Το ξεπέρασμα του ταμπού που «κλείδωνε» στη σιωπή όσους κατέφευγαν στην πλαστική χειρουργική, αποτελεί τη σημαντικότερη εξέλιξη των τελευταίων χρόνων στον τομέα αυτό. Ο πλαστικός χειρουργός, διευθυντής της Πλαστικής Χειρουργικής του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, δρ Ηλίας Αθανασόπουλος, μας μιλά για όλα τα νέα δεδομένα.
Της Κίκας Κασινίδου
Τα τελευταία μεγάλα άλματα στην πλαστική χειρουργική, συντελέσθηκαν πριν από μία τουλάχιστον 15ετία. Στο διάστημα που μεσολάβησε, ανακαλύφθηκαν νέες μέθοδοι και τεχνικές που προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τις παλαιότερες, με όχι και ιδιαίτερη επιτυχία. Έτσι, σήμερα επανέρχονται παλιές μέθοδοι με κάποιες μικρό-τροποποιήσεις ή βελτιώσεις, ακόμα και με ένα πάντρεμα μεταξύ της παλιάς με την καινούρια.
Τι νεότερο υπάρχει στην αισθητική πλαστική χειρουργική;
Παρόλο ότι η δημοσιότητα που έχει πάρει η αισθητική χειρουργική είναι σημαντικά μεγαλύτερη σε σχέση με το άλλο κομμάτι της πλαστικής χειρουργικής, την επανορθωτική, εντούτοις αποτελεί ένα μικρό κομμάτι της πλαστικής χειρουργικής και ακολουθεί εκ των πραγμάτων την εξέλιξή της. Η πλαστική χειρουργική είναι μία ειδικότητα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την αισθητική από την επανορθωτική. Στην πραγματικότητα είναι το ίδιο πράγμα. Δεν υπάρχει, δηλαδή, αισθητική επέμβαση στην οποία να μην κάνεις επανόρθωση και από την άλλη, δεν υπάρχει επανορθωτική και να μην σε ενδιαφέρει στο τέλος, το αισθητικό αποτέλεσμα που θα έχει. Άρα, οι δύο αυτές έννοιες, είναι παντρεμένες. Και τα δύο αυτά κομμάτια, λοιπόν, ακολουθούν την εξέλιξη της ειδικότητας.
Τα τελευταία μεγάλα άλματα στην πλαστική χειρουργική, έγιναν πριν από 15 – 20 χρόνια. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν μικροτροποποιήσεις ή βελτιώσεις σε μεθόδους που έχουν ανακαλυφθεί και έχουν χρησιμοποιηθεί την τελευταία 15ετία. Αν εξαιρέσουμε κάποιες ελάχιστες μεθόδους της αισθητικής χειρουργικής, υπήρξε μία καταιγίδα καινούριων μεθόδων που παρουσιάστηκαν κατά την τελευταία 15ετία. Οι περισσότερες, όμως, από αυτές άρχισαν σιγά-σιγά να εγκαταλείπονται, υπό την έννοια ότι προσπάθησαν πολλές φορές στην αισθητική χειρουργική να μπουν σε ελάχιστα χειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίες όμως τελικά δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Έτσι, οι περισσότερες από αυτές ενσωματώθηκαν μέσα στις παλαιότερες τεχνικές και προέκυψε μία βελτίωση των παλαιότερων τεχνικών. Αυτή είναι η ουσιαστική αλλαγή.
