Το κορίτσι που πέρναγε τα καλοκαίρια της στη Σητεία και μετρούσε ως παιδί τα λαχταριστά παγωτά εξελίχθηκε σε μια λαμπερή πρωταγωνίστρια, που όσους ρόλους κι αν υποδυθεί, παραμένει πάντα…«familiar»!
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΡΑΣΙΝΟ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (STUDIO 13) / ΑΝΤ1
Με το κίνημα #metoo, συμβαίνει μια τεράστια αλλαγή στον χώρο σου και φυσικά στην κοινωνία. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Νιώθω ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό αυτό που συμβαίνει. Έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και καιρό. Είναι η στιγμή οι άνθρωποι να μιλήσουν γι’ αυτά που τους συμβαίνουν και να νικήσουν τους δαίμονές τους χωρίς φόβο. Είναι μια περίοδος κάθαρσης και θείας δίκης.
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες όταν έμαθες για την αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου, αλλά και της Ζέτας Δούκα;
Η Ζέτα είχε επικοινωνήσει μαζί μου από την αρχή. Συνεπώς, δεν ένιωσα έκπληξη γιατί το γνώριζα. Μίλησα και εγώ για την δική μου εμπειρία. Δεν ήταν τόσο τραυματική για μένα, αλλά μπορώ να καταλάβω αυτό που λένε οι συνάδελφοί μου, γνωρίζοντας τον άνθρωπο για τον οποίο τα λένε. Και στην δική μας συνεργασία, δεν ήταν πρόσφορο το έδαφος, και σίγουρα δεν θα ξαναδούλευα μαζί του.
Νιώθεις πως δεν χρειάζεται -σαν γενική οδηγία- να είμαστε υπερβολικά ευαίσθητοι; Μήπως πρέπει να είμαστε λίγο πιο σκληροί;
Όχι, νομίζω είναι ευλογία να είμαστε ευαίσθητοι και «ανθρώπινοι». Απλώς, ο κάθε άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται στον συνάνθρωπό του με ευγένεια και σεβασμό. Αυτό αρκεί.
Έχεις υπάρξει μάρτυρας σε κάποιο περιστατικό;
Όχι, δεν μου έχει τύχει.
Σου εκμυστηρεύτηκε ποτέ κάποιος μια ιστορία κακοποίησης;
Ούτε αυτό μου έχει συμβεί. Κανείς δεν μου έχει εμπιστευτεί μια δική του ιστορία κακοποίησης ή παρενόχλησης. Αλλά έχω ακούσει κι εγώ διάφορα πράγματα.
Αναφορικά με το #metoo, τι θέλεις οπωσδήποτε να περάσεις στα παιδιά σου;
Να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους, να μην επιτρέπουν σε κανέναν να παραβιάσει τα όρια και τον ψυχισμό τους, να μην φοβούνται να μιλήσουν, να έχουν καλή σχέση μεταξύ τους ώστε να ανοίγονται αλλά και να μιλάνε στους γονείς τους ή στους αρμόδιους και να έχουν αυτοπεποίθηση. Επίσης, να βοηθούν τους ανθρώπους που τους έχουν ανάγκη και γενικά να είναι δοτικοί άνθρωποι.
Εσύ, ήθελες από μικρή να κάνεις οικογένεια;
Όχι, δεν ήθελα από μικρή να κάνω οικογένεια. Οι γονείς μου χώρισαν ότι ήμουν έξι χρόνων, οπότε δεν είχα αυτό το οικογενειακό πρότυπο. Σκεφτόμουν πως ίσως κάνω ένα παιδί, μόνη μου, μετά τα τριάντα, αλλά και πάλι δεν πίστευα πως θα γινόμουν μητέρα. Σκεφτόμουν τότε «σε τί κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου;», ενώ τώρα σκέφτομαι πως μια χαρά είναι ο κόσμος, μια χαρά ζούμε, δεν πρέπει να μπούμε σε μια γυάλα επειδή φοβόμαστε, αλλά ότι είμαστε εδώ να πάρουμε τα μαθήματα που μας αναλογούν και να ζήσουμε. Επειδή είμαι φοβητσιάρα και δεν το είχα καθόλου με τον θάνατο, την απώλεια, την ευθύνη να έχεις κάποιον υπό την προστασία σου, ήμουν υπερευαίσθητη, και αγχωνόμουν πολύ – αν και πλέον το φτιάχνω αυτό, είμαι καλύτερα. Φοβόμουν ότι δεν θα άντεχα την αγωνία της μητρότητας. Όταν, όμως, ήρθαν τα παιδιά, αυτόματα ξεπεράστηκαν αυτοί οι φόβοι. Έμαθα να «χορεύω», και νομίζω πως «χορεύω» καλά. Ασφαλώς, σε αυτό με βοήθησε και με βοηθάει η ψυχοθεραπεία. Είμαι ευγνώμων που ήρθαν στην ζωή μου τα παιδιά μου.
