H Έλενα Χριστοπούλου, η πιο διάσημη agent πολλών celebrities στην Ελλάδα, παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Down Town Κύπρου, που θα κυκλοφορήσει αυτή την Κυριακή μαζί με τον Φιλελεύθερο και μεταξύ άλλων μιλά για το διαζύγιό της, τη νέα της σχέση όπως και την ωριμότητα που έχει πλέον σε αυτή την ηλικία.
Διαβάστε επίσης: Έλενα Χριστοπούλου Vs Νίκος Μουρατίδης: Σαφείς αιχμές για τον χαρακτήρα του…
Απόσπασμα από τη συνέντευξη στον Γιάννη Χατζηγεωργίου:
Μου ανάφερες προηγουμένως την ηλικία. Ήσουν αλλιώς στην δεκαετία των 30 ή των 40 σου χρόνων και αλλιώς λίγο πριν μπεις στα 50;
Ναι. Η δεκαετία από τα 40 μέχρι τα 50 μου χρόνια με έχει αλλάξει πάρα πολύ. Με έχω «φτιάξει» πάρα πολύ. Γιατί αντιλαμβάνομαι την σοβαρότητα των πραγμάτων στο ακέραιο. Από τη μία, έχω χάσει την αθωότητα και την παιδικότητά μου – και ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος-, από την άλλη όμως, σέβομαι και εκτιμώ την κάθε μέρα μου και με αναγνωρίζω πολύ παραπάνω, γιατί πριν δεν μ’ «έβλεπα», δεν με αντιμετώπιζα «κανονικά».
Τι εννοείς με το «κανονικά»;
Στο παρελθόν, ήμουν ένα πάρα πολύ καλό «ρομπότ» που έκανε την δουλειά του, που έβγαζε λεφτά για τους υπόλοιπους. Τώρα έχω μεγαλύτερες αγωνίες, έχω πιο πολύ συναίσθημα, έχω μεγαλύτερες βλέψεις, μεγαλύτερους στόχους – και, μαζί μ’ εμένα, κι οι υπόλοιποι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μου. Άλλαξε η οπτική μου, γι’ αυτό ήρθαν και οι αλλαγές. Δεν είμαι η τέλεια γυναίκα που τα κάνει όλα τέλεια -είμαι γεμάτη από ατέλειες- και προσπαθώ να κάνω ψυχοθεραπεία με τον εαυτό μου – το αν τα καταφέρνω δεν ξέρω, αλλά τουλάχιστον είμαι σε καλύτερο δρόμο, από αυτόν που ήμουν πριν από 10 χρόνια.
Μιλάμε για την δεκαετία μέσα στην οποία έζησες, στην προσωπική σου ζωή, ένα διαζύγιο κι ύστερα ένα νέο μεγάλο έρωτα…
Έζησα έναν χωρισμό -ο οποίος ανήκει στο παρελθόν, ούτε τον σκέφτομαι, ούτε μ’ ενδιαφέρει- και ζω τώρα μέσα σε μία σχέση στην οποία είμαι πάρα πολύ καλά. Δεν θέλω να λέω υπερβολές… Η ζωή και η διάρκεια τα δείχνει όλα. Ζω ό,τι ζει κάθε γυναίκα γύρω μου, δεν βιώνω κάτι διαφορετικό. Γιατί αυτή είναι η διαδρομή της ζωής, «αλλιώς δεν θα ‘χε νόστα, δεν θα ‘χε νοστιμάδα», όπως έλεγε κι ένα πολύ καλός μου φίλος.
