Χρέη, υψηλά ενοίκια, ανταγωνισμός, κακοδιαχείριση – αυτή είναι, ίσως, η μοναδική φορά που ο Jamie Οliver βρίσκει στο πιάτο του «περισσότερα από όσα μπορεί να μασήσει».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΑ ΚΑΣΤΑΝΗ
Κι όμως είναι αλήθεια: ο πιο αγαπημένος chef της Μ. Βρετανίας (και σίγουρα ο πιο χαριτωμένος στον παγκόσμιο «τηλεοπτικό χωριό») είναι αντιμέτωπος με τη χρεωκοπία. Τον περασμένο Ιανουάριο, η αλυσίδα εστιατορίων του «Jamie’s Italian» ανακοίνωσε πως βάζει λουκέτο σε 12 από τα 37 υποκαταστήματά της (συν το περίφημο steak house του, το Barbecoa Restaurant, στο Λονδίνο) σε όλη τη Μ. Βρετανία – μια κίνηση που «κόστισε» 600 θέσεις εργασίας και πολλά αρνητικά σχόλια.
Πριν λίγες μέρες, ο «Νaked Chef», μίλησε ανοιχτά στους «Financial Times» για τις κρίσιμες αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρει, όταν -όπως είπε- «η εταιρία απλά ξέμεινε από μετρητά».
«Είχα δύο ώρες για να βάλω χρήματα και να σώσω την κατάσταση ή διαφορετικά όλα θα κατέρρεαν εκείνη την ημέρα ή την επόμενη. Ήταν τόσο χάλια και τόσο δραματικό», δήλωσε. Ουσιαστικά, ο Oliver δεν είχε άλλη επιλογή από το να δώσει εντολή στους τραπεζίτες του να μεταφέρουν 7,5 εκατομμύρια λίρες, από τον προσωπικό του λογαριασμό, στην αλυσίδα των εστιατορίων του. Ακολούθησε, τους επόμενους μήνες, άλλη μια «τονωτική ένεση» ύψους 5,2 εκατομμυρίων λιρών (πάλι από τις καταθέσεις του Οliver), ενώ, πλέον, μεγάλο μέρος των χρεών της επιχείρησης καλύπτονται από ένα δάνειο 37 εκ. λιρών από την HSBC και τις άλλες εταιρίες του Jamie Oliver Group.
Το πρώτο «Jamie’s Italian» άνοιξε το 2008, κερδίζοντας τα διθυραμβικά των κριτικών για τη σχέση value for money των πιάτων του – τα πρώτα χρόνια, ο κόσμος έκανε ουρές έξω από τα καταστήματα που «ξεφύτρωναν» παντού, σαν μανιτάρια μετά τη βροχή. Τότε, τι πήγε τόσο στραβά; «Ειλικρινά δεν ξέρω – προσπαθούμε ακόμα να το καταλάβουμε», παραδέχεται ο διάσημος chef. Τα υψηλά ενοίκια, η αύξηση του κόστους των υλικών και των τιμών των τροφίμων, η αύξηση του κατώτατου μισθού, το Brexit, η παραίτηση υψηλόβαθμων στελεχών, o έντονος ανταγωνισμός σε μια ολοένα διογκούμενη αγορά, οι φόροι κλπ. είναι, εξηγεί, παράγοντες που συν-δημιούργησαν την κρίση.
Τα εστιατόρια, φυσικά, είναι μόνο ο ένας «πυλώνας» της μίνι αυτοκρατορίας του Oliver. Οι άλλοι (η τηλεοπτική του δραστηριότητα, τα βιβλία, οι εκδόσεις του, οι καμπάνιες του, οι διαφημίσεις και τα endorsements) ανθούν και του αποφέρουν πάνω από 30 εκατομμύρια λίρες ετησίως. Θα μπορούσε να αρκεστεί σ’ αυτά, αντί να πονοκεφαλιάζει μέσα σε ζεστές κουζίνες. Αλλά δεν θα το κάνει. «Έτσι μεγάλωσα. Και με ενδιαφέρει πραγματικά αυτό… Προσπάθησα να αποδείξω πως μπορείς να προσφέρεις αξιοπρεπή πιάτα με “ακριβά” υλικά, σε τιμές προσιτές. Με το “Jamie’s Ιtalian” σχεδόν το καταφέραμε, αλλά μετά χάθηκε. Τώρα, όμως, είμαι πιο αισιόδοξος. Αρχίζουμε να βλέπουμε λίγο φως, μετά από μια πολύ σκοτεινή χρονιά».
