Η ταλαντούχα νεαρή ερμηνεύτρια χρωστάει στον Γιάννη Αγγελάκα ένα ταξίδι στο Λονδίνο.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Σε ποια περιοχή έχεις μεγαλώσει; Τι σου αρέσει πιο πολύ σε αυτήν;
Μεγάλωσα στην περιοχή Πλατύ Αγλαντζιάς, σε ένα σπίτι σχεδόν δίπλα από το πάρκο Αγίου Γεωργίου ή αλλιώς Αθαλάσσας, όπως λανθασμένα το λέγαμε μικροί. Αυτό ήταν κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθημερινότητα μου, τόσο κατά τα παιδικά μου χρόνια, όσο και τους τελευταίους μήνες της καραντίνας. Είναι η πιο κοντινή και η πιο όμορφή μου απόδραση.
Ποιο σημείο του νησιού έχεις συνδέσει με τις πιο όμορφές σου αναμνήσεις;
Παρόλο που μου έρχονται πολλά στο μυαλό αυτή τη στιγμή, νομίζω θα επιλέξω τον κατασκηνωτικό χώρο στην Πόλη Χρυσοχούς, γιατί τα τελευταία χρόνια τον έχω συνδέσει με το καλοκαίρι, με την ανεμελιά και με τις όμορφες στιγμές με φίλους.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή με τα πόδια και ποια με το αυτοκίνητο;
Με τα πόδια η αγαπημένη μου διαδρομή είναι στα στενά δρομάκια της παλιάς Λευκωσίας, γιατί νιώθω λες και σταμάτησε ο χρόνος. Με γοητεύουν τα σπίτια, οι δρόμοι, τα παλιά μαγαζιά αλλά και οι άνθρωποι που συναντώ. Με το αυτοκίνητο, απολαμβάνω όλες τις μακρινές διαδρομές, κυρίως προς τα ορεινά χωρία της Κύπρου.
Πού έβγαλες την πιο ωραία φωτογραφία;
Παρόλο που θαυμάζω ιδιαίτερα την τέχνη της φωτογραφίας, δεν θα έλεγα ότι είμαι απ’ τους ανθρώπους που όταν έχουν απέναντί τους ένα όμορφο τοπίο νιώθουν την ανάγκη να το απαθανατίσουν. Μια από τις σπάνιες φορές που ένιωσα αυτήν την ανάγκη, ήταν όταν βρέθηκα στη μεγάλη λίμνη στο πάρκο Αθαλάσσας, δίπλα απ’ το παρατηρητήριο πουλιών.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνο το μέρος;
Την ηρεμία και τη μαγεία της φύσης. Ήταν απόγευμα, την ώρα που έπεφτε ο ήλιος και στη λίμνη αντανακλούσαν τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Εγώ απλά καθόμουν και παρατηρούσα τα πουλιά. Ήταν πανέμορφα.
Ποιο ταξίδι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου;
Πιο έντονα θυμάμαι το ταξίδι μου στη Βουδαπέστη, αλλά αυτό που νομίζω ότι με συγκινεί περισσότερο όταν το σκέφτομαι, είναι το ταξίδι που έκανα για πρώτη φορά μαζί με όλους μου τους παιδικούς φίλους πέρσι το καλοκαίρι στο Άμστερνταμ και στο Βερολίνο (αφήσαμε πίσω το Λονδίνο, γιατί δεν είχαμε «magic bus»).
Σε ποιο μέρος του πλανήτη θα ήθελες να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Έχω την εντύπωση πως η απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα είναι πάντα η ίδια. Στην πόλη που αγάπησα όσο καμιά άλλη, τη Θεσσαλονίκη. Εκεί όπου πέρασα τα πιο όμορφά μου χρόνια. Αν και είχα στο μυαλό μου να πήγαινα για να περάσω εκεί το δεύτερο lockdown, όπως έκανα και στο πρώτο, δυστυχώς δεν τα κατάφερα.
