Η booker μοντέλων, Έλενα Χριστοπούλου, μιλάει για πρώτη φορά για τη ζωή της, η οποία περιλαμβάνει τα δυσάρεστα κεφάλαια μιας απόπειρας δολοφονίας και ενός διαζυγίου, αλλά και την ολοφώτεινη σελίδα ενός νέου ξεκινήματος.
Από τον Άρη Καβατζίκη
Στη δουλειά της, ως booker μοντέλων, έχει τη φήμη της σκληρής. Στη ζωή της, πάλι, έχει το σύνδρομο της μαμάς: για τους συντρόφους της, τους φίλους της, για όσους αγαπάει. Η Έλενα, πέρα από ωραία γυναίκα, είναι άνθρωπος που κάνει τα πάντα με πάθος. Η μόδα είναι μία από τις μεγάλες της αγάπες, γι’ αυτό και έχει δημιουργήσει το δικό της brand ρούχων, «Eclectic Soiree». Από τον Οκτώβριο, μάλιστα, θα κάνει πράξη όλα όσα γνωρίζει, καθώς θα είναι η coach των επίδοξων μοντέλων στο «Greece’s Next Top Model» του STAR.
Πώς ήρθε η μόδα στη ζωή σου;
Ένα βράδυ, στο Κολωνάκι, γνώρισα μια παρέα, που ασχολούταν με τη μόδα. Μέσα σε μία νύχτα αποφάσισα να εγκαταλείψω το γραφείο αντιδημάρχου στο δήμο Αθηναίων, όπου εργαζόμουν, για να ασχοληθώ με αυτό που με γοήτευσε και με θάμπωσε. Παρόλο που δέχτηκα πολλές πιέσεις να μην αφήσω τη θέση μου στο Δημόσιο, πήγα στο πρακτορείο μοντέλων «Ace», της Χριστίνας Φουσιάνη, με πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με αυτά που έπαιρνα στο Δήμο.
Είσαι, με την καλή έννοια, θύμα της μόδας;
Αν σου αρέσει η μόδα, δεν είσαι θύμα. Μάλλον ως ερωμένη της νιώθω. Δεν την υπακούω τυφλά, απλώς προσπαθώ να είμαι πάντα ενημερωμένη.
Κάποια στιγμή έφτιαξες το δικό σου γραφείο.
Ναι, μετά από πολλά χρόνια. Τότε με ακολούθησαν πολλά μοντέλα, όπως η Δούκισσα Νομικού, η Υβόννη Μπόσνιακ, η Μαριέττα Χρουσαλά, η Ηλιάνα Παπαγεωργίου και η Κλέλια Ανδριολάτου. Αυτό μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη.
Έχεις τη φήμη της σκληρής στη δουλειά. Ισχύει;
Είμαι σκληρή όταν υπερασπίζομαι τα δικαιώματα των ανθρώπων που αντιπροσωπεύω και αγαπώ. Είπα πρόσφατα σε ένα επαγγελματικό ραντεβού: «Σε μένα μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά όχι στα παιδιά που αντιπροσωπεύω». Διεκδικώ για τους ανθρώπους μου ό,τι ούτε οι ίδιοι μπορούν να φανταστούν πως μπορούν να διεκδικήσουν. Και αυτό θεωρώ ότι είναι το συγκριτικό πλεονέκτημά μου. Μακάρι να είχα κι εγώ έναν τέτοιο άνθρωπο να διεκδικεί για μένα, όχι τόσο σε επαγγελματικά ζητήματα, όσο στη ζωή γενικότερα.
