Σε μια από τις σπάνιες κοινές τους συνεντεύξεις, με τον Γιώργο Παπαδόπουλο και τη Γαλάτεια Βασιλειάδη, μιλήσαμε για την καρμική διάσταση μιας τυχαίας γνωριμίας (της δικής τους), για την οικογενειακή ευτυχία, για τα νέα και για τα παλιά ξεκινήματα και για το καλλιτεχνικό θαύμα του ημερολογίου καραντίνας, που πέρασε από τις μέρες της ανασφάλειας στις μέρες της απόλυτης δημιουργίας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΝΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΤΗΣ
STYLING: SHONA MUIR
ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΚΑΙ ΜΑΛΛΙΑ: BEATRICE GOUDET
*ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΤΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
Στα credits:
Στο φόρεμα που φορεί η Γαλάτεια στον καναπέ, βάζουμε
Φόρεμα από τη σειρά ρούχων Galatia Vasiliades
Περιμένατε ποτέ ότι θα περνούσατε σχεδόν ένα χρόνο μακριά απ’ την Κύπρο;
Γιώργος: Σε καμία περίπτωση. Πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας ήμασταν συνηθισμένοι να κατεβαίνουμε σχεδόν μία φορά τον μήνα, για να βλέπουμε τις οικογένειές μας. Το ξέσπασμα της πανδημίας είναι σαφώς μια συνθήκη πρωτόγνωρη για μας, όπως και για ολόκληρο τον πλανήτη, και χαίρομαι που επιτέλους, έστω και κάτω από όλα αυτά τα περιοριστικά μέτρα, καταφέραμε να ζήσουμε τις γιορτές δίπλα στους δικούς μας ανθρώπους.
Πώς βιώσατε το προηγούμενο διάστημα στην Ελλάδα;
Γαλάτεια: Αρκετά δύσκολα, διότι ήμασταν αναγκασμένοι να μείνουμε μακριά από τους δικούς μας και μάλιστα σε μια άλλη χώρα. Το μεγαλύτερο άγχος μας, δεν είχε να κάνει τόσο με μας, όσο με τη δική τους υγεία και με τη δική τους ασφάλεια. Ήταν μια τεράστια και μια ξαφνική αλλαγή για όλο τον πλανήτη, η οποία, όπως ήταν αναμενόμενο μας έπιασε εντελώς απροετοίμαστους.
Ποια σχέδια έμειναν στη μέση εκείνες τις μέρες;
Γιώργος: Εκείνη την περίοδο ετοίμαζα την καλοκαιρινή μου περιοδεία με τον Stan, ενώ είχα κλείσει και αρκετές άλλες δουλειές, οι οποίες ναυάγησαν όλες λόγω των συνεχών αλλαγών που γίνονταν σε σχέση με τα μέτρα και με την επιτρεπόμενη χωρητικότητα. Αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα, αφού πλέον δεν έχω κάτι σταθερό πάνω στο οποίο να πιαστώ και να ξέρω ότι θα δουλέψω για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Πλέον δεν ξέρω καν πότε θα ξαναδουλέψω. Ειδικά την πρώτη περίοδο της καραντίνας υπήρχε έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας και του φόβου, γιατί είχαμε να κάνουμε με κάτι το πρωτοφανές. Στη δεύτερη περίοδο εγκλεισμού, όμως, επειδή αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με όλο αυτό, αποφασίσαμε να το δούμε εντελώς διαφορετικά…
Δηλαδή;
Γαλάτεια: Δηλαδή, το πρωί που ξεκινούσαν να ισχύουν τα νέα περιοριστικά μέτρα ξυπνήσαμε και είπαμε «τέλος», δεν θέλουμε ούτε κατάθλιψη, ούτε αρνητικότητα. Αν το δούμε μόνο από τη θετική του πλευρά, αυτό που θα σου πω ότι κερδίσαμε, ήταν να δώσουμε χρόνο στην οικογένειά μας.
Γιώργος: Ζωγραφίσαμε πολύ, παίξαμε πολύ και κάναμε ό,τι συνεπάγεται το να είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι. Ακόμα και σε ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική τα δεδομένα ήταν διαφορετικά για μένα. Στην πρώτη καραντίνα, δεν κατάφερα να γράψω ούτε ένα τραγούδι, γιατί επικρατούσε ο φόβος και η αβεβαιότητα. Αντίθετα, στο δεύτερο lockdown είχα πάρα πολλή έμπνευση και έγραψα πάρα πολλά κομμάτια, τόσο για μένα όσο και για συναδέλφους μου, επειδή ακριβώς το έζησα με περισσότερη αισιοδοξία. Πλέον θεωρώ ότι βρίσκομαι στην πιο δημιουργική φάση που υπήρξα ποτέ. Ούτε όταν ξεκινούσα δεν είχα τόση ενέργεια και τόση δίψα, για να γράψω, να μελοποιήσω, να συνεργαστώ.
