Λίγο πριν την επιστροφή της στην τηλεόραση, μέσα από την εκπομπή «Έλα να δεις» του Omega, η (πάντα επίκαιρη) Μαρία Ιωάννου, ξεφυλλίζει το ημερολόγιο της δικής της καραντίνας και μιλάει για όλα εκείνα τα όμορφα πράγματα που περιμένει να της συμβούν.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΝΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ
STYLING: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Από τη Δευτέρα επιστροφή στην «κανονικότητα». Αλήθεια, το έχεις συνειδητοποιήσει καθόλου;
Όχι μόνο το έχω συνειδητοποιήσει, αλλά δεν βλέπω την ώρα να επιστρέψω πίσω στην εκπομπή και να βρεθώ ξανά με τους αγαπημένους μου συνεργάτες. Μόνο χαρά νιώθω αυτή τη στιγμή.
Το γεγονός ότι η εκπομπή είχε σταματήσει να προβάλλεται το προηγούμενο διάστημα σε είχε ανησυχήσει καθόλου, σε σχέση με μέλλον της;
Όχι, διότι ο λόγος που σταμάτησε η εκπομπή ήταν το ότι υπήρχε ένα κρούσμα στο περιβάλλον το δικό μου κι αν και ήταν απομακρυσμένο, θεωρήσαμε ότι θα έπρεπε να πάμε όλοι στα σπίτια μας προληπτικά. Μετά, περιμέναμε να δούμε πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση. Δεν ανησύχησα για το μέλλον της εκπομπής, γιατί ήμουν σε συνεχή επικοινωνία με τη διεύθυνση του καναλιού που μας διαβεβαίωνε ότι η αναστολή ήταν προσωρινή και είχε γίνει καθαρά για λόγους ασφαλείας.
Τι σου έλειψε περισσότερο από την παλιά σου ρουτίνα τις ημέρες της καραντίνας;
Μου έλειψε η θάλασσα, μου έλειψαν κάποιοι άνθρωποι που αγαπώ και που δεν μπορούσα να τους δω, όπως και το ότι δεν μπορούσα να πάω να ανάψω ένα κερί σε μια εκκλησιά. Εκείνο που σίγουρα δεν μου έλειψε, είναι εκείνο το βάρβαρο πρωινό ξύπνημα για το σχολείο των παιδιών. Αυτό, νομίζω, είναι κάτι που δεν θα το συνηθίσω ποτέ μου. Ούτε για μένα, ούτε για τα παιδιά μου!
Ότι στερήθηκες πράγματα αυτούς τους μήνες το ένιωσες;
Το ένιωσα σε πολλά επίπεδα. Όπως για παράδειγμα, στο ότι μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να δω τον γιο του αδελφού μου, που γεννήθηκε εν μέσω καραντίνας. Επίσης, στο ότι δεν μπόρεσα να επισκεφθώ μια φίλη μου που έκανε μια σοβαρή εγχείρηση ή ακόμα και στο γεγονός ότι έπρεπε να παρακολουθήσω τις ακολουθίες της Μεγάλης Βδομάδας από την τηλεόραση. Το να κάνω Ανάσταση το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ με ένα κερί στο σπίτι, ήταν μία από τις πιο παράξενες εμπειρίες της ζωής μου.
Τον εγκλεισμό πώς τον βιώσατε, γενικότερα, ως οικογένεια;
Κάνοντας πράγματα όλοι μαζί. Η περίοδος αυτή θα έλεγα ότι ήταν μια ωραία ευκαιρία να χαρούμε την παρουσία ο ένας του άλλου. Και για μας και για τα παιδιά ήταν κάτι το ανεκτίμητο. Διαβάζαμε, παίζαμε, μαγειρεύαμε, κάναμε ποδήλατο, ασχολιόμασταν με τα κατοικίδιά μας, με τον κήπο μας… Όλα αυτά που για άλλους είναι φυσιολογικά αλλά για μένα, με τα δύσκολα ωράρια της δουλειάς μου πριν, ήταν σχεδόν ανέφικτα.
