Το καλοκαίρι το «τερμάτισε», όπως λέει χαριτολογώντας, με τις δουλειές του σπιτιού και την κουζίνα να «πλημμυρίζει» από τις μυρωδιές των φαγητών της. Ο τίτλος «Mamma Mia» της σειράς του ΑΝΤ1, όπου πρωταγωνιστεί, της ταιριάζει γάντι. Γιατί, όχι μόνο λατρεύει να φροντίζει τα δυο της παιδιά, αλλά παραδέχεται πως ούτε η ίδια θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς τη μαμά της. Η Έλενα Ευσταθίου, άλλωστε, δεν συνηθίζει να μασάει τα λόγια της, ακόμα κι όταν πρέπει να αναφερθεί στην πρόσφατη περιπέτειά της με τον καρκίνο του μαστού.
Της Κωνσταντίνας Γεωργίου
Απ’ ό,τι κατάλαβα, φέτος θα υποδυθείς μια «θανάσιμη» πεθερά. Αν και μακρινό «σενάριο», είναι αδύνατο να σε φανταστώ σε αυτόν τον ρόλο στην πραγματικότητα.
Όντως, απέχω πολύ απ’ αυτό. Δεν επιβάλλω τη γνώμη μου στον άλλο. Προτιμώ τον διάλογο. Ο ρόλος που υποδύομαι φέτος, είναι μια σουρεάλ περίπτωση. Πρόκειται για μια γυναίκα που δεν αποδέχεται την ηλικία της. Έτσι, καταφεύγει στα botox και τις πλαστικές. Είναι πολύ δυναμική και με τα χρήματά της καθορίζει τις ζωές των παιδιών της. Είναι υποχείριά της, γιατί κι εκείνοι περιμένουν την κληρονομιά.
Η σειρά του ΑΝΤ1, έχει τον τίτλο «Mamma Mia». Τουλάχιστον, αυτό το κομμάτι ταιριάζει στην περίπτωσή σου, καθώς, εξ όσων γνωρίζω, λατρεύεις τη μητέρα σου.
Αλίμονο!
Της μοιάζεις καθόλου;
Σε πάρα πολλά σημεία, αλλά έχουμε και μεγάλες διαφορές. Είμαστε και οι δυο έντονες προσωπικότητες.
Αυτό δεν σας φέρνει σε σύγκρουση;
Δεν έχω πει ότι δεν συγκρουόμαστε (γέλια). Ζούμε, όμως, μαζί τα τελευταία δέκα χρόνια. Έχει μετακομίσει στη Λευκωσία από τη Λεμεσό και με βοηθά σε όλα τα επίπεδα. Η πραγματικότητα είναι πως χωρίς τη μάνα μου, δεν θα μπορούσα να επιβιώσω.
Υπάρχουν φορές που πιάνεις τον εαυτό σου να μιλά σαν εκείνη στα παιδιά σου;
Όχι. Η μητέρα μου, άλλωστε, δεν έκανε ποτέ νουθεσίες. Είναι ένα ανοικτό πνεύμα, που πάντα της αρέσει να συζητά μαζί μας.
Έχεις κι άλλα αδέλφια;
Ακόμη μια αδελφή, με την οποία είμαστε πολύ δεμένες. Λατρεύει η μια την άλλη.
Τι τύπος μαμάς, θα έλεγες ότι είσαι;
Γι’ αυτό, θα πρέπει να ρωτήσεις τα παιδιά μου. Είμαι σίγουρη, όμως, πως θα σου πουν ότι είμαι «πρήχτισσα», γιατί έτσι με αποκαλούν. Ούτε εγώ περίμενα ότι θα είμαι τόσο υπερπροστατευτική. Θέλω να ξέρω ότι είναι καλά. Μπορεί ο γιος μου να είναι κάπου και να του τηλεφωνήσω πέντε φορές για να δω πώς περνά. Προσπαθώ, παρά τις δυσκολίες -είτε πρόκειται για οικονομικά ζητήματα, είτε για θέματα υγείας- να είναι καλά στη διάθεσή τους. Νομίζω ότι τους προσφέρω πάρα πολλή αγάπη, όπως κάθε μάνα.
