Στον επισκέπτη της πόλης των Χανίων προτείνουμε µια βόλτα στο ιστορικό κέντρο, µια περιήγηση στα σταυροδρόμια και τα καλντερίμια των πολιτισμών, µε αφετηρία το κεντρικότερο σημείο των Χανίων, την Δημοτική Αγορά, που εγκαινιάστηκε το 1913, χτισμένη πάνω στον ισοπεδωμένο βενετσιάνικο προμαχώνα Piatta Forma.
Πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπές οικοδόμημα σταυροειδούς τύπου που στεγάζει 70 και πλέον καταστήματα, στα οποία μπορεί κανείς να βρει το σύνολο σχεδόν της χανιώτικης παραγωγής. Κατεβαίνοντας τα δυτικά σκαλοπάτια της Αγοράς βρισκόμαστε στον νέο εμπορικό πεζόδρομο της οδού Μουσούρων, στην συνοικία του Κάτωλα. Ακολουθώντας την οδό Μουσούρων προς βορρά, ο επισκέπτης στρίβει αριστερά για να βρεθεί στον πεζόδρομο της οδού Σκρύδλωφ, στα «Στιβανάδικα», έναν από τους πιο τουριστικούς δρόµους των Χανίων.
Ο πεζόδρομος τέμνεται µε την οδό Χάληδων, που στην αρχή της φιλοξενεί τα κτήρια του ιστορικού Φιλολογικού Συλλόγου «Χρυσόστοµος» και της Δημοτικής Πινακοθήκης. Ο γραφικός αυτός δρόμος οδηγεί κατηφορικά στην παλαιά πόλη και το Ενετικό Λιμάνι, περνώντας μπροστά από την πλατεία της Μητροπόλεως µε τον επιβλητικό Ναό των Εισοδίων, την Καθολική Εκκλησία των Χανίων και το ναό του Αγ. Φραγκίσκου που στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Στο τέλος της οδού Χάληδων, στρίβοντας δεξιά στην οδό Καραολή Δµητρίου, περνάμε μπροστά από τα βυζαντινά τείχη της Κυδωνίας. Μέσα από την πύλη του βυζαντινού τείχους και την οδό Κατρέ ανεβαίνουμε στην οδό Κανεβάρο όπου μπορούμε να επισκεφτούμε τον ανασκαμμένο μινωικό οικισμό. Συνεχίζοντας την οδό Κανεβάρο στρίβουμε αριστερά στη οδό Αγ. Μάρκου, όπου είναι ακόµη ορατά τα κατάλοιπα στοάς της ενετικής Μονής και του Ναού της Santa Maria dei Miracoli (1615). Φτάνοντας στην άκρη της ακρόπολης του Καστελιού απλώνεται μπροστά µας το μοναδικό βενετσιάνικο λιμάνι των Χανίων µε τις δύο συστάδες ενετικών νεωρίων (14-16ος αι.) στα ανατολικά και το λεγόμενο Μεγάλο Αρσενάλι μπροστά στα πόδια µας.
Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια στο τέλος της οδού Αγ. Μάρκου, βρισκόμαστε στην Ακτή Ενώσεως, δίπλα στο Μεγάλο Αρσενάλι, το οποίο πλήρως αναστηλωμένο σήμερα φιλοξενεί το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου. Απέναντι μας βρίσκεται ο μακρύς λιμενοβραχίονας που διακόπτεται από το μικρό φρούριο San Nicolo και καταλήγει στον Αιγυπτιακό φάρο, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του λιμανιού.
Ακολουθώντας πορεία προς δυτικά διασχίζουμε την Ακτή Τοµπάζη, και κάνουμε μια στάση στο μουσουλμανικό τέμενος, το Τζαμί του Κιουτσούκ Χασάν (1645) το οποίο το καλοκαίρι φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις. Συνεχίζοντας την παραθαλάσσια βόλτα μας συναντάμε την Πλατεία Σιντριβανιού ενώ στην δυτική άκρη του λιμανιού, ορθώνεται το φρούριο Φιρκάς στο οποίο την 1η Δεκεμβρίου 1913 υψώθηκε επίσημα η Ελληνική Σημαία για την ένωση της Κρήτης µε την Ελλάδα.