Ποιος είναι ο πιο απρόβλεπτος άνθρωπος με τον οποίο έχεις συνεργαστεί;
Με το απρόβλεπτο δεν τα πάω καλά. Οτιδήποτε απρόβλεπτο με αποσυντονίζει. Θα σου πω κάτι… Η Δούκισσα Νομικού, μοντέλο παγκόσμιας κλάσης, θα μπορούσε να σταθεί στα μεγαλύτερα σαλόνια μόδας του πλανήτη και να είναι στα εξώφυλλα των σημαντικότερων περιοδικών μόδας, καθώς τη ζητούσαν όχι απλά επίμονα, αλλά «αφόρητα». Θα μπορούσε να κερδίσει πάρα πολλά λεφτά στο εξωτερικό, αλλά εκείνη δεν ήθελε να ταξιδέψει. Ήταν η επιλογή της, που αν και με στεναχωρούσε βαθιά, τη σεβάστηκα απόλυτα.
Αλήθεια, στο δρόμο της Αντιδημαρχίας Αθηνών, ποιος σε έβαλε;
Η μητέρα μου, η οποία εργάζεται ακόμη και σήμερα στο γραφείο δημάρχου. Θεωρούσε, ως κλασική Ελληνίδα μάνα, ότι η σύνταξη και η ασφάλεια που προσέφερε το Δημόσιο ήταν το ζητούμενο. Το έκανα για 5-6 χρόνια. Στην αρχή, ως συνεργάτις του Αντιδημάρχου Ζάχου Χατζηφωτίου και κατόπιν του Αντιδημάρχου Νίκου Απέργη.
Αλήθεια, πώς γνώρισες τον Ζάχο Χατζηφωτίου;
Κάναμε μαζί εκπομπή στο Κανάλι 5. Τον αποκαλώ «Ζαχάκι» και εκείνος με αποκαλεί «σπλάχνο».
Μα πώς έγινε;
Δούλευα στο γραφείο δημοσίων σχέσεων του «Love Radio» και κάποια στιγμή μου πρότειναν να κάνω πρωινή εκπομπή στο κανάλι. Έκανα καθημερινό πρωινό μαγκαζίνο, μαζί με τη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Τσόλκα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Ζάχος, ο οποίος αναζητούσε παρτενέρ για την εκπομπή του. Και διάλεξε εμένα. Έκανε τότε συνεντεύξεις με όλους τους ανθρώπους που θαύμαζα. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί! Και από εκεί ξεκίνησε μια μακρόχρονη φιλία ζωής.Ένας μεγάλος πλατωνικός έρωτας, θα έλεγα, που διαρκεί μέχρι σήμερα.
Υπήρξε άλλος μέντορας στη ζωή σου;
Όχι, ο Ζάχος είναι ο ένας και μοναδικός και –ξεκάθαρα– επιλογή μου. Θα ήθελα να τον είχα γνωρίσει ακόμη πιο νωρίς. Το πνεύμα του, το ήθος του, η παιδεία του, όλα όσα έχει ζήσει είναι άξια θαυμασμού. Ακόμα και τώρα θυμάται τα πάντα με φοβερές λεπτομέρειες στις διηγήσεις του. Θαύμαζα τον τρόπο του με τις γυναίκες, έβλεπα πώς συμπεριφερόταν στις συντρόφους του. Τον έζησα με αρκετές συντρόφους και κατάλαβα πώς πρέπει να στέκεται ένα πραγματικό αρσενικό δίπλα σε μία γυναίκα. Μου έμαθε πολλά. Χωρίς τον Ζάχο θα ήμουν ένας άλλος άνθρωπος.
Οι φίλοι σου, γιατί πιστεύεις ότι σε αγαπάνε;
Γιατί είμαι αυθεντική, λέω αλήθεια και ξέρουν ότι μπορώ να τους στηρίξω μέχρι θανάτου.
