Ψάχνοντας τον Rio
Μπορεί στις δύο πρώτες σεζόν κινητήριος δύναμη της συμμορίας των λαϊκών ηρώων να ήταν το χρήμα (εντάξει και η αντίσταση στο Σύστημα), όμως, στον τρίτο κύκλο που μόλις κυκλοφόρησε στο Netflix η νέα αποστολή τους έχει το κωδικό όνομα «οικογένεια». Το καθήκον τους φαντάζει τουλάχιστον ιερό.
Από τον Κώστα Μπουρούση
Κακά τα ψέματα. Κάθε νουνεχής πολίτης του δυτικού κόσμου έχει κάνει την ανομολόγητη πλην ενδόμυχη σκέψη. Να είχε, δηλαδή, την τύχη των ηρώων του «La Casa de Papel» ή επί το ελληνικότερον της «Τέλειας Ληστείας». Εντάξει, όχι του Berlin, του Oslo ή του Moscow, αλλά ποιος θα αρνείτο ένα χορταστικό μερίδιο στη λεία του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ που θα του εξασφάλιζε ζωή στον υπερθετικό βαθμό, ήτοι ζωάρα; Κι όλα αυτά μέσα σε δεκαπέντε επεισόδια που περνούν τόσο γρήγορα όσο ας πούμε η διασκευή του παρτιζάνικου τραγουδιού «Bella Ciao» που έγινε ο αδιαφιλονίκητος ύμνος της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς και αναρριχήθηκε γρήγορα στην κορυφή των επιλογών ενός μέσου DJ. Ποιος είπε, όμως, ότι η ευτυχία κρατάει για πάντα για τους αποσυνάγωγους του κόσμου; Σίγουρα, όχι ο δημιουργός του «La Casa de Papel», ο 52χρονος Alex Pina που στην τρίτη σεζόν της σειράς σκέφτηκε να αναμετρηθεί με τον λαϊκό στίχο που υποστηρίζει ότι της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες και αποφάσισε να προχωρήσει στη σύλληψη του Rio.
Ήταν ξεκάθαρα η μητέρα των αφορμών, ώστε η συμμορία, ενισχυμένη πλέον και από νέα μέλη, να επανενωθεί και να φρεσκάρει τη μνήμη της, να θυμηθεί δηλαδή ότι η περιπέτειά της με τη στρατολόγηση από τον El Professor ξεκίνησε χάριν αντίστασης στο κατεστημένο και μιας ουτοπικής προσπάθειας αποδόμησής του. Ή τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο έγινε αντιληπτή από τα εκατομμύρια των τηλεθεατών, στο συλλογικό ασυνείδητο των οποίων το ισπανικό σίριαλ εντυπώθηκε ως η καλύτερη απάντηση στην καπιταλιστική κρίση. Το «La Casa de Papel» έγινε η σειρά που μίλησε κατευθείαν στο θυμικό των πολιτών που χτυπήθηκαν από την οικονομική κρίση ή είναι δυνάμει θύματά της – είτε ζουν στην Ισπανία, στη Γαλλία και στην Ελλάδα όπου η σειρά και οι χαρακτήρες της αγαπήθηκαν λυσσαλέα, είτε στις ΗΠΑ όπου οι τηλεθεατές είχαν συνηθίσει να ακούν την ισπανική γλώσσα μέσα από κάτι ταινίες δεύτερης διαλογής με την Jennifer Lopez να καμώνεται τη μοντέρνα Σταχτοπούτα.
Λίγα λόγια για τον νέο κύκλο
Ο τρίτος κύκλος της «Τέλειας Ληστείας» ξεκινά όσο ειδυλλιακά τελείωσε ο δεύτερος – που δεν ήταν στην πραγματικότητα δεύτερος αλλά έγινε όταν τον Δεκέμβρη του 2017 το Netflix απέκτησε τα δικαιώματα της ισπανικής σειράς και προχώρησε σε νέο μοντάζ. Με τις γνωστές ανθρώπινες απώλειες τα μέλη της συμμορίας δραπετεύουν από το Νομισματοκοπείο της Ισπανίας. Μπορεί η λεία τους να είναι μικρότερη από τον αρχικό σχεδιασμό των 2,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, όμως, και το ένα δις φτάνει και περισσεύει για να πιστέψουν ότι νίκησαν τον καπιταλισμό. Μοιράζονται το παραδάκι και παίρνει καθένας τον δρόμο του. Ο μέγας αποπλανητής El Professor «κλέβεται» με τη Raquel στο Palawan των Φιλιππινών, η Tokyo και ο Rio εξαργυρώνουν τα γραμμάτια του έρωτά τους στη σκιά του κοκοφοίνικα σε ένα καρτ-ποσταλικής ομορφιάς νησί σαν ναυαγοί, σαν Ροβινσώνες. Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, αφού εκεί που λιάζονται ξέπνοοι ταλαντευόμενοι στις αιώρες τους εντοπίζονται από τις αστυνομικές αρχές.
