Ήλιος, θάλασσα, καυτά μπικίνι, δροσερά κοκτέιλς… Είναι η εποχή που πιάνεις το φτυάρι και θάβεις στην άμμο της παραλίας ανθρώπους που δεν ζήτησαν ποτέ τη γνώμη σου για τα κιλά τους. Μήπως ήρθε η ώρα να πάρεις τα κουβαδάκια σου σε άλλη παραλία;
Τώνια Σταυρινού
Τα αυτοκίνητα έχουν προδιαγραφές. Τα κλιματιστικά έχουν προδιαγραφές. Τα φυτοφάρμακα έχουν προδιαγραφές. Τα ανθρώπινα σώματα δεν έχουν προδιαγραφές. Ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε. Η σύγχρονη ποπ κουλτούρα έχει εκπαιδεύσει τα μάτια μας να ζουμάρουν, να ζυγίζουν, να υπολογίζουν, να σκανάρουν και να βγάζουν σε δευτερόλεπτα τη βαθμολογία σαν κριτές σε ένα ριάλιτι στο οποίο συμμετέχουμε όλοι είτε το θελήσαμε είτε όχι. Η βιομηχανία της δίαιτας είναι από τις πιο επικερδείς στον πλανήτη –μια βιομηχανία που δεν θα ήταν βιώσιμη αν οι δίαιτες δούλευαν στ’ αλήθεια- και η πίεση του αδυνατίσματος κάνει τα μπικίνι να φαίνονται πελώρια ανθρωποφάγα τέρατα που σου ζητάνε εξηγήσεις που δεν είσαι έτοιμη γι’ αυτά. Και σαν να μην έφτανε η συλλογική πίεση υπάρχει και ο στενός πυρήνας, οι φίλοι, οι συγγενείς, ο κύκλος, αυτός που σφίγγει γύρω σου αστυνομεύοντας κάθε σου μπουκιά. Κανένας άνθρωπος που παλεύει με το βάρος του δεν χρειάζεται την άποψή σου ότι «αν χάσει μερικά κιλά θα νιώσει καλύτερα» και σε κανέναν δεν θα επιδράσουν θετικά οι λέξεις «προσπάθεια» και «αρκετή» σε όποια σειρά κι αν τις τοποθετήσεις σε μια πρόταση, όσο μαλακά και χαμογελαστά κι αν τις προφέρεις με την ψευδο-ευαισθησία σου που καταλήγει πάντα «για το καλό σου». Της αρκεί η μάχη να βρει ρούχα, η δοκιμασία του καθρέφτη στο δοκιμαστήριο, τα λοξά βλέμματα που της μετρούν την κυτταρίτιδα και η θεία της που την αποκαλεί ζουμερούλα και της τσιμπάει το λίπος γύρω από τη μέση. Της φτάνει να βλέπει όλες αυτές τις επιδραστικές του Instagram που τα φουσκωμένα τους χείλη ζυγίζουν περισσότερο από τα οπίσθιά τους και όχι δεν χρειάζεται να της αραδιάσεις τα κόλπα για να αυξήσεις το μεταβολισμό σου, τα έχει διαβάσει κι αυτή στο ίντερνετ, αφού έχει γκουκλάρει άπειρες φορές ψάχνοντας δαιμονισμένα για μια λύση που αν όχι εύκολη, τουλάχιστον να μην είναι τόσο αναθεματισμένα επίπονη και σκληρή μαζί της, όσο καλή ώρα εσύ, τώρα που σχολιάζεις το σώμα της λες και είναι το χωράφι σου δίπλα από το πατρικό σου στο χωριό. Ξέρουμε πως όλα αυτά «της τα λες φιλικά». Και εκείνη, αν μιλούσε την ώρα που της καρφώνεις τις φιλικές βελόνες της επίκρισης, θα σου έλεγε πολύ φιλικά να την αφήσεις ήσυχη.