Έχεις νιώσει ποτέ ότι η αλήθεια σου μπορεί να πληγώνει;
Πάντα η αλήθεια πληγώνει. Αλλά και εγώ αποζητώ την αλήθεια από τους φίλους μου. Μόνο η αλήθεια μένει στο τέλος. Με το ψέμα και την αδικία έχω σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί να έχω γίνει σκληρή, ζητάω συγγνώμη όταν είμαι άγαρμπη στο λόγο μου, αλλά αυτοί με τους οποίους είμαστε πλασμένοι για να μείνουμε για πάντα μαζί, κατανοούν τη διαφορά μου σε σχέση με τους ανθρώπους-αυλή, που είναι και το σύνηθες γύρω μας.
Κλαις;
Πολύ σπαρακτικά, ειδικά με τις ταινίες. Τα τελευταία χρόνια θα έλεγα ότι έχω κλάψει πολύ.
Πανικούς έχεις;
Έχω τρελή φοβία με τους γιατρούς. Θα πάω στο γιατρό, αλλά μέχρι να πάω, παλεύω πάρα πολύ μέσα μου και ακυρώνω συνεχώς τα ραντεβού.
Τι παιδί ήσουν;
Μελετηρή, αλλά γρήγορη. Με ενδιέφερε να τελειώσω τα μαθήματά μου για να πάω στο γήπεδο. Ήμουν αθλήτρια στίβου και βόλεϊ στον Ιωνικό Ν. Φιλαδέλφειας και, μάλιστα, πολύ καλή, αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατό μου μού στέρησε την εξέλιξή μου. Γενικά ήμουν πολύ κοινωνική, χόρευα συνέχεια, όπου στεκόμουν και όπου βρισκόμουν.Ένα χαρούμενο κορίτσι με πολλούς φίλους και πάντα στο 15μελές.
Με τα αγόρια, πώς ήσουν;
Είχα και έχω πολύ καλή σχέση με τα αγόρια.
Είχες σκιρτήματα στο σχολείο;
Φουλ! Δεν μπορώ χωρίς σκίρτημα. Από πολύ μικρή είχα σχέσεις. Έγραφαν στους τοίχους το όνομά μου, «love for ever», καρδούλες, ραβασάκια, γράμματα. Το πρώτο μου αγόρι ήταν ο Μάνος, με τον οποίο παραμένουμε φίλοι στο Facebook και γελάμε συχνά.
Ολόκληρη η Ελλάδα έμαθε το όνομά σου μετά την επίθεση δολοφονίας, που δεχτήκατε εσύ και ο τότε σύζυγός σου, Πάνος Καλλίτσης, στο γκαράζ του σπιτιού σας, στο Λυκαβηττό. Αυτό έκοψε τη ζωή σου στα δύο, πριν και μετά τον πυροβολισμό, ή κατάφερες να πετάξεις μακριά σου αυτό το «αγκάθι»;
Η ζωή, μετά από κάτι τόσο σοβαρό και σκληρό, δεν γίνεται να μην χωριστεί στα δύο. Πάντα θα υπάρχει το «αγκάθι», αλλά προσπαθώ να το βάλω στο πίσω μέρος του μυαλού, της ψυχής και της καρδιάς μου. Δεν υπάρχει βράδυ που να ξαπλώνω και να μην επανέρχεται ως σκέψη το συμβάν. Έχω αποκτήσει μεγάλες φοβίες. Κυρίως με στιγμάτισε η συνειδητοποίηση του πόσο κακοί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι. Νομίζω ότι ως γεγονός θα υπάρχει πάντα στη ζωή μου. Δεν γίνεται να το σβήσει η μνήμη ή, τουλάχιστον, η δική μου μνήμη. Δεν ξέρω πώς πονάει μία φυσική απώλεια, αλλά για μένα αυτή η επίθεση σήμαινε την απώλεια της ασφάλειας. Από εκείνη την ημέρα δεν νιώθω πουθενά ασφαλής: ούτε στο αυτοκίνητό μου, ούτε στο σπίτι μου ή στα σπίτια των φίλων μου. Πάντα τσεκάρω τις πόρτες, κοιτάω τους ανθρώπους στο δρόμο με άλλο βλέμμα και άλλη ψυχή.
