Είναι cool, δεν φοβάται να πει την ηλικία της, είναι συμβιβασμένη με τον χρόνο και τις ρυτίδες της, το σώμα και τα κιλά της, ενώ λατρεύει τον γιο της και τον σύζυγό της. Η αγαπημένη Ελληνίδα ηθοποιός, διακόπτει για λίγο τις φετινές διακοπές της και επιλέγει να μιλήσει στο «Down Town», πρώτη φορά, για την πολυαναμενόμενη επιστροφή του «Καφέ της Χαράς», διευκρινίζοντας όλα όσα γράφτηκαν μέχρι σήμερα.
Από τον Αλέξανδρο Πρίφτη
Η Ρένια δεν ήθελε (αρχικά) να δώσει αυτή τη συνέντευξη, αν και πάντα είναι δεκτική και, κυρίως, ευγενής – κάτι που δεν έχασε ποτέ. Όμως αυτή τη φορά, μου είπε: «Και τι έχω να πω;». Όταν της απαρίθμησα τα θέματα, αρκέστηκε σε ένα «άντε, καλά! Αλλά πριν τις 10.00 το πρωί, γιατί μετά θα είμαι στη θάλασσα!». Την επόμενη ημέρα, βρισκόταν ήδη στο σπίτι της στη Μάνη. Έπινε ελληνικό καφέ και κάπνιζε το δεύτερο στριφτό της τσιγάρο. «Κάνω διακοπές!», μου λέει. «Να, τώρα, όταν κλείσουμε, θα πάω για μπάνιο με τον άντρα μου. Μωρέ, ξέρεις κάτι; Τις χρειαζόμουν όσο τίποτε άλλο τις διακοπές. Και σωματικά, αλλά και ψυχολογικά, να φύγει λίγο η πίεση. Να αποφορτιστώ. Εγώ ξεκουράζομαι με την ησυχία. Να είμαι στην παραλία, με ένα βιβλίο. Έτσι ξεκουράζομαι. Στην καθημερινότητά μου είμαι αρκετά φασαριόζα, είμαι έντονη. Στη δουλειά, όμως, είμαι “στρατιώτης”».
Φέτος δεν κάνεις διακοπές με τον γιο σου, τον Βίκτωρα. Σου κακοφαίνεται;
Ο Βίκτωρας πια είναι 17,5 στα 18. Τι διακοπές να κάνουμε μαζί; Και πέρσι δεν ήρθε. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή πάντα μου κακοφαίνεται. Ξεβολεύομαι, ρε παιδί μου, πώς να στο πω. Εννοώ ότι, τόσα χρόνια έχω δεδομένο ότι πάω διακοπές με τον άντρα μου και τον γιο μου. Πέρσι αρχίσαμε άλλο «βιολί». «Μαμά, θα πάω με τους φίλους μου φέτος!». «Παρακαλώ;», είπα. Και μετά καθόμουν και σκεφτόμουν: «Φυσικά και θα πάει με τους φίλους του, ως πότε θα έρχεται μαζί μας; Κι εγώ στην ηλικία του, έκανα διακοπές με την παρέα μου». Εντάξει, δεν έχω παράπονο, τρεις ή τέσσερις ημέρες έρχεται να μας δει και τις περνάμε μαζί. Όμως και τώρα που είμαι μόνη μου με τον άντρα μου κάθε μέρα, εκεί που συζητάμε, του λέω «δηλαδή μπορούμε να πάμε για μπάνιο ό,τι ώρα θέλουμε;» ή «μπορούμε να φάμε όποια ώρα θέλουμε;». Γιατί όταν έχεις ένα παιδί μαζί σου, όσο χρονών και να είναι, ακολουθείς πάντα ένα πρόγραμμα. Δεν μπορείς να μην πάτε για φαγητό το μεσημέρι – κι ας μην πεινάς εσύ. Έχεις την έγνοια του, θες να το φροντίσεις. Ε, φέτος κάνουμε ό,τι θέλουμε με τον άντρα μου. Έχω ηρεμήσει κι εγώ, είμαι μία cool μαμά!
Έτσι δεν ανανεώνεται και η σχέση;
Σαφώς. Με τον Θάνο είμαστε παντρεμένοι 22 χρόνια και τώρα έχουμε πάλι λίγο χρόνο μόνο για τους δυο μας. Συμπορευόμαστε πολύ ομαλά, εξελισσόμαστε μαζί και προχωράμε. Μέσα σε 20 και βάλε χρόνια που είμαστε μαζί, περάσαμε καλές, αλλά και άσχημες φάσεις. Ποτέ δεν φτάσαμε, όμως, σε σημείο επικινδυνότητας για τη σχέση ή τον γάμο μας. Ξέραμε τι θέλαμε. Απλά, βλέπεις πώς πάει, και το παλεύεις αναλόγως, αν σε ενδιαφέρει η σχέση. Γιατί αν βάλεις τον εαυτό σου πάνω από όλα κάθε φορά, τότε, άστα, βράσε τα! (γελάει). Τώρα το καλοκαίρι έχουμε πολύ χρόνο ο ένας για τον άλλον και με τον Θάνο τον αξιοποιούμε όμορφα.
