Ο 19χρονος τραγουδιστής δίνει την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη στην Κύπρο.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΡΑΣΙΝΟ
Έχεις κυκλοφορήσει ήδη δύο τραγούδια με την Cobalt Music, και ετοιμάζεις το album σου. Είναι η μουσική θέμα dna, πιστεύεις;
Θεωρώ ότι η μουσική ήταν μονόδρομος για μένα στην ζωή μου. Ξεκίνησα μαθήματα κλασικής κιθάρας από εννέα ετών, με όνειρό μου να μπω στην ορχήστρα του αδελφού μου, του Παντελή. Στην συνέχεια, ήρθε και το τραγούδι. Ως παιδί, το πρόγραμμά μου ήταν γεμάτο: Σχολείο, μετά προπονήσεις ποδοσφαίρου -έπαιζα σε μια ερασιτεχνική ομάδα, τον Άτταλο Νέας Φιλαδέλφειας-, και μετά πήγαινα στο Ωδείο. Όταν κάνεις κάτι που γουστάρεις, δεν νιώθεις την κούραση, αλλά τον ενθουσιασμό.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Πέρασα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Πάντα μέναμε στο ίδιο σπίτι, στην Νέα Ιωνία, στο οποίο μένουμε μέχρι σήμερα. Ήμουν καλός μαθητής – το Λύκειο το τέλειωσα με 15,5. Λάτρευα τα μαθηματικά και συγκεκριμένα την Άλγεβρα, αλλά, μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως η έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα. Ήμουν από τα πιο ήσυχα παιδιά που μπορείς να συναντήσεις – ήμουν εκνευριστικά ήρεμος, και έτσι έχω παραμείνει (χαμογελάει). Νομίζω πως είμαι ψύχραιμος, αλλά και αυθόρμητος…Οι γονείς μου έχουν ένα πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ. Το πρακτορείο, λοιπόν, είναι το δεύτερό μου σπίτι – εκεί μαζευόμασταν με τις παρέες μου, εκεί βλέπαμε μπάλα. Από το πρακτορείο ζούμε ως οικογένεια. Με θυμάμαι, άλλωστε, πάντα να βοηθάω στο μαγαζί.
Δηλαδή, μπορεί να έρθει κάποιος να παίξει Τζόκερ και να τον εξυπηρετήσεις εσύ;
Εννοείται, συμβαίνει πολύ συχνά.
Είσαι ο «βενιαμίν» της οικογένειας. Ποια ήταν η σχέση σου με τα αδέλφια σου;
Ήμασταν πολύ δεμένοι. Με τον Παντελή είχαμε 19 χρόνια διαφορά και με τον άλλο μου αδελφό, τον Τριαντάφυλλο, 17 χρόνια. Αν και είχαμε μεγάλη διαφορά, δεν τους ένιωσα ως «μπαμπάδες» μου, ήταν απλώς τα μεγάλα μου αδέλφια. Σίγουρα, όμως, ήταν υπερπροστατευτικοί με εμένα. Ήμουν ο μικρός αδελφός, και όλοι ασχολούνταν μαζί μου – τι καλύτερο απ’ αυτό;
Ποια στάση ζωής σας έχουν εμφυσήσει οι γονείς σας;
Οι γονείς μας μάς έμαθαν -και μέσω της δικής τους στάσης ζωής- αξίες που μας έχουν βοηθήσει στην δική μας ζωή και πορευτήκαμε με αυτές: Να σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας, να επεμβαίνουμε όταν βλέπουμε αδικία και να μην εθελοτυφλούμε, να είμαστε δίκαιοι. Προσωπικά, σιχαίνομαι το ψέμα – δεν έχω χειρότερο από αυτό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου παράπονο από τον απροσδόκητο χαμό του αδελφού σου, του Παντελή;
Έχουν περάσει πεντέμισι χρόνια από τότε που έφυγε ο αδελφός μου, και είναι σα να έγινε χθες…Μου λείπει αφάνταστα, τον σκέφτομαι από την στιγμή που ξυπνάω μέχρι την στιγμή που πέφτω για ύπνο. Δεν καταλαβαίνω αυτό που λένε ότι ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος γιατρός. Όσα χρόνια και να περάσουν, ανεξάρτητα σε ποια ηλικία ήμουν όταν συνέβη, τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να το ξεχάσω αυτό! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την απώλεια ενός πολύ δικού τους ανθρώπου, και δεν θέλουν να ακούνε για εκείνον ή να τον συζητάνε – και είναι λογικό. Εγώ, αντιθέτως, θέλω να μιλάω για τον Παντελή από το πρωί μέχρι το βράδυ, να τον ακούω και να τον βλέπω…Το έχω ανάγκη! Και έχω το προνόμιο, αν θες, να μπορώ να τον «ακούω», να έχω την φωνή του δίπλα μου, μέσα από τα τραγούδια του, που συνεχίζουν να παίζουν με αμείωτο ρυθμό.
