Από τον Κωνσταντίνο Χάμπαλη
Στη νέα σειρά που γράφει για τον ΑΝΤ1, και θα κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα στις 22.15, ο Λώρης Λοϊζίδης, βάζει το μεγαλύτερο στοίχημα με τον εαυτό του καθώς θεωρεί τον «Μελίαρτο» την καλύτερη -μέχρι στιγμής- δουλειά που έκανε στην καριέρα του κι εξηγεί το γιατί…
Γκουγκλάροντας τη λέξη «Μελίαρτος» τα μοναδικά αποτελέσματα που είναι καταχωρημένα είναι για ένα «κουζινάκι-πολυχώρο στο κέντρο της Αθήνας» αλλά και για ένα «ζαχαροπλαστείο στην Καβάλα». Εσύ, τι ερμηνεία δίνεις;
Το «Μελίαρτος» έχει πολλές έννοιες.
Δηλαδή;
Η πρώτη είναι το γλυκό μεροκάματο. Όλος εκείνος ο αγώνας που κατέβαλλαν τότε οι άνθρωποι για να αποκτήσουν ένα κομμάτι ψωμί. Γλυκό, μέλι, άρτος. Γλυκό ψωμί, γλυκό μεροκάματο. Από την άλλη, το χαρούπι με το οποίο καταπιάνεται η σειρά, ονομάζεται και αρτόδεντρο από το οποίο παράγουμε μέλι, το τερατσόμελο. Σε συνδυασμό όλων όσων έχω προαναφέρει, γεννήθηκε το «Μελίαρτος».
Πρώτα γεννήθηκε ο τίτλος και μετά το σενάριο της σειράς;
Ο τίτλος ακολούθησε του σεναρίου αφού πρώτα έχουμε κάνει έρευνα για το χαρούπι, ακολούθως εντοπίσαμε την τοποθεσία για τα γυρίσματα κι εκ των υστέρων, αφού γράφτηκαν τα πρώτα επεισόδια, γεννήθηκε ο τίτλος.
Υπάρχει ως λέξη ή είναι ένα ακόμα από τα γνωστά λογοπαίγνιά σου;
Υπάρχει αλλά δεν είναι αρκετά διαδεδομένη.
Σου αρέσει να παίζεις με τις λέξεις.
Ακολουθώ πάντα τις δικές μου γραμμές. Κι επειδή πρόκειται για μια σειρά πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες δουλειές μου, ήθελα να της δώσω κάτι διαφορετικό. Κι έχω την αίσθηση ότι ταιριάζει. Αντικατοπτρίζει κάθε σκηνή του σεναρίου μου.
Δηλαδή, σε τι διαφέρει ο «Μελίαρτος» από προηγούμενες τηλεοπτικές επιτυχίες σου στον ΑΝΤ1;
Δεν θα δείτε κωμωδία αυτή τη φορά. Δεν είναι το «La pasta pomilώri», δεν είναι η «Αίγια Fuxia», δεν είναι το «Την πάτησα», δεν είναι η «Πρώτη σταγόνα» και σίγουρα δεν είναι οι «Πατάτες αντιναχτές». Από την άλλη, όμως, δεν μπορώ να της δώσω κάποια ταυτότητα, γιατί δεν είναι ούτε δράμα, ούτε κωμωδία, δεν περιέχει μόνο ρομάντζο και δράση, έχει λίγο από όλα, είναι ο «Μελίαρτος».
Χρονικά, πού τοποθετείται η σειρά;
Σε μια γλυκιά εποχή που δημιουργήσαμε μόνοι μας. Μια δική μας δεκαετία με τα χρώματα, όμως, του ’60 και του ’70. Γυρίζω πίσω τον χρόνο, χωρίς να τοποθετούμαι σε κάποια συγκεκριμένη δεκαετία. Δημιουργούμε ένα ωραίο πίνακα για να δουλέψουμε μέσα του. Μια παλέτα χρωμάτων, για να επιλέξουμε τους συνδυασμούς που εμείς θέλουμε.
Και τι περιλαμβάνει αυτός ο πίνακας;
Έρωτες, πάθη, δυσκολίες, ίντριγκες, φτωχούς, πλούσιους, κακίες, κουτσομπολιά, δολοφονίες, μοιχείες, τα πάντα…
Την κλασσική συνταγή, δηλαδή, μια δραματικής σειράς.
Με έναν διαφορετικό, όμως, τρόπο εκτέλεσης όλων αυτών των υλικών.