Τι κάνετε μαζί;
Ό,τι θέλουμε! Δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα. Ξυπνάμε, πάμε στην παραλία, ξεκουραζόμαστε, διαβάζουμε βιβλία, πάμε βόλτες, τρώμε έξω, μιλάμε πολύ. Αυτό είναι το σημαντικό: Η επικοινωνία. Να μιλάς. Έτσι, καταπολεμάς πολλά πράγματα.
Όπως τις φοβίες και τις ανασφάλειες που έχεις;
Ανασφάλειες δεν έχω τόσες πολλές πια, φοβίες έχω ένα εκατομμύριο! Συνεχίζουν ακάθεκτες! Εντάξει, η μεγαλύτερή μου φοβία είναι η υψοφοβία. Δεν είναι ότι θα λιποθυμήσω, αν πάω στην άκρη μίας ταράτσας που είναι ψηλά, αλλά σίγουρα θα το αποφύγω. Όσο για τις ανασφάλειες, η μόνη μου είναι η οικονομική. Το να έχω δουλειά, να βγάζω χρήματα να βιοπορίζομαι.
Μετά από τόσα χρόνια δεν έχεις την πολυτέλεια να μείνεις εκτός για έναν χρόνο;
Είσαι τρελός, καλέ; Όλα πάνε στις εφορίες! Επίσης, ένα σπίτι με παιδί ισούται με δεκάδες έξοδα. Εντάξει, πάντα έκανα τηλεόραση, για να μπορώ να είμαι και πιο άνετα, να μην εξαρτώμαι μόνο από το θέατρο, αλλά, όπως κι αν το δεις, δεν παίζουν πια τα ίδια χρήματα. Όμως οι φόροι και η ακρίβεια, ανεβαίνουν διαρκώς. Οπότε πρέπει να δουλεύουμε. Όσο για την αποταμίευση, δεν ξέρω καν τι είναι αυτό. Με τα χρήματα δεν έχω καλή σχέση. Λες και δεν πρέπει να μένουν στο πορτοφόλι μου. Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά τα σκορπάω. Και πρόσεξε κάτι, είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου – σουπερμάρκετ, λογαριασμούς, πάγια έξοδα, τα πληρώνω στην ώρα τους. Από εκεί κι έπειτα, όμως, τα υπόλοιπα μου φεύγουν σε χαζά πράγματα.
Ξοδεύεις πολλά χρήματα σε ρούχα, κρέμες κλπ.;
Όχι, όχι, σε αυτά είμαι καλόβολη. Δεν έχω ακριβά γούστα, ως γυναίκα. Ποτέ δεν με ενδιέφερε, αν αυτό που θα φορέσω θα είναι μάρκας. Σίγουρα έχω κάποια καλά κομμάτια, από εκεί και πέρα, όμως, δεν ασχολούμαι. Ούτε σε κρέμες, κοσμήματα και λούσα επενδύω. Απλά, στην καθημερινότητα, φεύγουν χρήματα, όσο κι αν δεν θέλω.
Νιώθεις καλά με αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη;
Ναι, βέβαια. Αν σκεφτείς ότι είμαι μία γυναίκα 53 ετών και με αυτό που κοιτάζω στον καθρέφτη ικανοποιούμαι, τότε νιώθω τυχερή. Κοίτα, ο χρόνος περνάει για όλους μας. Είναι αμείλικτος. Μου αρέσει, όμως, αυτό που βλέπω, λέω «μια χαρά είσαι για την ηλικία σου!». Κι αυτό είναι το ζητούμενο: Να είσαι καλά και να φαίνεται καλά. Δηλαδή, δεν μπορώ να πάω σε έναν γιατρό και να του πω: «Είμαι 53, φαίνομαι όμως 53 και θέλω να με κάνεις να δείχνω 25!». Εκεί δεν χρειάζομαι πλαστικό, αλλά ψυχίατρο! Εκεί πια υπάρχουν άλλα θέματα. Όμως, αν μπορείς να κάνεις κάποιες μικρές παρεμβάσεις, χωρίς να αλλοιωθείς και να παραμορφωθείς, γιατί όχι; Εγώ δεν είμαι αρνητική. Είμαι υπέρ του μέτρου. Τι έχουν οι ρυτίδες, δεν είναι φυσιολογικές; Είναι! Δεν γίνεται να είμαστε όλες αρυτίδωτες και καλλίγραμμες. Και τα κιλά μου θα πάρω και θα τα χάσω μετά. Βλέπω γύρω μου γυναίκες -και μικρότερες από εμένα- που είναι όλες ίδιες! Καμία έκφραση, πρόσωπα παγωμένα, ακίνητα. Αισθητικά, εγώ το απορρίπτω αυτό. Δεν μου αρέσει και δεν θα το ήθελα. Νιώθω τυχερή που γερνάω. Είναι το ενδιάμεσο, ξέρεις. Σημαίνει ότι ζεις. Διότι, πρόσεξε κάτι, το να μη θες να γεράσεις, σημαίνει ότι θα πεθάνεις νέος. Το αντίθετο της ζωής είναι ο θάνατος. Στο ενδιάμεσο, στο διάβα της πορείας μας, ωριμάζουμε και μεγαλώνουμε. Είμαι πολύ καλά με τον εαυτό μου και με την ηλικία μου. Πραγματικά!
