Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μέσα του αυτή την περίοδο; Η εξουσία μπορεί να γίνει μεθύσι και να ζαλίσει τον άνθρωπο που την κατέχει; Τι θα άλλαζε στον εαυτό του; Είναι πρόσωπα που θα περίμενε να είναι δίπλα του, στην προεκλογική μάχη και δεν είναι; Τι ρόλο έπαιξε η παρουσία της συζύγου του στην ιδιοσυγκρασία του; Μήπως στην προσπάθειά του να πετύχει στα σαλόνια, αποκόπηκε από την καταγωγή του;
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΦΩΤΙΟΥ
Πώς ξεκινά συνήθως η μέρα σας;
Ξυπνώ νωρίς και αφού ετοιμαστεί ο Περικλής μου, τον πηγαίνω, κάθε πρωί, στο σχολείο.
Εσείς τον πάτε;
Πάντα. Προσαρμόζω το πρόγραμμά μου με τέτοιο τρόπο, ώστε το πρώτο πράγμα που θα κάνω, να είναι αυτό. Εκτός κι αν απουσιάζω στο εξωτερικό.
Υπάρχουν στιγμές που κάθεστε μόνος, εδώ στο γραφείο σας, και σκέφτεστε;
Βεβαίως. Χωρίς βαθιά σκέψη και διαλογισμό, δεν μπορείς να πάρεις σοβαρές αποφάσεις.
Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί αυτή την περίοδο μέσα σας;
Αυτό που κάνω τώρα, ξέρετε, το κάνω εδώ και δεκαετίες. Δεν βιώνω κάτι ξεχωριστό. Τρέχω για τον τόπο μου, για την παράταξή μου, για τα πιστεύω μου και είμαι ταυτόχρονα και ο υποψήφιος. Αυτή είναι η μόνη διαφορά απ’ τις άλλες φορές που έτρεχα, με τους ίδιους ρυθμούς, από το πρωί μέχρι το βράδυ, για τον τόπο μου, για την παράταξή μου, για τα πιστεύω μου, ενώ υποψήφιος ήταν ο Κληρίδης, ο Μάτσης, ο Αναστασιάδης. Αυτό είναι όλο.
Είναι πρόσωπα που θα περιμένατε να είναι δίπλα σας, σ’ αυτή τη μάχη που δίνετε, αλλά δεν είναι;
Είμαι πολύ συνειδητοποιημένος, αγαπητέ μου. Ούτε απογοήτευση νιώθω ούτε θυμό ούτε κάποια κεραμίδα έπεσε στο κεφάλι μου. Ξέρω τι πάει να πει πολιτική.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο πρώην υπουργός της κυβέρνησής σας, ο Ιωνάς Νικολάου, είχε πει: «Ο πρόεδρος του κόμματος έχει την υποχρέωση η επιλογή του υποψηφίου να είναι επιλογή που να μπορεί να εκλεγεί…». Δεδομένων και των δημοσκοπικών ευρημάτων, μήπως κάνατε λάθος υπολογισμούς;
Μήπως μας διαβάζετε λάθος;
Θα δείξει. Τα μακρά κοντά εγινήκασιν, όπως λέει η παροιμία…
Κοιτάξτε, δίνω μάχες για τα πιστεύω μας και είμαι εδώ, στον Δημοκρατικό Συναγερμό, από το 76, ως μέλος τότε της νεολαίας, γιατί πίστεψα και πιστεύω στις τέσσερις αρχές και αξίες του. Τη μάχη για μια ενωμένη Κύπρο, τον ευρωπαϊκό και δυτικό προσανατολισμό της χώρας, μια ελεύθερη, δυνατή και με κοινωνικό πρόσημο οικονομία και, τέταρτο, αξιοπρεπείς πολίτες. Γι’ αυτά είναι που δίνουμε μάχες, ανεξάρτητα από το τι λένε οι δημοσκοπήσεις. Αν μετρούσαν οι δημοσκοπήσεις το 1976, ο Κληρίδης δεν θα δημιουργούσε τον ΔΗΣΥ, αν αποφάσιζε με βάση τις δημοσκοπήσεις δεν θα ήταν υποψήφιος το 1983 ούτε το 1988 ούτε το 1993 τού έδιναν πολλές πιθανότητες νίκης, πόσο μάλλον όταν ο Βασιλείου στην κάλπη είχε πάρει 44,53%. Αλίμονο αν αντικαταστήσουμε τους πολιτικούς με τους δημοσκόπους και την ψήφο του λαού με τις δημοσκοπήσεις.