Τι θα έκανες αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς εκεί;
Έτσι όπως έχει τώρα η κατάσταση, δεν θα μπορούσα να κάνω και πολλά. Νομίζω ότι θα απολάμβανα την ηρεμία του σπιτιού μου, θα συναντούσα αγαπημένους φίλους και (φυσικά) βόλτες, βόλτες, βόλτες.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Τώρα διαβάζω το «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου το οποίο είχα αφήσει στη μέση. Αποτελεί μια αυτοβιογραφία του αγωνιστή και αποκαλύπτει τη διαδρομή της ζωής του από τα 17 ώς τα 43 του χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Δεν είχα σκεφτεί ξανά ποιο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, γιατί όλα όσα έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, μου έχουν αφήσει κάτι και έχω κάπως συνδεθεί μαζί τους. Αυτό που με σημάδεψε πιο πολύ νομίζω πως είναι «Η θεωρία του σκοπού της ζωής» του Φρίντριχ Νίτσε.
Τι διδάχτηκες από αυτό;
Είναι κατά βάση φιλοσοφικό βιβλίο οπότε δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μου δίδαξε κάτι. Θα έλεγα ότι με προβλημάτισε περισσότερο, άλλαξε τον τρόπο που προσεγγίζω κάποιες έννοιες και αξίες αλλά και γενικότερα τη στάση ζωής μου.
Ποιο είναι το επόμενο στη λίστα σου;
Το επόμενο στη λίστα μου, το οποίο νιώθω πως ήδη άργησα να διαβάσω, είναι η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη.
Ποια ταινία είδες τελευταία;
Την ταινία – ντοκιμαντέρ «Έρωτας και επανάσταση», του Γιάννη Γιουλούντα σχετικά με τις αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην Ελλάδα.
Ποια είναι η αγαπημένη σου; Γιατί την ξεχωρίζεις;
Η αγαπημένη μου ταινία είναι το «3 idiots». Είναι μια κοινωνική ρομαντική κομεντί του Bollywood και την ξεχωρίζω, γιατί θίγει πολλά κοινωνικά προβλήματα με έναν όμορφο αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό τρόπο. Μια ταινία που είδα για πρώτη φορά στην εφηβεία και την οποία έχω παρακολουθήσει πέντε φορές μέχρι στιγμής.
Η σειρά με την οποία έχεις κολλήσει;
Το «Breaking Bad» και έχω κολλήσει για τα καλά.
Ποιο τραγούδι ακούς πιο συχνά αυτές τις μέρες;
Αυτές τις μέρες ακούω σχεδόν κάθε μέρα το «Ο ίσιος δρόμος» του Ορφέα Περίδη και το «Χρόνος» του Παύλου Παυλίδη.
Μίλησέ μας για μια καθημερινή σου συνήθεια/μερικές στιγμές από τη ρουτίνα σου.
Λόγω της κατάστασης που επικρατεί, πλέον τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνώ στο σπίτι, κάτι που δεν συνήθιζα. Κάποια στιγμή, όμως, που δεν λείπει απ’ τη ρουτίνα μου, είναι ο χρόνος που περνώ το πρωί με τα σκυλιά μου την ώρα που πίνω τον καφέ μου.
Πού απολαμβάνεις περισσότερο τον πρωινό καφέ σου;
Αν είμαι σπίτι, το καλοκαίρι τον απολαμβάνω κυρίως στη βεράντα και τον χειμώνα στο γραφείο μου.
Ποια είναι η πιο όμορφη αυλή στην πόλη σου;
Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό, είναι αυτή της New Division.
Αν η ζωή σου αυτή την περίοδο ήταν κινηματογραφική ταινία (ή βιβλίο), ποιο τίτλο θα της έδινες;
Ειδικά αυτή την περίοδο επικρατεί ένα χάος στις σκέψεις μου. Ο τίτλος που εμπερικλείει τις περισσότερες, νομίζω είναι «Η επιμονή της προσμονής».
INFO: Η Φρειδερίκη Τομπάζου θα συμμετέχει στις συναυλίες-αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο με τίτλο «Καπνισμένο Τσουκάλι» σε επιμέλεια του Γιώργου Καλογήρου μαζί με τους Δημήτρη Σουρουλλά, Πάρη Παράσχο και Δημήτρη Μεσημέρη. 8 Μαρτίου, Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας. 9 Μαρτίου Ριάλτο, Λεμεσός.
Περιοδικό “Go”, τεύχος 149.