Μιλώντας για το ξεκίνημά σου, ήδη από το πρώτο διάστημα που βρέθηκες στην Αθήνα γνώρισες μεγάλη επιτυχία. Το συνειδητοποιούσες τότε;
Όχι, δεν μπορούσα να το αντιληφθώ και αυτό είναι κάτι για το οποίο μετανιώνω σήμερα. Ήταν λες και δεν ζούσα τη στιγμή. Κάποιες φορές σε τρώει τόσο πολύ η δουλειά και οι στόχοι που θέλεις, που βλέπεις το αποτέλεσμα χωρίς να απολαμβάνεις τη διαδρομή. Πλέον έχω επιλέξει συνειδητά ότι θα ζω την κάθε στιγμή.
Θυμάσαι ποια ήταν η στιγμή που ένιωσες την αυτοπεποίθηση να παρουσιάσεις τη δουλειά σου προς τα έξω;
Από την αρχή νομίζω το είχα νιώσει και θεωρώ ότι αν δεν είχα πίστη στον εαυτό μου και στα τραγούδια που γράφω, ίσως και να μην έκανα τίποτα. Αυτή είναι και η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον νέο που ξεκινά. Να πιστεύει απόλυτα στον εαυτό του, χωρίς να συμβιβάζεται. Να ζει και να αναπνέει μόνο για αυτό που κάνει και για αυτό που θέλει να γίνει.
Πολλά από τα κομμάτια σου έγιναν επιτυχίες από μεγάλα ονόματα. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Όταν πήγα Ελλάδα, όπως λέει και ο Νικόλας, ο μάνατζέρ μου, μου έλειπε το θράσος. Ήθελα τα τραγούδια που έγραφα και τραγουδούσα εγώ να τα ακούσει κάποιος και να σκεφτεί ο ίδιος ότι θα ήθελε να του γράψω. Γι’ αυτό και δεν χτύπησα ποτέ μου καμία πόρτα και να πω σε κάποιον καλλιτέχνη, έχω ένα κομμάτι για σένα. Αυτό που έκανα ήταν να μένω σπίτι μου και να περιμένω να έρθει κάποιος να μου χτυπήσει την πόρτα. Όσο παράξενο κι αν σου ακούγεται, αυτό ακριβώς έγινε.
Ο πρώτος που το έκανε, ήταν η Τάμτα…
Με την οποία μέχρι τότε δεν γνωριζόμασταν προσωπικά. Είχε πάρει τηλέφωνο ο μάνατζερ της τον δικό μου λέγοντάς του ότι η Τάμτα ήθελε ένα τραγούδι από μένα. Ήρθε σπίτι μου, της έπαιξα ένα κομμάτι στο πιάνο, το είπε επί τόπου και αμέσως μετά κυκλοφόρησε. Αυτή ήταν περίπου η σχέση που είχα με όλους τους καλλιτέχνες στους οποίους έδωσα τα τραγούδια μου. Το κριτήριο που έχω κάθε φορά είναι η χημεία μου μαζί τους. Και επειδή τα κομμάτια που γράφω είναι όπως και για κάθε δημιουργό, τα παιδιά μου, θέλω αυτός που θα τα υιοθετήσει να τους συμπεριφέρεται καλά.
Γαλάτεια, εσύ δεν ανήκεις στον καλλιτεχνικό χώρο. Ήταν εύκολη για σένα μια τέτοια σχέση στην αρχή;
Γαλάτεια: Ναι, γιατί την έκανε ο Γιώργος εύκολη. Ο Γιώργος με έκανε να νιώσω ασφάλεια, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη σχέση είχα στο παρελθόν. Ο Γιώργος είναι ο μόνος άντρας που μου έδειξε από την αρχή την εμπιστοσύνη του. Είναι πάντα κύριος απέναντί μου και ο πρώτος άνθρωπος που με έκανε να νιώσω για πρώτη φορά καλά με τον εαυτό μου και να πιστέψω στη Γαλάτεια. Όπως πιστεύω ότι και εγώ έκανα καλό σε εκείνον.
Γιώργος: Σε προηγούμενές μου σχέσεις ήμουν αρκετά ζηλιάρης. Με τη Γαλάτεια, είναι αλλιώς τα πράγματα.
Ήσασταν σε φάση συνειδητοποιημένη όταν γνωριστήκατε; Έπρεπε, δηλαδή, να ωριμάσετε για να «συναντηθείτε»;
Γιώργος: Ακριβώς, διότι θεωρώ πως όταν καταφέρεις να τα βρεις με τον εαυτό σου, τότε μπορείς να τα βρεις με οποιονδήποτε. Αν είσαι καλά με τον εαυτό σου, θα είσαι καλά και με τον σύντροφό σου.