Οι δημοσκοπήσεις, όμως, δείχνουν την τάση της κοινωνίας, ενδεχομένως και να επηρεάζουν την κοινωνία…
Οι δημοσκοπήσεις είναι ένα χρήσιμο επιστημονικό εργαλείο και πρέπει να τις μελετάμε. Δεν καθορίζουν, όμως, το τελικό αποτέλεσμα. Αν και οφείλω να πω πως, ειδικά σ’ αυτές τις εκλογές, γίνεται μια υπερεκμετάλλευση για ρυμούλκηση και καθοδήγηση. Έκαναν την εμφάνισή τους από τον περασμένο Νοέμβριο. Υποψήφιοι δεν υπήρχαν και έτρεχαν οι δημοσκόποι να δημιουργήσουν εντυπώσεις, να προκαταλάβουν, να ρυμουλκήσουν… Δεν με ενοχλεί. Εμείς ξέρουμε – και, σας παρακαλώ, μην μπερδέψετε την αυτοπεποίθηση με την υπεροψία – πως άλλο η δημοσκόπηση και άλλο η κάλπη. Σας θυμίζω ότι μερικές μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, μας έδειχναν στο 18% – 19%. Δεν χρειάζεται να σας θυμίσω και το αποτέλεσμα. Δείτε τι έγινε στην Αμερική πρόσφατα. Πού είναι το κόκκινο τσουνάμι που υπολόγιζαν;
Θα συμφωνείτε πως αυτό που ζει σήμερα ο ΔΗΣΥ, δεν έχει συμβεί ξανά, απ’ όσο θυμάμαι τουλάχιστον. Εννοώ, μέχρι τώρα τις εκλογικές μάχες τις δίνατε με κύριο αντίπαλο το ΑΚΕΛ. Σ’ αυτή τη μάχη, ο κυριότερος αντίπαλός σας είναι κάποιος που προέρχεται από τα σπλάχνα του κόμματος και μια αρκετά μεγάλη μερίδα του συναγερμικού κόσμου…
Κάτι παρόμοιο ο Δημοκρατικός Συναγερμός έζησε και το 2003. Με την υποψηφιότητα του Αλέκου Μαρκίδη. Που ο Αλέκος δεν ήταν κανένας περαστός από το κόμμα κι αν έβαζες το νου του σε μια ζυγαριά, δεν ξέρω αν θα έβρισκες πολλούς να τον ισοζυγίσουν. Πήγε απέναντι από τον υποψήφιο του Συναγερμού. Και δημοσκοπικά, λάμβανε μέχρι και το 30% των συναγερμικών…
Επιτρέψετέ μου, αλλά το 2003 ο Αλέκος Μαρκίδης δεν ήταν ο κύριος αντίπαλος του Κληρίδη και η βάση του κόμματος εμφανίστηκε πιο συσπειρωμένη απ’ ό,τι εμφανίζεται σήμερα. Οι δε δημοσκοπήσεις, τον έδειξαν ψηλά στην αρχή, αλλά σύντομα ξεφούσκωσε…
Εγώ άλλο θέλω να πω. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας; Ακολούθησαν δύο πενταετίες, με άλλες κυβερνήσεις. Στην πρώτη βάλτωσε το Κυπριακό, στη δεύτερη παττίσαμε την οικονομία. Δεν είναι θέμα προσώπων οι εκλογές. Είναι κυρίως θέμα πολιτικών θέσεων. Και τους πυλώνες που στηρίζουν τους δύο άλλους υποψήφιους, τους ξέρουμε, τους έχουμε δοκιμάσει. Και για να έρθουμε και στα πρόσωπα, για να διαχειριστείς κρίσεις, χρειάζεται ικανότητα, χρειάζεται εμπειρία και, προπαντός, μ’ αυτούς που σε περιβάλλουν, να σας ενώνει κοινός στόχος. Κι όχι ένα συνονθύλευμα θέσεων. Ακούω και διάφορα ωραία συνθήματα περί κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Τον στόχο τον βρήκαμε; Δηλαδή αν βάλουμε και δυο ακελικούς και δυο συναγερμικούς στην κυβέρνηση, λύσαμε το πρόβλημα; Η κατεύθυνση του πλοίου ποια θα είναι στο Κυπριακό, στην οικονομία, στην κοινωνία;
Αισθάνεστε κι εσείς αυτό που αισθανόμαστε εμείς, ότι κάποιοι σας περιμένουν ήδη στη γωνία; Και εκτός και εντός του κόμματος…
Είμαι ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Και στην πολιτική, παλιά καραβάνα, όπως έλεγε ο Γλαύκος Κληρίδης. Λέτε να μην τα έζησα αυτά και στο παρελθόν; Σας είπα και προηγουμένως, ξέρω πολύ καλά τον ορισμό της πολιτικής. Και των πολιτικών, επίσης. Και εκτός και εντός.
Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας, είχατε πει πως, το 2006, όταν αποφασίσατε να βάλετε υποψηφιότητα για βουλευτής στη Λευκωσία, στο πίσω μέρος του μυαλού σας, είχατε την διεκδίκηση της προεδρίας του κόμματος. «Δεν το κάνω για να βγω βουλευτής, βάζω υποψηφιότητα, γιατί κάποια στιγμή θα διεκδικήσω την προεδρία του κόμματος. Αν βγω βουλευτής Λευκωσίας, κάποια ώρα θα βγω και πρόεδρος του κόμματος», είχατε πει. Ακολουθήσατε ανάλογο σκεπτικό και με την προεδρία της Δημοκρατίας;
Όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι, ναι, δεν πάω του κουτουρού. Βάζω στόχους. Φρεσκάροντας τη μνήμη μου, θυμάμαι όντως, που είχα βρεθεί στο Χίλτον με έναν αγαπητό και σεβαστό φίλο, τον Πέτρο Μιχαηλίδη. Καθώς φεύγαμε, έτσι σωματώδης καθώς είναι, με αγκάλιασε και μου είπε, «Ρε παφιτούδι, εσκέφτηκες το καλά και θα βάλεις υποψηφιότητα στη χώρα; Ξέρεις μας καλά εμάς τους χωραϊτες; Δεν ψηφίζουμε χωρκατούδκια…». Του είπα, «Πέτρο μου, βουλευτής ήμουν και το 1996, έκανα και Υπουργός, εγώ θέλω να προχωρήσω στην πολιτική. Και, μάλιστα, θέλω κάποια στιγμή να γίνω πρόεδρος του Συναγερμού». Ήμουν τότε 45 χρονών. «Ναι, θέλω να δοκιμάσω. Αν δεν εκλεγώ, πάει να πει πως ο κόσμος ως εκεί με θέλει, έναν περιφερειακό παίκτη. Αν όμως εκλεγώ, κάποια στιγμή θα διεκδικήσω την προεδρία του κόμματος». Δεν πρέπει να φοβόμαστε να πάρουμε ρίσκα.
Ξέρετε, είχα διαβάσει μια συνέντευξή σας, πριν από ενάμιση χρόνο, στην Ελένη Ξένου και στην Καθημερινή, απ’ την οποία εκείνο που αποκόμισα είναι πως, από την αρχή της πορείας σας, το πείσμα σας να αποδείξετε σε όλους ότι ο Αβέρωφ μπορεί, ότι το «χωρκατούδι» θα τα καταφέρει, -«θα σας δείξω ποιος είμαι», «εσείς θα μείνετε δαμαί αλλά εγώ εν να πεταχτώ του χωρκού», είναι μερικές από τις εκφράσεις που σημείωσα. Και διέκρινα, επίσης, και μια αγωνία να σας αποδεχτούν ή να σας παραδεχτούν, αν προτιμάτε, οι «χωραϊτες»…
Να σας διακόψω. Ο στόχος και το πείσμα δεν ήταν, για να δείξω στους χωραΐτες ποιος είμαι. Το πείσμα ήταν να αποδείξω ποιος είμαι. Σκέτο. Διότι, στην Αργάκα, όταν ήμουν μικρός, ούτε για χωραΐτες ξέραμε ούτε για Λευκωσία. Και είπα και σ’ άλλες συνεντεύξεις για το μπούλινγκ που βίωσα, επειδή γεννήθηκα με πτώση βλεφάρου. Το πείσμα, λοιπόν, ήταν για να αποδείξω ποιος είμαι, πως η πτώση βλεφάρου δεν είχε να κάνει με τον νου μου και πως η εμφάνιση -η όποια εμφάνιση- δεν πρέπει να αποτελεί κριτήριο και να καθορίζει κάποιον. Άλλωστε, αν το μελετήσετε, θα δείτε πως όλες οι κοσμογονίες που άλλαξαν τον κόσμο, δεν προέκυψαν από τα «πρότυπα». Αυτό ήταν τότε το μήνυμα που ήθελα να στείλω και αυτό πρέπει να είναι και σήμερα το μήνυμα που πρέπει να στέλλουμε στην κοινωνία.