Πρόλαβες να ζήσεις μαζί του πράγματα που όταν ήσουν μικρός ονειρευόσουν να ζήσεις; Θυμάσαι π.χ τον εαυτό σου να τραγουδάει με τον μεγάλο σου αδελφό;
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάει με τον Παντελή σε κάποια γιορτή ή σε κάποιο μεγάλο τραπέζι. Με θυμάμαι, όμως, να παίζω κιθάρα δίπλα του…Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο να έχω τέτοια αδέλφια.
Θυμάσαι όταν συνέβη το μοιραίο, πού ήσουν, τι σου είπαν, ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη;
Ήμουν στο σχολείο, πήγαινα Β’ Γυμνασίου και το είδα στο facebook. Εκείνη την ημέρα είχαμε τετράωρο γιατί είχαν απεργία ορισμένοι καθηγητές, ήμουν μέσα στην τάξη, στην τελευταία ώρα, λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι…Βάζοντας τα βιβλία στην σάκα, δύο λεπτά πριν σχολάσουμε, άνοιξα στα κρυφά το κινητό μου. Θυμάμαι ότι δεν είχε καλό σήμα, και δεν έβλεπα εικόνες, αλλά θυμάμαι πως όλη η κεντρική μου σελίδα, γέμισε με την είδηση. Εκεί, έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Απευθείας, πήρα έναν καλό μου φίλο, μεγαλύτερο, και μου είπε «πήγαινε στο σπίτι τώρα!»…
Όλα αυτά τα χρόνια, ποιο είναι το πιο συγκινητικό που έχεις ακούσει για τον Παντελή;
Όλη την αγάπη του κόσμου την θεωρώ συγκινητική, και δεν έχει σταματήσει καθόλου. Είναι περίεργο γιατί, πεντέμισι χρόνια μετά, είναι σαν να είναι εδώ – ακόμα και το ραδιόφωνο να ανοίξεις, τον ακούς. Και μιλάνε όλοι γι’ αυτόν σε παροντικό χρόνο. Έχουν μάλιστα έρθει πολλοί άνθρωποι στο μαγαζί μας, και μας λένε πως τους βοηθούσε ο Παντελής -δίνοντάς τους τρόφιμα ή χρήματα-, χωρίς να μας είχε πει τίποτα εκείνος.
Όταν ανακοίνωσες στην οικογένειά σου, πως θα γίνεις και εσύ τραγουδιστής, ποια ήταν η αντίδραση;
Δεν τους το ανακοίνωσα από την μία μέρα στην άλλη, οπότε δεν τους ήρθε ξαφνικά. Έβλεπαν ότι τραγουδούσα. Είδαν την αλλαγή, όπου από εκεί που μελετούσα μόνο κλασική κιθάρα, μπήκε και το τραγούδι στη ζωή μου. Τότε, οι γονείς μου με ρώτησαν αν με ενδιαφέρει να ασχοληθώ σοβαρά με το τραγούδι, και όταν τους διαβεβαίωσα ότι με ενδιέφερε, μου πρότειναν να ξεκινήσω μαθήματα φωνητικής. Καταλάβαινα πως δεν ήταν και το πιο ωραίο πράγμα για εκείνους να γίνω και εγώ τραγουδιστής, αλλά υπήρξαν πολύ υποστηρικτικοί με εμένα, και αυτό είναι υπέροχο. Τους ευχαριστώ για όλα.
Το πρώτα σου δύο τραγούδια, «Κι αν με μισώ» και «Καιρό τώρα πάει», είναι σε στίχους δικούς σου και μουσική δική σου. Θα ακολουθήσεις και εσύ τα χνάρια του αδελφού σου, ο οποίος έγραφε μόνος του στίχους και μουσική;
Δεν ξέρω ακόμα. Σίγουρα δεν θα τραγουδήσω μόνο δικά μου τραγούδια, γιατί θα τραγουδήσω και τραγούδια του Παντελή!
Πολλά λέγονται για αρκετά έτοιμα τραγούδια που είχε γράψει ο Παντελής. Αλήθεια, υπάρχουν όντως τόσα πολλά;
Υπάρχουν. Έχει αφήσει κάτι τραγούδια-ύμνους. Και χαίρομαι πολύ που μου λένε πως ερμηνεύω πολύ καλά Παντελή. Μου στέλνουν μηνύματα στο Instagram ή μου λένε στον δρόμο όταν μου μιλάνε πως «ο μόνος που μπορεί να πει Παντελή, είσαι εσύ». Κυρίως, μετά την εκπομπή «Στο σπίτι με το Mega», όπου τους άρεσε η παρουσία μου, δίπλα στον Πάνο Κιάμο. Θα τον ευγνωμονώ για την ευκαιρία που μου έδωσε.
Εκτός από τον Πάνο Κιάμο, ποιους άλλους καλλιτέχνες εκτιμάς;
Μου αρέσει πολύ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, γιατί είναι όλα τα παιδικά μου χρόνια, αγαπώ πολύ την Άννα Βίσση, και φυσικά τον Βασίλη Καρρά. Είναι όνειρό μου να δουλέψω μαζί τους.
Πολλοί καλλιτέχνες αγαπούσαν και είχαν συνεργαστεί με τον αδελφό σου. Εσύ, έχεις επαφή με κάποιους από αυτούς τους καλλιτέχνες;
Δεν έχω μιλήσει με κανέναν, να σου πω την αλήθεια.