Και όταν έρχεται στη σκέψη σου το περιστατικό, πώς φεύγει;
Προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα, να σκέφτομαι το σήμερα: ότι έχω την υγεία μου, ότι είμαι survivor, ότι επέζησα. Ο ψυχίατρος που συμβουλεύτηκα υποστηρικτικά τότε, μου είχε πει πως κάθε φορά που θα έχω μια κακή σκέψη να σκέφτομαι ότι ανήκω στο 10% του πληθυσμού, που έχει επιβιώσει από μια τέτοια ιστορία.
Πέρα από την κακία των ανθρώπων, την οποία διαπίστωσες, τι άλλο μάθημα πήρες;
Πολλά τα μαθήματα, αλλά όσο κι αν ακουστεί σουρεαλιστικό που θα το πω, κάθε εμπόδιο για καλό. Μπορεί να ακουστεί κοινότοπο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι μέχρι τη στιγμή που θα σου συμβεί κάτι αναπάντεχα κακό.
Υπήρξες αυτόνομη ως προσωπικότητα ή ήθελες πάντα έναν άντρα στο πλευρό σου;
Υπήρξα πάντα αυτόνομη και ανεξάρτητη από πολύ μικρή ηλικία, οικονομικά και ως προσωπικότητα. Είμαι ένας άνθρωπος που δίνεται συναισθηματικά, που αποζητά τη συντροφικότητα. Δεν έχω μείνει ποτέ μόνη και αυτό είναι ευλογία, ωστόσο διατηρώ πάντα την αυτονομία μου μέσα στη σχέση. Μου αρέσει να με αγαπάνε και να αγαπώ. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου είναι να ξέρει να δίνει και να παίρνει αγάπη.
Στις σχέσεις σου αναζητάς την προστασία ή εσύ παίζεις και το ρόλο της μάνας με τους άντρες;
Έχω παίξει το ρόλο της μάνας με πολύ μεγάλη αποτυχία! Με το σύντροφό σου δεν πρέπει να λειτουργείς ως η μητέρα του. Προφανώς, δεν μπορώ να χαλιναγωγήσω το μητρικό φίλτρο που έχω. Τον τελευταίο καιρό το παλεύω. Και ομολογώ πως μου είναι δύσκολο να το αποτινάξω από πάνω μου.
Πώς και δεν ενεργοποιήθηκε, λοιπόν, το φίλτρο για ένα παιδί;
Καθετί δεν γίνεται για κάποιους λόγους. Επίσης, ποτέ δεν είναι αργά. Έχω επιθυμήσει, και από πολύ νωρίς, μάλιστα, τη μητρότητα, αλλά δεν το έχω υλοποιήσει. Η μητρότητα είναι κάτι σπουδαίο και μεγάλο. Σημαίνει αυταπάρνηση. Υπάρχουν, πράγματι, φορές που στενοχωριέμαι που δεν έχω γίνει ακόμη μητέρα.
Έζησες, ωστόσο, μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου, καθώς με τον Πάνο (Καλλίτση), με τον οποίο συμπληρώσατε εννέα χρόνια κοινής ζωής, εδώ και δύο χρόνια δεν είστε πλέον μαζί.
Πράγματι.
Η κοινή λογική λέει πως ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, όπως μία απόπειρα δολοφονίας, την οποία ζήσατε μαζί, δένει για πάντα τους ανθρώπους. Με εσάς δεν συνέβη.
Ένα δυσάρεστο συμβάν ήταν πάντα μια αφορμή. Εάν, όμως, είσαι πραγματικά καλά και υπάρχει σωστή βάση, δεν βγαίνουν άλλα πράγματα ή συναισθήματα στην επιφάνεια. Η άσχημη εμπειρία που βιώσαμε βοήθησε και τους δυο μας να καταλάβουμε πως ενδεχομένως δεν ήταν γραφτό να είμαστε μαζί για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Πόσο καιρό μετά την απόπειρα δολοφονίας χωρίσατε;
Περίπου ένα χρόνο μετά.
