Λίγο πριν την ένωση των δύο ομάδων είναι προφανές, δια γυμνού οφθαλμού πλέον, πως οι εναπομείναντες παίκτες του reality λιμοκτονούν. Ίσως γι’ αυτό προσπαθούν να κατευνάσουν την πείνα τους με ίντριγκες και δολοπλοκίες, μηχανορραφίες και τρικλοποδιές, μεθοδεύσεις και ντρίμπλες που θα έκαναν ακόμη και τον Μακιαβέλι να κοκκινίσει από ντροπή.
Του Κώστα Μπουρούση
«Το νέο ηγέτη, εκείνοι που τον ανέδειξαν, σίγουρα θα τον πουν αχάριστο, επειδή, ακόμα κι αν έχει κάθε πρόθεση, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει να τους αλλάξει τη ζωή, στο βαθμό και με τον τρόπο που φαντάστηκαν», έγραφε το 1513 ο Νικολό Μακιαβέλι στο πρώτο βιβλίο του, τον «Ηγεμόνα». Και να που ο Στέλιος Χανταμπάκης, πρώην μοντέλο, ποδοσφαιριστής και TV περσόνα γενικών καθηκόντων, ήρθε να επιβεβαιώσει το παραπάνω απαύγασμα της πολιτικής φιλοσοφίας.
Τι κι αν ως φιλότιμος χειρώνακτας βοήθησε τα μάλα στο χτίσιμο της καλύβας των celebrities; Τι κι αν με περίσσιο αντριλίκι τα έβαλε με τον Γουίλι τον μαύρο -λόγω μαυρίσματος από την ψηφοφορία του κοινού- λογοθεραπευτή από τη Θεσσαλονίκη όταν χλεύασε την ήττα της ομάδας του; Τι κι αν αγωνίστηκε λυσσαλέα προκειμένου οι «Διάσημοι» να απολαύσουν μπέργκερ, κρουασάν και προτηγανισμένα κεφταδάκια με θέα τον Ατλαντικό; Τελικά, βρέθηκαν εκείνοι -συγκεκριμένα εκείνη, δηλαδή η Ειρήνη Παπαδοπούλου- που βάλθηκαν να τον αποκαθηλώσουν. Μπορεί ο Χανταμπάκης να προσπάθησε φιλότιμα να αναδειχθεί σε ηγέτη της ομάδας των «Διασήμων» και έως ένα βαθμό να τα κατάφερε, όμως, τελικά λογάριαζε μαζί με τον Μακιαβέλι (τον οποίο πιθανότατα αγνοεί), χωρίς τον ξενοδόχο. Μπορεί να συσπείρωσε γύρω του τον Κώστα Κοκκινάκη, τον Λάμπρο-pet-Χούτο, τη Λάουρα και την Ευρυδίκη Βαλαβάνη, όμως, ειδικά η τελευταία αναδείχθηκε εσχάτως στον αστάθμητο παράγοντα, σε μια Λερναία Υδρα ικανή να καταπιεί λαίμαργα όποιον σταθεί εμπόδιο στο μακρύ δρόμο για την επικράτησή της.
Τελικά, όπως σοφά απεφάνθη ο Μακιαβέλι, «ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι, λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι», κι έτσι ο Στέλιος Χανταμπάκης πήρε πια τον μακρύ δρόμο του γυρισμού για την Ελλάδα και μαζί τον τίτλο του πιο μισητού παίκτη reality στην Ελλάδα. Φαίνεται, όμως, να πήρε και στον λαιμό του την Ειρήνη Παπαδοπούλου, αφού «μια αλλαγή αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να μπουν κι άλλες», σύμφωνα με όσα κατέγραψε ο Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα». Κι έτσι ήρθε η οικειοθελής αποχώρηση της απομονωμένης από τους «Διάσημους» Παπαδοπούλου. Όχι ότι δεν συμβαίνουν τα ίδια -ίσως και χειρότερα- στο αντίπαλο στρατόπεδο, εκείνο των Μαχητών, έπειτα μάλιστα από την ενσωμάτωση του Γιάννη Σπαλιάρα στο δυναμικό της ομάδας, αλλά και την επάνοδο του Μάριου-Πρίαμου Ιωαννίδη, η οποία αλλάζει και πάλι τις εύθραυστες ισορροπίες. Ο Μακιαβέλι θα υπενθύμιζε στον αεικίνητο Κύπριο πως «αυτός που θέλει να τον υπακούν πρέπει να ξέρει να διατάζει». Κοινώς, οφείλει να δείξει τα δόντια του, πριν οι συμπαίκτες του σηκώσουν κεφάλι, εκμεταλλευόμενοι τη δεκαπενθήμερη απουσία του.