Πόσο εύκολα ή δύσκολα κατάφερες να προσαρμοστείς στα δεδομένα της καραντίνας; Είσαι άνθρωπος που δέχεσαι εύκολα την αλλαγή;
Γενικά είμαι «σπιτόγατα», οπότε στη δική μου περίπτωση θα έλεγα ότι η καραντίνα λειτούργησε ευεργετικά. Προσπάθησα να αξιοποιήσω τον χρόνο μου δημιουργικά και πνευματικά.
Κάνοντας ποια πράγματα;
Σε αυτό το διάστημα έγραψα ένα σενάριο, άκουσα πολλές ωραίες μουσικές, παρακολούθησα on line μιούζικαλ, άκουσα ομιλίες από πατέρες της εκκλησίας μας και κυρίως τον αγαπημένο μου γέροντα Αθανάσιο της Λεμεσού, έφτιαξα ψωμί, γέμισα τον κήπο μου με λουλούδια, τηγάνισα καλαμαράκι πρώτη (και τελευταία) φορά στη ζωή μου, έβαψα έναν τοίχο, φρέσκαρα τα ιταλικά μου και άλλα τέτοια.
Τι διαφορετικό έκανες που δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να το κάνεις προηγουμένως;
Δοκίμασα τον εαυτό μου σε πιο περίπλοκες συνταγές στην κουζίνα και στην κηπουρική. Στη δεύτερη διέπρεψα! Στην πρώτη… θα πω μόνο, ότι -ευτυχώς- τα παιδιά μου δεν ήθελαν να με πληγώσουν και ήταν ευγενικά μαζί μου!
Με τα παιδιά πώς το χειρίστηκες; Φοβήθηκαν αυτήν την κατάσταση;
Τα παιδιά δεν είχαν σχολείο, οπότε γι’ αυτά ήταν σαν διακοπές το όλο θέμα. Ήμουν, όμως, ειλικρινής μαζί τους. Τους εξήγησα το τι συνέβαινε, απλώς με λόγια που θα μπορούσαν να κατανοήσουν στην ηλικία τους. Τους εξήγησα ότι πρέπει να προσέχουμε και να μένουμε στο σπίτι, γιατί υπάρχει αυτός ο ιός. Δεν ήθελα ούτε να τα τρομοκρατήσω, αλλά ούτε να τα αφήσω στην άγνοια. Ο Χάρης κάποια στιγμή που είχε βήχα με ρώτησε αν έχει κορωνοϊό, αλλά πέραν αυτού του περιστατικού, το οποίο αντιμετώπισα με χιούμορ, γενικά δεν μου μετέφεραν άλλες ανησυχίες.
Σε προσωπικό επίπεδο, φοβήθηκες ότι μπορεί να νοσήσεις;
Όχι, δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα κι αυτό διότι τηρήσαμε όλα τα μέτρα κατά γράμμα. Περιοριστήκαμε σχεδόν απόλυτα και τις ελάχιστες φορές που έπρεπε να βγω από το σπίτι, γύρω στη μία, άντε δύο φορές τη βδομάδα, για κανένα σούπερ μάρκετ ή κτηνίατρο, ήμουν προετοιμασμένη κατάλληλα.
Ο μεγαλύτερός σου φόβος αυτό το διάστημα ποιος ήταν;
Κάτι για το οποίο ανησυχούσα και εξακολουθώ να ανησυχώ, είναι για το πώς θα διαφοροποιηθούν οι συνθήκες της ζωής μας μετά τον κορωνοϊό. Σε ποια «κανονικότητα» θα επιστρέψουμε.
Με τον σύζυγό σου δοκιμαστήκατε ως ζευγάρι μετά από τόσο καιρό αναγκαστικού εγκλεισμού; Υπήρχαν μέρες πιο δύσκολες για εσάς;
Είμαστε δυο γονείς που λείπουμε υποχρεωτικά πολλές ώρες από το σπίτι μας, οπότε το ότι χαλαρώσαμε ήταν ευλογία για μας. Μας άρεσε τόσο πολύ, που αναρωτιέμαι πώς θα επιστρέψουμε τώρα στην πίεση της δουλειάς.