Σεβαστό. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, εάν σ’ αυτή την προσπάθεια, και έχοντας αυτό κατά νου, το να τα καταφέρει δηλαδή το «χωρκατούδι», να μπει στα σαλόνια των χωραϊτών και να γίνει βασικός παίκτης του πολιτικού παιχνιδιού, ασυναίσθητα ή από κεκτημένη ταχύτητα, σας έκανε να αποκοπείτε από εκείνα που σήμερα επικαλείστε συχνά, τα της καταγωγής και προέλευσής σας…
Αποκόπηκα, είναι γεγονός. Και ήταν το μεγάλο μου κενό. Η απλή καθημερινότητα. Να κατεβώ σ’ ένα μπακάλικο, να μπω σε ένα σπίτι, να μιλήσουμε ανθρώπινα… Μου λείπει. Μου έλειπε. Και μου στοίχισε. Αλλά, ειδικά τα τελευταία δέκα χρόνια, είχαμε άλλο διακύβευμα. Να σώσουμε τη χώρα. Το ένα ερχόταν πίσω από το άλλο. Δεν ανασάναμε. Και γίναμε όπως τα μηχανήματα. Ο κόσμος είχε τα προβλήματά του και έβλεπε έναν Αβέρωφ σκληρό στα μάτια του, που δεν έδειχνε ευαισθησίες, αλλά… Σίγουρα κανείς δεν θέλει έναν χειρουργό, αλλά αν δεν μπει πίσω από το χειρουργείο ο χειρουργός, να κάνει την επώδυνη επέμβαση, ο ασθενής δεν θα ζήσει. Έτσι έβλεπα την υποχρέωσή μου έναντι του τόπου. Λέτε να μην είχα το μέσο μυαλό, να διακρίνω τι θα ήταν καλύτερο για το προφίλ μου; Έθεσα προτεραιότητα το αποτέλεσμα. Έκανα λάθη; Βεβαίως και έκανα λάθη. Όταν είσαι στην πρώτη γραμμή και δίνεις μάχες, έχεις και αστοχίες, έχεις και παραλείψεις.
Θα αλλάζατε κάτι πάνω σας;
Ναι. Είναι κάτι που, μάλιστα, θα άλλαζα χτες. Να εξωτερικεύω το συναίσθημα…
Γιατί δεν το κάνατε μέχρι τώρα;
Δεν άφησα ποτέ να εκφραστεί δημόσια το συναίσθημα. Έβλεπα την πολιτική μόνο ως θέμα αποτελέσματος. Δεν με ενδιέφεραν σχόλια και παρεμφερή θέματα. Ό,τι κι αν έλεγαν, εγώ ήμουν προσηλωμένος στο αποτέλεσμα. Κι όμως, σας εξομολογούμαι, είμαι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος.
Σας συνοδεύει η εικόνα του κυνικού…
Ναι, διότι άλλο η πραγματικότητα, το ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια και άλλο η εικόνα που οι άλλοι έχουν για το ποιοι είμαστε. Δεν θα έλεγα ότι είμαι κυνικός. Μερικές φορές η αποφασιστικότητα μοιάζει στα μάτια της κοινωνίας με σκληρότητα. Επίσης, η προσήλωση στον στόχο μπορεί να δίδει την εικόνα του άκαμπτου. Αν ήμουν άκαμπτος, δεν θα ήμουν ο πολιτικός που πέτυχε τόσες μεγάλες συγκλίσεις σε δύσκολους καιρούς για τον τόπο. Έχω, όμως, στοχοπροσήλωση…
Είχατε πει κάτι παρόμοιο σε μια άλλη συνέντευξή σας. Είχατε πει κάτι – «δεν ισχυρίζομαι ότι δεν έχω κάνει λάθη. Συνειδησιακά, όμως, νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου. Και έχει διαφορά – ξέρετε- η πραγματικότητα από την αντίληψη. Κρινόμαστε από την αντίληψη και όχι από την πραγματικότητα. Κι εγώ, σύμφωνα με την αντίληψη, μπορεί να είμαι ο πιο ανήθικος πολιτικός του κόσμου». Είναι φανερό ότι αισθάνεστε αδικημένος από την εικόνα που υπάρχει για σας. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Εσείς; Εμείς, μήπως, με την κριτική μας; Άλλοι παράγοντες;
