Έχει αλλάξει πολλές φορές πορεία, καριέρα, στιλ, πατρίδα, βεβαιότητες, καταφέρνοντας να παραμείνει πιστή στον εαυτό της. Η Bianca Makris, αντάλλαξε τη ζωή της ανταγωνιστικής καριερίστριας, μ’ αυτή της δημιουργού αξεσουάρ που γεύεται τον χρόνο με τους δικούς της όρους κι αντιμετωπίζει τη ζωή σαν ένα ποτάμι που κυλά κι αφήνεται να την πάρει μαζί της.
Από την Τώνια Σταυρινού
Στον ανοιξιάτικο κήπο του σπιτιού της φοράει τα ωραιότερα χρώματα της σεζόν, μαζί με τα θηλυκά κοσμήματα που φτιάχνει από φυσικά μαργαριτάρια, για το λαιμό, το κεφάλι, τους καρπούς, ακόμη και τον αστράγαλο. «Τα μαργαριτάρια δίνουν μια ιδιαίτερη φινέτσα στο σύνολο. Χρησιμοποιώ φυσικά μαργαριτάρια έτσι δεν χαλάνε και δεν χάνουν τη λάμψη τους». Το αναγεννησιακό της πρόσωπο εκπέμπει μια ηρεμία που όπως λέει δεν ήταν πάντα χαρακτηριστικό της, αλλά την κέρδισε μέσα από τα χρόνια πετώντας τα βαρίδια της μιζέριας και ξεκαθαρίζοντας προτεραιότητες. Ξεκινάμε τη συζήτησή μας από τη μόδα, αλλά γρήγορα καταλήγουμε να μιλάμε για λογοτεχνία, για ταξίδια, για τη μητρότητα και τη θηλυκότητα που γίνεται αυτοπεποίθηση και πηγή μιας πρωτόγνωρης δύναμης μετά τα 40.
Τι ξεχωρίζεις από τις φετινές τάσεις της μόδας;
Γενικά δεν ακολουθώ τις τάσεις. Φοράω ό,τι ταιριάζει στο σώμα μου, στο ύψος μου, στην ηλικία μου. Αν ξέρεις καλά τον εαυτό σου, νομίζω δεν είναι δύσκολο να διαμορφώσεις ένα προσωπικό στυλ. Αυτό που έχει σημασία είναι να μη χάνεις τον εαυτό σου, αλλά να τον βρίσκεις μέσα από το παιχνίδι με τη μόδα. Από εκεί και έπειτα το στυλ ακολουθεί τις αλλαγές που γίνονται στη ζωή μας, αλλά και μέσα μας, στις διαθέσεις μας και στην προσωπική μας εξέλιξη.
Πολλές γυναίκες είναι πολύ επικριτικές απέναντι στον εαυτό τους. Εσύ έχεις βρει τη συμφιλίωση με τις ατέλειές σου;
Θα έλεγα πως ναι, τώρα πια αισθάνομαι υπέροχα με τον εαυτό μου αλλά και με τα θέλω μου. Κι αισθάνομαι πολύ πιο κοντά στη θηλυκή μου πλευρά. Η ωριμότητα φέρνει μαζί της μια πιο ουσιαστική αυτοπεποίθηση. Γνωρίζεις το σώμα σου, ξέρεις τα θέλω σου, σέβεσαι περισσότερο τους άλλους και καταλαβαίνεις τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Το αγκαλιάζεις και το αγαπάς. Νομίζω ότι η γυναίκα ξέρει πια τι θέλει και ποια είναι στα 30. Κι αυτό αντανακλάται όχι μόνο στην εμφάνισή της αλλά σε όλες τις πτυχές της ζωής της. Στα 40 είναι πια απόλυτη γυναίκα.
Τι άλλο σου έχει φέρει ο χρόνος ως δώρο;
Νιώθω ότι δεν με αγγίζουν πια τα πράγματα που με πείραζαν παλιότερα. Παραμένω ευαίσθητη και ολίγον αφελής, μιας κι εξακολουθώ να εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους, αλλά πλέον το έχω αποδεχθεί ως μέρος του χαρακτήρα μου. Μάλλον δεν θα αλλάξω ποτέ. Απλά έχω μάθει να μη με επηρεάζουν τα πράγματα με τον τρόπο που με άγγιζαν παλιά. Και φυσικά η ζωή και ο χρόνος μου έχουν φέρει το απίστευτο δώρο της μητρότητας, το οποίο φέρνει άλλα τόσα μαζί του.
Στη δική σου περίπτωση η μητρότητα ήρθε επί τρία.