Την προηγούμενη φορά, μου είχες πει πως η Γεωργία σού μοιάζει περισσότερο από τον Μαρίνο. Εξακολουθείς να έχεις την ίδια άποψη;
Όχι. Μετά την εφηβεία του Μαρίνου -ο οποίος τώρα είναι 22 ετών- άρχισα να αναγνωρίζω σε εκείνον πολλά δικά μου στοιχεία. Όπως την ευθύτητα, την αμεσότητα και την ειλικρίνεια που τον διακρίνει. Έχει «κληρονομήσει» και το χιούμορ μου. Για να καταλάβεις, στο κινητό του με έχει αποθηκευμένη «Άτε πάλε». Η Γεωργία είναι πιο χαμηλών τόνων κι ακόμη πιο συναισθηματική από τον μεγάλο.
Να υποθέσω ότι όταν τους κοιτάς, αναρωτιέσαι πώς πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια;
Ναι. Περάσαμε όμορφα χρόνια όμως, παρά τις δυσκολίες. Δυστυχώς, δεν μπορούσα να είμαι παρούσα σε πολλές κοινωνικές υποχρεώσεις τους. Υπήρξε φορά που έχασα ακόμη και τα γενέθλια του Μαρίνου. Τη μέρα που τα είχαμε προγραμματίσει, προέκυψε παράσταση στην Πάφο, με τον ΘΟΚ. Έπρεπε να αναχωρήσω από τη Λευκωσία την ώρα που άρχιζε το πάρτι. Ένιωσα πάρα πολύ άσχημα.
Ο ίδιος το θυμάται;
Ήταν έξι χρονών τότε. Δεν το συζητήσαμε, αλλά ποτέ δεν μου έκαναν κάποιο παράπονο.
Μετά το διαζύγιο σου, ένιωσες να πέφτει το μεγαλύτερο βάρος επάνω σου;
Πάντοτε. Χωρίς να το λέω με έπαρση, θεωρώ πως για τα παιδιά μου ευθύνομαι αποκλειστικά, μιας κι εγώ τα έχω μεγαλώσει εξ ολοκλήρου.
Ποιο ήταν το κύριο μέλημά σου μεγαλώνοντάς τους;
Να γίνουν καλοί άνθρωποι. Νομίζω πως τα έχω καταφέρει μέχρι στιγμής. Ποτέ δεν είχα ως στόχο να έχουν ψηλούς βαθμούς. Ούτε τους πίεσα να επιλέξουν οτιδήποτε, επειδή άρεσε σε μένα. Υπάρχει μεγάλη ελευθερία στη σχέση μας.
Και ειλικρίνεια, μιας και σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή παραδέχθηκες πως δεν τους έκρυψες το πρόβλημα που είχες με την υγεία σου.
Τους είπα ευθαρσώς τι συμβαίνει. Μόνο στη μικρή απέφυγα να πω αμέσως τη λέξη καρκίνος, λόγω της ηλικίας της. Περιμέναμε πρώτα να δούμε πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση.
Έχασες καθόλου τη θετικότητά σου εκείνο το διάστημα;
Όχι. Ούτε κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ούτε στις θεραπείες ακτινολογίας που ακολούθησα στο Ογκολογικό, καθώς δεν πέρασα από τη διαδικασία της χημειοθεραπείας. Δεν ήταν κάτι οδυνηρό. Θεωρώ πως εάν έσπαζα το πόδι μου, θα ταλαιπωριόμουν περισσότερο, μιας και δεν θα μπορούσα να οδηγήσω και θα έπρεπε να κάνω φυσιοθεραπεία. Δεν σου κρύβω ότι δεν περίμενα να διαθέτω τόση ψυχραιμία. Νόμιζα πως θα αντιδρούσα άτσαλα επειδή είμαι αγχώδης και νευρική. Είχα πίστη, όμως, στους γιατρούς μου. Με ανέλαβε ο εξαίρετος χειρούργος, Πάμπος Χαραλάμπους, στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Το ίδιο ανθρώπινη ήταν και η προσέγγιση του ογκολόγου Αδάμου Αδάμου και της Μαρίας Δανιήλ στο Ογκολογικό. Πλέον, τους λέω χαριτολογώντας πως κάνω παρέα μόνο με επιστήμονες.
Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, διαγνώστηκες νωρίς.
Διαγνώστηκα τυχαία και νωρίς. Είχα επισκεφθεί τον γυναικολόγο μου, Μάριο Ελευθερίου -τον οποίο επίσης ευχαριστώ πάρα πολύ- για μια καθιερωμένη εξέταση. Κατά τη διάρκεια της ψηλάφησης του στήθους μου, με ενημέρωσε πως έπιανε κάτι μικρό, το οποίο ήθελε να εξετάσει περαιτέρω. Η μαστογραφία δεν έδειξε κάτι, γι’ αυτό λέω πως ήταν σπουδαία τα χέρια αυτού του γιατρού. Μετά τον υπέρηχο, μπήκα κατευθείαν στο χειρουργείο για βιοψία. Ακολούθως, πήγα με τους επιδέσμους για γύρισμα και γενική δοκιμή στο θέατρο. Δεν είχα πολλά περιθώρια να το σκεφτώ. Πανικοβλήθηκα, όπως θα πάθαινα εάν μου έλεγαν ότι πρέπει να αφαιρέσω τους φρονιμίτες μου. Το μεγάλο σοκ ήταν όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της διάγνωσης και ήμουν θετική στον καρκίνο. Έκλαψα δέκα λεπτά. Όσο κράτησε η διαδρομή από το νοσοκομείο μέχρι το σπίτι μου.
Μπήκες στη διαδικασία να πεις: «Γιατί εγώ;», όπως συνήθως λέμε όταν μας συμβαίνει κάτι κακό;
Το αντίθετο. Είπα: Γιατί όχι και εγώ; Εφόσον σύμφωνα με στατιστικές μια στις εννιά γυναίκες θα περάσουν καρκίνο του μαστού, γιατί εγώ να είμαι ανάμεσα σε αυτές που δεν θα τον περάσουν;
Δείχνεις να είσαι ειλικρινής στις σχέσεις του. Πιστεύεις ότι όλοι μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν ντόμπρο άνθρωπο; Μερικές φορές, η αλήθεια πληγώνει.
Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ακούσει, όση αλήθεια μπορεί να αντέξει. Έτσι κι εγώ, λέω στον απέναντί μου όση αλήθεια μπορεί να αντέξει. Αλλά, δεν θα του πω ψέματα.
Σε απασχόλησε ποτέ η εικόνα που βγάζεις προς τα έξω;
Όχι. Νομίζω πως κατάφερα, με το πέρασμα του χρόνου, να είμαι ο εαυτός μου. Και θεωρώ ότι γι’ αυτό είμαι αγαπητή στον κόσμο, κάτι το οποίο εισπράττω καθημερινά. Δεν βάζω ένα προσωπείο όταν θα δώσω μια συνέντευξη ή όταν θα βγω στην τηλεόραση.
Πώς και δεν ήσουν υποψήφια στις προηγούμενες Βουλευτικές;
Πραγματικά, θεωρούσα ότι μπορούσα να προσφέρω τις δυο φορές που έβαλα υποψηφιότητα. Φάνηκε, όμως, ότι περίσσευε αυτή η προσφορά εκ μέρους μου. Για δέκα χρόνια ήμουν πρώτη επιλαχούσα στην επαρχία Λεμεσού. Και όλο αυτό το διάστημα, δεν υπήρξε μια αναπλήρωση για να μπω στη Βουλή. Αυτό για μένα, λέει πολλά. Χωρίς να θέλω να ανοίξω αυτό το κεφάλαιο, λέω ότι πολύ πιθανόν αυτό που είχε ανάγκη το κόμμα να ήταν οι σταυροί που έφερα με τις υποψηφιότητές μου και όχι η παρουσία μου στη Βουλή.