Για να γίνει πιο κατανοητό, μπορείτε να μας δώσετε κάποια παραδείγματα;
Ένα παράδειγμα, είναι η αυξητική επέμβαση των μαστών. Τα πρώτα χρόνια που άρχισε να γίνεται η επέμβαση αυτή, η τοποθέτηση της σιλικόνη γινόταν κάτω από τον μαζικό αδένα, πάνω από το θωρακικό μυ. Στη συνέχεια, για να πάρει καλύτερο προφίλ ο μαστός, μετά την επέμβαση, άρχισε να τοποθετείται και κάτω από το μυ. Και η μια μέθοδος και η άλλη, είχαν μειονεκτήματα. Στο ενδιάμεσο, παρουσιάστηκαν διάφορες τεχνικές. Προσπάθησαν να βάλουν τα ενθέματα κάτω από την περιτονία του μυός, για να έχει το ένθεμα της σιλικόνης καλύτερη κάλυψη. Προσπάθησαν να το βάλουν από άλλους δρόμους, από τη μασχάλη, από τον ομφαλό. Όλα αυτά, ήταν καινούριες μέθοδοι, οι οποίες όμως δεν κατέληγαν πουθενά. Και τελικά φθάσαμε στις μέρες μας, την τελευταία πενταετία, να γίνεται στο 90% των επεμβάσεων τοποθέτηση δύο επιπέδων στο ένθεμα. Το ένα τμήμα του ενθέματος, τοποθετείται κάτω από τον αδένα και το άλλο κάτω από το μυ, διότι στο τέλος παντρεύτηκαν οι δύο αυτές μέθοδοι που ελαττώνουν τα μειονεκτήματα της κάθε μιας τεχνικής και προσθέτουν τα πλεονεκτήματα που έχουν και οι δύο. Όλες οι υπόλοιπες τεχνικές που εμφανίστηκαν κατά την τελευταία 15ετία, μπαίνουν πλέον στο περιθώριο.
Επίσης, το face lift. Έχουν εισαχθεί διάφορες επεμβάσεις τα τελευταία χρόνια. Όλα όμως καταλήγουν στο κλασικό παραδοσιακό face lift δύο επιπέδων, του οποίου απλά τροποποιείται η έκταση. Ποτέ, όμως, δεν θα έχεις οτιδήποτε κι αν κάνεις, την ποιότητα αποκατάστασης και τη διάρκεια της αποκατάστασης του face lift, που έχει η κλασική μέθοδος. Άρα, λοιπόν, ξαναγυρίζουμε στις παλιές μεθόδους, τις οποίες έχουμε εμπλουτίσει με κάποιες τεχνικές. Για παράδειγμα, η λιπομεταφορά από μόνη της, δεν μπορεί να κάνει ανόρθωση στο πρόσωπο. Αν, όμως, κάνεις το κλασικό παραδοσιακό face lift και το συνδυάσεις με μικρές λιπομεταφορές σε σημεία που δεν μπορεί να σου δώσει τον όγκο που θέλεις, θεωρητικά είναι κάτι καινούριο. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι. Είναι η παλιά μέθοδος, την οποία έχουμε εμπλουτίσει με μικρές καινούριες τεχνικές.
Σήμερα, υπάρχουν και οι ενέσιμες παρεμβάσεις;
Αυτές οι ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές, είναι μια κατηγορία από μόνη της, είτε αφορούν στα botox, τα υαλουρονικά ή τις λιπομεταφορές. Όλα τα ενέσιμα δίνουν σημαντικά όπλα αυτή τη στιγμή στον τομέα της εμφάνισης, της αισθητικής και της αντιγήρανσης, αλλά και στις περιπτώσεις γυναικών που δεν έχουν ιδανική ένδειξη για μια χειρουργική παρέμβαση. Άρα, λοιπόν, προσπαθούμε με τις τεχνικές αυτές να κερδίσουμε το χρόνο εκείνο, τον ενδιάμεσο, ώσπου να μπορέσουμε να συντηρήσουμε τη γυναίκα ή τον άντρα, να φτάσουμε σε ένα επίπεδο με καλή συντήρηση των στοιχείων του προσώπου, ώστε όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και έχει απόλυτη ένδειξη για μια σωστή χειρουργική παρέμβαση, να την κάνει. Γενικά, νομίζω ότι τα ενέσιμα υλικά, έχουν να προσφέρουν σημαντικά στο κομμάτι της πλαστικής χειρουργικής, είτε σε πολύ μικρές διορθώσεις, είτε ακόμα και σε ασθενείς που δεν διαθέτουν ίσως την οικονομική δυνατότητα να προχωρήσουν σε μια χειρουργική παρέμβαση ή φοβούνται τη χειρουργική επέμβαση.
