Ο 28χρονος, Δημήτρης Λιοτατής, ένας από τους οκτώ επαγγελματίες ταχυδακτυλουργούς της οικογένειας Λιοτατή (η γνωστή οικογένεια ταχυδακτυλουργών της Λεμεσού, που αποτελείται από επτά αδέλφια και έναν 19χρονο εγγονό), πέτυχε τον περασμένο Μάρτιο, έπειτα από προσπάθειες πολλών χρόνων, να τοποθετήσει οκτώ ποτήρια στο κεφάλι του και ταυτόχρονα να κάνει ζογκλερικά με τρεις κορίνες – το ρεκόρ του είχε διάρκεια τρία λεπτά και δώδεκα δευτερόλεπτα κάτι που, μετά τις σχετικές εγκρίσεις που διήρκησαν έξι περίπου μήνες, τον ενέταξε τον Αύγουστο στα πιο διάσημα βραβεία ρεκόρ του κόσμου, τα Guinness World Records. Τις επόμενες εβδομάδες, σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί με την παρουσία του Δημάρχου Λεμεσού, ο Δημήτρης θα τιμηθεί για την επιτυχία του, με την οποία κατάφερε να κάνει γνωστή την Κύπρο σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ όλα τα έσοδα από τις δημόσιες εκδηλώσεις που θα ακολουθήσουν θα διατεθούν για την στήριξη του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού και, ειδικότερα, της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών – για τις θερμοκοιτίδες αγάπης.
Πώς πήρες την απόφαση να καταρρίψεις το συγκεκριμένο ρεκόρ;
Ήταν ένα παιδικό μου όνειρο. Πάντοτε, άλλωστε, θαύμαζα τους ανθρώπους που ξεπερνούσαν τα όρια και τους στόχους τους, ενώ θυμάμαι ότι ο πατέρας μου -ο Ανδρέας Λιοτατής, ο «πατριάρχης» της οικογένειάς μας- μου έφερνε στο σπίτι τα βιβλία των ρεκόρ Guinness, διότι ήξερε πόσο πολύ μου άρεσαν, πόσο συναρπαστικά ήταν όλα αυτά για μένα. Σε ηλικία 16 ετών, λοιπόν, αποφάσισα να καταρρίψω το συγκεκριμένο ρεκόρ και να ενταχθώ κι εγώ στα παγκόσμια αυτά βραβεία – τα κατάφερα έπειτα από δώδεκα χρόνια (γελάει). Το αίσθημα είναι, βέβαια, απίστευτο: Αυτή τη στιγμή νιώθω πως σε αυτό που πέτυχα, είμαι ο καλύτερος σε ολόκληρο τον κόσμο!
Το προηγούμενο ρεκόρ ποιο ήταν;
Ήταν δηλωμένο από έναν Αμερικάνο, με επτά ποτήρια, το οποίο κατέθεσε αλλά τελικά δεν το υλοποίησε.
Πόσα ποτήρια έσπασες όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να τα καταφέρεις; Πόση «προπόνηση» χρειάστηκες;
(Γελάει). Ο πατέρας μου μού έφερε ένα κοντέινερ γεμάτο από ποτήρια, προκειμένου να «προπονηθώ» αρκετά, οπότε καταλαβαίνεις πως μέχρι να φτάσω να πετύχω αυτή τη διάκριση, με συνεχή εξάσκηση, έχω ήδη σπάσει χιλιάδες ποτήρια.
Η διαδικασία με τα Guinness World Records, τον Παγκοσμίου φήμης αυτό Οργανισμό, πώς έγινε;
Λόγω της περιόδου του κορωνοϊού ήταν αδύνατο να έρθουν οι κριτές από το εξωτερικό στη Λεμεσό για να δουν την προσπάθειά μου, οπότε πραγματοποιήσαμε μία αμοντάριστη κινηματογράφηση της διαδικασίας στις 13 Μαρτίου, στον Μόλο της Λεμεσού, παρουσία του Δημάρχου, κ. Νίκου Νικολαΐδη, και του αντιδημάρχου, κ. Νεόφυτου Χαραλαμπίδη, που ως κριτές βεβαίωναν ουσιαστικά το αδιάβλητο της όλης διαδικασίας -π.χ ότι όλα τα ποτήρια ήταν γεμάτα από νερό και ότι δεν υπήρχαν πουθενά μαγνήτες κ.λπ- και στη συνέχεια αποστείλαμε όλο το υλικό στην Guinness World Records, με την ελπίδα να πάνε όλα καλά.
Πώς έμαθες για την επιτυχία σου;
Τυχαία. Η εταιρεία μού είχε αποστείλει ένα e-mail τον Αύγουστο που μου ανακοίνωνε -επίσημα- πως έχω ενταχθεί στα Guinness World Records, αλλά εγώ δεν είχα μπει στα e-mails μου εκείνες τις μέρες για να το δω. Ωστόσο, λόγω αυτής της αγάπης που είχα με τα ρεκόρ, είχα μπει στην ιστοσελίδα της Guinness για να δω τι καινούργιο καταρρίφθηκε σε σχέση με την λέξη «ισορροπία» – και, ξαφνικά, είδα μπροστά μου, στην οθόνη, τον εαυτό μου, με την ανακοίνωση της εταιρείας για το ρεκόρ μου και τι κατάφερα να πετύχω στην Κύπρο. Δεν μπορώ να σου περιγράψω τη χαρά μου εκείνη τη στιγμή!
