Κάτι είναι σάπιο στο Πριγκιπάτο του Μονακό ή απλώς ο κόσμος ξαναβρήκε την τέλεια ηρωίδα δραματικής σαπουνόπερας στο πρόσωπο της 43χρονης Πριγκίπισσας που έλαμψε δια της απουσίας της στο πρόσφατο Grand Prix και έριξε νερό στο μύλο των θεωριών συνωμοσίας;
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗ
Το Grand Prix του Μονακό είναι πάντα ένα πρώτης τάξεως κοσμικό κάλεσμα. Μια λαοσύναξη που βρίσκεται ψηλά στο καλεντάρι των πλούσιων, των διάσημων και των επιδραστικών. Ειδικά η φετινή διοργάνωση είχε ένα λόγο παραπάνω να γεμίσει με προσμονή και προσδοκία όσους έσπευσαν στο Πριγκιπάτο της νότιας Γαλλίας, αφού ήταν η πρώτη που έλαβε χώρα έπειτα από την επιβεβλημένη από την πανδημία περσινή παύση. Οι 728 ημέρες που μεσολάβησαν από το προηγούμενο μέχρι το φετινό Grand Prix ήταν ένας λόγος παραπάνω από αρκετός για να δώσει πανηγυρικό τόνο στην επανεκκίνησή του. Άλλωστε, όπως έχει πει ο θρύλος της F1 Lewis Hamilton, η πίστα του Μονακό είναι εκείνη που κάθε οδηγός θέλει να κερδίσει, παρότι ο παλαίμαχος συνάδελφός του Jenson Button θεωρεί πως λόγω των εγγενών δυσκολιών του το circuit θα πρέπει να αφαιρεθεί από το επίσημο αγωνιστικό πρόγραμμα. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες και μάλιστα επουσιώδεις, όταν στη φετινή διοργάνωση την παράσταση δεν έκλεψαν εκείνοι που έδωσαν το «παρών», αλλά αυτοί που απουσίασαν. Κανείς δεν είχε μάτια ούτε καν για τη νίκη του Max Verstappen που ολοκλήρωσε τους 78 γύρους σε χρόνο 1.38.56, αφού όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην κενή θέση εξ ευωνύμων του 63χρονου Πρίγκιπα Αλβέρτου. Η πρώτη κυρία του Πριγκιπάτου, η Πριγκίπισσα Charlene ήταν για μία ακόμα φορά άφαντη. Για οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στη θέση της θα ήταν ένα ασυγχώρητο faux pas, μια αγενής δήλωση, μια κίνηση απρέπειας. Ειδικά όμως για τη 43χρονη συμβία του Πρίγκιπα Αλβέρτου όπλισε τη σκανδάλη των συνωμοσιολόγων. Άλλωστε η Charlene έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο όχι ως μια πειθαρχημένη πριγκίπισσα που εμφανίζεται ως σφίγγα απέναντι στα ΜΜΕ όπως η Kate Middleton, ούτε ως μια κατατρεγμένη δούκισσα που φλυαρεί για τα παθήματά της σαν την Meghan Markle, αλλά ενσαρκώνει εδώ και μια δεκαετία την επιτομή της εγκλωβισμένης, άβουλης και άρα δυστυχισμένης εξ αγχιστείας γαλαζοαίματης.
Την ώρα που οι ορδές των εκλεκτών και φωτογενών καλεσμένων γέμιζαν τα λίγα τετραγωνικά μέτρα γης του πριγκιπάτου και οι οδηγοί της F1 έκαναν τα τελευταία τους δοκιμαστικά, η Πριγκίπισσα του Μονακό αγόραζε αγρόν. Συγκεκριμένα βρισκόταν στη γενέτειρά της, την Ζιμπάμπουε όπου συμμετείχε σε εκστρατεία για την εξάλειψη της λαθροθηρίας ρινόκερων. Ενώ οι αξιωματούχοι του παλατιού των Μονεγάσκων και ο ίδιος ο Πρίγκιπας προσπαθούσαν φιλότιμα να μπαλώσουν με τσιρότο το κενό που άφησε και τις υποψίες που γέννησε η απουσία της Charlene, εκείνη επούλωνε τραύματα ρινόκερων από τους οποίους είχαν αφαιρεθεί οι χαυλιόδοντες, δηλαδή ο λόγος για να πέσουν θύματα λαθροκυνηγών. Φυσικά και η περιβαλλοντική ενσυναίσθηση και η οικολογική δράση είναι εκ των ων ουκ άνευ καθήκοντα κάθε εστεμμένης που σέβεται το pedigree της, ωστόσο ο λόγος που η Πριγκίπισσα επέλεξε τους ρινόκερους αντί για τους φωτογενείς καλεσμένους του συζύγου της, αφήνοντάς τον ούτε λίγο ούτε πολύ στα κρύα του λουτρού, φλέρταρε με τα όρια του ανήκουστου. Ήταν μάλιστα τέτοιος ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε ώστε το Παλάτι του Μονακό συρόμενο από το όργιο φημών αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση, ενημερώνοντας την οικουμένη ότι η Charlene δεν κατάφερε να επιστρέψει στο Μονακό για το Grand Prix της 23ης Μαΐου λόγω μιας ωτορινολαρυγγικής λοίμωξης που την ταλαιπωρούσε. Ειδικά σε εποχές Covid-19 η δικαιολογία θα μπορούσε να ακουστεί παραπάνω από πειστική. Όμως και πάλι οι υποψίες για την εξαφανισμένη πριγκίπισσα με το μονότονα μελαγχολικό βλέμμα και το κατά το ήμισυ ξυρισμένο πλέον κρανίο δεν καταλάγιασαν. Ακόμα και όταν στις 4 Ιουνίου η Charlene επανεμφανίστηκε στα κοινωνικά δίκτυα στη γιορτή για τα γενέθλια της ανιψιάς της – κόρης του αδελφού της Sean – Aiva-Grace κανείς δεν πείστηκε για τη σιγή ασυρμάτου. Εξάλλου όπως φαίνεται δεν επέστρεψε η ίδια στο Μονακό αλλά ο Αλβέρτος και τα εξάχρονα δίδυμα παιδιά τους, Πρίγκιπες Jacques και Gabriela, ταξίδεψαν στην Αφρική για να τη συναντήσουν. Ή μήπως να για την πείσουν να πάρει το δρόμο του γυρισμού στο σπίτι; Την τελευταία δεκαετία πάντα πάνω από το Μονακό υπάρχει καπνός και όπως λέει ο θυμόσοφος λαός όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά.
