O Μαρίνος Νομικός παρακολουθεί τηλεόραση και καταγράφει εντυπώσεις.
H νέα διοίκηση του Omega έδειξε πώς θα γίνονται τα πράγματα από δω και πέρα
Το απότομο -αλλά όχι απρόβλεπτο- κόψιμο της «Παρέας mou» μπορεί να σόκαρε την τηλεοπτική πιάτσα με τον αντιεπαγγελματικό τρόπο που έγινε, όμως, σε μια εποχή που η διαφημιστική πίτα έχει συρρικνωθεί και ο ανταγωνισμός είναι αγριότερος από ποτέ αυτό δεν θα έπρεπε να προκαλέσει έκπληξη. Η εκπομπή, χωρίς να αποτελεί κι ό,τι χειρότερο έχει βγει στον αέρα (έχουν βγει πολύ χειρότερα στην ίδια ζώνη στο παρελθόν) είχε κατρακυλήσει σε τόσο χαμηλά νούμερα που η κατάσταση έδειχνε μη αναστρέψιμη ακόμα κι αν ίσχυε η αρχική απόφαση να αλλάξει ώρα. Ο Σωκράτης Χάσικος το είχε δηλώσει από την πρώτη μέρα ότι δεν πήρε το κανάλι με σκοπό να χάσει λεφτά, ούτε έχει εμπιστοσύνη σε δαπανηρές κυπριακές παραγωγές με αμφίβολα αποτελέσματα. Έχει μέχρι στιγμής συνεργασία με δύο ελλαδικά κανάλια (Star και Open) και μεταξύ μας, αν μπορούσε, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να μεταδίδει μόνο ελληνικό πρόγραμμα. Βέβαια θα μπορούσε να της αλλάξει ώρα, να δώσει στους συντελεστές μία διορία μέχρι, ας πούμε, τις γιορτές και την ευκαιρία να αναζητήσουν αλλού εργασία κι αν δεν ανέκαμπταν τα νούμερα να ανακοινώσει ότι η εκπομπή ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Πιο επαγγελματικά, ανθρώπινα και πολιτισμένα. Μ’ αυτή τη συμπεριφορά που επέδειξαν οι φωστήρες του Αρχάγγελου ας μην παραξενευτούν εάν στο μέλλον δεν θα βρίσκουν ψυχή που να θέλει να συνεργαστεί μαζί τους.
Το κόψιμο της Χαριτίνης είναι η απόλυτη cautionary tale για τον απατηλό κόσμο της τηλεόρασης
Κάθε φορά που μιλούσα ως καλεσμένος σε τάξη κάποιας σχολής δημοσιογραφίας, με λύπη διαπίστωνα πως οι φιλοδοξίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοιτητών κυμαίνονταν από τηλεοπτικός ρεπόρτερ μέχρι πανελίστας απογευματινής εκπομπής. Κατά ένα παράδοξο τρόπο το παρηκμασμένο αυτό μέσο εξακολουθεί να ασκεί κάποιου είδους ανεξήγητης γοητείας στους φερέλπιδες δημοσιογράφους/μιντιανθρώπους. Ελπίζω πως το πάθημα της Χαριτίνης να χρησιμεύσει ως wake up call – η ίδια πάντως έτσι ακριβώς το εξέλαβε. Το Omega πήρε ένα φρέσκο, άφθαρτο πρόσωπο, το βάπτισε τηλεπαρουσιάστρια χωρίς την παραμικρή προηγούμενη πείρα, την προώθησε με δυσανάλογο για το βεληνεκές της ενθουσιασμό (ποιος ξεχνάει το αψυχολόγητο «εν η καλύτερη σιορ» τρέιλερ πριν καν ξεκινήσει;) σε μια προσπάθεια να μας πείσουν ότι βρήκαν τη νέα Αριστοτέλους, ενώ ήταν τόση η σιγουριά τους που την έβαλαν κι απέναντι από την… παλιά. Δύο μήνες μετά η Χαριτίνη και η «Παρέα» της βρέθηκαν εκτός αέρα και χωρίς δουλειά στην αρχή της σεζόν -και με σχεδόν τα πάντα κλειστά- γιατί κάποιοι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι σημαίνει «ξεκινώ σεμνά και ταπεινά» (ή γενικά από τηλεόραση αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγαλύτερη, κουβέντα). Αν μη τι άλλο, ας λειτουργήσει ως cautionary tale για τους νεαρούς και νεαρές που ακόμα πιστεύουν πως η τηλεοπτική έκθεση είναι πανάκεια.
