Η συγγραφέας του βιβλίου «Γεναίτζιες» μοιράζεται μαζί μας στιγμές από την καθημερινότητά της.
Από την Νταϊάνα Αζά
Φωτο: Anca Clivet
Σε ποια περιοχή έχεις μεγαλώσει; Τι σου αρέσει πιο πολύ σε αυτήν;
Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωή μου τα πέρασα στο χωριό Βρυσούλες και μετά στο Παραλίμνι. Και στους δυο τόπους λάτρευα τους σιγανούς ρυθμούς και την απλότητα της καθημερινότητας, τη διάχυτη οικιότητα μεταξύ των ανθρώπων και φυσικά το γεγονός ότι η θάλασσα ήταν λίγο πιο κάτω. Μετά, από τα έξι μου μέχρι τα 23 μου μεγάλωσα μεταξύ Παλουριώτισσας και Καιμακλίου. Ένας ασφαλισμένος μικρόσκοσμος ήταν κι αυτές οι περιοχές, όμως δεν νιώθω να συνδέθηκα ιδιαίτερα μαζί τους. Το μόνο πράγμα που θυμάμαι ή έστω κοιτάζω κάπως νοσταλγικά ήταν οι γειτονιές που παίζαμε και τριγυρνούσαμε με τις φίλες μου ελεύθερα, σαν αυθεντικά παιδιά των 80s.
Ποιο σημείο του νησιού έχεις συνδέσει με τις πιο όμορφές σου αναμνήσεις;
Δεν είχα ποτέ μου οποιαδήποτε σχέση με τη Λάρνακα, αλλά από τότε που οι γονείς μου απέκτησαν ένα μικρό διαμέρισμα στην Ορόκλινη βγάζουμε όλο μας το καλοκαίρι εκεί, τις μέρες στη θάλασσα και τις νύχτες στην παλιά Λάρνακα. Νομίζω όταν ζεις κάποιες εμπειρίες μαζί με τα παιδιά σου, οι αναμνήσεις γίνονται λίγο πιο έντονες, λες και δανείζεσαι για ένα διάστημα τον έντονο και πολύχρωμο «φακό» μέσα από τον οποίο βλέπουν και ερμηνεύουν τη ζωή τα παιδιά.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή με τα πόδια και ποια με το αυτοκίνητο;
Με τα πόδια, η παλιά Λευκωσία δαγκωτό. Με το αυτοκίνητο προτιμώ τις διαδρομές προς τα βουνά, ιδιαίτερα τις εποχές που είναι όλα πιο πράσινα.
Πού έβγαλες την πιο ωραία φωτογραφία;
Ένα είναι το σίγουρο, δεν είναι φωτογραφία από ταξίδι. Όταν ταξιδεύω δε βγάζω φωτογραφίες γιατί ξέρω πολύ καλά ότι μετά δε θα θυμάμαι να τις κοιτάξω όταν επιστρέψω σπίτι. Έτσι η πιο ωραία φωτογραφία που έβγαλα ήταν στην αυλή μου, όταν τα πανέμορφα ρόδια μας ξεσκίστηκαν και αποκάλυψαν εκατοντάδες λαμπερά ρουμπίνια (δεν τρώγονται με τίποτα τα «ρουμπίνια» μας, είναι πιο ξινά κι από λεμόνια, όμως όταν τα κοιτάς, μένεις πραγματικά έκθαμβος από την μεγαλόπρεπη ομορφιά της φύσης).
Ποιο ταξίδι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου;
Σίγουρα το πιο περιπετειώδες ταξίδι μου ήταν το road trip που έκανα με τις παιδικές μου φίλες στα Highlands της Σκωτίας. Ήταν μια μαγική εμπειρία, με ένα εξωπραγματικό τοπίο για φόντο. Το άλλο ταξίδι που θυμάμαι έντονα είναι η Μαδρίτη, που αν και τσακωνόμασταν κάθε τρεις και λίγο με τον άντρα μου (σε διαβεβαιώ ότι είχα εγώ πάντα δίκαιο) περάσαμε υπέροχα, είδαμε, φάγαμε και ζήσαμε πράγματα που δεν είχαμε την ευκαιρία να τα βιώσουμε αλλού.
Σε ποιο μέρος του πλανήτη θα ήθελες να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Πέρσι την άνοιξη, είχαμε κλείσει με τον άντρα μου να πάμε Φλωρεντία για να γιορτάσουμε τα 20 χρόνια γνωριμίας μας. Μας πρόλαβε στο τσακ ο κωρονοϊός, άρα δεν θα με πείραζει να βρίσκομαι τώρα εκεί, για να γιορτάσω τα 21 μας χρόνια, έστω κι αν δεν είναι τόσο εύηχη επέτειος όσο τα 20.
