Ο πρωταγωνιστής της σειράς «Ήλιος» του ΑΝΤ1 σε μια ειλικρινή συζήτηση για όλα όσα σήμερα συμβαίνουν, αφορούν στο θέατρο άλλα και στον ίδιο, που θα συζητηθεί.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΡΙΦΤΗ
«Δεν μπορώ να πω ότι νιώθω χαρά, αλλά έχω μία εγρήγορση και μία αδημονία μέσα μου. Ήταν καιρός να σπάσει όλο αυτό το απόστημα που βρώμιζε τον χώρο μας. Είναι ένα θετικό διάστημα, που θα ξεκαθαρίσουν πολλά», μου λέει. «Αυτό δεν γίνεται μόνο στο θέατρο – οι παρενοχλήσεις, οι κακοποιητικές και οι παραβατικές συμπεριφορές και τα παρόμοια γεγονότα υπάρχουν παντού, σε όλους τους χώρους. Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που γίνεται και το θέμα είναι να τοποθετούμαστε σωστά. Οι αλλαγές αυτές ξεκίνησαν από τον χώρο του θεάτρου, όλο αυτό που έχει ξεσπάσει, όμως, θα επεκταθεί και σε άλλους χώρους – και θα το δεις. Τουλάχιστον θα μπουν οι σωστές βάσεις στη δουλειά και στην κοινωνία μας, μόλις τελειώσουμε».
Ήσουν ο πρώτος ανάμεσα στους συναδέλφους σου, που ζήτησε δημόσια την παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη. Δεν φοβήθηκες με την ανάρτησή σου αυτή, μήπως προκαλέσεις αντιδράσεις;
Και πουν κάποιοι, «τι κάνει αυτός, τρελάθηκε;». Όχι, δεν φοβήθηκα, ούτε και το σκέφτηκα. Δεν με αφορά τι θα πει ο ένας και ο άλλος. Πολλές φορές έχω καταλήξει στη ζωή μου ότι κάποια πράγματα είναι αυτονόητα. Διεκδικώ το θάρρος της γνώμης μου και τη λέω ανοιχτά. Δεν σημαίνει ότι κάθε τι που λέω είναι ορθό και σωστό. Στην προκειμένη περίπτωση, πιστεύω πως έχω δίκιο. Κι επειδή ορισμένοι μπορεί να πουν κακοπροαίρετα ότι ήταν μία πολιτική δήλωση αυτή που έκανα, σας πληροφορώ ότι ήταν μία καθαρά κοινωνική δήλωση. Βάσει των κριτηρίων και της εμπειρίας μου, μπορώ να πω ότι έγινε μία τεράστια αδικία και η συμπεριφορά της υπουργού είναι αχαρακτήριστη. Μπορώ να πω πολλά, αλλά αν προσδώσω άλλους χαρακτηρισμούς, θα είναι ποινικά κολάσιμοι. Θέλω να είμαι κόσμιος.
Είσαι αγανακτισμένος;
Με την υπουργό Πολιτισμού, ναι. Για μένα, έπρεπε να είχε ζητήσει μόνη της την παραίτηση του κυρίου Λιγνάδη, πολύ καιρό τώρα. Για μένα έχει τεράστια πολιτική ευθύνη, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Δεν μπήκε φέτος στο υπουργείο Πολιτισμού, ήταν εδώ και δέκα χρόνια, ως γενική γραμματέας. Στην περίπτωση του κυρίου Λιγνάδη, θα μπορούσε, αν μη τι άλλο, να είχε μία ουδέτερη στάση και να πάρει το μέρος των ανθρώπων που φοβούνται, που καταγγέλλουν, που είναι θύματα. Θα μπορούσε να του είχε ζητήσει την παραίτησή του από την διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου νωρίτερα, και να μπορεί μετά αυτός ο άνθρωπος να δώσει τον αγώνα του με τη δικαιοσύνη. Κι εκεί να αποδειχτεί αν ο άνθρωπος είναι αθώος ή ένοχος. Προς τι όλη αυτή η καθυστέρηση; Ήταν προσωπική ευθύνη της υπουργού ο κύριος Λιγνάδης.
