Καλωσορίσατε στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου: μοναδική, εκκεντρική και ποτέ, μα ποτέ, πληκτική.
Της Αναστασίας Γεωργίου
Για τη σεζόν Άνοιξη – Καλοκαίρι ’16, η καρδιά της μόδας χτυπούσε δυνατά στο Soho, τον νέο χώρο που επέλεξε το British Fashion Council για να φιλοξενήσει τη διοργάνωση, αφού από το 2009 την τιμητική του είχε το Somerset House. Η μεταφορά αυτή στο κεντρικό Λονδίνο και ειδικότερα στο Soho, μια περιοχή με ιδιαίτερο και καλλιτεχνικό χαρακτήρα, είχε ως αποτέλεσμα να μετατραπεί η πόλη σε μια τεράστια γιορτή, προκαλώντας έτσι περισσότερο ενδιαφέρον σε έναν από τους σημαντικότερους τομείς της οικονομίας της χώρας, μιας βιομηχανίας που αξίζει 26 δισεκατομμύρια λίρες.
Το Official Catwalk Show Space και τα Designer Showrooms για την Εβδομάδα, στεγάζονταν στον χώρο στάθμευσης της οδού Brewer, ένα εικονικό art deco κτίριο του 1929, σχεδιασμένο από τον John James Joass. Σε όλο το Λονδίνο, οι πασαρέλες είχαν στηθεί για να υποδεχτούν διάσημους και όχι μόνο, δημοσιογράφους και αγοραστές από όλο τον κόσμο, αφού ορισμένοι σχεδιαστές επιλέγουν να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους σε ξεχωριστούς χώρους. Το κοντινό Golden Square διαμορφώθηκε κατάλληλα για screenings, pop-ups, αποκλειστικές προσφορές και special events. Στο γειτονικό Condé Nast College, παραδίδονταν διαλέξεις από ειδικούς στον τομέα, όπως οι σχεδιαστές Peter Pilotto και Zandra Rhodes. Τα πάντα γύρω φώναζαν μόδα!
Ως πρωτοεμφανιζόμενη δημοσιογράφος στο γεγονός, δεν ήξερα τι να περιμένω. Την Παρασκευή το πρωί, ξύπνησα, φόρεσα ένα από τα πέντε σύνολα που με τόση ευλάβεια είχαν επιλεχτεί να ταξιδέψουν στο Λονδίνο και βρέθηκα στο Soho. Είναι πολύ πιθανόν ο κόσμος που με κοίταζε να θεωρούσε ότι είχα χαθεί. Απλώς στεκόμουν, χαμογελούσα και χάζευα τους περαστικούς. Από τα τελευταία trends, πανκ στυλ και total vintage looks, μέχρι κοστούμια που άγγιζαν το όριο της αμφίεσης, όλα ήταν εκεί για να τα θαυμάσεις. Και ζωντανά, ήταν τόσο πολύ καλύτερα από ό,τι στις φωτογραφίες που χαζεύω στα περιοδικά από τα 12 μου χρόνια.
Τίποτα δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα τον παλμό της Εβδομάδας Μόδας του Λονδίνου από το στυλ του δρόμου. Είναι γεγονός ότι το πειραματικό στυλ στο ντύσιμο είναι για το Λονδίνο ό,τι το σέξι για το Μιλάνο, το cool για τη Νέα Υόρκη και το σοφιστικέ για το Παρίσι. Κάθε πρωί, εκατοντάδες στυλίστες, bloggers και λάτρεις της μόδας ξεχύνονταν στους δρόμους, φορώντας τα πιο ξεχωριστά τους σύνολα, για μια ευκαιρία να απαθανατιστούν από τους δεκάδες φωτογράφους που περιμένανε υπομονετικά σε κάθε γωνιά. Η φυσικότητα στο στήσιμο και οι πόζες των επίδοξων fashionistas θα έκαναν οποιονδήποτε να πιστεύει ότι όλοι αυτοί οι περαστικοί είναι επαγγελματίες μοντέλα. Δεν υπήρχε καμία προσποίηση, τίποτε επιτηδευμένο. Παντού επικρατούσε μια πανδαισία χρωμάτων και σχεδίων, τόσο διαφορετική αλλά, ταυτόχρονα, τόσο αρμονική. Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ, έγινα και εγώ μέρος της φωτογραφικής αγέλης, απολαμβάνοντας κάθε λήψη από αυτή την υπέροχη παρέλαση στους δρόμους.
Φυσικά, αυτό που περίμενα με τρομερή ανυπομονησία ήταν η πιο πολυσυζητημένη επίδειξη στην πόλη, αυτή του οίκου Burberry Prorsum, για την οποία είχα εξασφαλίσει την πολυπόθητη πρόσκληση. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν ανέβηκα τα σκαλιά με το άσπρο χαλί στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο Kensington Gardens, όπου αντίκρισα τη χαρακτηριστική μαρμάρινη πασαρέλα του οίκου. Σωρεία παπαράτσι ανέμεναν τους διάσημους καλεσμένους και πιο πάνω το πλήθος, πίσω από τα διαχωριστικά, σε παραλήρημα, αντικρίζοντας τους Anna Wintour, Kate Moss, Sienna Miller, Cara Delevigne, Suki Waterhouse, Benedict Cumberbatch, Naomie Harris και Paloma Faith ανάμεσα σε άλλους, να φιγουράρουν με σύνολα κατευθείαν από την πασαρέλα.
Τίποτα εδώ δεν θύμιζε το προηγούμενο κλίμα στους δρόμους. Τα πάντα ήταν μελετημένα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Το σκηνικό ήταν ονειρικό, με την ψιλή βροχή να πέφτει στη γυάλινη οροφή, τα μοντέλα να παρελαύνουν με μάξι φορέματα από δαντέλα, σατέν και διαφάνειες σαν νεράιδες και τη συμφωνική ορχήστρα 32 μελών στη μέση του χώρου με τη μοναδική Alison Moyet να γεμίζει τον χώρο με τις ερμηνείες της.
Σίγουρα, η εμπειρία στο show ήταν ανεπανάληπτη, αλλά θα έλεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν ότι και η εμπειρία να φωτογραφίζω αληθινούς, καθημερινούς ανθρώπους ήταν εξίσου συναρπαστική. Το κάθε ένα έχει τη δική του μαγεία, το πρώτο αυθόρμητο και προσιτό, και το δεύτερο γκλαμουράτο, φινετσάτο, φαινομενικά τέλειο. Για να κατανοήσεις το ένα πρέπει να βιώσεις και το άλλο, γιατί τελικά μόδα δεν είναι μόνο μοντέλα και διάσημοι με πανέμορφα σύνολα: είναι οι άνθρωποι στον δρόμο, που με το φυσικό τους χαρισματικό στυλ, αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλα αυτά που παρουσιάζουν οι σχεδιαστές κάθε σεζόν. Τώρα πλέον ανυπομονώ για την επόμενη Εβδομάδα Μόδας, για να βιώσω πάλι από κοντά τόσο το όνειρο, όσο και την πραγματικότητα.
