«Χειμαρρώδης», «εκρηκτικός», «εκκεντρικός». Αυτά τα επίθετα τον χαρακτηρίζουν. Στην εξίσωση, όμως, του Λάκη, προστίθενται και τα «τρυφερός», «ευαίσθητος» «ειλικρινής». Για όσους, όμως, τον ξέρουν καλά…
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Πρίφτη
Η συνέντευξή μας «έσπασε» σε δύο μέρη: Η μισή έγινε στην Κύπρο και η άλλη μισή, μιάμιση ώρα μετά, αφού προσγειώθηκε από τη Λάρνακα, στην Αθήνα. Μέχρι να πάρει τις βαλίτσες του είχε υπογράψει ήδη τρία βιβλία του «Λάκης Γαβαλάς Loaded», που μόλις κυκλοφόρησαν από τις «Εκδόσεις Άγκυρα» και τα κρατούσαν τρεις συνεπιβάτιδές του στο αεροπλάνο. Τους τα υπέγραψε με χαρά. «Περίμενα ότι ο κόσμος θα το αγκάλιαζε, χαίρονται για μένα, ενδιαφέρονται. Αλλά μέχρι να το αποφασίσω να το γράψω και να το εκδώσω, πέρασα πολλά. Ντρεπόμουν απίστευτα!», μου λέει αφοπλιστικά.
Γιατί ντρεπόσουν;
Ντρεπόμουν γιατί σκέφτηκα ότι ο κόσμος μπορεί να θεωρούσε ότι είμαι τόσο σπουδαίος και τόσο σημαντικός, που θέλω να γράψω βιβλίο. Τελικά, καταστάλαξα στο ότι είμαι τόσο σπουδαίος, που πρέπει να γράψω βιβλίο! Κι έτσι έγραψα. Ήθελα ο κόσμος να μάθει την ιστορία μου, την αισιοδοξία μου, να τα αποτυπώσει αυτά και να τα διαβάσει πολλές φορές, ώσπου να τα εμπεδώσει. Για μένα το βιβλίο μου είναι σαν ένα ίαμα σε κάποιους ανθρώπους που περνούν δύσκολα στη ζωή τους, λόγω της κακής διαχείρισης του κράτους, των κακών πολιτικών αποφάσεων, υπουργών οι οποίοι τον ένα μήνα είναι στο ένα υπουργείο και τον άλλον σε άλλο και κάνουν tour. Θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους να δουν και να καταλάβουν κάποια πράγματα. Είμαστε μία χώρα με ιστορία, πολιτισμό και τουρισμό. Ε, λοιπόν, δε γίνεται να μην τη ζούμε αυτή τη χώρα και να είναι μόνο για τους ξένους! Ζούμε την επέλαση των Αράβων στα νησιά, στην Μύκονο, όλα είναι γεμάτα ναργιλέδες… Ήθελα να φέρω πίσω μία Ελλάδα που εγώ την γνώρισα και την αγάπησα από το 1952 και δεν έχει σχέση με το σημερινό χάλι. Θεώρησα ότι έπρεπε να αποτυπώσω τα 40 χρόνια προσφοράς μου, στην χώρα μου.
Νόμιζα ότι τόσα χρόνια που σε ξέρουμε, τα γνωρίζουμε πια όλα για σένα. Μέσα από το βιβλίο σου, θα ανακαλύψουμε και άγνωστα πράγματα που δεν έχεις πει ποτέ;
Εννοείται. Πολλά δεν ξέρετε και πολλές λεπτομέρειες είναι άγνωστες. Καταρχάς, υπάρχει το πώς έγινε η διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Δεν αντέχει, αγάπη μου, κάποιος μία φυλακή, αν δεν έχει κάνει δέκα ταξίδια όρθιος πέντε ώρες, σε μία καμπίνα τρένου. Άρα υπάρχει το θέμα ότι είχα φυλακιστεί ξανά, χωρίς να το έχω καταλάβει. Κάτι τέτοια λέω στον κόσμο, για να καταλάβουν ότι η ζωή δεν είναι πάντα το ζενίθ. Σε 300 σελίδες αποτυπώνω πώς επιτυγχάνονται αυτά τα πράγματα που ακούω στις συνεντεύξεις.
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, τώρα που βγήκε το βιβλίο σου, θα χάσουν τον ύπνο τους, από όσα αναφέρεις μέσα;
Ε, όχι δα! Το δικό μου χαρακτήρα έχω να αποκαλύψω και το πόσο επιβλητικός ήμουν στους γύρω μου. Είτε ήταν υπουργοί, είτε σχεδιαστές, είτε διανοούμενοι είτε αμόρφωτοι. Εγώ δείχνω πώς πρέπει κάποιος να αντιμετωπίσει τη ζωή, προκειμένου να φτάσει εκεί που θέλει.