Είσαι πολλά χρόνια φίλος με την Αγγελική Λάμπρη. Είχε μοιραστεί μαζί σου το περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης που υπέστη από συνάδελφό σας, από την πρώτη στιγμή;
Θα πάω μάρτυρας στο πλευρό της Αγγελικής, αν χρειαστεί. Ναι, είμαστε πολλά χρόνια φίλοι. Τότε που συνέβη αυτό, το 1998 νομίζω, ήμασταν παιδιά. Είχαμε σοκαριστεί όλοι. Συμπτωματικά, εκείνη την χρονιά δούλευα στο θέατρο με τον άνθρωπο που κατήγγειλε η Αγγελική. Όταν το έμαθα δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν είσαι 20 χρόνων σκέφτεσαι διάφορα, αλλά είναι δύσκολο να τα βάλεις σε μία σειρά και να πράξεις. Φοβάσαι κιόλας. Λες «τι κάνω; Που πάω;». Νιώθεις μικρός και λίγος να αντιμετωπίσεις αυτές τις καταστάσεις.
Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε σήμερα, πώς θα αντιδρούσες;
Νομίζω και πάλι θα έκανα το ίδιο. Από την άποψη ότι σίγουρα δε θα έκανα κάτι ακραίο και θα ωθούσα το θύμα να αντιδράσει. Στα 20 κάτι σου, είσαι γεμάτος παρόρμηση και μπορεί να κάνεις ακραία πράγματα. Ευτυχώς, δεν τα κάναμε. Όσο ωριμάζεις βλέπεις ότι υπάρχουν κι άλλες οδοί, κι άλλοι δρόμοι αντίδρασης. Μετά από αυτό το περιστατικό, κι όσο προχωρούσαν τα χρόνια μέσα στη δουλειά, ακούγαμε και για άλλα συμβάντα. Και τελικά, μετά από αρκετά χρόνια, θα έρθει η δικαίωση ελπίζω κι εύχομαι.
Στα παιδιά σου πώς επικοινώνησες την όλη κατάσταση;
Οι κόρες μου είναι μικρές, δεν έχουν την αντίληψη του μεγάλου. Ο Αλέξανδρος είναι 16 ετών πια. Τους είπα την αλήθεια, ανάλογα με την ηλικία τους. Στον γιο μου τα είπα όλα, τα συζητήσαμε και κατάλαβε. Προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά το αίσθημα της δικαιοσύνης και την ανάγκη να μιλάνε. Να μην κρύβονται και να μην κρατούν τέτοιου είδους πράγματα μέσα τους. Η φωνή μας είναι για μένα μεγάλο «όπλο».
Ωστόσο, πρόσφατα ο Σταμάτης Φασουλής δήλωσε πως πρέπει να «καθίσουμε φρόνημα». Αυτό για σένα ήταν μία ατυχής δήλωση ή μία προσπάθεια φίμωσης;
Όχι, πιστεύω πως ήταν μία ατυχής δήλωση. Δεν υπάρχει δόλος. Επειδή τα πράγματα είναι τεταμένα πολύ, δεν υπάρχει λόγος για ανθρωποφαγία. Όλοι μπορεί να πούμε κάτι και να εννοούμε τελικά κάτι άλλο. Δεν υπάρχει λόγος να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλον, αλλά να είμαστε ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις.
Ο Αλέξανδρος μένει μαζί σου πλέον;
Πιστεύω ότι είναι καλύτερος τρόπος να έρθει πιο κοντά με την οικογένειά του, επειδή έχει αδελφές δηλαδή, να μην τις βλέπει μόνο το Σαββατοκύριακο. Φυσικά έχει άριστη σχέση με την μαμά του (σ.σ Μαρία Σολωμού), βλέπονται συνέχεια. Ήταν δική μου πρόταση, το κουβεντιάσαμε και τα βρήκαμε όλα.