Η ζωή σου μοιάζει παραμυθένια. Γνωρίζεις έναν άνδρα (σ.σ. τον Παναγιώτη Πιλαφά), ερωτεύεστε, παντρεύεστε σχεδόν αμέσως, και ο χρόνος επιβεβαιώνει αυτόν τον κεραυνοβόλο έρωτα. Είναι τόσο εύκολα όλα;
Τίποτα δεν είναι έτσι εύκολο. Προφανώς υπάρχουν και δυσκολίες, υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω σε μια σχέση, και θέλει πολλή δουλειά. Τίποτα δεν είναι ιδανικό. Στην σχέση μας υπάρχει επικοινωνία, αγάπη, θέληση, κοινός στόχος, αγάπη για την οικογένεια, αγάπη μεταξύ μας. Αλλά χρειάζεται να δουλεύεις συνεχώς τις συνθήκες για την σχέση σου. Ο Παναγιώτης είναι σύντροφος, συνοδοιπόρος, συναγωνιστής, είναι ο άνθρωπος μου και ο μπαμπάς των παιδιών μου, και μάλιστα με συνεχή παρουσία, ολοένα και αυξανόμενη.
Δέκα χρόνια μετά την γνωριμία σας, τι απολαμβάνεις σε εκείνον; Έμαθες κάτι καινούριο και σε εξέπληξε;
Δεν με εξέπληξε κάτι, αλλά συνεχίζει να με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι είναι ένας άνδρας που του αρέσει να εξελίσσεται, δεν επαφίεται σε αυτό που έχει αλλά ψάχνει και ψάχνεται διαρκώς. Ταυτόχρονα με το προσωπικό του κομμάτι, το ίδιο συμβαίνει και στο επαγγελματικό του μέρος, γι’ αυτό και είναι πετυχημένος σε αυτό που κάνει.
Τι σου έχει λείψει όλο αυτό τον χρόνο της καραντίνας, αλήθεια;
Ο απόλυτος συγχρωτισμός! Μου έχουν λείψει οι μεγάλες συγκεντρώσεις, να πηγαίνουμε σε πάρτι ή σε ένα εστιατόριο για φαγητό, να πάμε για ποτό με τις φίλες μου, ή θέατρο και σινεμά. Είμαι σε μια φάση όπου βλέπω μια ταινία στην τηλεόραση και αναρωτιέμαι: «Αυτός δεν φοράει μάσκα. Γιατί είναι τόσο χαλαρός;» Έχουμε συνηθίσει τις μάσκες, ώστε μου κάνει εντύπωση αν κάποιος δεν φοράει (γελάει). Έχουμε ξεσυνηθίσει!
Τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;
Προσωπικά, δεν έχω αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες. Αλλά με δυσκολεύει και στεναχωριέμαι για τους ανθρώπους των οποίων διακυβεύεται η ζωή, όχι μόνο με την οργανική έννοια, της αρρώστιας, αλλά και εκείνων που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες ή αργοπεθαίνουν οικονομικά. Επίσης, βασανίζομαι στην σκέψη των παιδιών που αντιμετωπίζουν τη νέα πραγματικότητα κλεισμένα στο σπίτι, χωρίς να μπορούν να βγουν, να ξεδώσουν. Έχω τον Μάξιμο που πάει στην δευτέρα τάξη του Δημοτικού και κάνει τηλεκπαίδευση όπως όλα τα παιδιά. Και εκεί που του βάζαμε περιορισμούς για τον χρόνο μπροστά από μια οθόνη, τώρα αναγκάζεται να κάνει τα πάντα μπροστά από την οθόνη. Εκτός από το σχολείο, κάνει -μέσω online μαθημάτων- πιάνο αλλά και σκάκι, όπου είναι πολύ καλός. Άκου ένα αστείο παράδειγμα: Άνοιξα προχθές την πόρτα δωματίου του Μάξιμου, όπου είχαν μάθημα γυμναστικής, και άκουγα τον δάσκαλο να λέει «το ένα πόδι πάνω, το άλλο έτσι» και έβλεπα τον Μάξιμο να προσπαθεί μόνος του στο δωμάτιο…(γέλια).
