Λίγο πριν βρεθούν στην Κύπρο για να εξιστορίσουν τον βίο και την πολιτεία μυθικών ηρώων, οι Ανδρέας Γιοβάνος και Σοφία Κομηνέα εξηγούν πώς ένα ζευγάρι καταφέρνει να δουλεύει αρμονικά μαζί και γιατί τα παιδιά είναι οι πιο δύσκολοι κριτές.
Από τον Πιερή Παναγή
Πιθανόν η ερώτηση είναι χιλιοειπωμένη αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ. Πώς ξεκινήσατε να δουλεύετε μαζί;
Ανδρέας Γιοβάνος: Η Σοφία γράφει, εγώ σκιτσάρω, είμαστε ζευγάρι, δεν ήθελε και πολύ. Βασικά, ξεκίνησε ως αστείο… Παρακίνησα τη Σοφία να γράψει πάνω στα σκίτσα μου και το αποτέλεσμα μας φάνηκε ενδιαφέρον.
Είναι δύσκολο το μαζί;
Σοφία Κομηνέα: Η θετική πλευρά του να δουλεύουμε μαζί είναι ότι το κάνουμε μια παρεΐστικη, διασκεδαστική διάθεση. Η μόνη δυσκολία βρίσκεται στο ότι πρέπει να συγχρονίσουμε τα ωράριά μας, τον ελεύθερο χρόνο μας. Στην περίπτωσή μας βοηθά το ότι είμαστε ζευγάρι. Αρκετές φορές έχουμε δουλέψει κατά τη διάρκεια μιας εξόδου για φαγητό ή καφέ.
Α.Γ: Καθόλου δύσκολο. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Σε περίπτωση διαφωνίας επικρατεί η γνώμη της Σοφίας στο κείμενο και η δική μου στο σκίτσο.
Και πώς δουλεύετε κάθε φορά;
Σ.Κ.: Υπάρχει απόλυτη συνεργασία μεταξύ μας. Εγώ γράφω και ο Αντρέας εικονογραφεί παράλληλα χωρίς ο ένας να περιορίζει τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και την προσωπική ματιά του άλλου.
Α.Γ: Στο πρώτο βιβλίο, αυτό του Θησέα, το σκίτσο προηγήθηκε του κειμένου. Στην πορεία είδαμε πως είναι πιο λειτουργικό να δουλεύουμε ταυτόχρονα και με συχνούς επανελέγχους. Στην αρχή συνεργαζόμαστε στο συνθετικό κομμάτι των ιστοριών και στο τελικό στάδιο επεξεργασίας οι εξειδικεύσεις μας (συγγραφέας, σκιτσογράφος) δίνουν την τελική μορφή.
Πώς βρίσκετε τις ιστορίες των βιβλίων σας; Για παράδειγμα, ποιο ήταν το κίνητρο για το “Μυθικοί Ήρωες” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός;
Σ.Κ: Οι ιστορίες είναι παρμένες από τη γνωστή σε όλους μας ελληνική μυθολογία. Μας συγκινεί και τους δυο οτιδήποτε έχει σχέση με την ελληνική πολιτισμική παράδοση, στην οποία η μυθολογία κατέχει ιδιαίτερη σχέση.
Α.Γ: Κίνητρο θα έλεγα πως αποτέλεσε η επιθυμία μας να προτείνουμε ένα μοντέρνο εκφραστικό μέσο για να γνωρίσουν τα παιδιά την ελληνική μυθολογία.
Μέχρι τώρα έχετε κυκλοφορήσει βιβλία για τους Αχιλλέα, Ηρακλή και Θησέα. Υπάρχουν στα πλάνα και άλλα βιβλία; Αν σας δινόταν η δυνατότητα ποιους θα θέλατε να συμπεριλ άβετε;
Α.Γ: Ουσιαστικά τα βιβλία αποτελούν βιογραφίες των ηρώων της ελληνικής μυθολογίας σε μορφή κόμικς για παιδιά. Η θεματική δεν εξαντλείται μόνο με τους μυθικούς ήρωες: θεοί, ηρωίδες, τέρατα αλλά και ιστορικά πρόσωπα αποτελούν τις επόμενες ιδέες μας.
Λένε πως το πιο δύσκολο κοινό είναι τα παιδιά γιατί δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις. Ισχύει;
A.Γ: Φυσικά και ισχύει. Από τα παιδιά δεν κρύβεσαι. Αν δεν τους αρέσει θα στο δείξουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Σ.Κ.: Αλλά και όταν τα κερδίζεις στο δείχνουν από την πρώτη στιγμή με μεγάλη ένταση, κάτι που είναι πολύ συγκινητικό.
Μια συγγραφέας παραμυθιών και ένας εικονογράφος πρέπει να αγαπούν τα παιδιά;
Σ.Κ.: Δεν ξέρω αν θα πρέπει να τα αγαπάει. Στα συναισθήματα δεν υπάρχει πρέπει… Εγώ αγαπώ τα παιδιά γιατί με συγκινεί ο αυθορμητισμός τους, η φαντασία τους και ο ενθουσιασμός τους.
Α.Γ: Θεωρώ πως το να αγαπάς τα παιδιά είναι προϋπόθεση για κάθε υγιή ανθρώπινη δραστηριότητα, όχι μόνο στα όρια της δημιουργίας ενός παιδικού βιβλίου.
Αν δίνατε μια συμβουλή στους γονείς των αναγνωστών σας, ποια θα ήταν;
Σ.Κ.: Θα τους έλεγα να περνούν πολύ χρόνο μαζί με τα παιδιά τους κάνοντας απλά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα, όπως το να παρατηρούν τη φύση, να παρακολουθούν μια παράσταση, να πηγαίνουν σινεμά, να διαβάζουν ένα βιβλίο, να απολαμβάνουν ο ένας τη συντροφιά του άλλου.
Και αν έπρεπε να δώσετε συμβουλή στους αναγνώστες σας;
Σ.Κ.: Να διαβάζουν οτιδήποτε τους προκαλεί το ενδιαφέρον. Να εμπιστεύονται τον αρχικό τους ενθουσιασμό για την επιλογή ενός βιβλίου, δηλαδή να διαλέγουν τα βιβλία τους με την καρδιά τους.
Α.Γ.: Θα τους έλεγα να διαβάζουν όσο περισσότερο μπορούν, αλλά και να γράφουν ή να εικονογραφούν με την ίδια ένταση. Να μην περνά μέρα χωρίς να διαβάζουν ή να προσπαθούν να δημιουργούν.
Τι προσόντα πρέπει να διαθέτει κάποιος που κάνει τη δουλειά σας;
Σ.Κ.: Θα πρέπει να έχει διατηρήσει ένα μεγάλο μέρος της παιδικότητάς του. Να είναι σε θέση να βλέπει τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών και να ξαναβρίσκει τον ενθουσιασμό που διακρίνει τα παιδιά για τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα.
Α.Γ.: Συμφωνώ απόλυτα.
