Τα δύο αδέλφια μιλούν για την κληρονομιά που τους άφησε ο πατέρας τους, ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής Μιχάλης Μενιδιάτης, για τη μεταξύ τους σχέση, αλλά και για τον τρίτο γιο που θα αποκτήσει ο Χρήστος.
Της Μελίνας Κολιτσοπούλου
Από τα πρώτα πράγματα που αναφέρθηκαν στη συζήτησή μας, ήταν πόσο διαφέρουν και πόσο αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Χρήστος και ο Βαγγέλης Μενιδιάτης έχουν ενισχύσει τον αδελφικό τους δεσμό με φιλική και επαγγελματική σχέση, που ισορροπούν άψογα. Απέναντί μου είχα δύο αδέρφια που με ειλικρίνεια και χιούμορ μου έδωσαν να καταλάβω πόσο δεμένα είναι και πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της οικογένειας γι’ αυτούς.
Ποια είναι η μεταξύ σας σχέση;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ: Μια σχέση ανάμεσα σ’ έναν μεγαλύτερο κι έναν μικρότερο. Έχουμε 12 χρόνια διαφορά και είναι λογικό ν’ αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά κάποια πράγματα. Αλλά στο τέλος τα βρίσκουμε. Έχουμε μεγαλώσει με τις ίδιες αρχές.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ: Προχωράμε λειτουργώντας συμπληρωματικά και βοηθώντας ο ένας τον άλλον.
Βαγγέλη, δε σκέφτηκες ποτέ να γίνεις κι εσύ τραγουδιστής;
Β.Μ.: Όλοι τραγουδιστές θα γίνουμε σ’ αυτή την οικογένεια; Νομίζω ότι παραπάει. Παρότι έχω σπουδάσει μουσική, δε θέλησα ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά. Καμιά φορά μπορεί να εκφέρω άποψη για κάποια τραγούδια του Χρήστου. Μέχρι εκεί. Έχω ανοίξει ένα μπαρ στη Νέα Ερυθραία, ετοιμάζω ένα νέο επιχειρηματικό βήμα και συνεργαζόμαστε με τον Χρήστο σε κομμάτια της δουλειάς του.
Χ.Μ.:Έχει καλό αυτί και σωστή κρίση. Του έχω εμπιστοσύνη.
Με δεδομένο ότι έχετε 12 χρόνια διαφορά, ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις που έχετε ο ένας από τον άλλον;
Χ.Μ.: Όταν ήμουν γύρω στα 10, έπαιζα στη γειτονιά και γύρισα σπίτι κλαμένος, γιατί δύο αδέρφια με είχαν χτυπήσει. Στεναχωρήθηκε ο πατέρας μου. Πίστευε, επειδή και ο ίδιος είχε δύο αδέρφια, ότι στη δύσκολη στιγμή σ’ αυτά μπορείς να στηριχτείς. Πήραν, λοιπόν, την απόφαση, αν και ο πατέρας μου ήταν ήδη 52 ετών, να κάνουν ένα ακόμη παιδί. Έξι μήνες μετά, η μητέρα μου ήταν έγκυος. Ήθελαν, μετά την αδερφή μου, τη Μαίρη, που είναι δύο χρόνια μικρότερή μου, να έρθει δίπλα μου κι ένας αδερφός. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που γεννήθηκε ο Βαγγέλης. Ήμουν στο σχολείο και ήρθε μια οικογενειακή φίλη να με πάρει, για να πάμε στο μαιευτήριο. Τον είδα, καμία σχέση μ’ εμένα εμφανισιακά, γιατί μοιάζει στη μητέρα μας κι εγώ στον πατέρα μας, αλλά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.
Β.Μ.: Εγώ, απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω την εικόνα του Χρήστου να διαβάζει. Μονίμως ήταν χωμένος στα βιβλία. Έχει τελειώσει το Οικονομικό της Νομικής, ήταν πολύ μελετηρός.