Ναι, τα παιδιά μου είναι τρίδυμα. Ήταν δύσκολη αλλά την ίδια ώρα υπέροχη εμπειρία. Καθώς μεγάλωναν και μπόρεσα να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου, άρχισα να νιώθω μια μεγάλη αλλαγή να συντελείται μέσα μου. Ενδεχομένως αυτό είχε να κάνει και με την αλλαγή επαγγελματικής πορείας. Ήμουνα πάντα σε μεγάλες εταιρίες κι ως marketing manager, δούλευα σε ένα περιβάλλον αρκετά σκληρό, με πολύ γρήγορους ρυθμούς και αρκετή ένταση. Κάθε γυναίκα που έχει δουλέψει σε ένα σκληρό ανδροκρατούμενο περιβάλλον νομίζω πως καταλαβαίνει τι λέω. Δεν είναι καθόλου φιλόξενος ένας τέτοιος χώρος.
Δεν σου στοίχισε που άφησες την καριέρα σου;
Δεν πρόλαβε να μου λείψει. Γιατί ξαφνικά ανακάλυψα πράγματα που δεν είχα τον χρόνο να δω προηγουμένως. Καμιά φορά λόγω δουλειάς μπαίνεις σε ένα λούκι και εκεί μπορεί να χάσεις τον εαυτό σου. Ο χρόνος περνά και χωρίς να το καταλαβαίνεις χάνεις την ποιότητα της ζωής σου. Μπορεί να ακούγεται ότι τα παιδιά «καταστρέφουν» την καριέρα μιας γυναίκας, όμως, στην πραγματικότητα αν επιλέξει να τη συνεχίσει μπορεί και να την απογειώσουν.
Πώς το εννοείς αυτό;
Έχω πολλές φίλες που μετά την απόκτηση παιδιών δυσκολεύτηκαν πολύ να βρουν δουλειά. Οι περισσότεροι εργοδότες θεωρούν ότι τα μικρά παιδιά θα τις αποσπούν από τη δουλειά. Αυτό είναι μύθος. Η μητρότητα σου δίνει χαρίσματα που δεν είχες προηγουμένως. Αποκτάς δεξιότητες που σε κάνουν πολύ καλύτερη στη δουλειά σου. Κρίνοντας από τον εαυτό μου, μαθαίνεις να βρίσκεις πολλές διαφορετικές λύσεις σε ένα πρόβλημα. Γίνεσαι πιο ευέλικτη, πιο υπομονετική, ακούς περισσότερο τους πελάτες και γίνεσαι πολύ πιο παραγωγική. Κάνεις πολύ καλύτερη διαχείριση του χρόνου σου.
Σε ποια φάση ξεκίνησες να φτιάχνεις τα κοσμήματα;
Είχα πάντα μία δημιουργική πλευρά. Έφτιαχνα πάντα κολιέ για τον εαυτό μου. Τα είδε κάποια φίλη μου στο Λονδίνο, με ενθάρρυνε να συνεχίσω και να ξεκινήσω σιγά- σιγά να το βλέπω επαγγελματικό. Το πήρα σαν προσωπικό project. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που δούλευα για τον εαυτό μου. Και ήθελα να χρησιμοποιήσω όλες μου τις γνώσεις από το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις για να πετύχω. Τα φτιάχνω με τα χέρια μου, αλλά πρώτα με την καρδιά μου. Και νομίζω ότι αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας για όλα τα επαγγέλματα. Κι έχω περάσει από αρκετά!
Ποιες δουλειές έχεις κάνει;
Ξεκίνησα από το επάγγελμα της δημοσιογράφου, από τα φοιτητικά μου χρόνια. Σπούδασα γαλλική και πορτογαλική φιλολογία και αργότερα μάρκετινγκ. Εργάστηκα λοιπόν για τέσσερα χρόνια στην κρατική τηλεόραση της Ρουμανίας και λόγω του ότι μιλούσα πολλές γλώσσες με έστελναν πολύ συχνά ως ρεπόρτερ στο εξωτερικό.
Πόσες γλώσσες μιλάς;
Ρουμανικά που είναι η μητρική μου, αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά και φυσικά ελληνικά. Έχω έφεση στις γλώσσες και πρέπει να πω πως έχω εμμονή με τη γραμματική και τη σωστή έκφραση. Είμαι αρκετά πιεστική με τα παιδιά μου σ’ αυτό το θέμα. Θεωρώ ότι πρέπει να εκφράζεσαι πολύ καλά στη γλώσσα σου κι αυτό είναι προϋπόθεση για να μάθεις οποιαδήποτε άλλη γλώσσα σε ανώτερο επίπεδο. H σωστή χρήση της γλώσσας ανεβάζει γενικότερα το επίπεδο σκέψης ενός ανθρώπου. Και τον κάνει πιο πλούσιο μέσα του.
