Πατέρας και γιος. Ή, πιο σωστά, δυο «κολλητοί φίλοι», με πρώτου βαθμού συγγένεια, που πήγαν στο «Globetrotters», ξεχώρισαν και μας μιλούν για την υπέροχη (υποδειγματική!) σχέση τους, την οικογένειά τους, τις γυναίκες. Για όλα όσα τους αφορούν και τους ενώνουν.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΡΙΦΤΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-STYLING: ΠΩΛΙΝΑ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ
GROOMING: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΠΑΡΗ ΚΑΡΡΑ
*Η φωτογράφηση έγινε στο «KaSTeL theater dance culture» (Λεωφ. Ποσειδώνος 19, Παλαιό Φάληρο, Αθήνα, τηλ: 0030-2111165491, 0030-2114024068).
Η συνάντησή μας έγινε στο Ζάππειο, σε μία βραδιά μόδας, όπου ο Στέλιος θα έκανε πασαρέλα με ρούχα του σχεδιαστή «Ερωτόκριτου». Ανάμεσα σε πολύ κόσμο και φασαρία, βρήκαμε έναν μικρό χώρο να μιλήσουμε και οι τρεις. Πατέρας και γιος -ίδιοι εξωτερικά, κατά κοινή ομολογία όλων- με 20 περίπου χρόνια διαφορά ηλικίας, και λίγο διαφορετική φωνητική χροιά, είναι απέναντί μου. «Για μένα το “Globetrotters”, ήταν μία μοναδική εμπειρία και πήρα γεύσεις και εικόνες από όλο τον κόσμο. Είναι μία εμπειρία που δεν θα αφήσω ποτέ πίσω μου. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ», μου λέει ο Στέλιος και ο 19χρονος Μιχαήλ-Άγγελος, προσθέτει: «Ζήσαμε πράγματα που, κάτω από άλλες συνθήκες, δεν θα ζούσαμε ποτέ. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το Μαρόκο; Τα νησιά του Πάσχα; Κι όλα αυτά τα έζησα σε μία ηλικία που μου επιτρέπει να τα θυμάμαι για πάντα».
Σας ενόχλησε που, όχι απλά τη νίκη, αλλά και τις εντυπώσεις «έκλεψαν» η Αντελίνα με τον Χάρη;
Στέλιος: Όχι, καθόλου. Αυτό είναι και λίγο υποκειμενικό. Η Αντελίνα με τον Χάρη ταυτίστηκαν πολύ με τον κόσμο. Τους αγάπησαν και καλά έκαναν. Κι εμένα μου άρεσαν πολύ. Υπάρχει όμως και μία μερίδα κόσμου, που με σταματούν στον δρόμο και μου μιλούν για τη σχέση τους με τα παιδιά τους. Το πόσο θα ήθελαν να ήταν στη δική μας θέση κι αυτό με συγκινεί πάρα πολύ.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που ζήσατε μαζί;
Στέλιος: Υπήρχαν στιγμές που κινδυνεύσαμε. Ήμασταν στο Μαρόκο και πήγαμε σε μία παρακμιακή γειτονιά που, είπαμε, «θα μας συμβούν όλα εδώ!». Ήταν λίγο περίεργα. Μας κοίταζαν κάπως οι κάτοικοι… Επίσης, τρόμαξα, όταν ο Μιχαήλ-Άγγελος αρρώστησε. Φάγαμε κάτι κι έπαθε δηλητηρίαση. Έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο κι εκεί η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα πολύ. Το πρώτο που σκέφτηκα, ήταν να γίνει το παιδί μου καλά και να πάμε στο σπίτι μας.
Μιχαήλ-Άγγελος: Είχα όλα τα συμπτώματα της δηλητηρίασης, αλλά δεν ξέραμε και τι ακριβώς είχα. Πέρασα λίγο δύσκολα από τα φαγητά των Μασάι και μπήκα στο νοσοκομείο. Ταλαιπωρήθηκα πολύ. Τελικά, έγινα καλά. Όμως, ακόμη κι αυτό, το έζησα με τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν και είναι εκεί σε όλα.