Τι θα μας αφήσει, πιστεύεις, αυτή η έλλειψη αγγίγματος και αγκαλιάς;
Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξη, πιστεύω ότι θα ξαναγυρίσουμε με μεγάλη λύσσα και μανία σε αυτό που μας έχει λείψει τόσο καιρό. Ίσως σε όσους είναι ψυχαναγκαστικοί να αφήσει μερικά θέματα παραπάνω, αλλά η ανάγκη για επαφή και αγκαλιά είναι τόσο ισχυρή που δεν θα δυσκολευτούμε να γυρίσουμε σε ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο μέχρι πριν από έναν χρόνο. Για αυτό είμαστε φτιαγμένοι! Και ό,τι αυτή την στιγμή έχει μείνει πίσω, είμαι σίγουρη πως θα ανθήσει, όπως η Τέχνη, το θέατρο. Ο κόσμος θα έχει λαχτάρα να επικοινωνήσει μέσω της Τέχνης και του θεάματος. Ίσως όχι τόσο άμεσα, θα πάρει κάποιο χρόνο…
Ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν θα «ανοίξουμε» κανονικά;
Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να βγω, να πάω σε κάποια συναυλία ή παράσταση, να κοινωνικοποιηθώ με τις φίλες μου. Επίσης, θέλω διακοπές, να ταξιδέψω. Βασικά, θέλω να έρθει το καλοκαίρι και να πάμε οικογενειακά στην Δονούσα!
Εν μέσω πανδημίας πάντως, έχεις δύο δουλειές στην τηλεόραση: Το show «Your Face Sounds Familiar» στον ANT1 και το σήριαλ «Τα καλύτερά μας χρόνια» στην ΕΡΤ. Νιώθεις τυχερή;
Εσύ τι λες; Απολύτως τυχερή. Γιατί και οι δύο αυτές δουλειές είναι πολύ καλές.
Με τι διασκεδάζεις περισσότερο στο «Your Face Sounds Familiar-All Star»;
Διασκεδάζω με όλους. Είναι μια ωραία ομάδα, όλοι τους καλοπροαίρετοι και με ωραία ενέργεια. Έκρηξη θετικότητας! Πηγαίνοντας στα γυρίσματα είναι για μένα η απόλυτη έξοδος, και ειδικά σε μια περίοδο που όλα είναι σφικτά. Οι διαγωνιζόμενοι είναι αστέρια, με ιδιαίτερες ικανότητες! Είναι σα να βλέπεις κάθε Κυριακή μια καινούργια παράσταση με έναν πολύ δυνατό θίασο. Ο Κωστής Μαραβέγιας είναι ρομαντικός, εγκεφαλικός και υψηλής αισθητικής καλλιτέχνης. Μου αρέσει στον Μιχάλη Ρέππα ο τρόπος και η προσέγγισή του, είναι πανγλυκός, δοτικός, εξαιρετικός δημιουργός και ο Τάκης Ζαχαράτος είναι περίπτωση! Ένας μαγικός άνθρωπος με πάρα πολύ ταλέντο, ενσυναίσθηση, ευαισθησία και χιούμορ. Μας συντονίζει η Μαρία Μπεκατώρου, πιο όμορφη και λαμπερή από ποτέ. Η Μαρία είναι πάνκαλη, γενναιόδωρη, σπιρτόζα, γρήγορη, ετοιμόλογη και ταυτόχρονα τρυφερή. Έχουμε όλοι καλή χημεία μεταξύ μας.
