Το χιούμορ είναι σαν τα λαμπάκια που στολίζουν το πάρτι σε μια παρέα. Γύρω του όλα μοιάζουν πιο γλυκά, καθώς έχει την τάση να σπάει τον πάγο, να παγώνει τον πόνο και να ελαφραίνει τις πιο άβολες στιγμές. Έχει όμως άλλη μια ιδιότητα: αποκαλύπτει ποιοι πραγματικά είμαστε.
Από την Τώνια Σταυρινού
Και για να μείνουμε στο γιορτινό mood με τα λαμπάκια και την παρέα που βρίσκεται γύρω τους στο πάρτι, στον αριστερό καναπέ βλέπουμε τον θείο που λέει ανέκδοτα και αφηγείται τρελές ιστορίες («πάει που λες και βάζει το χέρι του στη σακούλα και πιάνει το κοτόπουλο!») κάνοντας τους γύρω του να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Από την κουζίνα βγαίνουν οι οικοδεσπότες που προσπαθούν να διακωμωδήσουν την παταγώδη αποτυχία της γαλοπούλας που βγαίνει από τον φούρνο συνοδευόμενη από πατάτες και αυτοσαρκαστικά σχόλια και χάχανα. Όρθιο στο κέντρο έχουμε τον ξάδελφο που τα αστεία του είναι πιο χοντροκομμένα και από τα κούτσουρα που ρίχνει στο τζάκι. Έχει πάντα κάτι να πει για τον «κουνιστό» συνάδελφο τον «χοντρό πισινό» της ξαδέλφης και πέρα από τις ρατσιστικές και σεξιστικές χοντράδες, η ρέντα του σε χιουμοριστικές ατάκες εκτείνονται σε οτιδήποτε θα μειώσει, θα προσβάλει και θα εξευτελίσει τους άλλους. Τέλος, η φίλη που στέκεται στη γωνία –γιατί μόλις παραχώρησε τη θέση της στον καναπέ σε κάποιον άλλο- είναι αυτή που με κάθε ευκαιρία θα προσφέρει τον εαυτό της ως περίγελο στους υπόλοιπους. Το χιούμορ της στρέφεται με αρκετή σκληρότητα στον εαυτό της δίνοντας στον αυτοσαρκασμό μια χροιά που τον κάνει να μοιάζει με κακή λέξη. Αυτοί είναι οι τέσσερις τύποι χιούμορ που καθορίστηκαν και εξετάστηκαν σε πρόσφατη έρευνα από ομάδα Αυστραλών ψυχολόγων: το χιούμορ που το μοιράζεσαι με τους άλλους για να δημιουργήσεις οικειότητα και να επικοινωνήσεις, το χιούμορ που λειτουργεί ως φακός μέσα από τον οποίο κοιτάς μονίμως τη ζωή αφαιρώντας το βάρος από τις δύσκολες καταστάσεις, το χιούμορ που γίνεται κακοποιητικό μέσο και το χιούμορ που γίνεται αυτομαστίγωμα για να γελάσουν οι άλλοι σε βάρος μας. Οι ερευνητές κατέληξαν σε ένα μάλλον αναμενόμενο συμπέρασμα: το χιούμορ που στρέφεται ενάντια σε άλλους ανθρώπους όπως και το χιούμορ με το οποίο χτυπάμε ανελέητα τον εαυτό μας, συνδέεται άμεσα με την κατάθλιψη. Το κατά πόσο αποτελεί σύμπτωμά της ή αν είναι ένδειξη μιας προσωπικότητας που τείνει να την προσελκύει, δεν έχει διευκρινιστεί. Στην άλλη πλευρά, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την αστεία πλευρά των πραγμάτων για να προσεγγίζουν τους άλλους, να επικοινωνούν, να φλερτάρουν, να ξορκίζουν τις άσχημες στιγμές και να δημιουργούν θετικό κλίμα, τείνουν να είναι αληθινά ευτυχισμένοι. Και σίγουρα καλύτερη παρέα. Τόσο για τους άλλους, όσο και για τον ίδιο τους τον εαυτό.
