Λανθασμένα, ίσως, πιστεύουμε πως οι celebrities περνούσαν πάντα υπέροχα Χριστούγεννα, στον λαμπερό, γεμάτο χρυσόσκονη κόσμο της showbiz. Κι όμως! Υπάρχουν και γι’ αυτούς άσχημα Χριστούγεννα που θα ‘θελαν να ξεχάσουν για πάντα, όπως τα περιγράφουν στο «Down Town».
Από τον Αλέξανδρο Πρίφτη και τη Νατάσσα Γεωργίου
Ναταλία Γερμανού
«Τα Χριστούγεννα του 1999, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Τον Μάιο είχε φύγει από τη ζωή ο πατέρας μου και, έξι μήνες μετά, όταν ήρθαν οι γιορτές, ο τότε σύζυγός μου, Πέτρος Ίμβριος, ήθελε να με πάει ένα ταξίδι στη Βιέννη. Το έκανε για να προσπαθήσει να εκπληρώσει την υπόσχεση που μου είχε δώσει ο πατέρας μου, ότι θα κάναμε οι δυο μας ένα ταξίδι στη Βιέννη – πατέρας και κόρη. Δεν πρόλαβε όμως… Έτσι, ο Πέτρος, αποφάσισε να μου το κάνει έκπληξη. Όταν πήγαμε, έβαλα τα κλάματα! Κι όχι μόνο στην αρχή. Νομίζω μείναμε γύρω στις πέντε μέρες κι εγώ δεν είχα σταματήσει να κλαίω, ούτε ένα λεπτό… Σκεφτόμουν τον πατέρα μου και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι. “Ξινό” του το έβγαλα το ταξίδι του ανθρώπου! Μάλλον δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα, οπότε αυτά τα Χριστούγεννα θα ήθελα να τα ξεχάσω».
Δημήτρης Ουγγαρέζος
«Γενικά, με τα Χριστούγεννα έχω άσχημη σχέση. Πάντα κάτι γίνεται και δεν περνάω καλά, ενώ μου αρέσουν τόσο πολύ. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός, έλειπε συνέχεια και, όποτε υπήρχε κάποια αναφορά σ’ εκείνον η μάνα μου έβαζε τα κλάματα και έπεφτε η διάθεση. Μία χρονιά -τη θυμάμαι πολύ έντονα- τα περάσαμε όλοι μαζί. Ήθελα να πάρω δώρα σε όλους μου τους φίλους και ξεχύθηκα από το πρωί στους δρόμους για να πω τα κάλαντα και να μαζέψω λεφτά. Γύρισα το βράδυ. Θυμάμαι ότι πήρα στον πατέρα μου ένα δώρο, κάτι σαν τασάκι, το οποίο είχε ένα εξάρτημα και πετούσε μόνο του την στάχτη. Του το προσφέρω και μετά συνειδητοποίησα ότι ο πατέρας μου δεν κάπνιζε. Εντάξει, ξεφτίλα! Άλλη μία χρονιά που πέρασα άσχημα ήταν όταν πριν πολλά χρόνια, η τότε κοπέλα μου μου είπε ότι θέλει να πάει με τις φίλες της στην Αυστρία. “Να πας!”, της είπα. Μιλήσαμε το πρωί της παραμονής, στις 24/12. Ανήμερα, περίμενα τηλεφώνημά της για ευχές με μεγάλη αγωνία. Δεν με πήρε ποτέ! Εκείνο το βράδυ είχαμε κόσμο στο σπίτι κι εγώ δεν είχα καμία όρεξη. Όταν ήρθε στην Ελλάδα μετά από τρεις μέρες, χωρίσαμε. Μου είπε ότι είχε γνωρίσει έναν ξένο στο Σάλτσμπουργκ που είχε πάει. Καταλαβαίνεις…».
Αργύρης Αγγέλου
«Τα χειρότερα Χριστούγεννα που πέρασα ποτέ, ήταν εκείνα του 2013. Τότε, έφυγε ο πατέρας μου από τη ζωή. Θυμάμαι ότι δεν ξέραμε αν έπρεπε να στολίσουμε, λόγω των γιορτών το σπίτι, αν έπρεπε να κατεβάσουμε το δέντρο, όλα αυτά. Από τη μία είχαμε γιορτές κι από την άλλη είχαμε πένθος στο σπίτι και ήμασταν όλοι κάπως… Είχαμε μαζευτεί όλοι στην οικογένεια, κοντά στη μητέρα μου, είχαμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε πολυμελής οικογένεια, πέντε αδέρφια συνολικά και μία μεγάλη αγκαλιά. Δεν ξέρω αν θέλω να τα ξεχάσω αυτά τα Χριστούγεννα όμως… Είχαν την οικογενειακή θαλπωρή, αλλά είχαν και μία μεγάλη πίκρα».