Ξέρω ότι υπάρχει μια πολύ όμορφη ιστορία πίσω από τη γνωριμία σας…
Γαλάτεια: Η οποία ξεκίνησε από ένα live του Γιώργου στη Θεσσαλονίκη, όπου εγώ τότε σπούδαζα μαθηματικά. Ήμουν στο κοινό και ο Γιώργος με κοίταζε επίμονα και…
Γιώργος: …Σε είχε σαγηνεύσει το βλέμμα του.
Γαλάτεια: Και με είχε σαγηνεύσει το βλέμμα του και νομίζω ότι το ίδιο συνέβη και στον ίδιο. Δεν μιλήσαμε εκείνο το βράδυ, αλλά κατά το επόμενο διάστημα τον είχα συνέχεια μέσα στο μυαλό μου. Μετά από έναν χρόνο, όταν ήρθε ξανά για εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα μαγαζί, όπου είχα πάει για ποτό.
Γιώργος: Χωρίς να ξέρω το όνομά της, την έπιασα απ’ το χέρι και της είπα να πάμε προς τα έξω.
Γαλάτεια: Μιλούσαμε ελληνικά μεταξύ μας και πιάνοντας κάτι από την προφορά του, γύρισα κάποια στιγμή και του είπα «Είσαι Κυπραίος;». Μου είπε, ναι και εγώ του απάντησα «Τότε γιατί καλαμαρίζουμε;». Και έτσι ξεκίνησε το love story μας. Τελειώνοντας τις σπουδές μου μετακόμισα στην Αθήνα, όπου αρχίσαμε να συγκατοικούμε και έναν χρόνο μετά ήρθε στη ζωή μας ο Άγγελός μας.
Ο ερχομός του πώς άλλαξε τη ζωή σας;
Γαλάτεια: Την άλλαξε ουσιαστικά. Γίνονται αυτόματα όλα τόσο ωραία και συγχρόνως τόσο δύσκολα, αφού οι ανάγκες του είναι πάρα πολλές. Αλλάζουν συνειδητά οι προτεραιότητές σου και τα όνειρά σου μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η ανταμοιβή για όλο αυτό, η αγάπη που νιώθουμε να εισπράττουμε καθημερινά μέσα απ’ αυτό το μωρό.
Γαλάτεια ψάχνοντας για σένα στο διαδίκτυο, συνειδητοποίησα πως ό,τι έχει να κάνει με το όνομά σου σχετίζεται με τον Γιώργο. Αυτό σε πειράζει;
Όχι. Εξάλλου ο Γιώργος είναι ο γνωστός της υπόθεσης. Για ποιον άλλο λόγο να με ψάξει κάποιος εμένα;
Εσύ ποια είσαι; Πώς θα μας σύστηνες τη Γαλάτεια;
Ως μια κοπέλα που κυνηγάει τα όνειρά της. Και που παρά τις σπουδές μου στα μαθηματικά, αναγνώρισα από νωρίς ότι το όνειρό μου είναι να γίνω σχεδιάστρια μόδας. Είμαι άτομο που θέλω να πετυχαίνω πάντα εκείνα που θέλω, αν και όπως λέει και ο Γιώργος, συνήθως βλέπω απευθείας το αποτέλεσμα, χάνοντας τη μαγεία της διαδρομής. Ξέρω ότι πρέπει και εγώ να περάσω φάσεις στη ζωή μου και να αντιμετωπίσω εμπόδια. Ξέρω όμως επίσης ότι άμα βάζω στόχο τα όνειρά μου, θα έρθει η στιγμή που δεν θα βασίζομαι πάνω στο όνομα του Γιώργου. Που θα δείξω και εγώ ότι η Γαλάτεια πετυχαίνει αυτό που ονειρεύεται.
Είσαι, όμως, και influencer. Αυτό, πώς προέκυψε;
Νομίζω από την ιδιότητα που έχω ως μαμά. Το influencing, αν και κάποιοι δεν το έχουν σε υπόληψη, είναι κάτι μαγικό. Το να σου δίνουν ένα προϊόν, να το δοκιμάζεις και να σου αρέσει. Και είναι ωραίο πράγμα, γιατί είμαι με τον γιο μου στο σπίτι μου και η ψυχολογία μου ανεβαίνει, χωρίς να σημαίνει ότι βάζω τα ρούχα μου σε δεύτερη μοίρα.
