Ο Κύπριος ράπερ, ο οποίος φιλοτέχνησε μουσικά το soundtrack της θεατρικής παράστασης «Άγριες ιστορίες», μοιράζεται μαζί μας στιγμές από την καθημερινότητά του.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Φωτογραφία: CHIROS42
Σε ποια περιοχή έχεις μεγαλώσει; Τι σου αρέσει πιο πολύ σε αυτήν;
Μεγάλωσα στα Κοκκινοχώρια, όπου μετακομίσαμε με την οικογένειά μου όταν ήμουν έξι χρονών. Το πιο όμορφο κομμάτι στην περιοχή είναι η φυσική της ομορφιά, ειδικά την εποχή που μεγάλωνα και πολύ πριν ακόμα χτιστεί κάθε της παραλία.
Ποιο σημείο του νησιού έχεις συνδέσει με τις πιο όμορφές σου αναμνήσεις;
Τις έχω συνδέσει με τη Λεμεσό, την πόλη στην οποία επιστρέψαμε όταν πια ήμουν 20 χρονών. Εκεί είναι οι περισσότεροι συγγενείς μου, αλλά και το σπίτι της οικογένειάς μου. Πριν από τη μετακόμισή μας, ως παιδί επισκεπτόμουν τη Λεμεσό τα Σαββατοκύριακα και στις διακοπές. Με τα συνομήλικα ξαδέρφια μου θυμάμαι τα παιχνίδια και τις βόλτες που κάναμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Επομένως, την έχω ταυτίσει με τις πιο όμορφες και με τις πιο ανέμελες στιγμές της ζωής μου.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή με τα πόδια και ποια με το αυτοκίνητο;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, όταν οδηγώ απολαμβάνω ιδιαίτερα τη διαδρομή στον αυτοκινητόδρομο. Μου αρέσει ο ανοιχτός δρόμος, η δυνατή μουσική και το ταξίδι του μυαλού. Όταν φτιάχνω νέα μουσική, μπαίνω στο αυτοκίνητο και βγαίνω στον αυτοκινητόδρομο για να την ακούσω προσεκτικά σαν ένα τελευταίο τεστ, πριν την κυκλοφορία της. Με τα πόδια, η αγαπημένη μου διαδρομή είναι πάντα προς το λιμάνι.
Πού έβγαλες την πιο ωραία φωτογραφία;
Στα Τεισιά της Μάδαρης, κοντά στη δύση του ήλιου. Είναι ένα μέρος, το οποίο κάθε Κυπραίος πρέπει να επισκεφθεί.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνο το μέρος;
Ότι δεν μπορούσα να πιστέψω πως βρισκόμουν στην Κύπρο. Τη μέρα που πήγαμε είχε τέτοια συννεφιά, που μας δινόταν πραγματικά η εντύπωση ότι περπατούσαμε πάνω στα σύννεφα. Είχαμε πάει μαζί με έναν φίλο που είχε drone και όταν τελικά το τοπίο καθάρισε, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ομορφιά της περιοχής στην ολότητά της. Μαγεία.
Ποιο ταξίδι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου;
Ένα ταξίδι που έκανα στην Αίγυπτο, όταν ήμουν 12 χρονών. Είδα συνομήλικούς μου να τρέχουν πίσω από τα λεωφορεία και να μαζεύουν τις φλούδες των πορτοκαλιών, που πέταγαν από τα παράθυρα οι τουρίστες. Μερικοί μεγαλύτεροί τους τα έπαιρναν, για να τα φάνε οι ίδιοι. Από τότε αποφάσισα ότι δεν θέλω να πηγαίνω «τουρίστας» σε άλλους τόπους αλλά ως επισκέπτης των ντόπιων.
Σε ποιο μέρος του πλανήτη θα ήθελες να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Στις Σεϋχέλλες.
Τι θα έκανες αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς εκεί;
Θα περίμενα τον Νίκο…
Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Αυτό το διάστημα λόγω φόρτου εργασίας αλλά και λόγω του ότι γράφω πολύ, δεν έχω χρόνο, για να διαβάσω κάτι. Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι «Το υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι.