Ο Rio ως αρχετυπικό πρωτοπαλίκαρο αποφασίζει να αντισταθεί, καλώντας την αγαπημένη του να τραπεί σε φυγή. Η αυτοθυσία του τον οδηγεί στη σύλληψη και το ταίρι του στη μονόδρομη επιλογή να αναζητήσει τον El Professor. Με συνοπτικές διαδικασίες η συμμορία αναγεννιέται από τις στάχτες της, αποφασισμένη να δώσει το τελειωτικό αντισυστημικό χτύπημα. Εδώ πήραν το καριοφίλι για τα λεφτά, δεν θα το πιάσουν για να απελευθερώσουν τη σάρκα από τη σάρκα τους; Και η δράση ξεκινά. Βεβαίως, ακόμα πιο σημαντική από τη μοίρα του του Rio φαίνεται να είναι η απάντηση στο μείζον -για τους φανατικούς θιασώτες της σειράς- ερώτημα: εάν δηλαδή ο El Professor και ο Berlin συνδέονταν με δεσμούς αίματος. Άλλωστε, ο ηθοποιός Pedro Alonso που υποδύεται τον ρόλο ήταν εκεί στην επίσημη πρεμιέρα του τρίτου κύκλου που πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιουλίου στη Μαδρίτη.
Διάσημοι κατά λάθος
Για τον ιθύνοντα νου της σειράς Alex Pina και τον ουλαμό των οκτώ σεναριογράφων που δούλεψαν ακατάπαυστα για τα οκτώ επεισόδια του τρίτου κύκλου, η ζωή μετά την έξοδο των ηρώων από το Νομισματοκοπείο δεν ήταν εύκολη. Τουναντίον. Είχαν να αναμετρηθούν με μια αναπάντεχη παγκόσμια επιτυχία, η συνέχιση της οποίας διακινδυνεύει να της προσδώσει χαρακτηριστικά λατινοαμερικάνικης σαπουνόπερας. Ωστόσο, το οικονομικό δέλεαρ ήταν μεγάλο, οπότε όφειλαν να επινοήσουν ένα εύρημα τόσο δελεαστικό για τον τηλεθεατή όσο η σύλληψη του πιο αγαπημένου -μετά την Tokyo- ήρωα που θα λειτουργούσε ως θρυαλλίδα.
Άλλωστε, η ψυχοσύνθεση των ηρώων ήταν εξαρχής πιο σημαντική κι από την ίδια τη ληστεία, όπως εξήγησε σε πρόσφατη συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα ο άνθρωπος που έκανε τις ισπανικές σειρές ποπ: «Ανέκαθεν οι ληστείες ήταν θέµα που µε γοήτευε. Πάντα δούλευαν καλά στο σινεµά µε διάρκεια µιάµισης ώρας ή δύο ωρών και σκέφτηκα ότι θα ήταν µια δοκιµασία να µεταφέρω µια ληστεία σε σειρά. Ενώ ήµασταν συνηθισµένοι στο αµερικανικό ύφος, θέλαµε να κάνουµε κάτι διαφορετικό. Με χαρακτήρες πιο πραγµατικούς, πιο συναισθηµατικούς. Λατίνους, µεσογειακούς. Μια ταινία έχει συγκεκριµένο χρονικό περιθώριο, ενώ η σειρά σου επιτρέπει να επικεντρωθείς και να εξερευνήσεις περισσότερο τις προσωπικότητες. Έτσι γίνονται πιο ελκυστικές στο κοινό, µε δυναµική µεταµόρφωσης των χαρακτήρων µεγαλύτερης εµβέλειας και µε συνεχή ηθική ασάφεια µεταξύ καλού και κακού». Στην ίδια συνέντευξη ο σεναριογράφος σημείωνε ότι ο ίδιος αποδίδει την επιτυχία του «La Casa de Papel» όχι στην ίδια την πλοκή αλλά στο γεγονός ότι οι ήρωες που οραματίστηκε γίνονται με κάποιον τρόπο απαραίτητοι, εθιστικοί για τους τηλεθεατές.
Όσο για το αν η σειρά θα αποκτήσει και τέταρτη σεζόν; Αυτό είναι, μάλλον, ένα ερώτημα που δεν θα απαντήσει ο Pina, αλλά η αμερικανική on demand πλατφόρμα ψυχαγωγίας – προφανώς αναλόγως της απήχησης, της διεισδυτικότητας, τελικά λαμβάνοντας υπόψη εάν ο τρίτος κύκλος καταφέρει να υπερβεί τον πήχη που η ίδια έθεσε ψηλά. Και φυσικά εάν οι σταρ πρωταγωνιστές είναι διαθέσιμοι. Το «La Casa de Papel», εκτός από το να νομιμοποιήσει τις ισπανικές σειρές που εμφανίζονται, πλέον, στο Netflix με την ίδια ταχύτητα που κυκλοφορούν τα σαλιγκάρια έπειτα από μια καλοκαιρινή μπόρα, προσέφερε οικουμενική αναγνωρισιμότητα και καντάρια φήμης στους βασικούς πρωταγωνιστές του, όπως ο Alvaro Morte (El Professor), ο Miguel Herran (Rio), η Ursula Corbero (Tokyo) και ο Pedro Alonso (Berlin), οι οποίοι πλέον εργάζονται σε τηλεοπτικά και κινηματογραφικά projects. Βεβαίως, δύσκολα θα καταφέρουν να αρνηθούν στα εκατομμύρια των ινσταγκραμικών followers τους τη συνέχιση της σειράς, εφόσον υπάρξει ανάλογη λαϊκή απαίτηση. Γι’ αυτό ας κρατούν φρεσκοσιδερωμένες τις χαρακτηριστικές κόκκινες στολές τους και σε πρώτη χρήση τις μάσκες με τη μορφή του Salvador Dali. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε καλέσει ξανά το καθήκον. Ή ακόμα και το Σύστημα, για να το παλέψεις αυτή τη φορά από τα μέσα.