Από ό,τι καταλαβαίνω δεν είστε μόνο πατέρας και γιος, αλλά κολλητοί…
Στέλιος: Ναι, φυσικά. Εγώ δεν ακολουθώ το μοντέλο «πατέρας-παιδί». Μαθαίνω πολλά από τους γιους μου κι εκείνοι από εμένα. Δεν το παίζω αυστηρός και σκληρός. Όπως αντιμετωπίζω τους φίλους μου, έτσι βλέπω και τα παιδιά μου. Τους σέβομαι και μας σέβονται.
Επομένως, η σύζυγός σου, η Κάτια, παίζει τον ρόλο του «κακού» με τα παιδιά;
Στέλιος: Όχι, η Κάτια είναι η δεύτερή μου γυναίκα. Δεν είναι η μαμά των γιων μου, ούτε μας κάνει παρατηρήσεις.
Μιχαήλ-Άγγελος: Είναι μία υπέροχη γυναίκα, η οποία μας συμπεριφέρεται πολύ καλά, έχουμε άψογες σχέσεις. Είμαστε φίλοι. Το ότι δεν είναι μαζί πλέον οι γονείς μου, δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να βλέπω “κάπως” την Κάτια. Καμία σχέση! Ό,τι έγινε, έγινε για καλό. Τα έχουμε συζητήσει όλα και τα πάμε μια χαρά. Δεν υπάρχουν «σκιές» στη σχέση μας.
Στέλιος: Με τα παιδιά μου έχω καθαρή και ειλικρινή σχέση. Ποτέ δεν τους κρύφτηκα. Μα, έτσι κάνω και με τους φίλους μου, με όλους όσους αγαπώ. Με τη μαμά τους, ήμασταν μαζί από παιδιά, από τα 20 μας χρόνια. Όταν είδαμε ότι το πράγμα δεν πήγαινε άλλο, ολοκληρώσαμε τον κύκλο μας, πολύ ειλικρινά και τίμια, με αγάπη. Κι αυτό για να μην τραβήξει μία κατάσταση από τα μαλλιά και αρχίσεις να κοροϊδεύεις έναν άνθρωπο που αγαπάς. Όταν, υποτίθεται, αγαπάς κάποιον, οφείλεις να τον σέβεσαι κιόλας.
Μιχαήλ-Άγγελε, αν ο πατέρας σου έκανε άλλο ένα παιδί, με τη δεύτερή του γυναίκα, την Κάτια, εκτός από την τρεισήμισι ετών Κόμησσα που ξέρω πως λατρεύεις, πώς θα αισθανθείς;
Όντως, λατρεύω την Κόμησσα! Πραγματικά, τη λατρεύω! Αν θέλει να μεγαλώσει ο μπαμπάς κι άλλο την οικογένειά μας, ας το κάνουν. Η σχέση μας με την Κόμησσα είναι, ούτως ή άλλως, εκπληκτική. Ξέρεις, είμαι πια σε μια πιο ώριμη ηλικία που δεν υπάρχουν οι δήθεν ζήλιες που ίσως έχουν άλλοι σε μικρότερη ηλικία, οι δήθεν ανταγωνισμοί και ό,τι άλλο μπορεί να σκέφτεται ένα άλλο παιδί. Είμαι άνετος.
Στέλιος: Βλέπεις; Και ο Μιχαήλ-Άγγελος, αλλά και ο άλλος μου ο γιος, ο Άρης μου, είναι πολύ άνετοι και ώριμοι, γενικότερα, με όλα. Γι’ αυτό λέω ότι είμαστε μία οικογένεια, όχι ακριβώς με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά πιο πολύ παρέα. Ποτέ δεν επέβαλα, άλλωστε, τη γνώμη μου στα παιδιά μου. Τους μιλούσα, αλλά πάντοτε τους έδινα την ελευθερία να κάνουν ό,τι εκείνα θέλουν. Δική τους είναι η ζωή κι οφείλουν να τη ζήσουν ελεύθερα. Ας κάνουν και λάθη – και έτσι θα μάθουν.
Ως πατέρας, τι ανησυχίες έχεις;
Μόνο για την υγεία τους με νοιάζει. Να είναι γεροί, δυνατοί άνθρωποι, να προσέχουν τους εαυτούς τους. Ποτέ δεν τους έχω περιορίσει σε τίποτα. Ό,τι θέλουν και ό,τι χρειαστούν, εγώ είμαι δίπλα τους.