Τι θα έκανες αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς εκεί;
Θα χανόμουν στα πλακόστρωτα δρομάκια, θα έτρωγα ιταλικό φαγητό και παγωτό μέχρι σκασμού και θα έκανα όλες τις κλισέ ρομαντζάδες που οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις όταν γιορτάζεις επέτειο στη Φλωρεντία.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Διαβάζω δύο τώρα, και τα δύο εμποτισμένα με μια γερή δόση από μαγικό ρεαλισμό και μετα-αποικιοκρατικό σχολιασμό: The Mermaid of Black Conch της Monique Roffey και το Beauty Is a Wound του Eka Kurniawan. Το αγαπημένο μου βιβλίο μέχρι τώρα… μου βάζεις δύσκολα και αρνούμαι να δώσω μία απάντηση, έτσι θα σου πω τα top 5 μου: Circe της Madeline Miller, Like Water for Chocolate της Laura Esquivel, The Princess Bride του William Goldman, Carrie του Stephen King και η σειρά A song of Ice and Fire του George R.R. Martin (Game of Thrones).
Τι διδάχτηκες από αυτά;
Τα βιβλία είναι τεράστιο κομμάτι της ζωής μου. Το να πω ότι απλά διδάχτηκα κάτι από αυτά θα ήταν σίγουρα μια ελλειπής δήλωση και κατά την άποψή μου μεγάλη ασέβεια. Χάρη στα βιβλία που διάβασα, ταξίδεψα σε χώρες και εποχές, μπήκα στα μυαλά και τις ζωές χιλιάδων χαρακτήρων, βίωσα μιαν κατ’ εξακολούθηση μετενσάρκωση σε όλο της το μεγαλείο, χωρίς να χρειαστεί να πεθάνω πρώτα.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία; Γιατί την ξεχωρίζεις;
Όπως και με τα βιβλία, με πιάνει το άγχος να κατονομάσω μόνο μία, λες και θα κακοφανήσω όλες τις υπόλοιπες αν δεν τις αναφέρω, αλλά θα σου πω ποιάν έχω φυλαγμένη βαθιά μες την καρδιά μου: το Jesus Christ Superstar. Σαν παιδί ήταν η πρώτη φορά που είχα έρθει σε επαφή με μια ταινία που έκρυβε μέσα της έννοιες, μηνύματα και αλληγορίες που χρειάζονταν λίγη περισσότερη σκέψη και δεν αφορούσε απλά μια παθητική κατανάλωση.
Μίλησέ μας για μια καθημερινή σου συνήθεια/ μερικές στιγμές από τη ρουτίνα σου.|
Τα λοκνταουν σίγουρα δεν είναι και οι πιο γόνιμες περιόδοι για να διατηρείς μια σταθερότητα στη ρουτίνα σου, αλλά σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι η γιόγκα είναι σίγουρα η πιο υγιής και σταθερή μου ρουτίνα, γιατί ξέρω ότι με βοηθά να διατηρώ μια σωματική και ψυχική ισορροπία (μέχρι ένα βαθμό πάντοτε, δεν πρόκειται για πανάκεια άλλωστε). Μια άλλη σταθερά στη ρουτίνα μου είναι σίγουρα οι τσακωμοί με τον γιο μου για να κάτσει να διαβάσει τα μαθήματά του (έτσι, για να ανατρέψω οποιαδήποτε ευεργετική επίδραση της γιόγκα). Από εκεί και πέρα, επιτραπέζια παιχνίδια με τα παιδιά, μπόλικο ψήσιμο gluten free vegan κέικ (για μένα είναι η θερμιδική εκδοχή του Prozac και του Xanax), και διάβασμα βιβλίων.
Ποια είναι η πιο όμορφη αυλή στην πόλη σου;
Οποιαδήποτε εσωτερική αυλή της παλιάς Λευκωσίας με βουκαμβίλια. Πάντως αν με ρωτούσες ποιά είναι η αγαπημένη μου αυλή, είναι σίγουρα η δική μου (έχουμε και μεις βουκαμβίλια).
Αν η ζωή σου αυτή την περίοδο ήταν κινηματογραφική ταινία (ή βιβλίο), τι τίτλο θα της έδινες;
«Μαζεύοντας Κορνφλέικς από το Πάτωμα»; «Ποτέ Μόνη στην Τουαλέτα»; Κάτι τέτοιο θα ήταν υποθέτω.
Info: Η Άρτεμις Ευαγόρου έχει κυκλοφορήσει το τρίτο της βιβλίο «Γεναίτζιες», μια κυπριακή χιουμοριστική νουβέλα που καταπιάνεται με την Ωραία Ελένη καθώς και τις γυναίκες που συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με την ιστορία της. Τα άλλα δύο βιβλία της είναι το «Cyprus: Final Tastynation» και «Πνάσε. Ούλλα εννά παν καλά». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις a bookworm publication και μπορείτε να το προμηθευτείτε από την ομώνυμη σελίδα «Γεναίτζιες» (@genaitzies) στο Facebook, στο Artnaldas Concept Store και στα βιβλιοπωλεία Σολώνειο και Πάργα.
Από το περιοδικό “Go”, τεύχος 150.