Τι διδάχτηκες από αυτό;
Τη γλώσσα της απόλυτης ειλικρίνειας και το ταπεραμέντο του «καταραμένου».
Ποιο είναι το επόμενο στη λίστα σου;
Θέλω να διαβάσω το «8-3=11» του Χρόνη Μίσσιου.
Ποια ταινία είδες τελευταία;
Πριν από δύο μέρες είδα το «Chernobyl».
Ποια είναι η αγαπημένη σου; Γιατί την ξεχωρίζεις;
Έχω πολλές αγαπημένες ταινίες. Αυτή, όμως, που πάντα μού έρχεται πρώτη στο μυαλό, είναι το «Seven» και την ξεχωρίζω γιατί ήταν το πρώτο θρίλερ που είχα δει και με βίδωσε στην καρέκλα με το εξαιρετικό σενάριο και τις «έξυπνα» σοκαριστικές σκηνές. Όποιος την είδε, ξέρει.
Η σειρά με την οποία έχεις κολλήσει;
Είχα κολλήσει κάποτε με το «Third Rock From The Sun». Παλιό, αμερικάνικο sitcom, με κάτι εξωγήινους, που κατεβαίνουν στη γη, για να τη μελετήσουν. Χωρίς κανένα εφέ ή ιδιαίτερα έξοδα παραγωγής, είναι μια σειρά με πολύ χιούμορ, που βγαίνει μέσα από την ανθρώπινη εμπειρία, όπως θα την έβλεπε κάποιος μη άνθρωπος.
Ποιο τραγούδι ακούς πιο συχνά αυτές τις μέρες;
Για κάποιο λόγο αυτό το διάστημα επέστρεψα σε παλιές αγάπες. Ίσως επειδή μεγαλώνω και η νοσταλγία θέλει να γίνουμε φίλοι. Ακούω, λοιπόν, συχνά το «The cure and the cause» από τους Fish Go Deep.
Μίλησέ μας για μια καθημερινή σου συνήθεια/μερικές στιγμές από τη ρουτίνα σου.
Κάθε μέρα μετά τη δουλειά πηγαίνω σπίτι, ταΐζω τον γάτο, φτιάχνω καφέ και κάθομαι στο home studio μου για μουσική. Αυτό εκτός από συνήθεια νομίζω πως είναι και λίγο ψυχαναγκασμός, γιατί το κάνω και όταν δεν έχω μουσική ή στίχους μέσα μου, καταλήγοντας απλά να κάθομαι να βλέπω τις οθόνες στην ησυχία.
Πού απολαμβάνεις περισσότερο τον πρωινό καφέ σου;
Κοντά στη θάλασσα, όταν έχω την ευκαιρία. Όσο πιο πρωί, τόσο πιο ωραίος ο καφές.
Ποια είναι η πιο όμορφη αυλή στην πόλη σου;
Η αυλή της Πόλυς στο Le Chat. Να πάτε!
Αν η ζωή σου αυτή την περίοδο ήταν κινηματογραφική ταινία (ή βιβλίο), ποιο τίτλο θα της έδινες;
Επειδή μόλις βγήκα από την καραντίνα στην οποία βρισκόμουν μαζί με δύο άλλα μέλη της μπάντας «Ανεμούριο», για να περιγράψω την εμπειρία θα χρησιμοποιούσα τον τίτλο, που ειρωνικά κλέψαμε από ποδοσφαιρικό σύνθημα προ δεκαετίας: «Ψόφα on the sofa».
Info: Τελευταίος σταθμός της καλοκαιρινής περιοδείας της παράστασης «Άγριες ιστορίες» σε σκηνοθεσία Στέλιου Θεοχάρους είναι η Πλατεία Αγίων Βαβατσινιάς στη Λάρνακα. 13 Αυγούστου, 20:30. Τηλ.: 99406021.
Περιοδικό “Go”, τεύχος 171.