Τους έχεις δώσει συμβουλές και για τις γυναίκες; Ειδικά στον Μιχαήλ-Άγγελο που είναι και μεγαλύτερος;
Στέλιος: Μπα, αυτός μου λέει! Εκεί έχουμε φτάσει! Όχι, όχι. Ό,τι θέλουν να μάθουν το μαθαίνουν κι ό,τι θέλουν να με ρωτήσουν, εγώ εδώ είμαι και θα είμαι πάντα. Ποτέ δεν ώθησα τα παιδιά μου, ούτε τους είπα: «Ο δρόμος που θέλω να ακολουθήσετε είναι αυτός!». Ή, ακόμη, ποτέ δεν τα ρώτησα: «Με κορίτσια κάνετε παρέα; Καμιά γκομενίτσα, παίζει;». Ας κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί να είναι ευτυχισμένα.
Μιχαήλ-Άγγελος: Η αλήθεια είναι ότι ο πατέρας μου δεν είναι πιεστικός. Εγώ έχω πάει και τον έχω ρωτήσει μερικά πράγματα για τις γυναίκες. Πώς γίνεται το ένα, το άλλο, το παρά άλλο και μου έχει λύσει τις απορίες! Είναι λες και μιλάω στον κολλητό μου. Δεν αισθάνομαι ντροπή να συζητήσω τα πάντα μαζί του, γι’ αυτό και δεν έχω μυστικά από εκείνον.
Μιχαήλ-Άγγελε, όσο ήσουν στο παιχνίδι, σου έλειψε η κοπέλα σου;
Ναι, μου έλειψε. Όπως μου έλειψαν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, όλοι…
Ισχύει ότι αύριο (σ.σ. 13/01/2020) μπαίνεις φαντάρος;
Ναι, ξαναμπαίνω. Διότι είχα πάρει αναβολή και αύριο μπαίνω για να ολοκληρώσω τη θητεία μου, τον Απρίλιο, στη Θήβα. Ήθελα να πάω στους αλεξιπτωτιστές και να το παίξω μάχιμος, ξέρεις, αλλά τελικά κατέληξα αλλού. Έκανα φίλους στον στρατό, δεν είναι άσχημη εμπειρία. Το μόνο αρνητικό είναι το κομμάτι του περιορισμού, που δεν μπορείς να πας όπου θες, όποια ώρα το θες.
Στέλιος: Όταν μου είπε ότι θα πάει για αλεξιπτωτιστής, του είπα «είσαι τρελός, παιδί μου!». Εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ εκεί. Αλλά αν ήθελε να πάει, ας πήγαινε.
Μιχαήλ-Άγγελε, υπήρξε κάποια στιγμή, που έκανες τον πατέρα σου να ανησυχήσει; Έκανες κάποια σκανδαλιά που τον τρόμαξε;
Όχι, κάτι ακραίο δεν έχω κάνει. Ούτε εγώ ούτε κι ο αδελφός μου, ο Άρης.
Στέλιος: Ποτέ δεν έκαναν κάτι που με τρόμαξε. Και οι δυο τους, αν και ατίθασοι και ενεργητικά παιδιά, δεν έκαναν ακρότητες. Μη σου πω ότι είναι πιο ώριμοι και οι δύο από όσο ήμουν εγώ στην ηλικία τους. Ο θεός με ευλόγησε με αυτά τα δύο παιδιά και με τον χαρακτήρα που τους έδωσε. Μόνο υπερηφάνεια νιώθω. Είμαι πολύ υπερήφανος πατέρας και, ίσως, κάτι έκανα κι εγώ καλά.
Αν οι γιοι σου ασχοληθούν με την υποκριτική, θα ανησυχήσεις;
Όχι, καθόλου. Πέρσι ο Μιχαήλ-Άγγελος, έπαιξε μαζί μου στον «Καρυοθραύστη» και ήταν και καλός. Του αρέσει. Όπως και στον Άρη αρέσει. Αν το θέλουν, ας γίνουν ηθοποιοί, δεν έχω πρόβλημα. Αρκεί να κάνουν κάτι που θα ταχθούν εκεί και θα το αγαπήσουν.
Μιχαήλ-Άγγελος: Τώρα ασχολούμαι λίγο με το modeling, έτσι για χαρτζιλίκι, όμως και η υποκριτική μου αρέσει. Αυτό που με συναρπάζει, όμως, και θα ήθελα να ακολουθήσω επαγγελματικά είναι το μοντάζ και η σκηνοθεσία ταινιών κινηματογράφου. Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου.