Οι «Σπαλιαρίτσες» της ζωής του
«Όσοι ηγέτες κι αν αλλάξουν, οι υφιστάμενοι θα παραμείνουν υφιστάμενοι, που όσες φορές κι αν απογοητευθούν από την αλλαγή του Ηγέτη τους, πάντα θα επιδιώκουν να βελτιώσουν τη ζωή τους αλλάζοντας Ηγέτη». Δεν θα μπορούσε να έχει περιγράψει καλύτερα και πιο καίρια ο Μακιαβέλι τα όσα λαμβάνουν χώρα στην εσχάτως ενισχυμένη ομάδα των μη διάσημων από τη μέρα που ο Σπαλ βρέθηκε στο χαλάκι της εξώθυρας των «Μαχητών». Η εκπαραθύρωση (ή πιο σωστά εκ-survivor-ωση) του μάνατζερ ράγκμπι Πάνου Αργιαννίδη, ύστερα από την ετυμηγορία του κοινού, άφησε κενή τη θέση του ελέω «υπερεκτιμημένου εγώ» αρχηγού της ομάδας. Τη στιγμή ακριβώς που το αντίπαλον δέος του Αργιαννίδη, ο μισθοφόρος Κώστας με το καρπουζένιο μαγιό, πήγε να σηκώσει κεφάλι και να αναθαρρήσει, ήρθε ο γοητευτικός στα μάτια των άσημων κοριτσόπουλων Σπαλ να του αρπάξει την μπουκιά μέσα από το στόμα.
Μόλις μέσα σε λίγα επεισόδια το πρώην μοντέλο, πρώην «Διάσημος», πρώην φίλος του Γιώργου Αγγελόπουλου και πρώην γενικώς, κατάφερε να γίνει it boy στην παραλία των «Μαχητών», ξυπνώντας στα εναπομείναντα κορίτσια (βλ. Ελισάβετ και Σάρα) τις «σπαλιαρίτσες» μέσα τους. Οι δυο γυναίκες, οι οποίες μέχρι πρόσφατα είχαν κάνει θεό τον Κώστα τον μισθοφόρο, έκαναν στροφή 180 μοιρών και άρχισαν, ως άλλοι σκύλοι του Παβλόφ, να ακολουθούν την άλιπη δίμετρη μάζα που χάριν συντομίας (και για να συνεννοούμαστε αναμεταξύ μας) αποκαλούμε Γιάννη Σπαλιάρα. Και να οι προπονήσεις στην αμμουδιά με coach τον Σπαλ και να ο υφέρπον θαυμασμός και τα όλο νόημα βλέμματα και να τα γυμνασιακού τύπου γελάκια και τα χτυποκάρδια κάτω από τον κοκοφοίνικα. Εννοείται ότι η ταχύτατη ανάδειξη του Σπαλιάρα σε σταρ της ομάδας καθόλου δεν αρέσει στα υπόλοιπα αγόρια. Ο μισθοφόρος, πλέον, βγάζει καπνούς ακόμη και από το μούσι του, ο Ορέστης Τσανγκ παρακολουθεί άβουλος (έπειτα από την αποχώρηση του μέντορα Αργιαννίδη) τις εξελίξεις, ενώ ακόμη και ο κατά τα άλλα πράος Κωνσταντίνος Βασάλος, ο οποίος σημειωτέον έδωσε τον νικητήριο πόντο στον πρόσφατο αγώνα επάθλου προσφέροντας στους συμπαίκτες του τραγανή αρνίσια πετσούλα, έχει αρχίσει να ρίχνει τα βέλη του προς τις γυναίκες της ομάδας που «δεν πετυχαίνουν νίκες», όπως είπε, αλλά προφανώς εννοούσε ότι σαλιαρίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς με τον Γιάννη τον Σπαλιάρα. Πόσο δίκιο είχε ο Μακιαβέλι όταν έγραφε ότι «οι λαοί δεν έχουν σταθερά ιδανικά. Πιο εύκολα πείθονται από έναν δημαγωγό παρά κρατάνε σταθερά τα πιστεύω τους». Και πόσο θα συμφωνούσαν μαζί του οι όπου γης μάνατζερ ράγκμπι.