Σε σχέση με το ρούχα που σχεδιάζεις, ποια είναι τα επόμενά σου βήματα;
Γαλάτεια: Έχω ψάξει και άλλα σεμινάρια μέσω απόστασης, κάπως έτσι θα το συνεχίσω, μπορεί να κάνω και παιδικά, δεν ξέρω, αλλά η γυναικεία μόδα μου αρέσει πάρα πολύ και την αγαπώ. Εννοείται, ήταν το όνειρό μου και ήρθε τη φάση που έμεινα έγκυος τον Άγγελο παρόλο που συνέχισα μέχρι να γεννήσω. Είναι κάτι που γουστάρω και που με έκανε να νιώθω τόσο ευτυχισμένη. Με ολοκλήρωνε ως άνθρωπο και πιστεύω ότι όλες οι μάνες δεν πρέπει να βάζουν τα όνειρά τους σε δεύτερη μοίρα. Και άμα θέλεις κάτι μπορείς να τα συνδυάσεις. Και εγώ που είμαι μόνη μου στην Αθήνα, μπορώ να συνδυάσω και τα δύο άνετα.
Η δική σου σχέση με τραγούδι ποια είναι;
Η στιγμή που τραγουδάω στο μπάνιο μου. Δεν έχω ωραία φωνή, προτιμώ να ακούω τον άντρα μου να τραγουδά, επειδή η φωνή του είναι η αγαπημένη μου.
Ποιο τραγούδι του αγαπάς περισσότερο;
Το «Αγάπη μου», το οποίο γράφτηκε μπροστά μου και είναι αφιερωμένο σε μένα και στον Άγγελο. Επίσης το «Για την αγάπη σου» είναι το τραγούδι που μας συνόδευε την ώρα του τοκετού και που έχει και αυτό μια όμορφη ιστορία. Ήταν το κομμάτι που άκουγα στο Γυμνάσιο, όταν παρακολουθούσα την ομώνυμη σειρά και θυμάμαι που έλεγα ότι ο Γιώργος που το τραγουδούσε ήταν ο πρίγκιπάς μου. Αυτό που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ήταν ότι θα γνώριζα αυτόν τον άνθρωπο και ότι μαζί του θα έφτιαχνα τη δική μου οικογένεια. Έχω στο μυαλό μου από τη μία την εικόνα της γεματούλας μαθήτριας με τα κόκκινα γυαλάκια και τα σιδεράκια που ακούει αυτό το τραγούδι από την τηλεόραση και από την άλλη την εικόνα της γυναίκας που είναι στο δωμάτιο τοκετού με τον ίδιο άνθρωπο και φέρνουν στον κόσμο το παιδί τους. Το λέω και συγκινούμαι.
Ο γάμος είναι στα σχέδιά σας;
Γιώργος: Νομίζω πρέπει να δούμε πρώτα αν ταιριάζουμε. Αν με αντέχει και αν την αντέχω. Πέρα από την πλάκα, επειδή η Γαλάτεια είναι τελειομανής, νομίζω θα μας βγάλει το λάδι μας μέχρι να αποφασίσει τις λεπτομέρειες.
Η πρόταση, δηλαδή έγινε;
Γιώργος: Περιμένω να μου την κάνει.
Γαλάτεια: Όταν γέννησα μου έδωσε ένα δακτυλίδι και μου είπε, «Δεν είναι πρόταση γάμου». Του είπα, «Τότε, θα περιμένω και δεύτερο δακτυλίδι». Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε πολύ να παντρευτούμε, όμως, με την κατάσταση που επικρατεί είναι αρκετά δύσκολο για την ώρα.
Έχετε σκεφτεί καθόλου το ενδεχόμενο να επιστρέψετε μόνιμα στην Κύπρο;
Γιώργος: Εννοείται. Σε κάποια φάση εγώ θα ήθελα να πεθάνω στην Κύπρο.
Γαλάτεια: Δεν μπορούμε να φανταστούμε γιορτές χωρίς τους δικούς μας. Είναι η ζωή μας η Κύπρος. Οι άνθρωποι, είναι ο τόπος σου. Όπου είναι οι άνθρωποί σου είναι και ο τόπος σου.
Γιώργος: Η Κύπρος για μένα είναι το σπίτι μου, η πατρίδα μου. Νιώθω ασφάλεια, ζεστασιά στην Κύπρο, πώς να σου το πω.
Η νέα χρονιά που μπήκε, με ποιους στόχους σας βρήκε;
Γαλάτεια: Με τον στόχο να έχουμε την υγεία μας…
Γιώργος: Γιατί αν μας έχει διδάξει κάτι όλη αυτή η κατάσταση, αυτό ακριβώς είναι.
Γαλάτεια: Να είναι καλά όλος ο κόσμος και όλα τα άλλα θα έρθουν στην ώρα τους.