Χ.Μ.: Δε μ’ ενοχλούσε όμως. Ήταν ευχάριστο παιδί. Φυσικά, για μένα τα πρώτα χρόνια ήταν σαν παιχνίδι. Φανταστείτε ένας 12χρονος ν’ ασχολείται μ’ ένα βρέφος! Τον πείραζα, τον ξυπνούσα πολλές φορές.
Πότε αρχίσατε να δένεστε;
Β.Μ.: Αργότερα, στην εφηβεία ήταν κοντά μου, μου έδινε συμβουλές.
Χ.Μ.: Δε θεωρώ ότι βοήθησα πολύ. Είμαι απόλυτος. Και η διαφορά μας είναι σχεδόν μια γενιά, σε εποχές που αλλάζουν γρήγορα τα πράγματα. Υπάρχουν πτυχές στη ζωή του που δεν μπορώ ν’ αποδεχτώ. Αλλά είναι καλός αδελφός, καλός φίλος μπορώ να πω, τίμιος στις δουλειές και τα συναισθήματά του.Β.Μ.: Σκέψου ότι ο Χρήστος έχει 12 χρόνια διαφορά με μένα και 17 με τη μητέρα μας!
Χ.Μ.: Ο Βαγγέλης, αφότου έφυγε ο πατέρας μας, είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο θα απευθυνθώ.
Ο Βαγγέλης φοράει κοστούμι και πουκάμισο, όλα Paul Smith Attica. Ο Χρήστος φοράει σακάκι, πουκάμισο και παντελόνι, όλα Ermenegildo Zegna, Zegna Boutique.
Παρόλα αυτά, επειδή γνωρίζει ότι πολλές φορές λειτουργώ εν θερμώ, συχνά δε μου λέει γεγονότα σε πρώτο χρόνο, για να με προστατεύσει.
Β.Μ.: Όπου χρειάζεται ο Χρήστος είναι δίπλα μου. Όσο μεγάλωνα έπαιρνα αγάπη απ’ όλους, τους γονείς και τα αδέρφια μου. Δε μου έχει λείψει τίποτα, αλλά ούτε με κακόμαθαν.
Χ.Μ.: Έχουμε μεγαλώσει με αγάπη, αλλά και με μέτρο.
Τώρα προσέχετε τη μητέρα σας;
Χ.Μ.: Εννοείται, η μαμά πια είναι το κέντρο της οικογένειας. Είναι άνθρωπος με αρχηγική νοοτροπία, winner, αλλά σίγουρα έχει ανάγκη τα παιδιά και τα εγγόνια της. Το να χάνεις τον άνθρωπο με τον οποίο πορεύεσαι όλη σου τη ζωή, είναι τρομερό χτύπημα.
Β.Μ.: Για όλους ήταν δύσκολη η απώλεια του πατέρα μας. Σκέψου ότι η γυναίκα του Χρήστου ήταν τριών μηνών έγκυος. Αλλά επειδή προηγήθηκε η ασθένειά του, είχα προλάβει να συμβιβαστώ κάπως με την ιδέα. Το πέρασμα του χρόνου έχει βοηθήσει. Ένιωσα ότι πρέπει να είμαι δυνατός για τη μητέρα. Μένω ακόμη στο πατρικό μου, μαζί της. Τα αδέλφια μου έχουν δημιουργήσει οικογένειες, θέλησα εγώ να τη στηρίξω με πιο άμεσο τρόπο. Αλλά ήταν τεράστια απώλεια, γιατί εκτός από πατέρας και σύμβουλός μας, ήταν και φίλος μας.
Χ.Μ.: Νομίζω πως όταν χάνεις έναν γονιό, παύεις να νιώθεις παιδί, ενηλικιώνεσαι με διαφορετικό τρόπο.