Ήταν πιο εύκολο για σένα να γράψεις δράμα αντί κωμωδία;
Δεν είναι μια εύκολη σειρά για μένα. Οι προηγούμενες δουλειές μου ήταν πιο εύκολες από την τωρινή. Έχει πολλά εμπόδια το σενάριο του «Μελίαρτου», καθώς δεν πρόκειται για μια αυτή καθαυτή δραματική σειρά, που στο τέλος καταλήγει σε σαπουνόπερα. Δεν θέλω να κουράσει. Θέλω να ξαφνιάσει, να εκπλήξει, να υπάρχουν πολλές εναλλαγές συναισθημάτων και δράσεων. Είναι δύσκολο να ισορροπήσεις σε μια κλωστή, χωρίς να πέσεις.
Κι εσύ, έπεσες;
Πολλές φορές.
Και πώς το αντιμετώπισες;
Σηκώθηκα, βρήκα ξανά τον ρυθμό μου και συνέχισα.
Γενικά, σ’ αρέσει να βάζεις εμπόδια στον εαυτό σου. Γιατί;
Για να μην βαρεθώ. Όταν κάτι δεν με εξιτάρει και δεν εμπεριέχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας, ξενερώνω. Όταν γράφω, αγωνιώ για τη συνέχεια. Μεγαλώνω με τους χαρακτήρες μου, ωριμάζω μαζί τους, μου αρέσει ο τρόπος που ζωντανεύουν από το χαρτί στην τηλεόραση. Το να γράψω κάτι εύκολο θα κάνει εμένα τον ίδιο να το βαρεθώ.
Διαπιστώνω ότι οι τελευταίες τρεις σειρές σου, στον ΑΝΤ1, έχουν σχέση και με ένα διαφορετικό προϊόν. Γίνεται συνειδητά;
Για να στηθεί μια σειρά και να έχει βάθος, πρέπει να έχει το δικό της dna. Το δικό μας, καλώς ή κακώς, είναι κυπριακό. Το χαρούπι, αυτή τη στιγμή είναι η ρίζα, για να ξεκινήσουμε αυτή τη σειρά. Και τη χρονική στιγμή που διαδραματίζεται, το χαρούπι ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Κύπρο, ήταν ο μαύρος χρυσός της περιόδου. Όλοι γευτήκαμε ένα χαρούπι όταν ήμασταν μικροί, όλοι ανεβήκαμε σε μια χαρουπιά, ζήσαμε τη μυρωδιά εκείνης της εποχής, όλοι φάγαμε ένα κομμάτι ψωμί με τερατσόμελο. Αλλά, κάπου τα εγκαταλείψαμε όλα αυτά. Τώρα ήρθε στιγμή να τα επαναφέρουμε.
Επενδύεις στο δικό σου dna;
Όταν έχω μια ιδέα στο μυαλό μου, την αφήνω να γεννηθεί μέσα από τους χώρους που θα πραγματοποιηθούν τα γυρίσματα και από τους ηθοποιούς, που θα ενσαρκώσουν τους ρόλους. Αν δω ότι πάει να μοιάσει κάποιας άλλης σειράς θα βάλω όπισθεν και θα αποχωρήσω.
Πώς γεννήθηκε η ιστορία του «Μελίαρτου»;
Στις συζητήσεις που κάναμε κάθε βράδυ με τον Θεοδόση (σ.σ. Οικονομίδη – σκηνοθέτης της σειράς) και τη Στυλιάνα (σ.σ. Μαραγκού – σύζυγος του Λώρη και στιλίστρια της σειράς), λέγαμε ότι δεν ήθελα να κάνω άλλη μια κωμωδία του στιλ «Λώρης». Ήθελα να δημιουργήσω κάτι διαφορετικό. Ή θα έκανα μια εξτρίμ κωμωδία ή θα προχωρούσα σε ένα άλλο στάδιο, που θα ήταν περισσότερο προς δράση, θρίλερ, κάτι πιο δραματικό αλλά με κωμικά στοιχεία. Αυτή ήταν η καθημερινή μας συζήτηση. Ακόμα και στον ύπνο μου ερχόντουσαν συνεχώς εικόνες, μέχρι που επισκεφτήκαμε τον χώρο του ΣΟΠΑΖ κι εκεί γεννήθηκε η ιδέα, οι χαρακτήρες, τα location, τα πάντα για τον «Μελίαρτο».