Και γιατί επέλεξες να αφήσεις τη δημοσιογραφία για το μάρκετινγκ;
Ήταν η εποχή που έγινε το μεγάλο μπουμ στις διαφημίσεις και εκεί βρισκόταν τότε όλη η «δράση». Ήταν ένας νέος συναρπαστικός κόσμος για μένα. Από εκεί βρέθηκα να δουλεύω για μια μεγάλη καναδική offshore εταιρία και αυτό ήταν το εισιτήριο μου για να ταξιδέψω και να ζήσω μοναδικές εμπειρίες.
Ποια ταξίδια σε πήρε η δουλειά σου;
Ταξιδεύω από μικρή. Έχω περάσει summer school στην Πορτογαλία, όπου μέσα σε ένα καλοκαίρι γύρισα όλη τη χώρα. Στα φοιτητικά μου χρόνια βρέθηκα επίσης στο Παρίσι και μαζί με τις φίλες μου κάναμε εκδρομές σε πολλές πόλεις στη Γαλλία. Γενικά ως φοιτήτρια έχω ταξιδέψει αρκετά, μένοντας σ’ αυτά τα hostels για ένα ευρώ το βράδυ, με δέκα κρεβάτια στο δωμάτιο. Είναι η φάση που δεν σε νοιάζει τίποτα. Όταν πια έκανα το μάστερ μου πήγα στη βόρειο Αμερική- Ουάσινγκτον, Σικάγο, Νέα Υόρκη.
Τι έχεις κρατήσει από όλα αυτά τα μέρη;
Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που μου έχουν μείνει είναι οι φιλίες. Έχω πολύ στενούς φίλους στον Καναδά, στην Ευρώπη, στη Νέα Υόρκη. Είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος και εύκολα δημιουργώ σχέσεις. Εκτιμώ τις φιλίες μου, τιμώ και αγαπώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου.
Πώς σου φάνηκε η Κύπρος μετά από όλα αυτά τα μέρη που έζησες;
Αν είσαι ευτυχισμένος μέσα σου μπορείς να ζήσεις οπουδήποτε. Το περιβάλλον θα σου δώσει και θετικές και αρνητικές εμπειρίες. Αν ζούσα στη Ρουμανία θα έβρισκα κι εκεί πολλά αρνητικά όπως και αν ζούσα στη Νέα Υόρκη. Όλα σχετίζονται με αυτό που αισθάνεσαι μέσα σου. Αν δεν είσαι καλά, όλα θα σου φταίνε. Η Κύπρος ναι μεν είναι μικρή, μπορεί να μην προσφέρει πολλά ερεθίσματα και επιλογές όμως έχει απίστευτα θετικά. Αυτό που σε πέντε λεπτά μπορείς να βρεθείς παντού. Μπορείς να βρεθείς στη θάλασσα, στο βουνό. Ο ήλιος ολόχρονα που σου ανοίγει την καρδιά, οι πολύ καλοί άνθρωποι, η εμπιστοσύνη στον γείτονα. Μπορεί αν ζεις στη Νέα Υόρκη να έχεις φοβερές προοπτικές στη δουλειά σου, αλλά να δουλεύεις από το πρωί ώς το βράδυ, να δίνεις το μισό μισθό σου για να σου προσέχουν τα παιδιά., ή να θες δυο ώρες κάθε πρωί να πας στο γραφείο.
Πώς βρέθηκες λοιπόν στην Κύπρο;
Γνώρισα τον σύζυγό μου στη Ρουμανία πριν από 20 χρόνια και παρόλο που χρειάστηκε να φύγω για Αμερική, η σχέση μας κράτησε. Η αγάπη πάντα κρατάει. Τα πρώτα χρόνια ερχόμουν για διακοπές, μέχρι που βρήκα δουλειά σε μια μεγάλη εταιρία ως marketing manager και το ένα έφερε το άλλο. Ήρθαν όλα πολύ φυσικά. Ο πατέρας μου είχε αντιρρήσεις, λέγοντάς μου ότι θα είμαι πάντα «η ξένη». Δεν έχει άδικο, από την άποψη ότι ένα κομμάτι σου πάντα λείπει. Στην αρχή δεν τα νιώθεις αυτά αλλά όταν αποκτήσεις τα δικά σου παιδιά βγαίνουν στην επιφάνεια. Είναι εκεί που έχεις ανάγκη τις ρίζες σου. Ευτυχώς πηγαίνουμε συχνά στη Ρουμανία.