Υπάρχουν φορές που σε «βαραίνει» η σκιά του αδελφού σου ή το έχεις συνειδητοποιήσει και είσαι εντάξει μ’ αυτό;
Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος και εντάξει με αυτό. Δεν θεωρώ ότι, επειδή με συγκρίνουν με τον Παντελή, δεν έχω την δική μου ταυτότητα. Είναι τιμή μου να με συγκρίνουν με τον Παντελή γιατί, αν δεν ήμουν καλός, μάλλον δεν θα με συνέκριναν.
Ποιο είναι το όνειρό σου αναφορικά με την δουλειά; Τι θα ήθελες να απολαύσεις περισσότερο;
Είναι πολύ όμορφο να ακούς το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο. Στην δική μου περίπτωση, ήμουν ο τελευταίος που το άκουσε και μάλιστα αρκετό καιρό μετά την κυκλοφορία του. Το είχαν, όμως, ακούσει όλη μου η οικογένεια και οι φίλοι. Όταν το άκουσα ο ίδιος, θυμάμαι ότι ήμουν στο αυτοκίνητο με έναν φίλο μου, είχαμε πάρει καφεδάκι και πηγαίναμε βόλτα. Βάλαμε δυνατά τον ήχο και το τραγουδούσαμε. Θέλω πολύ να κάνω συναυλίες και εύχομαι τα τραγούδια μου να τα αγαπήσει ο κόσμος. Αυτό!
Έχεις σχέση, ώστε να μοιράζεσαι αυτή την χαρά σου;
Όχι, αυτή την στιγμή είμαι μόνος. Την χαρά που λες, την μοιράζομαι με φίλους.
Δεν θέλεις να κάνεις σχέση επειδή θέλεις να συγκεντρωθείς στο τραγούδι;
Όχι, καμία σχέση. Απλά έτυχε.
Είσαι μόλις 19 χρόνων. Έχεις προλάβεις να ερωτευτείς;
Ναι, φυσικά. Ο έρωτας είναι μικρός σε διάρκεια, αλλά μεγάλος σε ένταση. Και όταν εξελίσσεται σε αγάπη, τότε είναι πανέμορφο συναίσθημα. Ο έρωτας είναι πηγή έμπνευσης. Επίσης, η απόρριψη και ο χωρισμός είναι μεγάλα συναισθήματα.
Πότε νιώθεις πιο δημιουργικός; Όταν είσαι χαρούμενος ή όταν είσαι στις στεναχώριες σου;
Όχι όταν είμαι χαρούμενος, αλλά όταν είμαι ερωτευμένος, νιώθω πιο δημιουργικός. Αλλά και όταν είμαι στις «μαύρες» μου, ίσως η έμπνευση να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Τι σε ελκύει σε ένα κορίτσι;
Το πρώτο πράγμα που προσέχει ένας άνδρας σε μια γυναίκα είναι η ομορφιά της. Από εκεί κι έπειτα, ο τρόπος συμπεριφοράς και ομιλίας της είναι πολύ σημαντικός – αυτά είναι που θα σε κρατήσουν.
Προσέχεις τον εαυτό σου; Την εμφάνισή σου;
Πηγαίνω για crossfit -τουλάχιστον αυτό έκανα μέχρι πριν την καραντίνα- καθώς και για περπάτημα. Επίσης, παρακολουθώ τις εξελίξεις. Προσπαθώ να ενημερώνομαι, ώστε να έχω εμπεριστατωμένη άποψη για ό,τι αφορά εμένα αλλά και την κοινωνία μας.
Τώρα που φαίνεται πως ανοίγουν σιγά-σιγά τα πράγματα, εσύ τι συζητάς για ενδεχόμενες εμφανίσεις σου;
Όντως, φαίνεται να ανοίγουμε σιγά-σιγά. Μου έχουν γίνει προτάσεις από μαγαζιά στην Ελλάδα, από την Κύπρο αλλά και το εξωτερικό, για συναυλίες. Τις επεξεργαζόμαστε με τους συνεργάτες μου. Τώρα είναι η περίοδος που θα αρχίσουμε να κανονίζουμε πράγματα και σίγουρα θα ‘θελα πολύ να έρθω και στην Κύπρο, που ξέρω πόσο πολύ τον αγαπούσαν εκεί και πόσο καλούς φίλους Κύπριους είχε.
Σε ένα χρόνο από τώρα, ποιο θα ήθελες να είναι εκείνο το βήμα ώστε να πεις «πέτυχα κάτι»;
Θα ήθελα, με κάθε τραγούδι που βγάζω, να νιώθω την αγάπη του κόσμου και να παραμένω όλο και περισσότερο στην ελληνική μουσική βιομηχανία. Αγαπώ και επιζητώ την σταθερότητα.
Info:
Τα τραγούδια του Κωνσταντίνου Παντελίδη, «Κι αν με μισώ» και «Καιρό τώρα πάει», σε στίχους και μουσική του ίδιου, κυκλοφορούν από την Cobalt Music.