Τι σε κάνει να αισιοδοξείς για την επιτυχία της σειράς;
Τα ζω. Θέλω να είμαι αισιόδοξος για κάθε δουλειά μου, που βλέπω να τα πηγαίνει καλά. Φέτος, κάναμε πλάνα που δεν είδα ποτέ σε άλλη σειρά μου. Δεν λέω ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο αλλά προσπαθούμε να κάνουμε ένα βήμα προς τα πάνω κάθε φορά.
Το γεγονός ότι επιλέγεις να κάνεις τελευταίος πρεμιέρα δεν σε φοβίζει για την επιτυχία της;
Όταν το προϊόν σου είναι καλό, όποια ημερομηνία κι αν επιλέξεις να ξεκινήσεις, ο κόσμος θα σε δει. Δεν λέω ότι θα μας παρακολουθήσουν από το πρώτο επεισόδιο αλλά θεωρώ ότι ο κόσμος του ΑΝΤ1 κάποια στιγμή θα συντονιστεί μαζί μας.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;
Κανένας. Δεν έμαθα να φοβάμαι.
Ούτε τον ανταγωνισμό;
Ο μεγαλύτερος φόβος και αντίπαλός μου θεωρώ ότι είμαι εγώ. Αν εγώ και η ομάδα μου κρίνω ότι έχουμε πρόβλημα, αυτό και μόνο θα οδηγήσει σε αδιέξοδο τη σειρά μας. Αλλιώς, θα είναι ωραία και ανταγωνιστική. Το πού θα φτάσει, δεν γνωρίζω. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να τη βλέπω πρώτα εγώ και να την απολαμβάνω. Αν δεν ισχύσει κάτι τέτοιο, τότε έχουμε πρόβλημα.
«Κρασί και πικρός καφές η ζωή» έγραφε σε κάποιο σημείο της πρόσκλησής σου για την avant premiere της σειράς. Αυτό πιστεύεις ότι είναι η ζωή;
Κάποιες στιγμές είσαι καλά σαν να πίνεις ένα ωραίο ποτήρι κρασί και λες «αχ, σαν τη ζωή εν έσιει». Κάποιες άλλες στιγμές, όμως, είναι σαν να πίνεις ένα πικρό ποτήρι καφέ και να πονάς τα σωθικά σου.
Εσένα, τι γεύση έχει ο καφές σου;
Σκέτος, πικρός.
Έτσι, θεωρείς ότι είναι και η ζωή σου;
Όλοι έχουμε χαρές, λύπες και αγωνίες. Δεν υπάρχει κανείς που θα σου πει ότι είναι μόνο χαρούμενος ή λυπημένος. Είμαι πολύ καλά. Όσο δημιουργώ κι έχω την οικογένειά μου, δεν θέλω κάτι άλλο.
Αντιμετώπισες τις τυχόν ανασφάλειες, που είχες στο παρελθόν;
Δεν είχα ποτέ ανασφάλειες. Αν αύριο μου πεις «τελειώνει η καριέρα σου», δεν θα πέσω σε κατάθλιψη. Θα κάνω κάτι άλλο. Θα ανοίξω ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου. Δεν φοβάμαι την αποτυχία, δεν είναι ικανή να με ρίξει στα πατώματα.
Δεν υπήρξαν στιγμές που είχες πέσει;
Όταν κατάλαβα ότι στέρευαν οι δυνάμεις και η έμπνευσή μου, ζήτησα από τον ΑΝΤ1 ένα χρόνο αποχής κι ανταποκρίθηκαν άμεσα, με βοήθησαν. Αντιλαμβάνομαι το πότε πρέπει να τραβήξω πίσω. Αυτό που λες, θα έρθει, όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσεις ότι θες συνεχώς κι άλλα κι άλλα κι άλλα αλλά δεν μπορείς.
Δεν υπήρξες ποτέ της υπερβολής;
Θέλω η δουλειά μου να ανεβαίνει επίπεδο.
Η προσωπική σου ζωή;
Όταν κάνεις μια παράσταση και αντιλαμβάνεσαι ότι όλα πάνε καλά, είσαι κι εσύ ο ίδιος ανεβασμένος.
Αυτό τον ενθουσιασμό τον μεταφέρεις και στο σπίτι;
Αν με δει κάποιος στο σπίτι, δεν θα καταλάβει ότι είμαι ηθοποιός ή σεναριογράφος. Θα νομίσει ότι κάνω άλλη δουλειά. Όλη η ουσία μου βγαίνει στο χαρτί, όταν γράφω. Ακόμα και όταν κάποιος εμπλακεί σε συζήτηση μαζί μου δεν θα καταλάβει ότι γράφω κι ότι γεννώ χαρακτήρες και ιστορίες για την τηλεόραση. Καμία σχέση. Αυτό συμβαίνει μόνο την ώρα που ανάβω τον υπολογιστή. Τις υπόλοιπες ώρες, μπορεί να περάσει ένα δεκάωρο, και να μην μιλήσω.