Αυτή η περίοδος ήταν -θεωρείς- και μια καλή αφορμή για ένα γενικότερο ξεκαθάρισμα μέσα σου, σε σχέση με τα θέλω ή τις προτεραιότητές σου;
Το πρόβλημα με μένα είναι ότι ήξερα από πριν τα θέλω και τις προτεραιότητες μου. Απλώς, δεν μπορούσα πάντα να κάνω τα πράγματα όπως ήθελα. Αυτό που θα έλεγα ότι ανακάλυψα για μένα αυτό το διάστημα, είναι το ότι δεν αντέχω πια την πίεση, το ότι θέλω ανθρώπινους ρυθμούς και το ότι τη βρίσκω με πολύ διαφορετικά πράγματα από ό,τι ο πολύς κόσμος!
Τι άνθρωπο νομίζεις πως θα σε βγάλει, τελικά, η επόμενη μέρα;
Ξέρω κι εγώ… Πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να λέω πιο πολλά όχι πια!
Τι θα σου λείψει περισσότερο από την περίοδο της καραντίνας;
Ο άπλετος χρόνος που είχα για μένα και την οικογένειά μου.
Ποιες συνήθειες της καραντίνας θα συνεχίσεις να υιοθετείς και κατά την επιστροφή σου στην «κανονικότητα»;
Νομίζω πως θα συνεχίσω να ζω στον κόσμο μου. Τώρα, ίσως πιο πολύ από ποτέ!
Ποιες σκέψεις κάνεις τώρα για την επιστροφή σου στην εκπομπή;
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πρέπει να σεβαστούμε την περίεργη ψυχολογία του κόσμου και να κρατήσουμε μια ισορροπία ανάμεσα στην ψυχαγωγία και στην ενημέρωση, στη θετικότητα και στη σοβαρότητα.
Έχοντας την κεντρική παρουσίαση της εκπομπής «Έλα να δεις», ποια χαρά σού δίνει η συγκεκριμένη εμπειρία;
Τη χαρά του να δουλεύω με πολύ καλά παιδιά και να έχω μια πιο άμεση και αληθινή επαφή με τον κόσμο. Και είναι σπουδαίο αυτό.
Το καθημερινό ποια δυσκολία έχει;
Ότι είναι καθημερινό! Το ότι πρέπει να είσαι βαμμένη, χτενισμένη και σε ζωντανή μετάδοση κάθε μέρα, ενώ μερικές μέρες αυτό που θες να κάνεις, είναι πραγματικά να μείνεις με τις φόρμες πάνω στον καναπέ.
Είσαι άνθρωπος που, γενικά, ακολουθείς συγκεκριμένο πλάνο στη ζωή σου ή που αφήνεις τα πράγματα να βρίσκουν τον δρόμο τους;
Μου αρέσει το πρόγραμμα. Μακάρι να ήμουν λιγότερο αγχώδης και να άφηνα τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους, αλλά δεν τα καταφέρνω.
Η υποκριτική, σήμερα, σου λείπει ή είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε προς το παρόν;
Στη δουλειά μας είναι ανόητο να μιλάς για κεφάλαια που κλείνουν. Μετά μπορεί να διαψευστείς κι αυτό δεν είναι ωραίο. Είναι ευχάριστο να έχεις την ευκαιρία να κάνεις διάφορα πράγματα. Το ένα, όμως, δεν αποκλείει το άλλο. Αυτό που θα με έκανε να επιστρέψω στην υποκριτική, στο παρόν στάδιο, θα ήταν μια δελεαστική πρόταση.
Αν αφαιρέσουμε το κομμάτι του κορωνοϊού, θα έλεγες ότι αυτή ήταν μια καλή χρονιά για σένα;
Ναι, γιατί όχι; Επίσης, ήταν μια ενδιαφέρουσα και διαφορετική χρονιά σε γενικές γραμμές.
Πώς θα ήθελες να σε βρει το καλοκαίρι, πέραν από υγιή;
Θα ήθελα να μας βρει όλους υγιείς. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να πω κι εγώ ένα ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο που δούλευε αυτό το διάστημα στα νοσοκομεία, στα σουπερμάρκετ, στα φαρμακεία, στα κανάλια, τους ιερείς που λειτουργούσαν άδειες εκκλησίες κτλ. Όλοι, πιστεύω, υπερέβησαν εαυτούς για το γενικό καλό. Και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Όσο για μένα, έχει ο Θεός!