Πώς νιώθεις που θα υποδυθείς ξανά τη «Χαρά Χάσκα» στο «Καφέ της Χαράς», 13 χρόνια μετά;
13 χρόνια από τότε που τελείωσε η σειρά… 16 είναι, όμως, τα χρόνια από τότε που ξεκίνησε. Αρχίσαμε το 2003 και ολοκληρώσαμε το 2006. Κοίτα, είχα ενδοιασμούς πολλούς, ήμουν αρνητική στην αρχή, όταν μου το λέγατε εσείς οι δημοσιογράφοι ως ιδέα. Ακόμη δεν είχε έρθει τότε η πρόταση του Χάρη Ρώμα. Έλεγα: «Τι να κάνω, να παίξω τη Χαρά πάλι, 16 χρόνια μεγαλύτερη;». Όμως, ήρθε μία ωραία πρόταση από τον Χάρη και την Άννα Χατζησοφιά, όπου στην ουσία θα δούμε όχι τη συνέχεια του «Καφέ», αλλά τη ζωή τους στο σήμερα. Τα παιδιά τους ήταν 12-13 τότε και σήμερα είναι 30άρηδες. Αυτό κάτι έχει να πει. Είναι μία άλλη ιστορία. Δεν θα είναι μόνο ο «Πώπωτας» και η «πρωτευουσιάνα». Θα μαζευτούμε, όλοι μαζί και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, τέλη Οκτώβρη θα ξεκινήσουμε τα γυρίσματα της σειράς.
Επειδή ολοκληρώθηκε το «Σόι σου», και πλέον είσαι ελεύθερη, θα παίξεις πια σε όλα τα επεισόδια του «Καφέ της Χαράς»; Είναι κάτι που επίσης γράφτηκε, αλλά δεν ξέρουμε τι ισχύει τελικά…
Θα σου πω. Όταν μου έγινε η πρόταση του Χάρη, εγώ δεν είχα ξεκαθαρίσει ακόμη τι θα κάνω του χρόνου. Δεν ήξερα αν θα συνεχιζόταν το «Σοι σου». Αλλά δεν γινόταν να μην είμαι στο «Καφέ της Χαράς»! Έτσι βρήκαμε τη μέση λύση, που είναι να εμφανιστώ σε κάποια επεισόδια. Κι αυτό θα κάνουμε. Του χρόνου θα είμαι σε δύο θεατρικές παραστάσεις -αλλά δεν είναι ανακοινώσιμες ακόμα- και θα κάνω και το «Καφέ». Και, επειδή έχουν γραφτεί τα επεισόδια και ο ρόλος μου, δεν θα μπορούσα να γυρίσω να πω «τελείωσε το Σόι, άρα θα είμαι από την αρχή ως το τέλος στο “Καφέ”». Ο Χάρης και η Άννα ξέρουν τι κάνουν. Πραγματικά, θα είναι μία πολύ ωραία ιστορία και πιστεύω ότι ο κόσμος την περιμένει με ανυπομονησία.
Πολλές σειρές του παρελθόντος επιστρέφουν ξανά στην τηλεόραση. Από το «Καφέ» και το «Λόγω τιμής», μέχρι το «Κόκκινο δωμάτιο», ακόμη και τα «Εγκλήματα», όπως φημολογείται. Συμφωνείς, γενικά, μ’ αυτό που θα γίνει τη φετινή τηλεοπτική σεζόν;
Κοίτα, σημασία έχει να έχει να πει κάτι στο σήμερα μία σειρά για να επιστρέψει ξανά. Να υπάρχει λόγος. Όπως σου είπα, και μόνο η ιδέα ότι το «Καφέ» επανέρχεται, με βρήκε αμήχανη. Όταν, όμως, μου είπε ο Χάρης την ιστορία, τότε βρήκα πολλούς λόγους. Το να επιστρέφει μία σειρά που έκανε κάποτε τεράστια επιτυχία, απλά και μόνο επειδή τα κανάλια πιστεύουν ότι θα ξανακάνει την ίδια επιτυχία, είναι λάθος. Σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες ιδέες. Που φυσικά και υπάρχουν, αλλά κάποιοι νομίζουν ότι επιστρέφουν στο «σιγουράκι». Δεν είναι έτσι. Αν μία σειρά έχει κάτι να πει, στη σημερινή εποχή, καλώς να έρθει!