Κάνατε ήδη μια αναφορά, αλλά θα ήθελα να σπάσουμε το μύθο που θέλει μόνο τη γυναίκα να καταφεύγει στην αισθητική πλαστική χειρουργική.
Είναι πραγματικά μύθος αυτό, πλέον, στις μέρες μας. Ίσως να ήταν και μια τεχνητή κατάσταση, διότι θεωρούνταν ταμπού η πρόσβαση των αντρών. Δεν είναι ότι οι άντρες δεν ήθελαν ή υποβάθμιζαν την αισθητική χειρουργική στην εμφάνισή τους, ίσως η κοινωνία δεν τους επέτρεπε να ξεπεράσουν το ταμπού. Αυτό, έχει χαθεί πλέον. Τα τελευταία, τουλάχιστον δέκα χρόνια ο αριθμός των αντρών είναι συνεχώς αυξανόμενος σε όλες τις αισθητικές παρεμβάσεις, σε όλη την γκάμα των αισθητικών επεμβάσεων, ακόμα και στον ανδρικό μαστό, σε περιπτώσεις γυναικομαστίας. Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις οι άρρενες ασθενείς φαίνεται να είναι πιο ενημερωμένοι και ακόμα πιο απαιτητικοί για το τελικό αποτέλεσμα της επέμβασης απ’ ότι οι γυναίκες, οι οποίες είναι πιο συνεργάσιμες. Οι άντρες θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ απαιτητικοί και ορισμένες φορές ξεφεύγουν από τα όρια της πραγματικότητας υπό την έννοια, ότι πολλές φορές δεν έχουν αντικειμενικές προσδοκίες γι’ αυτό που θέλουν να κάνουν.
Βλέπετε να έχουν ξεπεραστεί τα ταμπού και τα άτομα που έκαναν κάποια αισθητική παρέμβαση να μην έχουν πρόβλημα να το πουν;
Ακριβώς και θα έλεγα ότι για μένα αυτή είναι η σημαντικότερη εξέλιξη. Η πλαστική χειρουργική πριν από 25 χρόνια, όταν άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστή, στην αρχή ήταν ταμπού και είχε πρόσβαση μόνο η υψηλή κοινωνία. Και βέβαια, ήταν ένα κοινωνικό ταμπού. Δεν θα έβγαινε καμία γυναίκα, να πει ότι έκανε μια αισθητική παρέμβαση. Εκεί, ήρθε για μένα η πρώτη μεγάλη αλλαγή, στο ότι η ειδικότητα της πλαστικής χειρουργικής ανοίχθηκε και στα μεσαία οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Αυτή, λοιπόν, η είσοδος των μεσαίων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων, διεύρυνε τον αριθμό των ασθενών της πλαστικής χειρουργικής. Και όσο περισσότεροι μπαίνουν σε ένα χώρο, τόσο πιο εύκολο είναι να σπάσουν τα ταμπού και να αρχίσει να ανοίγεται ο κόσμος προς τα έξω. Άρχισε να υπάρχει και περισσότερη ενημέρωση, να διαφοροποιούνται οι ανάγκες της κοινωνίας και να διαφοροποιείται και η φιλοσοφία της. Δηλαδή, είναι κάτι που μπήκε στη ζωή και την καθημερινότητά μας. Ακόμα και άτομα με πολύ χαμηλή οικονομική δυνατότητα, έχουν στις μέρες μας πρόσβαση στην πλαστική χειρουργική. Ήταν, λοιπόν, αναμενόμενο να ξεπεραστούν και τα ταμπού.