Πικράθηκες;
Στην αρχή. Στην πορεία, είπα κάθε εμπόδιο για καλό. Αυτή τη στιγμή, δεν εμπλέκομαι με κανένα τρόπο στην πολιτική. Δεν παύω, όμως, να είμαι ένα μέλος της κοινωνίας που παρακολουθεί, ανησυχεί και αγριεύεται με αυτά που βλέπει γύρω του. Εάν δεν με εκφράζει κάτι από τον ιδεολογικό χώρο, στον οποίο θεωρώ ότι ανήκω, προτιμώ να απέχω. Δεν ψηφίζω στα τυφλά, ούτε ενστερνίζομαι απόλυτα τη γραμμή ενός κόμματος. Είμαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, που μπορεί να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος.
Οι εντατικοί ρυθμοί της τηλεόρασης, σου έλειψαν;
Έμαθα να ζω με αυτούς τους ρυθμούς και αποδιοργανώνομαι όταν απέχω. Εξάλλου, περνάμε πάρα πολύ όμορφα στα γυρίσματα. Εκτός από την τηλεόραση, θα συμμετάσχω και στην παράσταση του ΘΟΚ «Γενικός Γραμματέας», που ανεβαίνει στις 17 Νοεμβρίου.
Με τους συναδέλφους της σειράς, έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν;
Καταρχήν, θέλω να σου πω ότι είμαι ευτυχής που βρίσκομαι και πάλι στον ΑΝΤ1. Όσο για τους συναδέλφους, με τον Χρήστο Γρηγοριάδη, που είναι και ο επικεφαλής της σεναριακής ομάδας, υπό την επιμέλεια του Κωνσταντίνου Οδυσσέως -του οποίου εκτιμώ την αίσθησή του χιούμορ- ήμασταν μαζί στο θέατρο και σ’ ένα stand-up comedy. Υπάρχει χημεία μεταξύ μας. Με τον Ανδρέα Τσουρή δουλέψαμε αρκετά χρόνια μαζί στον ΘΟΚ. Τον αγαπώ και τον σέβομαι ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Με τη Δήμητρα Δημητριάδου, εκτός του ό,τι έχουμε ξανασυνεργαστεί, είναι ένα άτομο που επίσης αγαπώ. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν φοβάται να εκφράσει ονομαστικά τον θαυμασμό και την αγάπη του προς συναδέλφους. Με τον παραγωγό της σειράς, Θουκή Θουκή, έχουμε ξαναδουλέψει μαζί. Σε αντίθεση με τον σκηνοθέτη, Σταύρο Ποταμάρη, που πρώτη φορά συνεργαζόμαστε, αλλά με κέρδισε αμέσως. Τώρα, άρχισα να γνωρίζω και τα νέα παιδιά της σειράς, τον Χάρη Αριστείδη, τη Βασιλική Παπαμιχαήλ, τη Μαριλένη Σταύρου και τον Άλκη Χρίστου. Υπάρχει κέφι και φρεσκάδα απ’ όλους, κάτι που θα διαπιστώσετε κι εσείς στις οθόνες σας.
Είσαι ευχαριστημένη αυτά τα 28 χρόνια που ασχολείσαι επαγγελματικά με την υποκριτική;
Ναι, τόσο με την αποδοχή του κόσμου, όσο και με όσα έκανα. Γιατί ήταν με την αξία μου. Δεν είχα κανέναν πίσω μου. Ήμουν απλώς ένα παιδί από τη Λεμεσό, που ξεκίνησε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