Είστε και φίλοι όσο μεγαλώνει;
Είμαστε πατέρας και γιος, αλλά στην ουσία είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Νομίζω ότι ο ρόλος του γονέα είναι πολυδιάστατος. Δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Υπάρχουν φορές που πρέπει να βάλεις τα όριά σου και άλλες που είσαι πιο χαλαρός, πιο ελαστικός με τα παιδιά και τους μιλάς με άλλη γλώσσα. Εμείς τα λέμε όλα.
Εάν ο γιος σου ή οι κόρες σου στο μέλλον ήθελαν να ασχοληθούν με το θέατρο, τι θα τους έλεγες; Θα ανησυχούσες;
Με όλα αυτά που ακούγονται; Νομίζω ότι μετά από κάποια χρόνια που θα το αποφασίσουν, εάν το αποφασίσουν, θα είναι αλλιώς τα πράγματα. Πάντως και τώρα να έβγαιναν στη δουλειά δε θα ανησυχούσα, ούτε θα τους έλεγα «όχι, μην πάτε, να κάνετε κάτι άλλο στη ζωή σας». Εάν εκεί τους οδηγούσε η ψυχή τους και το μεράκι τους, να το κάνουν. Δεν θα κάνουν πίσω οι αθώοι, οι ένοχοι να φύγουν. Θα τους στήριζα πολύ και θα ήμουν δίπλα τους.
Λένε πως οι άνθρωποι έχουμε «κοντή μνήμη» και πως όλα ξεχνιούνται. Πιστεύεις ότι οι καταγγελλόμενοι, οι φερόμενοι ως θύτες συνάδελφοί σου, θα επανέλθουν στο θέατρο; Μπορεί σε δύο χρόνια π.χ να τους δούμε να ανεβάζουν παραστάσεις;
Αυτό δεν το ξέρω καθόλου. Ίσως ναι, ίσως όχι. Σε κάποιες περιπτώσεις που δεν τίθεται θέμα παραγραφής αδικήματος, θα παρέμβει η δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα είναι θέμα διαχείρισης και του κόσμου το τι θα κάνει. Ειλικρινά, δεν το ξέρω.
Στα 23 χρόνια που εργάζεσαι ως ηθοποιός, δυσκολεύτηκες ποτέ οικονομικά; Έμεινες εκτός δουλειάς;
Ναι, μία φορά μού έτυχε κι αυτό. Δεν ήταν εύκολο, αλλά το ξεπέρασα. Εμείς πάντα ζούμε με την ανασφάλεια του «τι θα κάνουμε του χρόνου;». Αυτό πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει στο επάγγελμά μας.
Η ζωή σου σήμερα είναι όπως την ονειρευόσουν στα είκοσί σου;
Όχι, είναι πολύ πιο φασαριόζικη. Όταν ήμουν 18-20, ονειρευόμουν να γίνω ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και να βάζω γκολ. «Όταν θα μεγάλωνα πολύ», έλεγα τότε, «θα αγόραζα ένα σπίτι και θα έμενα κάπου κοντά στην φύση και θα ζω πολύ ήρεμα». Τελικά δεν έγινα ποδοσφαιριστής, γιατί είμαι αργός, δεν τρέχω γρήγορα. Έγινα ηθοποιός, ζω στην Αθήνα, σε διαμέρισμα. Η ζωή μου έχει πολλή φασαρία, έχει ένταση, ανασφάλειες και δεν ζω κοντά στην φύση που τόσο αγαπώ. Ωστόσο, η ζωή μου έχει και ευχάριστες στιγμές μέσα στην ημέρα. Στο σπίτι με την οικογένειά μου. Εκεί ηρεμώ, αγαπώ, φροντίζω, με φροντίζουν.
Info:
Ο Μάριος Αθανασίου πρωταγωνιστεί στη σειρά του ΑΝΤ1 «Ήλιος» που μεταδίδεται Δευτέρα – Παρασκευή στις 18:30, από τον ΑΝΤ1 Κύπρου.
