Η Ιταλία τα παίρνει όλα;
Μπορεί στη Eurovision τίποτα να μη θεωρείται βέβαιο μέχρι να κλείσουν οι κάλπες του tele-voting, όμως για φέτος το πρόκριμα έχει η Ουκρανία. Εκτός και αν το ιταλικό δίδυμο καταφέρει να κρατήσει την κούπα για μία ακόμα χρονιά στον ευρωπαϊκό νότο.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗ
Είθισται κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, στο παρά πέντε της έναρξης των εργασιών της Eurovision, να αναβιώνει μια παλιά, χιλιομηρυκασμένη αλλά πάντα επίκαιρη συζήτηση. Για τον πόλεμο ανάμεσα στα μπλοκ χωρών που αλληλοψηφίζονται, για την έριδα ανάμεσα στους συμμετέχοντες του βορά κι εκείνους του νότου, για την προαιώνια μάχη ανάμεσα στα κράτη του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ και τη Δύση. Φέτος βέβαια τα πράγματα είναι κατά τι διαφορετικά. Κι αυτό γιατί υπάρχει ένας πόλεμος, ένας αληθινός πόλεμος που σοβεί στην Ουκρανία για περισσότερο από δύο μήνες. Όπως καθετί στην Ευρώπη έτσι και ο διαγωνισμός τραγουδιού, ο 66ος κατά σειρά, δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από τη ρωσική εισβολή. Η EBU λίγες ημέρες μετά το ξεκίνημα της πολεμικής μηχανής του Πούτιν ανακοίνωσε με συνοπτικές διαδικασίες τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τη φετινή διοργάνωση ενώ προσάρμοσε την κατά τα άλλα αυστηρή πολιτική της στις ζοφερές συνθήκες που επικρατούν στην Ουκρανία, επιτρέποντας στο συγκρότημα Kalusch Orchestra να συμμετάσχει, μολονότι δεν είχε τη δυνατότητα να μαγνητοσκοπήσει την εμφάνισή του – το βίντεο χρησιμοποιείται ως back up στην περίπτωση που κάτι πάει λάθος στην ζωντανή μετάδοση των ημιτελικών και του τελικού. Αλλά δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά για μια μπάντα, κάποια από τα μέλη της οποίας βρίσκονταν μέχρι πρότινος στην εμπόλεμη ζώνη μαχόμενοι υπέρ της πατρίδας τους.
Οι Kalush, συνεχίζοντας τον περσινό πειραματισμό της χώρας τους με μελωδία που ισορροπούσε ανάμεσα στον παραδοσιακό ήχο και την ηλεκτρονική μουσική, παντρεύουν φέτος τα ουκρανικά ηχοτοπία με τη ραπ. Και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον συμπαθητικό και αρκούντως γιουροβιζιονικό. Αν και θα περίμενε κανείς το τραγούδι τους να εκπέμπει κάποιο αντιπολεμικό μήνυμα, αυτό δε συμβαίνει για τον απλό λόγο ότι η μελωδία γράφτηκε και επιλέχθηκε πριν από το ξέσπασμα της ρωσικής εισβολής. Το τραγούδι τιτλοφορείται «Stefania» και είναι αφιερωμένο στη μητέρα ενός από τα μέλη της μπάντας, η οποία άκουσε για πρώτη φορά στην ζωή της τη βραδιά που το τραγούδι των Kalush επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει τη χώρα στο διαγωνισμό. Οι Ουκρανοί, σύμφωνα με τα στοιχηματικά γραφεία, προβάλουν ως το απόλυτο φαβορί για τη νίκη στο φετινό διαγωνισμό – πράγμα που ακούγεται μάλλον λογικό, αφού ακόμα και μέσα από ένα ψυχαγωγικό τηλεοπτικό πρόγραμμα οι Ευρωπαίοι πιθανώς θα θελήσουν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στη ρωσική πολιτική ελίτ. Υπενθυμίζεται ότι πέρσι το διαγωνισμό παρακολούθησαν 185 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Οι Kalush έχουν τους οιωνούς με το μέρος τους για να κάνουν τρεις τις νίκες της χώρας τους στο διαγωνισμό – έπειτα από την Ruslana το 2004 και την Jamala το 2016. Έχουν και την υποστήριξη του κοινού, όπως δείχνει η ανταπόκριση στην ευρωπαϊκή περιοδεία που έχουν ξεκινήσει. Όμως ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για την έκβαση της Eurovision. Την ουκρανική συμμετοχή ακολουθεί κατά πόδας η ιταλική που αν και διοργανώτρια, δηλαδή χωρίς άγχος για την επικράτηση, αποφάσισε να παίξει φέτος τα ρέστα της, μήπως και πετύχει το δύο στα δύο. Με τον Mahmood, αγαπημένο των eurofans από το διαγωνισμό του Τελ Αβίβ το 2019 όπου τερμάτισε δεύτερος, και τον ράπερ Blanco να ενώνουν τις δυνάμεις τους το παραπάνω δε μοιάζει καθόλου απίθανο. Εκτός από τον ίδιο τον Alessandro Mahmood, ο οποίος αν και αρνείται να βάλει ταμπέλα στη σεξουαλικότητά του είναι αδιαμφισβήτο gay icon, η Ιταλία κατεβαίνει στο διαγωνισμό με ένα βίντεο κλιπ-ωδή στη διαφορετικότητα και βέβαια με ένα τουλάχιστον ενδιαφέρον τραγούδι με τίτλο «Brividi», δηλαδή ανατριχίλα. Πάντως, ακούγεται απολύτως λογικό οι δύο καλλιτέχνες να ονειρεύονται την επικράτηση, ειδικά έπειτα από την πρόσφατη εμφάνιση των περσινών νικητών, συμπατριωτών τους Maneskin στο Coachella Festival. Παρεμπιπτόντως, το Σαν Μαρίνο στέλνει φέτος στη Eurovision το δικό του κλώνο του Damiano David ονόματι Achille Lauro με το τραγούδι «Stripper». Πίσω στα φαβορί, την Ιταλία καταδιώκει στους πίνακες των στοιχημάτων η Σουηδία. Η πολυνίκης του διαγωνισμού φέτος στέλνει ένα παλιό και δοκιμασμένο ποπ/ροκ ύμνο ερμηνευμένο από την Cornelia Jacobs, κόρη ροκ σταρ με συμπαθητική καριέρα στη χώρα της. Το «Hold me closer» σίγουρα δεν είναι η ανακάλυψη της πυρίτιδας σε τραγούδι, ωστόσο ακούγεται ευχάριστα και κυρίως δίχως να δυσχεραίνει την χώνεψη όσων θα παρακολουθούν το διαγωνισμό έχοντας καταναλώσει γενναίες ποσότητες πίτσας. Οφείλει πάντως να αναγνωρίσει κανείς πως η Σουηδία μέσω του εξαντλητικού σε φάσεις διαγωνισμού που οργανώνει για να επιλέξει κάθε χρόνο το γιουροβιζιονικό εκλεκτό της κατέχει απαράμιλλη τεχνογνωσία και ένστικτο.