Πώς ήταν οι γονείς σου και η παιδική σου ηλικία;
Είχα μια φυσιολογική παιδική ηλικία με πολύ παιχνίδι στη γειτονιά. Η μητέρα μου ήταν οικονομολόγος κι ο πατέρας μου πολιτικός μηχανικός. Με δυο γονείς που δούλευαν κι οι δυο σε αρκετά απαιτητικές καριέρες, ανέλαβα από νωρίς ευθύνες. Με τον αδελφό μου έχουμε 11 χρόνια διαφορά ηλικίας, επομένως έχω μεγαλώσει πάρα πολύ ανεξάρτητη. Έπαιρνα από μικρή λεωφορείο, ετοίμαζα το φαγητό μου, έκανα τα μαθήματά μου, πήγαινα στο σχολείο μόνη μου. Θυμάμαι είχα τόση πολλή λαχτάρα να παίξω, που μερικές φορές έκανα τα μαθήματά μου όρθια ανυπομονώντας να τελειώσω και να βγω με τα παιδιά της γειτονιάς. Ανεβαίναμε στα δέντρα, περπατούσαμε χιλιόμετρα… Αυτό σε μαθαίνει να αντιμετωπίζεις τους κινδύνους, να καταφέρνεις να νικάς τους φόβους σου, να ζυγίζεις τις καταστάσεις και να βρίσκεις λύσεις μόνη σου.
Ποιες συμβουλές που άκουσες σου έχουν μείνει;
Η γιαγιά μου έλεγε ότι «η εύκολη ζωή είναι κατάρα». Οι δυσκολίες είναι ευλογία, είναι αυτές που μας διαπλάθουν. Δεν μπορείς να εξελιχθείς και να γίνεις ανώτερος άνθρωπος, χωρίς δυσκολίες. Όταν σπούδαζα εργαζόμουν και ζοριζόμουν πολύ και υπήρξαν φάσεις που ήθελα να παραιτηθώ. Η γιαγιά μου επέμενε να τελειώσω τις σπουδές μου. «Ειδικά επειδή είσαι γυναίκα δεν μπορείς να μην είσαι μορφωμένη». Μου έλεγε επίσης «ο Θεός σου έδωσε την εμφάνιση εσύ πρέπει να δουλέψεις για τα υπόλοιπα». Και κάθε φορά που χασομερούσα μου έλεγε «πάρε ένα βιβλίο στα χέρια σου τι τρως την ώρα σου άσκοπα». Αυτά μου έμειναν.
Αισθάνεσαι να έχεις κρατήσει το παιδί μέσα σου;
Βεβαίως. Πιστεύω στους ανθρώπους και πάντα θα πιστεύω όσες φορές και αν πληγωθώ ή απογοητευτώ. Δεν θέλω να αλλάξω ποτέ. Πιστεύω στη δύναμη του καλού. Να μην κρατάμε κακίες, να μην βαραίνουμε την ψυχή μας με αχρείαστα πράγματα. Αυτό σημαίνει να είσαι παιδί. Τα παιδιά μαλώνουν κι εκεί που νομίζεις πως θα σκοτωθούν, σε δύο λεπτά τα ξεχνούν όλα. Αυτή την αθωότητα είναι που χάνουμε με τα χρόνια. Αυτό θα πει όμως να έχεις ελεύθερη ψυχή. Να μπορείς να προχωρείς και να μην επικεντρώνεσαι σε αποτυχίες και κακίες.
Υπάρχει κάποια πολυτέλεια δεν μπορείς να στερηθείς;
Θα έπρεπε να θεωρούμε πολυτέλεια και να αποζητούμε περισσότερο την αγάπη κι αυτές τις πολύτιμες στιγμές που έχουμε με τους ανθρώπους μας. Μόνο αυτά έχουν διάρκεια. Σίγουρα ένα ωραίο ακριβό φόρεμα θα σου δώσει χαρά στιγμιαία. Και δεν λέω ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε ωραία πράγματα. Αλλά ας μην περιμένουμε από ωραία αντικείμενα να μας κάνουν ευτυχισμένους. Δεν είναι αυτός ο ρόλος τους. Ας μην επενδύουμε σε αυτά προσδοκίες για πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν.
Styling: Shona Muir
Βοηθός στυλίστα: Χριστιάνα Πασχάλη
Μακιγιάζ: Βαλεντίνο Νικολάου
Μαλλιά: Ησαΐας Αριστοδήμου