Τι σας ενώνει και πού διαφέρετε;
Β.Μ.: Γενικά στις απόψεις μας διαφέρουμε. Η κουλτούρα μας είναι διαφορετική. Ο Χρήστος είναι παλαιάς κοπής θα έλεγα, συντηρητικός. Στο ντύσιμο, σε πολλά…
Χ.Μ.: Στα τατουάζ! Δε μ’ αρέσουν οι μουντζούρες. Μουντζούρες τα θεωρώ και τα έχει πάνω του.
Β.Μ.: Το μεγαλύτερο είναι αφιερωμένο στον πατέρα.
Χ.Μ.: Δε χρειάζεται να ζωγραφίσεις πάνω σου κάτι που είναι ζωγραφισμένο μέσα στην ψυχή σου.
Β.Μ.: Για μένα ήταν εξωτερίκευση. Αλλά αυτά που ακούς τώρα είναι οι μεγάλες μας διαφορές.
Χ.Μ.: Ο Βαγγέλης είναι ευέλικτος. Και κάτι στραβό να του τύχει, θα το προσπεράσει ψύχραιμα. Εγώ είμαι άτεγκτος. Ό,τι συμβαίνει, με επηρεάζει, και πάνω στα νεύρα μου μπορεί να κάνω κάτι απερίσκεπτο. Αλλά κι αυτό ακόμη μας ενώνει, γιατί αλληλοσυμπληρωνόμαστε! Μας ενώνει όμως, πάνω απ’ όλα, το όνομα και η υστεροφημία του πατέρα μας και η επιθυμία να το κρατήσουμε καθαρό και φωτεινό.
Το επίθετο Μενιδιάτης πόσο έχει διευκολύνει και πόσο έχει δυσκολέψει τον καθένα σας;
Β.Μ.: Βοηθάει, γιατί μας άφησε καλό όνομα. Και δεν εννοώ «γνωστό», αλλά ως ποιότητα ανθρώπου. Αυτό βοήθησε να μας αποδεχτούν ως καλά παιδιά και κυρίως τον Χρήστο, που ασχολείται με το τραγούδι. Κι εμένα μου άνοιξε πόρτες.
Χ.Μ.: Σίγουρα με βοήθησε. Το ότι ήμουν γιος του Μιχάλη Μενιδιάτη ήταν σημείο αναφοράς. Το ότι άνοιγαν πόρτες, όμως, δε σημαίνει κάτι, γιατί κλείνουν γρήγορα. Μέχρι σήμερα προσπαθώ ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι στο χώρο μόνο επειδή είμαι γιος ενός επιτυχημένου τραγουδιστή, αλλά επειδή έχω κάτι να δώσω. Ευτυχώς, ο Θεός μου τα έχει φέρει όμορφα, επαγγελματικά και προσωπικά. Έχω σταθεί τυχερός, αλλά δεν έχω υπάρξει τεμπέλης.
Πουκάμισα, Funky Buddha.
Σίγουρα, όμως, αντιμετώπισες τη σύγκριση.
Χ.Μ.: Φυσικά. Γι’ αυτό και ακολούθησα τη συμβουλή του πατέρα μου, ο οποίος μου είχε πει να μη λέω δικά του τραγούδια και ν’ απομακρυνθώ από τα δικά του μονοπάτια, ώστε να χαράξω δικό μου δρόμο. «Αν πέσεις πάνω στα δικά μου χνάρια, θα έχεις πρόβλημα», μου είχε πει και είχε δίκιο.
Αυτή την περίοδο που σε βρίσκουμε καλλιτεχνικά;
Χ.Μ.: Μετά την επανεκτέλεση των «Κλειδιών», που γνώρισαν επιτυχία, είμαι σε αναζήτηση νέων τραγουδιών. Η επιλογή είναι θέμα αφουγκρασμού της εποχής, αλλά και timing. Κανείς δεν ξέρει τα ακριβή συστατικά της επιτυχίας. Επίσης, εμφανίζομαι στο «Posidonio» με τον Γιάννη Πλούταρχο και την Ειρήνη Παπαδοπούλου, και είμαι ευτυχής γι’ αυτή τη συνεργασία.