Δεν είμαι ο άνθρωπος που λέει «Εγώ εν τζιαι» και φταίω όλους τους άλλους. Από την αρχή σάς είπα πως, στην προσπάθεια να πετυχαίνω τους στόχους, όχι μόνο δεν έβγαλα συναίσθημα, αδιαφορούσα γενικά για την εικόνα μου. Ποτέ δεν πήγα να τζηέψω τον Αβέρωφ. Ήθελα να περάσω τους προϋπολογισμούς; Αδιαφορούσα αν έλεγαν πως τάχα έταξα στον Σιζόπουλο την προεδρία της Βουλής. Όταν προσπαθούσα να βρω συνεργασία με τον Νικόλα, σε δύσκολα ζητήματα, με μια κυβέρνηση κοινοβουλευτικής μειοψηφίας, για να καταφέρουμε να βγούμε από το μνημόνιο, ξέρετε πόσες φορές συναντήθηκα μαζί του; Αν με ένοιαζε η εικόνα μου, δεν θα κουβαλούσα μαζί μου τις κάμερες να διαφημίσω τις προσπάθειές μου; Με ενδιέφερε μόνο το αποτέλεσμα. Τι μου έμενε στο τέλος; Η εικόνα του μάγειρα του παρασκηνίου. Λες και μαγείρεψα κάτι, για να φάει ο Περικλής μου και όχι για να ορθοποδήσει ο τόπος μας. Επιπλέον, ναι, είμαι φιλελεύθερος, έδωσα μάχες για την ελεύθερη οικονομία. Διότι χωρίς ελεύθερη οικονομία, χωρίς να δουλέψει ο ιδιωτικός τομέας, δεν υπάρχει ευημερία.
Από τις πολιτικές μου για ενίσχυση της κυπριακής οικονομίας, επωφελήθηκαν κάποιοι ιδιώτες επιχειρηματίες; Βεβαίως. Φυσικό επακόλουθο. Αλλά δεν εξυπηρετούσαμε συμφέροντα. Την οικονομία του τόπου εξυπηρετούσαμε. Μπήκα μπροστά για τη φιλελευθεροποίηση του ωραρίου. Μου φόρτωσαν ότι ήθελα να εξυπηρετήσω όσους έχουν σούπερ μάρκετ, τους έβγαλαν και συνεταίρους μου, κι όχι διότι δεν νοείται, τουριστική χώρα, να κατεβάζει ρολά ή να μην μπορεί ο σκληρά εργαζόμενος μεροκαματιάρης, το Σαββατοκύριακο να βρει ανοικτά μαγαζιά. Ποιον εξυπηρετούσα; Έχει κανέναν που λέει μπράβο του Αβέρωφ που το 2000 μπήκε στη φωτιά και επέβαλε το ΒOT στο αεροδρόμιο; Θα είχαμε τουρισμό και οικονομία σήμερα, αν μέναμε με τις παράγκες του παλιού αεροδρομίου Λάρνακας και Πάφου; Αλλά τι έμεινε; Η τάτσα στον Αβέρωφ ότι εξυπηρέτησε συμφέροντα. Τα εύσημα στον Χριστόφια, που έκοψε την κορδέλα των εγκαινίων! Το αποτέλεσμα; Η οικονομία πάει καλά.
Τα βιβλία του Μακάριου Δρουσιώτη τα διαβάσατε;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι δεν τα έχω διαβάσει.
Δεν θα έπρεπε να τα είχατε διαβάσει, δεδομένου ότι αφορά τη διακυβέρνησή σας και τα γράφει ένας στενός συνεργάτης του προέδρου;
Θα σας πω το εξής: Την έζησα την τελευταία δεκαετία. Αυτά που είναι σε έγραφα και πρακτικά, ούτε το 5% δεν είναι όσων συνέβησαν. Όλο το πολιτικό σύστημα μαζί, ούτε στο 30% δεν γνώριζαν ή κατάλαβαν τι γινόταν το 2013. Και είδαμε και ποιοι κρύφτηκαν και ποιοι βγήκαν μπροστά. Όταν μας έστειλε το αεροπλάνο ο Βασιλιάς του Βελγίου, για να πάμε στο δεύτερο Eurogroup, κανείς δεν ήθελε να μπει μέσα. Προτίμησαν να βγαίνουν στις τηλεοράσεις και να παριστάνουν ότι είχαν όλες τις λύσεις στο τσεπάκι τους. Αλλά, ναι, κάποια στιγμή θα τα διαβάσω.