Η πείνα φέρνει ανθρωποφαγία
«Οι άνθρωποι σού κάνουν κακό ή από φόβο ή από μίσος», επισημαίνει ο Μακιαβέλι. «Ή από πείνα», θα προσέθετε ο σύγχρονος τηλεθεατής του «Survivor». Όσο νυχτώνει (στην Ελλάδα), η πείνα (στον Άγιο Δομίνικο) μεγαλώνει. Κι όσο η πείνα μεγαλώνει, τόσο τα άγρια, σχεδόν πρωτόγονα, ένστικτα τυφλώνουν τους παίκτες του λαοπρόβλητου «Survivor», που μεταφορικά (ακόμα) τρώνε καθημερινώς τις σάρκες τους σε αυτά τα ανηλεή τηλεοπτικά «Hunger Games». Είναι η Ευρυδίκη Βαλαβάνη μια γυναίκα-αράχνη που πρώτα μπλέκει τα υποψήφια θύματα στον ιστό της και μετά τα ξεκοκαλίζει μπουκιά-μπουκιά; Ήταν η Ειρήνη Παπαδοπούλου η τρελή του χωριού που ξαφνικά άρχισε να φοβάται εκτός από τη σκιά της και τις χαλασμένες καρύδες που της σέρβιρε δολίως ο Κοκκινάκης; Τελικά, είναι η Λάουρα όσο ήσυχη, άδολη και φοβική (στο ύψος, στις αράχνες, στο νερό, στη σκιά της) θέλει να δείχνει ή απλώς προσπαθεί να οχυρωθεί πίσω από το παρεάκι των «δυνατών», ώστε να διασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερο την παραμονή της στο τηλεοπτικό prime time; Οι απαντήσεις σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις είναι πιθανότατα καταφατικές. Ωστόσο, όλα γίνονται για κάποιο λόγο, όπως άλλωστε και όλοι οι ρόλοι που ενδύθηκαν οι παίκτες των «Διάσημων» και των «Μαχητών» σε κάτι αποσκοπούν.
Η αμαζόνα Ευρυδίκη σαρώνει στα αγωνίσματα, ενώ παράλληλα ξεχειλίζει από θετική ενέργεια στη συμβίωση, μέχρι που πρότεινε δίχως λόγο κι αφορμή τον Γιώργο Χρανιώτη για αποχώρηση, προφανώς ως εύκολη λεία – είναι άξιο λόγου πώς η ίδια δεν έχει βρεθεί ποτέ στη θέση της υποψήφιας προς αποχώρηση. Απ’ ό,τι φαίνεται η αθλητικογράφος του ΣΚΑΪ δεν θα ησυχάσει αν δεν ξεφορτωθεί από την ομάδα τον Σκιαθίτη Γιώργο Αγγελόπουλο. Άλλωστε, όπως σημείωσε και ο Μακιαβέλι «τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις» – εκείνη αφού δοκίμασε το πρώτο, κατέληξε μονόδρομα στο ξέφωτο του δεύτερου.
Όσο για τον καταφρονεμένο δάσκαλο του σκι, δείχνει έπειτα από την τελευταία ψηφοφορία να συνειδητοποιεί μόλις και μετά βίας ότι οι «Διάσημοι», αν και πλέον αποδυναμωμένοι από Χανταμπάκη και Παπαδοπούλου, δεν θα χωνέψουν την παρουσία του ακόμη κι αν στην εκπομπή τοποθετηθεί ως χορηγός ανθρακούχο αναψυκτικό (κατά κόσμον σόδα). Φυσικά, όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν πιθανότατα με τον χαρακτήρα ή το ποιόν των παικτών στην αληθινή, εκτός «Survivor» ζωή. Είναι, όμως, κι αυτή η άτιμη η πείνα (για φαγητό, για λεφτά, για την πρωτοκαθεδρία) που βγάζει τον χειρότερο εαυτό των ανθρώπων, ακόμη κι αν χάσουν ένα γεύμα την ημέρα. Πόσο μάλλον όταν τρέφονται με ήλιο, άμμο, αέρα κοπανιστό, καρύδες και -κυρίως- φιλοδοξίες πως εκείνοι τελικά θα κατακτήσουν το διόλου ευκαταφρόνητο έπαθλο των 100.000 ευρώ. Άλλωστε, όλοι έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται τον εαυτό τους στη θέση του ηγεμόνα – πόσο μάλλον στον μικρόκοσμο του «Survivor». Αλλά, όπως έχει αποφανθεί πριν από 500 χρόνια και βάλε ο Μακιαβέλι: «Το να προσπαθείς να δείξεις ότι είσαι ο αρχηγός αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως είσαι μια μετριότητα».
