όπως και πέρσι, με καινούργια στοιχεία και σε διαφορετικό θέατρο. Θα είμαι 100% εκεί. Όσον αφορά την τελευταία παράσταση, την οποία έκανα τους τελευταίους δύο μήνες, δεν γινόταν να μην την κάνω. Μια παράσταση που σκηνοθέτησε ο Romeo Castellucci. Αυτός ο Ιταλός, παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτης, που σε μαγεύει με κάθε σκηνοθετική του οδηγία. Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά, αλλά άξιζε τον κόπο. Άλλωστε, ήταν για την Ελευσίνα, η οποία ανακηρύχθηκε σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2023. Επίσης, έκανα κάτι πολύ σημαντικό, καθώς σ’ ένα σημείο της παράστασης έδινα το μητρικό μου γάλα -στο πλαίσιο της περφόρμανς- σ’ έναν μητροκτόνο. Νομίζω ότι όποιος είδε την παράσταση, έφυγε με μεγάλη συγκίνηση.
Πώς συνδυάζεις όμως τις πρόβες και σε λίγο τις παραστάσεις, με ένα μωρό έξι μηνών;
Με κόπο, μόχθο και αρκετές εντάσεις (γέλια). Προσπαθούμε με τον σύζυγό μου να κάνουμε το καλύτερο, τόσο για την επαγγελματική όσο και την προσωπική μας ζωή.
Να υποθέσω ότι η τηλεόραση, εκ των πραγμάτων, μένει εκτός των πλάνων σου;
Τίποτα δεν μένει εκτός πλάνου. Αν μου γινόταν μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, θα τη σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Σίγουρα, οι ώρες της τηλεόρασης είναι περισσότερες και σε καθημερινή βάση, αλλά είμαι εδώ για να τα καταφέρω όλα. Άλλωστε, δε σταματάει η ζωή επειδή κάνεις ένα παιδί. Αντιθέτως, μεγαλώνει η ζωή και οι χαρές της. Θα παιχτεί μάλιστα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στις 6 Νοεμβρίου, η ταινία που κάναμε με την εταιρεία παραγωγής AMP Filmworks, με τους Μάριο Πιπερίδη και Μάριο Πετρώντα. Ονομάζεται «Πέντε σελίνια νάιλον», σε σκηνοθεσία Χρίστου Σιοπαχά. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για αυτή τη δουλειά που έγινε πριν από αρκετά χρόνια και ανυπομονώ να τη δω!
Προηγουμένως, ανέφερες ότι δούλευες στο παρά πέντε πριν γεννήσεις. Γενικά, ξέρεις μέχρι πού φτάνουν τα όρια σου ή σκορσάρεις τον εαυτό σου, είτε αυτό είναι σωματικά είτε πνευματικά;
Η δουλειά είναι κάτι που αγαπώ πολύ. Είναι το «παιχνίδι» μου, η διέξοδος μου. Μπορεί να κουράζομαι τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, αλλά ταυτόχρονα με ξεκουράζει. Αν δεν την έκανα, νομίζω ότι απλώς θα ήμουν πολύ στεναχωρημένη. Θεωρώ πως είμαι ευλογημένη που επέλεξα να κάνω αυτή τη δουλειά, που μου αρέσει τόσο πολύ!
Το περασμένο καλοκαίρι είχες κάνει μια ανάρτηση για τον μητρικό θηλασμό, στην οποία σημείωνες ότι φτάσαμε να συζητάμε τα αυτονόητα. Σε θυμώνει που οι άνθρωποι έχουν την τάση να κρίνουν και μάλιστα για ένα τόσο φυσιολογικό θέμα;
Ο κάθε άνθρωπος κάνει ό,τι τον ευχαριστεί. Πρέπει όμως να ξέρει πού σταματούν τα όρια του και πού αρχίζουν τα όρια του άλλου. Γενικά με το θέμα εγκυμοσύνη, θηλασμός, τι πρέπει να κάνεις με το παιδί σου, πώς να το μεγαλώσεις, πόσα κιλά πρέπει να χάσεις, πότε θα κάνεις άλλο παιδί ή πότε θα κάνεις παιδιά, όλοι έχουν άποψη. Το ζήτημα είναι ότι εσύ ξέρεις ποια είναι τα όρια σου και πώς να τα διαχειριστείς. Καλό είναι να έχεις ανθρώπους δίπλα σου, όπως κι έναν σύντροφο, που να σε σέβονται σε οτιδήποτε αποφασίσεις! Είναι μεγάλη απόφαση να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί για εκατομμύρια λόγους. Ο σεβασμός και η σιωπή λοιπόν, είναι κάτι που κάθε άνθρωπος θα πρέπει να σκεφτεί, προτού εκφέρει γνώμη. Γιατί έχω δικαίωμα να κάνω ό,τι μπορώ καλύτερο, γι’ αυτό το πλάσμα που κουβαλάω.
Δείχνεις ένας πράος άνθρωπος. Τι μπορεί να σε «βγάλει απ’ τα ρούχα σου»;
Η ασυνέπεια και η ψευτιά. Επίσης, αυτοί που τα έχουν όλα και νομίζουν ότι δεν έχουν τίποτα. Αυτό με εξοργίζει. Πολλές φορές έχω προτείνει σε ανθρώπους που αισθάνονται ότι έχουν κατάθλιψη, να κάνουν πρώτα κάποιες φιλανθρωπίες, να πάνε να δουν πώς είναι οι άνθρωποι σε ιδρύματα και νοσοκομεία. Τότε, το 90% των περιπτώσεων, παύει να πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο.