Έχεις παρατηρήσει κάποιες αλλαγές σε σένα;
Ποιες; Το ότι γέρασα;
Θα στο πω στα κυπριακά, «επολολλόησες». Ενώ σε προηγούμενες συζητήσεις μας σπάνια μπορούσα να σου κλέψω μια ολοκληρωμένη πρόταση, τώρα με εκπλήσσεις ευχάριστα. Τι άλλαξε;
Ίσως είναι ο ενθουσιασμός μου για τη νέα σειρά. Εξακολουθώ, όμως, να μην μιλώ σε μια παρέα που δεν γνωρίζω.
Πολλές φορές, όμως, παρεξηγήθηκες γι’ αυτή τη στάση σου.
Και θα συνεχίσω να παρεξηγούμαι. Τι να κάνω; Δεν μπορώ να κάνω χάι χούι, με κάποιους που δεν γνωρίζω.
Από την άλλη, όμως, δεν μπορείς να είσαι απόμακρος από τη στιγμή που είσαι ηθοποιός και δη από τους πιο δημοφιλείς.
Προσπαθώ να μην είμαι απόμακρος και ούτε μου αρέσει να το κάνω. Το να σε αναγνωρίσει κάποιος, να σου δώσει συγχαρητήρια και να θέλει να φωτογραφηθεί μαζί σου, είναι ωραίο.
Και δεν σ’ αρέσει αυτό;
Θα πω ψέματα αν σου πω ότι δεν μου αρέσει. Όλα, όμως, έχουν ένα όριο. Το να σαχλαμαρίζει κάποιος ή να παραγκωνίζει την οικογένειά σου, για να μπει ανάμεσα σας, περνάει τη γραμμή…
Είπες προηγουμένως, «γέρασα». Αυτό αισθάνεσαι; Ότι γέρασες;
Όχι, αλλά μεγάλωσα. Θυμάμαι όταν κάναμε συνεντεύξεις για την «Αίγια Fuxia» ήμουν 30 ετών. Ε, τώρα, δεν είμαι 30. Πέρασα τα 40.
Σε ενοχλεί που αλλάζει η μορφή σου; Που βλέπεις τον εαυτό σου να γκριζάρει;
Καθόλου. Κάθε ηλικία έχει τον μελίαρτό της. Την ωριμότητα που σου δίνει ο κάθε χρόνος, που προσθέτεις στη ζωή σου. Το να μεγαλώνεις χωρίς να ωριμάζεις, είναι θέμα. Μου αρέσει αυτή η εικόνα κι ας βλέπω τις ρυτίδες να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο πρόσωπό μου.
Θεωρείς ότι έχεις ωριμάσει ή μέσα σου έχεις παραμείνει εκείνος ο νεαρός, ανέμελος 30άρης;
Ώρες-ώρες αισθάνομαι 30άρης. Από την άλλη, συνειδητοποιώ ότι το μυαλό μου δουλεύει διαφορετικά απ’ ό,τι στα 30.
Πώς αντιδράς όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι σχεδόν 45;
Πεθυμώ κάποια ανέμελα χρόνια αλλά και οι στιγμές που ζω τώρα είναι πολύ ωραίες, οπότε, ας τις απολαύσω.
Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελες να ζήσεις ξανά;
Σίγουρα τα φοιτητικά μου χρόνια.
Νιώθεις, όμως, ότι υπήρξαν στιγμές που δεν έζησες;
Νιώθω ότι έζησα πράγματα που πολλοί άνθρωποι δεν θα ζήσουν. Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου.
Αισθάνεσαι, λοιπόν, τυχερός για όλα όσα σου έχει φέρει μέχρι στιγμής η ζωή.
Μπορεί, νεότερος να αισθανόμουν πληγωμένος για διάφορα πράγματα, πλέον, κάνοντας μια καταγραφή για τα όσα έχω ζήσει, βγάζω το άθροισμα και θεωρώ ότι είμαι πολύ ευτυχής και τυχερός.
Από πάντα ήσουν τόσο θετικός ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή;
Και για πάντα.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Βαττής
Styling: Στυλιάνα Μαραγκού
Μακιγιάζ: Ελένη Πεττεμερίδου
Μαλλιά: Τζένη Αρμακόλα
Ρούχα από το κατάστημα Domenicos Elite