Περνάς καλά;
Χ.Μ.: Πάντα περνάω καλά. Δεν είχα συνεργασίες με προβλήματα, δε μ’ αρέσουν οι ίντριγκες και οι παρεξηγήσεις. Ποτέ δε θα χαλάσω μια συμφωνία και ποτέ δε θα δεχτώ ν’ αλλάξει μια συμφωνία εις βάρος μου. Αλλά νομίζω ότι, από το 2000 που βρίσκομαι στο τραγούδι, έχουν καταλάβει όλοι με ποιον έχουν να κάνουν. Δε θα πάρω ποτέ το λόγο μου πίσω. Έχει υπάρξει περίπτωση να δώσω τα χέρια με επιχειρηματία και μία εβδομάδα μετά να δεχθώ καλύτερη πρόταση. Δεν έκανα πίσω. Σεβάστηκα το λόγο μου, είναι αρχή μου αυτό.
Τι είδους μπαμπάς είσαι;
Χ.Μ.: Ένας μπαμπάς που προσπαθεί να τιθασεύσει τους συναισθηματισμούς και την αγάπη που νιώθει –γιατί, φυσικά, τρελαίνομαι για τα δύο παιδιά που έχουν έρθει στον κόσμο και για το τρίτο που περιμένω– προκειμένου να μη με «καβαλήσουν», γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άσχημες συμπεριφορές, που θα αποβούν εις βάρος τους. Το ν’ αποκτάς παιδί είναι μαγεία. Ειδικά τα πρώτα σημάδια εξέλιξης που δίνει. Μια ύπαρξη που ήταν μπαλίτσα στην αγκαλιά σου, τη βλέπεις ν’ αναπτύσσεται, να λέει πράγματα που σε ξαφνιάζουν. Το βλέμμα και οι αντιδράσεις σε συγκλονίζουν. Ο λόγος που έρχεται και τρίτο παιδί είναι γιατί πάντα ήθελα τρεις γιους. Αλλά, αν ο Θεός στείλει κι άλλα, εδώ είμαστε!
Κοστούμι, γραβάτα και πόσετ, όλα Bespoke Athens. Πουκάμισο, Funky Buddha.
Ερωτευμένος παραμένεις;
Χ.Μ.: Χωρίς τον έρωτα δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια σε οπαιδήποτε σχέση. Απλά, ο έρωτας εξελίσσεται. Αν δε συντηρείται η ερωτική έλξη, θα έρθουν προβλήματα.
Τι αγαπάς περισσότερο στη γυναίκα σου;
Χ.Μ.: Όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω πράγματα που με κάνουν να την αγαπάω περισσότερο. Τον τελευταίο καιρό άρχισα ν’ αντιλαμβάνομαι την τεράστια δύναμη που κρύβει μέσα της, τις αντοχές που έχει με δύο μικρά παιδιά κι ένα μέσα της. Είναι ήρεμη δύναμη.
Βαγγέλη, είσαι ευτυχής θείος;
Β.Μ.: Πανευτυχής! Έχω τρεις ανιψιούς, τον Μιχάλη και τον Παναγιώτη από τον Χρήστο και τον Γιώργο από τη Μαίρη, και σε λίγο θα έχω και τέταρτο. Αλλά, αν κι έχω τεράστια αγάπη σε όλα, λόγω ονόματος κι επειδή είναι ο πρώτος, έχω μια μικρή αδυναμία στον Μιχάλη.
Επιμέλεια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Grooming: Κερασία Κούη
Συνεργασία styling: Δήμητρα Σπυροπούλου
Η φωτογράφηση έγινε στο «The Clumsies», Πραξιτέλους 30, Αθήνα, τηλ. 210 3232682, www.theclumsies.gr.
Κεντρική φωτο: Κοστούμια, πουκάμισα και γραβάτες, όλα Tailor. Υποδήματα, Perla Pura.
