Η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας εναλλάσσει μορφές και χρώματα με τέτοια ταχύτητα, που το πιο μουντό μονοπάτι της μπορεί να σε οδηγήσει στην πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής σου.
Της Νταϊάνας Αζά
Σε έναν πεζόδρομο στρωμένο με ψηφίδες χαζεύω τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται και σκέφτομαι πως τα πάντα σε αυτή την πόλη μέχρι εκείνη τη στιγμή μού φαίνονται μουντά και οι άνθρωποι αδιάφοροι, ακόμα και ο ταξιτζής που με παρέλαβε από το αεροδρόμιο δεν γνώριζε ούτε λέξη στα αγγλικά -τα ισπανικά, από την άλλη, τα μιλούσε άπταιστα. Καθώς είμαι βυθισμένη στις σκέψεις μου φτάνει στο τραπέζι σε λιλιπούτειο φλιτζανάκι ένας μαύρος καφές με χοντρή στρώση κρέμας γάλακτος και τη συνοδεία μιας Pastel de Nata, της πορτογαλικής τάρτας από σφολιάτα με γέμιση κρέμας και έντονη μυρωδιά κανέλας. Με την ενέργεια που μου προσφέρουν οι πεντακόσιες τόσες -τουλάχιστον- θερμίδες αποφασίζω να δώσω στην πόλη μια δεύτερη ευκαιρία ξεκινώντας με μια βόλτα χωρίς πρόγραμμα και ταξιδιωτικό χάρτη.
Η πόλη είναι κτισμένη στις όχθες του ποταμού Τάγη, ανάμεσα σε επτά λόφους, εξ ού και τα περισσότερα μονοπάτια είναι ανηφορικά και πλακόστρωτα. Με αφετηρία την παλιά Λισαβόνα, περιοχή Bairro Alto και την Alfama, τα διασχίζω και επισκέπτομαι μαγαζιά με vintage ρούχα και αξεσουάρ, χειροποίητα μικροαντικείμενα, τρόφιμα, ζαχαροπλαστεία, κάβες και εστιατόρια-μπαρ με ζωντανή μουσική Φάντο.
Σταματώ για ένα ποτό στην ταράτσα του υπέροχου ξενοδοχείου Hotel do Chiado [Rua Nova do Almada, Lisbon, hoteldochiadolisboa.com] με την εκπληκτική θέα του Τάγη και των σπιτιών που απλώνονται κάτω απ’ τα πόδια μου. Και είναι τότε που διαπιστώνω πόσο λάθος εντύπωση σχημάτισα για την τόσο αυθεντική, ατμοσφαιρική και μποέμ αυτή πρωτεύουσα.
Το φως αρχίζει σιγά-σιγά να χάνεται, καθόλου όμως δεν με απασχολεί. Στην περιοχή αυτή δεν έχουν θέση τα ωράρια. Ανεβαίνω στο διάσημο αστικό ασανσέρ Santa Justa Lift, που χτίστηκε το 1902 για να συνδέσει τη συνοικία Μπάισα με την Μπάιρο Αλτο διευκολύνοντας τη μεταφορά των κατοίκων από το πάνω μέρος της πόλης στο χαμηλότερο, και πίνω καφέ στο καταπληκτικό μπαλκόνι του θαυμάζοντας τη νεογοτθικού στυλ αρχιτεκτονική.
Τις επόμενες μέρες τις αφιερώνω στα αξιοθέατα της πόλης. Ξεκινώ την περιήγηση από το Κάστρο του Sao Jorge, για πολλούς η «Ακρόπολη της Πορτογαλίας», αφού στολίζει εδώ και χιλιάδες χρόνια την κορυφή της πόλης. Κατευθύνομαι στον Πύργο του Belem, που κτίστηκε το 1515, την εποχή των Μεγάλων Εξερευνήσεων, και στο υπέροχο Mosteiro dos Jerοnimos -και τα δύο αποτελούν Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Εκεί πέρασε την τελευταία του βραδιά ο Βάσκο ντα Γκάμα πριν από το μεγάλο ταξίδι του στην Ινδία. Στην είσοδο βρίσκεται ο τάφος του αλλά και οι τάφοι των ποιητών Luis de Camors, Fernando Pessoa και του βασιλιά Manuel. Οι βοτανικοί κήποι του Εδουάρδου VII είναι μια πραγματική όαση στο κέντρο της πόλης με δέντρα, σιντριβάνια και θερμοκήπια γεμάτα κάθε λογής φυτά. Παίρνω το λεωφορείο και κατευθύνομαι ανατολικά, στο Πάρκο των Εθνών, μια μοντέρνα περιοχή με κτίρια σύγχρονης αρχιτεκτονικής, που αναπτύχθηκε χάρη στην EXPO του 1998. Εκεί βρίσκω και το μεγαλύτερο ενυδρείο της Ευρώπης, το Oceanario [www.oceanario.pt], όπου φιλοξενούνται οκτώ χιλιάδες ψάρια και πτηνά, τα οποία ζουν σε ιδανικές για το είδος τους συνθήκες.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ
Το Hotel do Chiado [Rua Nova do Almada, Lisbon, hoteldochiadolisboa.com] είναι ένα πολυτελές ξενοδοχείο με ωραίο εστιατόριο και όμορφη θέα. Αν επισκεφτείς την ιστοσελίδα του θα διαπιστώσεις πως κάθε μήνα ανακοινώνονται νέες, συμφέρουσες προσφορές. Υπάρχουν αρκετές επιλογές διαμονής στο κέντρο της πόλης, στη διάσημη Avenida da Liberdade. Μια από αυτές είναι το Lisboa Plaza Hotel [Tv. Salitre/ Avenida da Liberdade, www.lisbonplazahotel.com], με ζεστή ατμόσφαιρα και value for money. Κάπου εκεί κοντά θα βρεις και το Heritage Av Liberdade Hotel [Avenida da Liberdade, www.heritage.pt], ένα lifestyle boutique hotel σε ένα κτίριο του 18ου αιώνα.