Εσύ, έφτασες εκεί που ήθελες;
Ναι, φυσικά. Θα μπορούσα να είχα αποφύγει κάποια πράγματα, κάποιους απατεώνες, αλλά ό,τι έγινε έγινε.
Έχεις πικρία επειδή εισέπραξες αχαριστία στη ζωή σου από ανθρώπους που βοήθησες;
Αχαριστία εισέπραξα, όχι γι’ αυτά που μπορεί να υποψιάζεται ο κόσμος, για το ότι πήγα στη φυλακή. Αχαριστία εισέπραξα σε άλλο επίπεδο, προσωπικό. Κι αυτό το εξηγώ μέσα. Όταν δίνεις το δικαίωμα στον άλλον να το κάνει, θα το κάνει. Έκανα κι εγώ τα λάθη μου.
Τα λάθη σου, τα οποία πλήρωσες σαφώς, σε έκανα πιο δυνατό;
Όχι, δεν θα το έλεγα. Με έκαναν πιο σοφό. Με τη δουλειά μου και την εξέλιξή μου, πάλι θα βελτιωνόμουν. Δεν με βοήθησαν σε κάτι τα λάθη μου. Θα αντιμετώπιζα άλλη δυσκολία -για παράδειγμα, μία αρρώστια, χτύπα ξύλο-, ή αν δεν έμπαινα φυλακή μπορεί να έμπλεκα με πολιτικούς και να έκανα βρώμικα πράγματα. Πάντα κάπου θα υποπέσεις, πάντα κάπου θα στραβοπατήσεις, πάντα κάπου θα σκοντάψεις. Θα μπορούσα να είχα κάτι από αυτά και να μην κοιμόμουν το βράδυ. Άρα δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα με έκανε η ζωή καλύτερο ή χειρότερο.
Αλήθεια, τα βράδια πώς κοιμάσαι;
Πότε από το δεξί πλευρό, πότε από το αριστερό. Κοιμάμαι καλά γιατί δεν έχω τύψεις. Γι’ αυτό και στα 70 μου χρόνια είμαι γεμάτος ζωή και δρω σαν ένα ελατήριο. Κοίτα, δεν θέλω να γίνω κανένας ήρωας που μπήκε φυλακή και μετά τα κατάφερε. Εμένα η ζωή μου, ούτως ή άλλως, ήταν μία φυλακή. Με φυλάκισε η πειθαρχία και η αφοσίωσή μου, με περιόρισαν και δεν γεύτηκα κάποια πράγματα.
Όπως; Ας πούμε γεύτηκες ποτέ την ερωτική χαρά ή την απογοήτευση; Να πέσεις στα πατώματα για κάποιον ή κάποια;
Όχι, δεν το έζησα αυτό. Να, αυτό ήθελα να πω. Δεν έχω κλάψει ποτέ, δεν έχω πέσει ποτέ στα πατώματα για έναν έρωτα – δεν ξέρω καν πώς είναι αυτό. Είχα μία βλαμμένη πειθαρχία που τσίγκλαγε τη λογική μου, κι η λογική με επανέφερε. Δεν μου επέτρεπε να χάνω χρόνο από την ημέρα μου για να μελαγχολήσω, επειδή κάτι στράβωσε στα ερωτικά μου. Όταν έχεις τριάντα επαγγελματικά ραντεβού την ημέρα, τι να κάτσω να κλάψω και με τι να ασχοληθώ; Όταν με αγαπούν ερωτικά και με ερωτεύονται, εγώ δεν προλαβαίνω να το αποζητήσω, γιατί δεν το ζω, δεν το βιώνω, δεν το χαίρομαι! Δεν έχω νοσταλγήσει κάποιον σύντροφο ποτέ. Να πω, ας πούμε, «άργησε να με πάρει τηλέφωνο, πού είναι;». Δεν το είπα ποτέ αυτό! Γιατί, πριν φτάσω να πω αυτό, το έχω αντικαταστήσει με ένα καλό συμβόλαιο, με μία ωραία τσάντα, με ένα ταξίδι. Φαίνεται πεζό αυτό που λέω, αλλά έτσι είναι η ζωή μου, δυστυχώς.