Την 2α Ιουλίου ο Αλβέρτος και η Charlene συμπληρώνουν δέκα χρόνια έγγαμου βίου, ο οποίος από την αρχή ξεκίνησε με το αριστερό. Αν κάτι μπορεί να ανακαλέσει η οικουμένη από το θρησκευτικό γάμο του ζευγαριού δεν είναι ούτε το νυφικό διά χειρός Giorgio Armani, ούτε η φαραωνικών διαστάσεων τελετή που προετοιμαζόταν ένα χρόνο, ούτε καν το τυπικό, σχεδόν κρύο φιλί που αντάλλαξαν οι νεόνυμφοι.
Όλοι θυμούνται τα δάκρυα της Charlene, τα οποία αν πιστέψει κανείς τις φήμες δεν προέρχονταν από τη συνειδητοποίηση πως αποχαιρετούσε την ζωή της ως κοινή θνητή και περνούσε το πάνθεον των ευγενών. Μόλις μια εβδομάδα πριν από την τελετή, η οποία είχε μετατεθεί ημερολογιακά ώστε ο Αλβέρτος να μπορέσει να δώσει το «παρών» στη σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στη Νότιο Αφρική, η Charlene θρυλείται ότι συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Νίκαιας από άνδρες της φρουράς του Αλβέρτου την ώρα που προσπαθούσε να αποδράσει στη Νότιο Αφρική. Αν σκύψει κανείς πάνω από τα κουτσομπολιά, αυτή ήταν η τρίτη απόπειρά της να γλιτώσει το αναπόφευκτο. Η αρραβωνιαστικιά ακόμη τότε του Πρίγκιπα είχε επιχειρήσει το ίδιο στη διάρκεια του Grand Prix εκείνης της χρονιάς ενώ λίγους μήνες νωρίτερα κι ενώ βρισκόταν στο Παρίσι για την πρόβα του νυφικού της είχε ζητήσει εις μάτην βοήθεια από τη νοτιοαφρικανική πρεσβεία. Οι προσπάθειές της δεν ευοδώθηκαν. Τελικά, η Charlene παντρεύτηκε – με το στανιό όπως υποστηρίζουν κάποιοι – τον πρίγκιπα και στην πραγματικότητα σφράγισε την ανελευθερία της. Η απόφαση της μάλιστα να ασπαστεί το ρωμαιοκαθολικισμό καθιστούσε φρούδα οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθειά της να χωρίσει από τραπέζης και κλίνης με τον Αλβέρτο. Ο μήνας του μέλιτος που ακολούθησε στη Μοζαμβίκη ήταν εφάμιλλα ερεθιστικός για τον σκανδαλοθηρικό Τύπο. Ειδικά όταν έγινε γνωστό και επιβεβαιώθηκε από το Παλάτι ότι το νιόπαντρο ζευγάρι είχε καταλύσει σε διαφορετικά ξενοδοχεία. Ως δικαιολογία προτάχθηκαν οι λόγοι ασφαλείας. Όμως ελάχιστοι πείστηκαν.
Την τελευταία δεκαετία το δράμα της θλιμμένης πριγκίπισσας του Μονακό επανέρχεται συχνά πυκνά στην ημερήσια διάταξη. Είτε λόγω της επί μακρόν αποχής της από τις δημόσιες εμφανίσεις, είτε επειδή όταν επιστρέφει στην ενεργό δράση φροντίζει να τραβά τα βλέμματα με τις επιλογές της και να ανατροφοδοτεί τα σενάρια αναφορικά με το μέλλον της στην πριγκιπική φαμίλια των Μονεγάσκων. Για το νέο χτένισμά της, το οποίο λάνσαρε πέρσι εν μέσω πανδημίας, χύθηκαν καντάρια μελανιού. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά ζήτησαν μέχρι και τη γνώμη ειδικών ψυχολόγων οι οποίοι κλήθηκαν να ερμηνεύσουν τη σημειολογία πίσω από το ξυρισμένο κρανίο της 43χρονης, αλλοτινής πρωταθλήτριας της κολύμβησης. Η συνισταμένη ήταν κοινή. Η Charlene ήθελε να αλλάξει, να ξεφύγει, να ξεχάσει. Τα μαλλιά της απλώς έγιναν ο φορέας του σήματος που ήθελε να εκπέμψει στον έξω κόσμο. Η αλήθεια είναι πάντως πως αν ανατρέξει κανείς στις φωτογραφίες της, θα διαπιστώσει δια γυμνού οφθαλμού πως η σύζυγος του Αλβέρτου μοιάζει πιο ασφαλής και σίγουρα πιο ευτυχής στην ζούγκλα, περικυκλωμένη από τα άγρια θηρία που διασώζει, παρά πλάι στον αγαπημένο της σύζυγο, ελεύθερη-πολιορκημένη στο χρυσό κλουβί του οίκου των Γκριμάλντι.