Μέσα στο φρούριο στεγάζεται το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης και η Ιστορική Λαογραφική και Αρχαιολογική Εταιρεία Κρήτης. Ακολουθώντας περιμετρικά το φρούριο, ανηφορίζουμε την οδό Θεοτοκοπούλου βλέποντας στα αριστερά μας το ναό του San Salvatore (15-17ος αι.) που φιλοξενεί την Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Συλλογή Χανίων. Από εκεί ξεκινά η γραφική συνοικία του Τοπανά, όπως ονομάστηκε από την ενετική πυριτιδαποθήκη που υπήρχε εκεί (top hane στα τούρκικα).
Στο τέλος της οδού Θεοτοκοπούλου κατηφορίζουμε την οδό Δούκα και βρισκόμαστε στο κέντρο της αριστοκρατικής συνοικίας της βενετσιάνικης πόλης. Εκεί θα θαυμάσουμε τα τεράστια αριστοκρατικά σπίτια των Βενετσιάνων και αργότερα Τούρκων ευγενών, τα θαυμάσιας αρχιτεκτονικής κτήρια της οδού Θεοφάνους, που σήμερα έχουν αναστηλωθεί και χρησιμοποιούνται ως ξενώνες. Ξεχωριστό είναι το Palazzo της οικογένειας Renier, στην οδό Μόσχων, χτισμένο τον 15ο αι. µε το μικρό οικογενειακό παρεκκλήσι του Αγ. Νικολάου και την εντυπωσιακή είσοδο µε την λατινική επιγραφή και το οικόσημο της οικογένειας.
Συνεχίζοντας την κατάβαση στην οδό Ζαµπελίου αφήνουμε στα δεξιά μας την Οβριακή, την παλιά δηλαδή Εβραϊκή συνοικία, µε την ανακαινισμένη, μοναδική για την Κρήτη Εβραϊκή Συναγωγή. Τέλος, αξίζει να κατευθυνθούμε ανατολικότερα του λιμανιού όπου θα συναντήσουμε την ιστορική πλατεία της Σπλάντζιας, όπου βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Νικολάου (1204) µε τον τούρκικο µιναρέ και τον αναγεννησιακό ναό του Αγ. Ρόκκου (1630).
Πηγή: https://www.travelstyle.gr/
Ο πεζόδρομος τέμνεται µε την οδό Χάληδων, που στην αρχή της φιλοξενεί τα κτήρια του ιστορικού Φιλολογικού Συλλόγου «Χρυσόστοµος» και της Δημοτικής Πινακοθήκης. Ο γραφικός αυτός δρόμος οδηγεί κατηφορικά στην παλαιά πόλη και το Ενετικό Λιμάνι, περνώντας μπροστά από την πλατεία της Μητροπόλεως µε τον επιβλητικό Ναό των Εισοδίων, την Καθολική Εκκλησία των Χανίων και το ναό του Αγ. Φραγκίσκου που στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Στο τέλος της οδού Χάληδων, στρίβοντας δεξιά στην οδό Καραολή Δµητρίου, περνάμε μπροστά από τα βυζαντινά τείχη της Κυδωνίας. Μέσα από την πύλη του βυζαντινού τείχους και την οδό Κατρέ ανεβαίνουμε στην οδό Κανεβάρο όπου μπορούμε να επισκεφτούμε τον ανασκαμμένο μινωικό οικισμό. Συνεχίζοντας την οδό Κανεβάρο στρίβουμε αριστερά στη οδό Αγ. Μάρκου, όπου είναι ακόµη ορατά τα κατάλοιπα στοάς της ενετικής Μονής και του Ναού της Santa Maria dei Miracoli (1615). Φτάνοντας στην άκρη της ακρόπολης του Καστελιού απλώνεται μπροστά µας το μοναδικό βενετσιάνικο λιμάνι των Χανίων µε τις δύο συστάδες ενετικών νεωρίων (14-16ος αι.) στα ανατολικά και το λεγόμενο Μεγάλο Αρσενάλι μπροστά στα πόδια µας.
Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια στο τέλος της οδού Αγ. Μάρκου, βρισκόμαστε στην Ακτή Ενώσεως, δίπλα στο Μεγάλο Αρσενάλι, το οποίο πλήρως αναστηλωμένο σήμερα φιλοξενεί το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου. Απέναντι μας βρίσκεται ο μακρύς λιμενοβραχίονας που διακόπτεται από το μικρό φρούριο San Nicolo και καταλήγει στον Αιγυπτιακό φάρο, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του λιμανιού.
Ακολουθώντας πορεία προς δυτικά διασχίζουμε την Ακτή Τοµπάζη, και κάνουμε μια στάση στο μουσουλμανικό τέμενος, το Τζαμί του Κιουτσούκ Χασάν (1645) το οποίο το καλοκαίρι φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις. Συνεχίζοντας την παραθαλάσσια βόλτα μας συναντάμε την Πλατεία Σιντριβανιού ενώ στην δυτική άκρη του λιμανιού, ορθώνεται το φρούριο Φιρκάς στο οποίο την 1η Δεκεμβρίου 1913 υψώθηκε επίσημα η Ελληνική Σημαία για την ένωση της Κρήτης µε την Ελλάδα.
Μέσα στο φρούριο στεγάζεται το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης και η Ιστορική Λαογραφική και Αρχαιολογική Εταιρεία Κρήτης. Ακολουθώντας περιμετρικά το φρούριο, ανηφορίζουμε την οδό Θεοτοκοπούλου βλέποντας στα αριστερά μας το ναό του San Salvatore (15-17ος αι.) που φιλοξενεί την Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Συλλογή Χανίων. Από εκεί ξεκινά η γραφική συνοικία του Τοπανά, όπως ονομάστηκε από την ενετική πυριτιδαποθήκη που υπήρχε εκεί (top hane στα τούρκικα).
Στο τέλος της οδού Θεοτοκοπούλου κατηφορίζουμε την οδό Δούκα και βρισκόμαστε στο κέντρο της αριστοκρατικής συνοικίας της βενετσιάνικης πόλης. Εκεί θα θαυμάσουμε τα τεράστια αριστοκρατικά σπίτια των Βενετσιάνων και αργότερα Τούρκων ευγενών, τα θαυμάσιας αρχιτεκτονικής κτήρια της οδού Θεοφάνους, που σήμερα έχουν αναστηλωθεί και χρησιμοποιούνται ως ξενώνες. Ξεχωριστό είναι το Palazzo της οικογένειας Renier, στην οδό Μόσχων, χτισμένο τον 15ο αι. µε το μικρό οικογενειακό παρεκκλήσι του Αγ. Νικολάου και την εντυπωσιακή είσοδο µε την λατινική επιγραφή και το οικόσημο της οικογένειας.
Συνεχίζοντας την κατάβαση στην οδό Ζαµπελίου αφήνουμε στα δεξιά μας την Οβριακή, την παλιά δηλαδή Εβραϊκή συνοικία, µε την ανακαινισμένη, μοναδική για την Κρήτη Εβραϊκή Συναγωγή. Τέλος, αξίζει να κατευθυνθούμε ανατολικότερα του λιμανιού όπου θα συναντήσουμε την ιστορική πλατεία της Σπλάντζιας, όπου βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Νικολάου (1204) µε τον τούρκικο µιναρέ και τον αναγεννησιακό ναό του Αγ. Ρόκκου (1630).
Πηγή: https://www.travelstyle.gr/