Ποτέ δεν προσπάθησες να το αλλάξεις, όμως; Να δεις και την άλλη πλευρά της ζωής;
Πήγαινα μηχανικά, με πήγαινε η ζωή. Και, ξέρεις κάτι; Τελικά, δεν ξέρω αν την πάμε εμείς τη ζωή ή η ζωή μας πάει. Η ζωή μου ήταν ένα τρένο κι έτρεχε. Κι εξακολουθεί ακόμα να τρέχει στο δρόμο της εξέλιξης. Δεν τα έβλεπα κάποτε αυτά. Δεν έκανα κάτι για να με ερωτευτεί κάποιος – ήθελε και με ερωτευόταν. Εγώ, από μικρός, δυστυχώς, ήμουν καλός στο να οργανώνω και να δημιουργώ και δεν είχα χρόνο για έρωτες. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω αυτά που έκανα για να αφοσιωθώ σε έναν έρωτα. Είχα ευθύνες, στόματα να ταΐσω και δεν γινόταν. Τρεις μεγάλες σχέσεις είχα και κανείς δεν μου δημιούργησε στεναγμό, μέθη να στα σπάσω όλα. Δυστυχώς, γιατί θα ήταν υπέροχο κι αυτό. Νωρίς είναι ακόμα καλέ! Είμαι μόλις 70 ετών, αν δεν ερωτευτώ τώρα, πότε;
Σε αυτόν τον απολογισμό που κάνεις, τι σου έλειψε πιο πολύ;
Η δική μου οικογένεια – το να κάνω μία ολόδική μου, όμως. Τώρα γύρισα στην Ελλάδα από την Κύπρο όπου ήμουν κι ένα μωράκι έκλαιγε συνεχώς στο αεροπλάνο. Το πονούσαν τα αυτάκια του και υπέφερε. Οι δυο γονείς είχαν πέσει από πάνω του και προσπαθούσαν να το κάνουν καλά. Κάπου μέσα μου αισθάνθηκα κάτι… Θα ήθελα κι εγώ να το ζήσω αυτό, θα ήθελα να έχω ένα παιδί. Βεβαίως είχα ανίψια, τα μεγάλωσα, αλλά δεν έχω δικά μου παιδιά. Δυστυχώς.
Ακόμη και σήμερα, στα 70 σου, μαθαίνεις πράγματα; Πες μου π.χ. το τελευταίο μάθημα που πήρες…
Μόλις έμαθα ότι η RuPaul δεν έχει τρίχες εδώ και καιρό. Επομένως δεν πρέπει να κάνει αποτρίχωση. Αυτό πού το πας; Το τελευταίο μάθημα που έδωσα, όμως, εγώ σε κάποιους, όχι που πήρα, ήταν στις σχολές μόδας που διδάσκω. Τους έμαθα ότι για να φτιάξεις ένα ρούχο, ξεκινάμε από την ανατομία του σώματος – από τους ώμους, το στήθος, την μέση κ.λπ… Τους έβγαλα έξω, λοιπόν, στην αγορά, να βρουν βάτες για τους ώμους.
Τελικά, οι Ελληνίδες, αλλά και οι Κύπριες είναι καλοντυμένες;
Όταν ήμουν στο Pralina, στην Κύπρο, είδα πολύ ωραίο κόσμο. Καλοντυμένους. Ήταν κυρίες που μου έδιναν συγχαρητήρια για το βιβλίο μου και παράλληλα παρατηρούσα το πόσο καλοβαλμένες ήταν. Τώρα διάφορες που είναι fashion victims, που πρέπει να καπνίσουν το πούρο και φορούν ένα άσχετο τσόκαρο στο πόδι κι ένα πουκάμισο δανεικό από κάπου, δεν τις λέω «καλοντυμένες». Υπάρχει κι αυτό, όμως, σε γυναίκες και άντρες. Εγώ βλέπω μία Κύπρο που εξελίσσεται, που θέλει να γίνει όπως παλιά κι επειδή είχα επενδύσει χρήματα στο νησί, χαίρομαι που βλέπω ότι ανακάμπτουν. Έχω φίλους επιχειρηματίες, πελάτες, μετά έγιναν τα capital controls της κυρίας Βαρουφάκη, της Αιγινιώτισσας που μας κατέστρεψε, οπότε τρώγαμε φυστίκια Αιγίνης και φούμαρα…
Στην Κύπρο τι κάνεις επαγγελματικά;
Κάνω κάποια disco nights και θα κάνω κάτι τηλεοπτικό. Θα είμαι, επίσης, στην πρωτοχρονιάτικη εκπομπή της Χριστιάνας Αριστοτέλους. Και στην Ελλάδα θα κάνω εκπομπή στο Open. Έκλεισα και ξεκινάμε τον Ιανουάριο. Εμένα, παιδί μου, παντού με τρέμουν – με την καλή και την κακή έννοια. Κομπλάρουν μαζί μου γιατί βλέπουν ότι έχω διεθνή αέρα. Κι αυτό θα μεταφερθεί τώρα στην τηλεόραση. Η εκπομπή του Open θα λέγεται «house of Laki is» και θα καλώ ανθρώπους στο σπίτι μου, σε μία βίλα, θα κάνουμε συνέντευξη και διάφορα άλλα μαζί. Θα πηγαίνουμε για ψώνια κ.λπ… Έχουμε κάνει ήδη γυρίσματα και θα είμαστε στην prime time, από τις 15 Ιανουαρίου.
Info: Το βιβλίο του Λάκη Γαβαλά «Λάκης Γαβαλάς Loaded» κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις Άγκυρα».
Φωτό: Ιωάννα Τζετζούμη
Grooming: Κερασία Κούη
Περιοδικό “Omikron”, τεύχος 294.
