Την άγνωστη σχέση του David Bowie με την Κύπρο έφερε στο προσκήνιο ο θάνατος του θρυλικού τραγουδιστή.
Ο τραγουδιστής ήταν παντρεμένος για 10 χρόνια με την Angela Mary Barnett Bowie, η οποία γεννήθηκε στον Άγιο Δομέτιο και έζησε στην Κύπρο για πολλά χρόνια.
Η Angie Bowie, παρόλο που δεν έχει καταγωγή από το νησί, εντούτοις νιώθει Κύπρια. «Ναι, λοιπόν, λατρεύω το νησί και, ναι, θεωρώ τον εαυτό μου Κύπρια. Η καρδιά μου, βλέπεις, δεν χρειάζεται διαβατήριο για να ξέρει από πού κατάγεται.» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town και στον δημοσιογράφο Θανάση Φωτίου.
Η πρώην κυρία Bowie μάλιστα, θέλησε να δείξει και στον τραγουδιστή το νησί που τόσο αγάπησε, έτσι, μετά το γάμο τους στο Λονδίνο το 1970 και την απόκτηση του γιου τους, Ducan Zowie Heywood Jones, που ήρθε να συμπληρώσει την ευτυχία τους ένα χρόνο μετά, ταξίδεψαν στο νησί.
«Μια – δυο φορές, είχαμε έρθει και με τον David στην Κύπρο για διακοπές, μετά το γάμο μας το 1970. Είχαμε φέρει και τον μικρό Ζowie. Τη μια φορά, μείναμε στον Ξερό, στους γονείς μου και την άλλη, επειδή ήρθαμε μαζί με τους Mick Ronson, Trevor Bolder και Woody Woodmansey, μείναμε σε μια έπαυλη, έξω από την Κερύνεια. Εγώ με τον γιο μου, ήρθαμε και μείναμε επίσης πολλές φορές μαζί με τους γονείς μου, στον Ξερό» δήλωσε.
Τη μεγάλη της αγάπη για την Κύπρο φαίνεται ότι κατάφερε να μεταφέρει και στον David Bowie, ο οποίος το 1979 έγραψε ένα τραγούδι με αναφορές στο νησί μας. «Cyprus is my island / When the going’s rough / I would love to find you / Somewhere in a place like that», είναι μερικοί από τους στίχους του κομματιού που τιτλοφορείται «Move on».
Η τελευταία ανάμνηση που θυμάται, πάντως, από την Κύπρο η Angie Bowie, είναι η τελευταία της μέρα στο νησί, το 1974.
«Έφυγα μ’ ένα από τα τελευταία αεροπλάνα που πέταξαν από το αεροδρόμιο Λευκωσίας» είπε στο περιοδικό Down Town, γυρίζοντας το χρόνο πίσω στις μαύρες μέρες της εισβολής.
«Θυμάμαι έντονα μια επιχείρηση των τουρκικών δυνάμεων στην αποβάθρα της Κυπριακής Μεταλλευτικής Εταιρίας, στον Ξερό, όταν επιτέθηκαν σ’ ένα ελληνικό πολεμικό πλοίο. Θυμάμαι τα αεροπλάνα να πετούν από πάνω μας και μετά, κάνοντας επαναστροφή, να βομβαρδίζουν το πλοίο. Ήμουν έξω στον κήπο εκείνη τη στιγμή και τα είδα όλα. Τότε ήταν που η εταιρία μετέφερε όλους τους ξένους υπαλλήλους της μαζί με τις οικογένειές τους στη Σκουριώτισσα, όπου παραμείναμε για μια εβδομάδα χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς συνέβαινε. Αργότερα, όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία να ‘ρθω να δω και πάλι αυτά τα μέρη, αλλά δεν νομίζω ότι θα αναγνώριζα τον τόπο όπου μεγάλωσα ή θα υπήρχε το σπίτι που γεννήθηκα»