Μαρία Κορινθίου
«Το 2008 και το 2009, τότε που έφερα στη ζωή την κόρη μου, την Ισμήνη, κι έγινα μητέρα, έπαθα επιλόχειο κατάθλιψη. Εκείνο το διάστημα ακριβώς, έχασα και τη γιαγιά μου την οποία λάτρευα. Εγώ τη βρήκα νεκρή. Μας είχε μεγαλώσει, ήταν πάντα δίπλα μας, οπότε το σοκ που έπαθα δεν έχει περάσει μέχρι σήμερα. Με κατατρέχει ο φόβος του θανάτου. Είχα περάσει χάλια γιορτές, ήμουν στο κρεβάτι τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Ο Γιάννης (σ.σ. Αιβάζης) με βοήθησε και με στήριξε ψυχολογικά, όπως και το γεγονός ότι πια ήμουν μητέρα κι έπρεπε να δυναμώσω».
Παναγιώτης Πετράκης
«Πριν από 16 χρόνια, είχα περάσει “μαύρα” Χριστούγεννα. Πρέπει να ήταν περί τα μέσα Δεκέμβρη, όταν ανακάλυψα ότι η σχέση που είχα εκείνη την εποχή, με απατούσε. Το έμαθα εντελώς ξαφνικά, μόνος μου. Δεν μου είπε τίποτα. Έπαθα ένα σοκ, κλονίστηκα, αλλά χώρισα αμέσως. Δεν συγχωρώ την απιστία! Θυμάμαι είχα περάσει τις γιορτές στο σπίτι μου, με την οικογένειά μου, προσπαθώντας να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό, ενώ από μέσα μου ήμουν χάλια. Ήμασταν δύο χρόνια μαζί και όλο αυτό μου έπεσε βαρύ».
Βάνα Μπάρμπα
«Δεν θυμάμαι να έχω περάσει πολύ άσχημες γιορτές ποτέ. Συνήθως, ακόμη κι όταν δεν ήμουν καλά ή σε περιόδους που ήμουν down ή χωρισμένη, πάντα κάτι γινόταν εκείνες τις μέρες, ήμουν με κόσμο και κάπως ξέφευγα. Τα πιο “κάπως άσχημα” Χριστούγεννα, όμως, τα πέρασα την πρώτη μου χρονιά στην Αθήνα, όταν είχα φύγει σκαστή από τα Γιάννενα και τους δικούς μου, για να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Ήμουν λίγο αμήχανη, φοβισμένη, δεν ήξερα πού πάνε τα τέσσερά μου. Πρώτη μου χρονιά εκτός οικογενειακής θαλπωρής, αλλά είχα γνωρίσει κόσμο, οπότε τα πέρασα όπως όπως. Δεν τα αισθάνθηκα όμορφα, ήταν κάτι ξένο για μένα. Από τότε, όμως, προσαρμόστηκα, και μόνο καλά έχω να θυμάμαι».
Παναγιώτα Βλαντή
«Μου αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα, αν και τα περισσότερα, δυστυχώς, εργάζομαι. Έχουμε διπλές παραστάσεις και κουραζόμαστε πολύ. Μία χρονιά, λοιπόν, το 2011, δεν είχα τηλεόραση κι εκείνη την περίοδο δεν έκανα θέατρο. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι που είχα όνειρο ζωής από μικρό παιδί. Ήθελα να πάω κι εγώ μία φορά στη Νέα Υόρκη. Μαζευτήκαμε κάποια άτομα, το οργανώσαμε και πήγαμε. Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, κάτι στράβωσε. Ο ένας δεν ήθελε να πάει εδώ, ο άλλος ήθελε να μείνει στο ξενοδοχείο, ένας άλλος από την παρέα ήθελε να δει κάτι άλλο. Είχα κι εγώ τα προσωπικά μου θέματα τότε κι αυτό το μεγάλο όνειρο που είχα γι’ αυτό το ταξίδι αποδομήθηκε σε λίγες μόνο ώρες. Εκεί που ήθελα να πάω σαν τρελή στη Νέα Υόρκη, ήθελα να φύγω αμέσως. Δεν πέρασα καλά και συνειδητοποίησα ότι θα περνούσα καλύτερα, αν πήγαινα εντελώς μόνη. Σκέψου σε τι σημείο είχα φτάσει… Αυτά ήταν τα πιο χάλια Χριστούγεννα που είχα περάσει ποτέ!».
Αλέξανδρος Μπουρδούμης
«Τα Χριστούγεννα που δεν πέρασα καλά ήταν εκείνα στο στρατό. Δεκαετία ‘90 κι είχα επιλέξει το γκρουπάκι των Χριστουγέννων για να πάρω άδεια και να πάω στην οικογένειά μου. Υπηρετούσα βόρεια Ελλάδα, στο Κιλκίς. Έπιασε μία κακοκαιρία, χιόνι, χαλάζι, το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων ξημέρωσε κι όλα ήταν κάτασπρα. Πού να φύγω και πώς; Δεν υπήρχε λεωφορείο, δεν υπήρχε κανένα μεταφορικό. Οπότε, έπρεπε να μείνω εκεί που ήμουν. Κι όχι μόνο εγώ, πόσοι άλλοι φαντάροι επίσης. Απογοητεύτηκα που δεν πήγα για Χριστούγεννα στους δικούς μου κι έμεινα μέσα».
