Όταν ήταν μικρός, ονειρευόταν πως μια μέρα θα γίνει πιλότος. Τελικά δεν οδήγησε ποτέ αεροπλάνο, κατάφερε όμως να απογειώσει τη μόδα στο Λονδίνο και να διαγράψει τα πιο ευρηματικά «δρομολόγια» στα catwalks παγκοσμίως.
Της Θεοδώρας Γιάγκου
Στο μικρό διαμέρισμά του στο Λονδίνο, επικρατεί μια δημιουργική ακαταστασία, με πατρόν αριστοτεχνικά κομμένα και διάφορα υλικά στη διάθεσή του. Το έτος είναι 1993 και ο Hussein Chalayan βρίσκεται επί ποδός για την κολεξιόν που πρέπει να ετοιμάσει για την αποφοίτησή του από το γνωστό Saint Martins College of Art and Design. Αποκτώντας τη φήμη ενός ριζοσπάστη, η τελευταία του πράξη στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να είναι αντάξια του ονόματός του. Μετά από μέρες περισυλλογής, πήρε ρούχα που σχεδίασε και τα έθαψε μαζί με ρινίσματα σιδήρου στην αυλή ενός φίλου του, με αποτέλεσμα όταν τα έβγαλε μετά από μήνες, να είναι καλυμμένα με σκουριά.
Η πρωτότυπη κολεξιόν του, την οποία ονόμασε «The Tangent Flows», προκάλεσε τόση αίσθηση, που η boutique Browns τη διεκδίκησε για να στολίσει τις βιτρίνες της. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του στο χώρο της μόδας, με πρώτο σταθμό την εμφάνισή του στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου το 1995. H πρώτη εμπειρία του στα catwalks, αποδείχθηκε προπομπός για τη λαμπρή πορεία που θ’ ακολουθούσε, με το «Airmail Jacket» του, φτιαγμένο από ειδικό χαρτί έτσι ώστε να θυμίζει φάκελο αεροπορικού ταχυδρομείου, να ταξιδεύει μέχρι την Αμερική για να βρει την Bjork.
Η τραγουδίστρια φόρεσε το συγκεκριμένο σακάκι για το εξώφυλλο του δίσκου της «Post» και δήλωσε εντυπωσιασμένη στον Τύπο: «Ο Chalayan αναγάγει την καθημερινή ζωή σε ένα άλλο επίπεδο, σε κάτι μαγικό. Γεννήθηκε με αυτές τις δυνάμεις». Ο ίδιος θεωρεί δύναμή του, το γεγονός ότι επάνω στην πασαρέλα παίρνει κάθε φορά το ρόλο του αφηγητή μιας ιστορίας. Και οι δικές του ιστορίες μεταφέρουν πάντα μηνύματα και αναμνήσεις.
Τα μηχανικά φορέματα – αεροπλάνα που δημιούργησε, αντανακλούν την ανήσυχη παιδική του ηλικία, την οποία έζησε ταξιδεύοντας συχνά ανάμεσα σε Λευκωσία και Λονδίνο. Μόλις έκλεισε τον πρώτο του χρόνο στη ζωή, κάποια στιγμή μέσα στο 1971, οι Τουρκοκύπριοι γονείς του αποφάσισαν ν’αφήσουν την Κύπρο και να μεταναστεύσουν στην Αγγλία. Ο χωρισμός των γονιών του, πέντε χρόνια μετά, βρήκε τον μικρό Hussein να ετοιμάζει βαλίτσα για να ακολουθήσει τη μητέρα του πίσω στην Κύπρο. Αν και δεν έζησε τον πόλεμο, τα σημάδια του ήταν παντού κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας: «Μεγάλωσα με τη μυρωδιά του πολέμου. Υπήρχαν τρύπες στους τοίχους και πολλά άλλα που μας υπενθύμιζαν τι είχε συμβεί». Δύο χρόνια μετά, η μητέρα του τον έστειλε σε ένα οικοτροφείο στο Aylesbury, για να αποκτήσει καλή βρετανική μόρφωση κι έπειτα η ζωή του ήταν ένα ταξίδι ανάμεσα σε Κύπρο και Λονδίνο, ανάμεσα σε μητέρα και πατέρα.
Μετά από πολλά χρόνια στο Λονδίνο, ο σχεδιαστής αποκαλεί πλέον τη μεγαλούπολη σπίτι του: «Το Λονδίνο είναι η Νέα Υόρκη της Ευρώπης, ένα υπέροχο μέρος για να ζει ένας σχεδιαστής. Αν όχι τίποτα άλλο, αισθάνομαι Λονδρέζος». Στη δουλειά του, ωστόσο, αρνείται να βάλει ταμπέλες και να κατηγοριοποιήσει τον εαυτό του, είτε ως σχεδιαστή μόδας, είτε ως καλλιτέχνη.
«Οι κόσμοι της τέχνης και της μόδας μπορεί να είναι χωριστοί, αλλά οι γραμμές ανάμεσά τους ολοένα ξεθωριάζουν. Αν θέλει κάποιος να με κατηγοριοποιήσει, μπορεί να πει ότι είμαι καλλιτέχνης και σχεδιαστής. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που με ενδιαφέρει είναι οι ιδέες» δήλωσε στους Financial Times. Σε μια προσπάθειά τους να περιγράψουν το φαινόμενο Chalayan, οι fashion editors τον έχουν αποκαλέσει και «μηχανικό της μόδας», καθώς από την αρχή της καριέρας του, έδειξε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο πάντρεμα της τεχνολογίας με τη μόδα, με αποκορύφωμα ένα φόρεμα φτιαγμένο από 15.000 leds, επάνω στο οποίο ανθίζουν εικονικά τριαντάφυλλα.
Μετά από μια 20ετία στο χώρο, η φαντασία του παραμένει ανεξάντλητη, οδηγώντας τον κάθε φορά σε ένα καινούριο μονοπάτι που δεν έχει περπατήσει. Πρόσφατη καινοτομία του τα παλτά που λιώνουν στο νερό αποκαλύπτοντας σέξι φορέματα, για τα οποία καταχειροκροτήθηκε τον Οκτώβριο. Το συγκεκριμένο performance εμπνεύστηκε μετά από ένα ταξίδι του στην Κούβα και με αυτό ήθελε να δείξει τη μετάβαση από μια μαχητική σε μια πιο ανάλαφρη, παιχνιδιάρικη στάση ζωής. «Οι Κουβανοί ζουν με τη μουσική, την κίνηση, απολαμβάνουν τη ζωή και βρίσκουν πάντα διέξοδο από οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση κι αν βρεθούν».
Το μόνο σίγουρο, είναι ότι ο κόσμος θα το θυμάται για πολύ καιρό ακόμη, όπως θυμάται, 16 χρόνια μετά, το περίφημο σόου με το οποίο έβαλε το όνομά του δίπλα από αυτό του Alexander McQueen. Το κοινό, καθηλωμένο, παρακολούθησε μοντέλα να μετατρέπουν καλύμματα επίπλων σε φορέματα και ένα ξύλινο τραπεζάκι σε φούστα επάνω στη σκηνή του Sadler’s Wells Theatre το 2000, γεμίζοντας την αίθουσα με επιφωνήματα ενθουσιασμού. Κάθε σόου του Hussein Chalayan, είναι μια εμπειρία τόσο μοναδική, που πρέπει να τη δεις για να πιστέψεις!