Θα ακολουθήσουν προσπάθειες κατάρριψης και άλλων ρεκόρ Guinness;
Φυσικά. Και όλα τα έσοδα, από τις εκδηλώσεις που θα ακολουθήσουν, θα πηγαίνουν πάντα για τη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του Νοσοκομείου της Λεμεσού, για τις θερμοκοιτίδες αγάπης. Ήδη έχουμε προγραμματίσει, μαζί με τα αδέλφια μου, να καταρρίψουμε άλλα δέκα ρεκόρ – ένα ρεκόρ κάθε εννέα μήνες.
Με τι θα έχουν σχέση τα επόμενα;
Με μαγικά, με ξυλοπόδαρους κ.λπ. Ήδη το ένα ρεκόρ που έχω τώρα στο μυαλό μου, είναι να διανύσει περπατώντας ο ξυλοπόδαρος μία πολύ μεγάλη απόσταση και έτσι να καταρρίψει το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ των ξυλοπόδαρων.
Δεν είναι κρίμα που εσύ ξέρεις πλέον τα κόλπα και πολύ δύσκολα πλέον μαγεύεσαι, Δημήτρη;
Πάντοτε πρέπει να ψάχνεις τη μαγεία. Γι’ αυτό και η μαγεία είναι πιο εύκολη για τα παιδιά, διότι αυτά δεν ψάχνουν να βρουν «το κόλπο» – τους αρκεί που μαγεύτηκαν! Δεν χάνουν την ουσία ψάχνοντας «πώς το έκανε;» και υπερναλύοντας αυτό που είδαν, όπως κάνουν συνήθως οι ενήλικες. Προσπαθώ αυτό τον ενθουσιασμό να τον έχω κι εγώ, να τον διατηρώ, αν και κατέχω εδώ και χρόνια την τεχνική. Γιατί η μαγεία βρίσκεται παντού, γύρω μας.
Υπάρχουν κόλπα που ακόμα κι εσένα, σε αυτό το επίπεδο στο οποίο βρίσκεσαι, να σε εντυπωσιάζουν;
Σίγουρα. Αυτό συμβαίνει όποτε παρακολουθώ στο εξωτερικό ανθρώπους της Τέχνης της ταχυδακτυλουργίας, που αρκετά από τα μαγικά τους με εντυπωσιάζουν κι εμένα τον ίδιο, αν και επαγγελματίας. Δεν θέλω να χάνω το νόημα με το να κρίνω τον κάθε καλλιτέχνη στο τεχνικό κομμάτι. Γιατί θέλω να συνεχίζω να μαγεύομαι κι εγώ ο ίδιος.
Ήταν πάντα τρόπος ζωής για σένα τα ταχυδακτυλουργικά;
Ναι. Μεγάλωσα, άλλωστε, λόγω του πατέρα μου, σε αυτό το περιβάλλον. Από τότε που ήμουν παιδί, δεν θυμάμαι να είχα στο σπίτι αυτοκινητάκια ή άλλα παιχνίδια που είχαν οι φίλοι μου – εγώ έπαιζα με κουνελάκια, με περιστεράκια και παπαγάλους. Ο πατέρας μας, μας εξοικείωσε όλους νωρίς με την Τέχνη της ταχυδακτυλουργίας -και αργότερα με την Τέχνη της οφθαλμαπάτης-, με μικρά κόλπα, μαγεύοντάς μας κι εμάς από την παιδική μας ηλικία.
Είναι και…αφροδισιακό η Ταχυδακτυλουργία, για μελλοντικές σχέσεις;
Θες να με χωρίσεις; (γελάει). Κοίτα, στον μάγο υπάρχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, μετά την παραπλάνηση, ώστε να καταφέρει να σε εντυπωσιάσει. Οπότε, ναι, χρησιμοποιώντας όλες αυτές τις τεχνικές για ψυχαγωγία, πολλοί άνθρωποι εντυπωσιάζονται και ενθουσιάζονται – it’s part of the job.
Αν σε ρωτήσει κάποιος μετά από κάποιο show σου «πώς το έκανες αυτό;», τι απαντάς;
Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση που δέχεται ένας μάγος: «Πώς το έκανες;». Αυτό με χαροποιεί καταρχήν, γιατί τότε σημαίνει πως κάτι κάνω καλά. Η απάντηση, όμως, είναι: «Ένας μάγος δεν λέει ποτέ τα μυστικά του!». Γιατί, αν πεις το μυστικό, χάνεται η ίδια η μαγεία!
Στην καθημερινότητά σου πού υπάρχει μαγεία;
Στο να καταφέρνεις να ξυπνάς και να κοιμάσαι με χαμόγελο. Επαγγελματικά, με το να έρχονται τα παιδιά, που είναι οι πιο δύσκολοι κριτές, και να μου λένε μετά τα πάρτι που με καλούν: «Κύριε μάγε, περάσαμε υπέροχα σήμερα!».