Κωνσταντίνος Βασάλος
«Τα Χριστούγεννα του 2015, ας πάνε κι ας μην ξαναέρθουν ποτέ! Ποτέ όμως! Θυμάμαι ότι την είχα βγάλει όλη εκείνη την εβδομάδα στο νοσοκομείο. Χωρίς να θέλω να επεκταθώ, ένα συγγενικό μου πρόσωπο, πολύ αγαπημένο, έκανε εκτάκτως εισαγωγή για κάτι που δεν ήταν απλό. Το αποτέλεσμα ήταν παραμονή και ανήμερα τα Χριστούγεννα να είμαστε όλοι σε ένα νοσοκομείο, στον θάλαμο αναμονής και να περιμένουμε. Κι εκεί είναι που βλέπεις ότι το σημαντικότερο είναι η υγεία, που δεν λογαριάζει, ούτε γιορτές, ούτε τίποτα. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά, αλλά αυτά ήταν “μαύρα” Χριστούγεννα για μένα».
Δήμητρα Μακρυγιάννη
«Κρατάω πάντα τις χαρούμενες στιγμές από τα Χριστούγεννα. Νιώθω ευλογία που κάθε χρόνο περνώ τέτοιες ημέρες με αγαπημένα πρόσωπα. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να ξεχάσω κάτι».
Λούης Πατσαλίδης
«Χωρίς αμφιβολία, τα Χριστούγεννα που θα ήθελα να ξεχάσω ήταν αυτά του 2007, όταν έφυγε η μητέρα μου. Και δεν εννοώ για ταξίδι…».
Άντρεα Κυριάκου
«Τα Χριστούγεννα είναι η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου και δεν έχω κάποια άσχημη ανάμνηση από μια συγκεκριμένη χρονιά. Αντιθέτως, ανυπομονώ να έρθουν ξανά με το που τελειώσουν οι γιορτές! Δύσκολα Χριστούγεννα ήταν τα πρώτα που περάσαμε μετά τον χαμό του παππού μου. Η απουσία του ήταν πιο έντονη. Πάντα στις γιορτές μάς λείπουν περισσότερο αυτοί που έφυγαν».
Ραμόνα Παπαϊωάννου
«Τα Χριστούγεννα που θα ήθελα να ξεχάσω είναι εκείνα του 2011. Βρισκόμουν στη Ν. Αφρική για προετοιμασία και ήταν η δεύτερη φορά που δεν θα περνούσα τις γιορτινές μέρες με την οικογένειά μου. Οι γονείς μου ήταν στην Κύπρο με τον αδερφό μου και τον παππού μου. Στις 21 Δεκεμβρίου, με ενημέρωσαν ότι χάσαμε τον παππού μου. 11 μήνες νωρίτερα είχε φύγει από τη ζωή και η γιαγιά. Μου ήρθε πολύ απότομο. Λίγες μέρες πριν, ήμουν στην Κύπρο και έκανα πλάκα με τον παππού μου κι όλα ήταν μια χαρά. Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θέλω να τα θυμάμαι. Ήμουν μακριά από την οικογένειά μου και δεν μπορούσα να είμαι δίπλα στη μητέρα μου, που ξέρω ότι με ήθελε κοντά της. Δεν υπήρχε ούτε λάμψη, ούτε μαγεία και συνειδητοποίησα ότι δεν θα γιορτάζαμε ποτέ ξανά όλοι μαζί, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον, από το γιορτινό τραπέζι θα έλειπαν δύο πολύ σημαντικοί άνθρωποι για μένα, που λάτρευα»
Στέφανος Μιχαήλ
«Ευτυχώς, μόνο χαρούμενες οικογενειακές αναμνήσεις έχω από όλα τα Χριστούγεννα της ζωής μου και ελπίζω αυτό να συνεχίσει για πάντα».
Μαρία Ιωάννου
«Τα Χριστούγεννα που θα ήθελα να ξεχάσω ήταν τα Χριστούγεννα που δούλευα στην Ελλάδα. Δεν θυμάμαι αν ήταν για τη σειρά “Έρωτας” ή “Η Ζωή της Άλλης”, αλλά θυμάμαι ότι έπρεπε να ταξιδέψω εν μέσω γιορτών στην Ελλάδα για γυρίσματα, ενώ όλος ο κόσμος ταξίδευε για τις διακοπές των Χριστουγέννων, σε ένα κλίμα οικογενειακό και γιορτινό. Ήταν λίγο θλιβερό να πρέπει να ταξιδεύω ολομόναχη για δουλειά και απλώς περίμενα να περάσουν οι γιορτές για να ξαναμπώ στη ρουτίνα μου».