Όταν πήρες την απόφαση να μετακομίσεις στην Ελλάδα λόγω δουλειάς, περίμενες ότι η ζωή σου θα άλλαζε τόσο δραστικά μέσα σε 3 χρόνια περίπου;
Δεν έχω τόσο μεγάλες και έντονες προσδοκίες σε ό,τι αφορά την προσωπική μου ζωή, ώστε να μην απογοητεύομαι. Σίγουρα όμως, αυτό που έζησα τα τελευταία τρία χρόνια, ήταν στροφή κατά 180°μοίρες.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις ότι ο Μιχάλης είναι ο άνθρωπος για να δημιουργήσεις μαζί του οικογένεια;
Θεωρώ ότι ο κορωνοϊός βοήθησε πάρα πολύ εμένα και τον Μιχάλη, να δούμε τη ζωή αλλιώς. Αποφασίσαμε ότι και σε κάλαθο σκουπιδιών να μας βάλεις, εμείς οι δύο μπορούμε να επιβιώσουμε καλά μαζί.
Οι περισσότεροι πέρασαν δύσκολα την περίοδο της καραντίνας, αλλά εσύ να υποθέσω ότι θυμάσαι εκείνο το διάστημα με νοσταλγία, καθώς σε έφερε πιο κοντά με τον σύντροφο σου;
Όχι δεν μπορώ να το πω αυτό. Να φύγει και να μην ξαναγυρίσει. Ήθελε γερά κότσια να μπορείς να είσαι εντάξει μέσα στην καραντίνα, άσχετα αν εγώ περνούσα καλά. Άλλωστε, η ζωή μας δεν είναι πλασμένη από ένα υπέροχο παραμύθι. Υπήρχαν πολλές δυσκολίες, κυρίως το ότι δεν μπορούσα να δω τους αγαπημένους μου, δεν μπορούσα να πάω στη δουλειά μου. Ήμουν σε μια περιοχή που δεν ήξερα κανέναν πολύ καλά. Παρ’ όλα αυτά, ήταν πολύ δημιουργική περίοδος.
Η ημέρα του γάμου σου ήταν όπως την ονειρεύτηκες;
Νομίζω πως ήταν καλύτερη απ’ ό,τι μπορούσα να ονειρευτώ! Όταν ονειρευόμαστε είναι βάσει όσων έχουμε στο μυαλό μας. Όταν γίνει κάτι πιο μαγικό και όμορφο λόγω των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω, τότε δεν μπορείς ούτε καν να το φανταστείς.
Υπάρχει καθόλου η σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού σου, η επιστροφή στην Κύπρο;
Αν υπάρχει δουλειά στην Κύπρο, μπορούμε να έρθουμε για λίγο καιρό. Το να μετακομίσω μόνιμα αυτή τη στιγμή μού φαίνεται δύσκολο, καθώς τώρα φτιάχνω μια ζωή στην Αθήνα.
Η μαμά σου δεν γκρινιάζει που δεν έχει συνεχώς δίπλα της το εγγόνι της;
Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου είναι πολύ ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που έχουν ένα εγγόνι, ειδικά τον Χάρη που είναι μια σκέτη γλύκα. Έτσι έρχονται τα πράγματα στη ζωή και πρέπει να τα αποδεχόμαστε, προχωρώντας σύμφωνα με τα καινούργια δεδομένα.
Παρόλο που είσαι καλλιτεχνική φύση, ομολογώ ότι εκπλάγηκα ευχάριστα όταν έμαθα ότι δημιούργησες τη δική σου σειρά με τσάντες. Περίμενες όταν ξεκινούσες αυτό το εγχείρημα, ότι θα είχε απήχηση στο εξωτερικό;
Είμαι πολύ χαρούμενη που η «k.Lou» άνοιξε τα φτερά της και πλέον αναγνωρίζεται στο εξωτερικό ως ένα ιδιαίτερο brand. Εύχομαι να πηγαίνει καλά γιατί από δω και πέρα, υπάρχουν άνθρωποι για να το κληρονομήσουν.
Είναι εμφανές πως σε προσωπικό επίπεδο είσαι γεμάτη. Ισχύει το ίδιο και στο επαγγελματικό; Είσαι πλήρης, όπως έχει εξελιχθεί η πορεία και η καριέρα σου;
Αν δεν ήμουν πλήρης στην επαγγελματική μου πορεία μου, μάλλον δεν θα μπορούσα να μπω στη διαδικασία της προσωπικής ευχαρίστησης. Είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος που θέλω να «ολοκληρώνεται» ένα μέρος για να πηγαίνω στο επόμενο. Βέβαια, πρέπει να μπορείς να κρατήσεις και τα δύο ψηλά, συνεχίζοντας σαν να είναι η πρώτη φορά. Η εξερεύνηση και για τους δύο τομείς, ξεκινάει κάθε μέρα από την αρχή. Αυτό μάλλον είναι η ευτυχία!
Περιοδικό Down Town