Στη μυθοπλασία κερδίζουν διαρκώς έδαφος τα ξένα format τη στιγμή που οι παραδοσιακοί Κύπριοι σεναριογράφοι πασχίζουν να παραμείνουν relevant
Αν και θα ήταν τραβηγμένο -και ολίγον τι πρόωρο- να μιλήσουμε για «τέλος εποχής», εντούτοις τα πράγματα φέτος δεν δείχνουν καλά για μερικούς από τους πλέον καταξιωμένους σεναριογράφους. Ο Ντίνος Οδυσσέως (που είναι επίσης διευθυντής του ΑΝΤ1) επέστρεψε στη συγγραφή μια επταετία μετά το «Ό,τι αγάπησα» όμως το «Εσύ στον κόσμο σου» παραμένει μία από τις πλέον αδιάφορες δουλειές του καταγράφοντας στην prime time επιδόσεις που άλλες χρονιές θα την οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στον πάγκο του χασάπη (αλλά φέτος που το κανάλι διανύει μια απ’ τις χειρότερες χρονιές του κρίνονται ως ικανοποιητικές). Στον Alpha και ο Γιώργος Τσιάκκας επέστρεψε μετά από πολυετή απουσία, όμως μέχρι στιγμής οι επιδόσεις του «Μπλε» απέχουν έτη φωτός ακόμα κι απ’ τις λιγότερο δημοφιλείς δουλειές του σεναριογράφου («Λύκε, λύκε» & «Εκείνο το καλοκαίρι»). Από την άλλη τόσο ο Λώρης Λοϊζίδης όσο και η Χριστιάνα Αρτεμίου πασχίζουν να κρατηθούν καθώς τα νούμερα των φετινών σεζόν του «La Pasta Pomilώri» και της «Μουρμούρας», αντίστοιχα, έχουν υποχωρήσει σε σχέση με πέρσι – αν και αυτό μπορεί να οφείλεται στην κούραση του προϊόντος και όχι των ιδίων. Βέβαια, η Αρτεμίου δείχνει να τα πηγαίνει καλύτερα με την πρώτη της δραματική απόπειρα, το «Κάρμα», όμως περισσότερα γι’ αυτό σε άλλο σημείο του κειμένου. Από την άλλη τα ξένα formats διανύουν την καλύτερη χρονιά τους, στην Κύπρο τουλάχιστον. Το breakout hit της σεζόν, η «Γυναίκα χωρίς όνομα» των ΑΝΤ1 Ελλάδος & Alpha Κύπρου έλκει καταγωγή από την Κορέα, η «Επιστροφή» -η μόνη φετινή σειρά του ΑΝΤ1 που τα πηγαίνει σχετικά καλά είναι περουβιανής προέλευσης ενώ τα ισραηλίτικα «Το σόι σου» και «Φαμίλια» προσθέτουν πόντους και νούμερα στα δυναμικά κοινά στον Alpha. Όπως μου έλεγε στέλεχος κυπριακού καναλιού, τα ξένα format έχουν έτοιμο σενάριο που χρειάζεται μόνο απόδοση, αποτελούνται από πολλά επεισόδια και συνεπώς συμφέρουν από άποψη κόπου, χρόνου και κόστους. Και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν τα περισσότερα κυπριακά κανάλια στο φετινό τηλεοπτικό παζάρι των Καννών.
Μόνο στην Κύπρο, τα ίδια προγράμματα να παίζουν την ίδια ώρα σε δύο διαφορετικά κανάλια
Χάρη σε μια τρύπα στη συμφωνία Open (πρώην Epsilon) και Plus, τα προγράμματα του πρώτου δεν μεταδίδονται μόνο από το δεύτερο αλλά και από το Omega στα οποία τα πούλησε το κανάλι του Ιβάν Σαββίδη. Μπερδευτήκατε; Πάντως η ζημιά που προκάλεσε το Plus στο κανάλι του Αρχάγγελου είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο υπολόγιζαν αφού όλα σχεδόν τα νέα προγράμματα του Open που προβλήθηκαν από το Omega κατέρρευσαν γρηγορότερα κι απ’ τις συνομιλίες στο Κραν Μοντανά. Ειδικά στην prime time ο «Πρίγκιπας της φωτιάς» αποδείχτηκε μάλλον πυροτέχνημα αφού άνοιξε με μονοψήφια και παραμένει σ’ αυτά μιάμιση εβδομάδα μετά, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που προτιμούν να βλέπουν τη σειρά στο Plus καθώς ξεκινά νωρίτερα και δεν έχει διαφημίσεις. Δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει αυτό αλλά στα σίγουρα αυτό το «διπλό ταμπλό» δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.
Η επιτυχία του «Κάρμα» ίσως ανοίξει το δρόμο για περισσότερες τολμηρές επιλογές
Η πρεμιέρα της πρώτης κυπριακής true crime σειράς στέφθηκε με επιτυχία, το «Κάρμα» χτύπησε 20άρι, στη ζόρικη prime time της Κυριακής και μένει να δούμε εάν διατηρηθεί ο τεράστιος ενθουσιασμός κοινού και κριτικών αλλά και το θετικό word of mouth που προκάλεσε το παράτολμο αυτό εγχείρημα της σεναριογράφου Χριστιάνας Αρτεμίου και της σκηνοθέτιδας Ναστάζιας Χριστοδούλου (που είναι και παραγωγοί). Σημειώστε πως πριν το εγκρίνει ο Alpha κανένα κανάλι δεν ήθελε ν αγγίξει πάνω σε μια εβδομαδιαία σχετικά δύσκολη παραγωγή (η εποχή αλλάζει από επεισόδιο σε επεισόδιο, συνεπώς χρειάζεται ανάλογα σκηνικά, κοστούμια και τοποθεσίες), χωρίς βασικό καστ και όχι ακριβώς family friendly θεματολογία με πραγματικούς φόνους που σόκαραν το παγκύπριο. Όμως, εδώ έγκειται η διαφορά ανάμεσα στα κανάλια που σκέφτονται μόνο με φόρμουλες και συνταγές και σ’ εκείνα που τολμούν με ριψοκίνδυνες επιλογές προκειμένου να προσφέρουν κάτι διαφορετικό (και στην προκειμένη περίπτωση υψηλής ποιότητας κι αισθητικής) στους τηλεθεατές γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι μπορεί να μην τους βγει (η επιτυχία της πρεμιέρας ήταν έκπληξη για όλους). Γιατί ανεξάρτητα από το πώς θα τα πάει στη συνέχεια, το «Κάρμα» παραμένει ό,τι καλύτερο έχω δει σε κυπριακή παραγωγή εδώ και 15 χρόνια.