Τραγουδάς πολύ καλά, απ’ όσο ξέρουμε…Θα πήγαινες ως διαγωνιζόμενη στο YFSF;
Δεν νομίζω ότι έχω αυτή την δυνατότητα της ετοιμότητας που έχουν τα παιδιά. Είναι ένα ειδικό ταλέντο, που δεν ξέρω αν το έχω. Ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος που είναι «η ψυχή του πάρτι» και θα κάνει τους άλλους να γελάσουν στην παρέα. Ίσως και τα παιδιά να μην είναι έτσι, αλλά μάλλον να το ανακάλυψαν στην προετοιμασία του παιχνιδιού. Αυτό που κάνουν είναι πολύ δύσκολο και ο χρόνος είναι πολύ λίγος. Πολλές φορές, ο κόσμος πέφτει στην παγίδα να συγκρίνει ένα αποτέλεσμα που έχει δουλευτεί για καιρό, ενώ τα παιδιά έχουν στην διάθεσή τους το πολύ μια εβδομάδα ώστε να ενσαρκώσουν αυτό που τους έχει ζητηθεί. Οπότε όλη η συνθήκη είναι πολύ δύσκολη.
Απ’ την άλλη, περίμενες και την επιτυχία του σήριαλ «Τα καλύτερά μας χρόνια»;
Ναι, γιατί όλοι οι συντελεστές μου έδωσαν αυτοπεποίθηση για την ποιότητα, και από την αρχή ένιωσα περηφάνια που συμμετείχα. Καταρχάς, το σενάριο! Πρόκειται για μια σειρά εποχής, κομεντί· είναι κάτι πολύ πρωτότυπο σαν ιδέα. Η Κατερίνα Μπέη και ο Νίκος Απειρανθίτης έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Η Όλγα Μαλέα είναι υπέροχη κινηματογραφίστρια, και εδώ έχει δώσει όλη της την ωραία αισθητική και το twist που έχει η ματιά της. Σημαντικός λόγος είναι και η εταιρία παραγωγής, η Tanweer που έχει το know how, οπότε αυτό με έκανε από την πρώτη στιγμή που μου έγινε η πρόταση να εμπιστευτώ.
Ποια ήταν τα δικά σου καλύτερα χρόνια;
Τα καλοκαίρια στην Σητεία, όπου τα περνούσα με την γιαγιά και τον παππού, την θεία και τον θείο, την ξαδέλφη μου, και φυσικά τον μπαμπά μου. Οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι, οπότε τα καλοκαίρια απολάμβανα τον μπαμπά μου. Θυμάμαι ωραία μπάνια στον Ξερόκαμπο, παρέες, αυτονομία, γιατί εκεί μπορούσα να είμαι πιο αυτόνομη από ότι στην Αθήνα, παγωτά στο ζαχαροπλαστείο «Θέμις», καλαμάκια στον «Στέλιο», κακαβιά στην «Χιόνα»….
Και η πιο δύσκολη περίοδος;
Στ’ αλήθεια, δεν έχω δυσκολευτεί πάρα πολύ στη ζωή μου. Μια πρόσφατη δυσκολία ήταν στην εγκυμοσύνη του Κίμωνα, η οποία ήταν δύσκολη, είχα συσπάσεις, και έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι για σχεδόν όλους τους μήνες. Γι’ αυτό και τώρα δεν απορούμε που το παιδί θέλει όλη την ώρα να βγαίνει έξω (γελάει)! Όπως και στην εγκυμοσύνη του Μάξιμου, που γεννήθηκε νωρίτερα, και τον είχαμε για 15 μέρες σε θερμοκοιτίδα ήπιας περίπτωσης. Ήταν μέρες αγωνίας για μας. Όταν έρχεται δυσκολία, συνειδητοποιείς το φθαρτό της ύπαρξής μας…
Είσαι αυστηρή μαμά;
Δεν είμαι αυστηρή μαμά, αλλά προσπαθώ να βάζω όρια.
Θα μου δώσεις και τη δική σου εικόνα ευτυχίας, για το τέλος;
Να είμαστε όλοι μαζί…Να είναι βράδυ και να ετοιμάζουμε όλοι μαζί πίτσα, ή να πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο ή την θάλασσα, και να είμαστε διακοπές!
Info:
Το show «Your Face Sounds Familiar – All Star» του ΑΝΤ1 Ελλάδος, μεταδίδεται κάθε….στις.…από τον ΑΝΤ1 Κύπρου.