Όμως, δεν γράφει μόνο για το κούρεμα, γράφει και για άλλα, φοβερά και τρομερά. Δεν θα έπρεπε να διερευνηθούν;
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ζήτησε να εξεταστούν.
Εκ των υστέρων. Από τη δεκαετή διακυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη, εσάς δεν σας βαραίνει κάτι;
Δεν είμαι αλά καρτ. Θυμάστε τις ζυγαριές, τις παλιές, που είχαμε στα χωριά; Βαρούν πολλά περισσότερο τα συν. Αυτή η κυβέρνηση παρήγαγε σημαντικό έργο. Είχε και αστοχίες. Ο πρόεδρος και η κυβέρνησή του, διαχειρίστηκαν τρεις κρίσεις. Και έκανε τις πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις, που έγιναν στον τόπο. Είναι θετικό το πρόσημο.
Κάποιες φορές, ενώ σηκώσατε τους τόνους, τελικά κατάπιατε και τα τσουνάμια και πολλά άλλα…
Ποτέ δεν κρύφτηκα. Αλλά δεν είμαι συγκρουσιακός. Όταν βλέπω τσουνάμι, μιλώ για τσουνάμι. Και πριν από αυτή τη διακυβέρνηση, πέντε ανακοινωσεις του κόμματος φώναζαν γι’ αυτά που έρχονταν στην οικονομία. Όπως όταν διέβλεπα ότι η Τουρκία θα απαγκιστρωθεί από τη Διζωνική. Τα είπα! Από εκεί και πέρα, δεν θα παιζόμαστε μέσα στις στράτες…
Επ’ ευκαιρία, γιατί είναι τόσο δύσκολο να αποφανθούμε τι ήταν ο Γρίβας; Είναι άξιο τέκνο ή αυτό που έλεγε ο Κληρίδης το 1974 στη Βουλή;
Η ιστορία γράφεται μέσα από αγώνες και μέσα από εγκλήματα εθνικά. Όποιος αμφισβητεί τον αρχηγό του πιο ένδοξου αγώνα, παραγράφει την ιστορία. Όποιος πάει να υπερασπιστεί πράξεις παράνομες, απέναντι στη Δημοκρατία, πάλι παραγράφει την ιστορία. Δυστυχώς, ο Γρίβας μπήκε στην πολιτική, κάτι που ούτε κατείχε ούτε ήταν η δουλειά του…
Ας ξεφύγουμε λίγο από τα πολιτικά. Πείτε μου κάτι που άλλαξε σε σας η σύζυγός σας, η παρουσία της στη ζωή σας;
Ισορρόπησα ως άνθρωπος.
Ο γιος σας, ο Περικλής από πού πήρε; Από εσάς ή από τη σύζυγό σας;
Από τον παππού του, τον Πική.
Τι απολαμβάνετε να κάνετε μαζί;
Τα πάντα! Προσπαθώ να βρίσκω όσο περισσότερο χρόνο, αλλά, δυστυχώς είναι λίγος. Και ξέρω ότι έχει παράπονο που δεν έχω όσο χρόνο θα ήθελε να περνώ μαζί του.
Ανεκπλήρωτες επιθυμίες έχετε στη ζωή σας;
Δεν θα το έλεγα. Είμαι ευτυχής. Έχω την οικογένειά μου, έχω τη Μαρία που είναι η δύναμη μου και η αδυναμία μου, έχω την ψυχή της ψυχής μου, τον γιο μου… Θα ήμουν αχάριστος και άπληστος, αν έλεγα κάτι άλλο.
Με το θεό, έχετε παρτίδες;
Δεν είμαι θρησκόληπτος, είμαι όμως θρησκευόμενος. Ο χώρος της εκκλησίας, με ηρεμεί.
Η εξουσία μπορεί να γίνει μεθύσι; Να ζαλίσει τον άνθρωπο που την κατέχει;
Το καθετί μπορεί να μεθύσει τον άνθρωπο. Εδώ μεθάει κάποιος από την ομορφιά του, δεν θα μεθύσει από την εξουσία; Οποιαδήποτε εξουσία. Πολιτική, οικονομική…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΤΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: SHONA MUIR