Ο αστάθμητος παράγοντας της 66ης Eurovision έρχεται από την ταπεινωμένη τα (πολλά) τελευταία χρόνια Μεγάλη Βρετανία. Το Ηνωμένο Βασίλειο που έχει να δει νίκη στο διαγωνισμό από τον προηγούμενο αιώνα (βλ. Katrina & The Waves το μακρινό 1997) κατεβάζει φέτος στην τραγουδιστική αρένα τον αδιαφιλονίκητο σταρ του TikTok. Ο 32χρονος σήμερα Σαμ Ράιντερ το Μάρτιο του 2020 ανέβασε το πρώτο βίντεό του στο κοινωνικό δίκτυο. Κι ύστερα ο κόσμος μπήκε σε παρατεταμένο lockdown και διασκέδαζε το social distancing του στα κοινωνικά δίκτυα. Δύο χρόνια μετά ο Βρετανός τραγουδιστής έχει στη φαρέτρα του 100 εκατομμύρια likes στη λαοφιλή πλατφόρμα και 12 εκατομμύρια followers. Κι έρχεται από το πουθενά, σχεδόν ουρανοκατέβατος σε αγαστή σύμπνοια με το τραγούδι «Spaceman» που ερμηνεύει να διεμβολίσει τα φαβορί. Αν το κοινό του TikTok παρακολουθεί Eurovision θα το ξέρουμε το βράδυ του μεγάλου τελικού, στις 14 Μαΐου, αφού το Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ιταλία διαγωνίζονται απευθείας στον τελικό του διαγωνισμού. Μια που το ‘φερε η κουβέντα, και η Ισπανία πλασάρεται στο πρώτο μισό της πρώτης δεκάδας του διαγωνισμού, ποντάροντας στη δική της Φουρέιρα απ’ το πανέρι ονόματι Chanel. Φυσικά και από μας είναι απερίφραστα όχι. Αξιομνημόνευτη είναι και η φετινή συμμετοχή της Πολωνίας με τον νικητή του τοπικού The Voice Krystian Ochman. Γεννημένος στη Μασαχουσέτη και μεγαλωμένος στο Katowice ο 22χρονος ερμηνευτής διαθέτει το βασικό εργαλείο, δηλαδή φωνή, και μια συμπαθητική power ballad με τίτλο «River» που ερμηνεύει σίγουρα δίχως να ντροπιάζει τον διάσημο τενόρο παππού του Wiesław Ochman. Αντιθέτως, συναισθήματα ετεροντροπής καταλαμβάνουν όποιον ακούσει το τραγούδι και παρακολουθήσει το κλιπ του τραγουδιού «Give that woolf a banana» που πήρε στους Νορβηγούς έξι εβδομάδες για να το επιλέξουν ανάμεσα από δεκάδες άλλα. Το δίδυμο Subwoolfers με σκηνική αμφίεση μεταξύ alien και λύκου είναι η τρολ-συμμετοχή της φετινής Eurovision και – μαντέψτε- θεωρείται πολλά υποσχόμενη.
Σε νορβηγικό έδαφος μεγάλωσε και η Αμάντα Γεωργιάδη, η εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Eurovision, αλλά ευτυχώς δεν είχε τις παρενέργειες των Subwoolfers. Η ελληνική συμμετοχή έχει ανελιχθεί στην πρώτη δεκάδα των προτιμήσεων των eurofans ήδη από την ανακοίνωσή της, μάλλον δίκαια, μια και το «Die Together» υπερβαίνει κατά πολύ το συνήθη γιουροβιζιονικό πήχη. Όσο για την Κύπρο, μετά την Ελένη Φουρέιρα, την Τάμτα και πέρσι την Έλενα Τσαγκρινού εμπιστεύεται φέτος την Ανδρομάχη με το τραγούδι «Ela» για την εμφάνιση στο Τορίνο. Με ένα εκατομμύριο προβολές στο YouTube η κυπριακή συμμετοχή έχει μέχρι στιγμής μια τουλάχιστον αξιοπρεπή πορεία, μολονότι τα στοιχηματικά γραφεία την τοποθετούν μεταξύ 10ης και 15ης θέσης στον τελικό. Ωστόσο, αν η μισή Eurovision κρίνεται στην πρώτη εντύπωση του τραγουδιού και στη φωνή του ερμηνευτή, η άλλη μισή διακυβεύεται στη σκηνική παρουσία. Η Κύπρος θα διαγωνιστεί στην 9η θέση του δεύτερου ημιτελικού της 12ης Μαΐου ενώ η Ελλάδα στην 15η θέση του πρώτου στις 10 Μαΐου. Ο διαγωνισμός θα φιλοξενηθεί στο σχεδιασμένο από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Arata Isozaki στάδιο PalaOlimpico που ανοικοδομήθηκε το 2006 για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο. Η ετυμηγορία θα προκύψει κατά 50% από την ψήφο των κριτικών επιτροπών και κατά 50% από την ψηφοφορία των τηλεθεατών ενώ το ευρωπαϊκό κοινό θα καλωσορίσουν η Laura Pausini, ο τηλεπαρουσιαστής Alessandro Cattelan και ο Βρετανο-Λιβανέζος ποπ σταρ Mika.
Πηγή: Περιοδικό Down Town