Η περίοδος μετά το συμβάν ήταν βασανιστική;
Ναι, ήταν βασανιστική, διότι εκεί γίναμε μονάδες. Εγώ προσπάθησα να βιώσω και να ξεπεράσω αυτό που συνέβη ως μονάδα. Προφανώς, εκεί βγήκαν στην επιφάνεια αλήθειες, τις οποίες οφείλεις να αντιμετωπίσεις, γιατί διαφορετικά στρουθοκαμηλίζεις και περνάει η ζωή σου, χωρίς να το καταλάβεις.
Συνήθως ακούμε πως όλα τα διαζύγια είναι βελούδινα και οι άνθρωποι διατηρούν άριστες σχέσεις. Ισχύει και στη δική σας περίπτωση;
Αυτές είναι δημοσιοσχετίστικες και μαρκετινίστικες ανοησίες. Ακόμη και ο τσακωμός με ένα φίλο μας δεν είναι βελούδινος, πόσω μάλλον με έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις μοιραστεί τη ζωή σου και μετά χωρίζεις. Τίποτε δεν είναι βελούδινο. Έχεις συναισθηματικά και πρακτικά σκαμπανεβάσματα, έχεις να χωρίσεις ακόμα και τα υλικά πράγματα που χτίσατε μαζί.
Όλη η αγάπη και η τρυφερότητα, μετά από εννέα χρόνια σχέσης, πού πηγαίνει όταν έρχεται το τέλος;
Στη θυρίδα της ψυχής, στο χρονοντούλαπο της καρδιάς, της ζωής και των συναισθημάτων σου. Δεν είμαστε μόνο ενεστώτας και μέλλοντας. Έχουμε και αόριστο. Τα αληθινά συναισθήματα μπαίνουν σε εκείνα τα σημεία που σε καθορίζουν ως άνθρωπο, καθώς μεγαλώνεις. Τα μαζεύεις στο δισάκι της ψυχής σου και προχωράς. Αυτά είναι που κατ’ εμέ σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τι σε στενοχώρησε περισσότερο στο χωρισμό σου;
Στενοχωρήθηκα πολύ με τα άσχημα απόνερα του χωρισμού.
Συναισθηματικά, πώς είσαι αυτήν τη στιγμή;
Υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή μου, με τον οποίο νιώθω ολοκληρωμένη ως γυναίκα και ως προσωπικότητα. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα.
Θεωρείς ότι κατά βάθος είσαι λάτρις του παλιού;
Όχι μόνο κατά βάθος. Και κατά μήκος και κατά πλάτος. Είμαι πολύ «παλιακιά». Η συμπεριφορά, οι τρόποι, για μένα, είναι το παν. Για να ερωτευτώ, να αγαπήσω ή να κάνω παρέα με έναν άνθρωπο πρέπει να έχει τρόπους. Δεν ανέχομαι εκείνους που πάνε για έναν καφέ και μιλάνε στο σερβιτόρο ή στον μπάρμαν στον ενικό. Δεν μπορώ τον νεοέλληνα που είναι αγενής, άξεστος, φτύνει, βρίζει και κορνάρει στο δρόμο. Ο σεβασμός μας για τους άλλους, όπως αποτυπώνεται στην καθημερινή μας επαφή μαζί τους, δηλώνει την πραγματική μας καλλιέργεια και την αγωγή μας.
Πώς προέκυψε η αγάπη σου για τα vintage ρούχα;
Σε αυτό με έχει επηρεάσει πολύ ο Ζάχος Χατζηφωτίου. Βλέποντας τις γυναίκες στις φωτογραφίες του από την παλιά Αθήνα, τη Μύκονο ή και τα ταξίδια του διαπίστωνα πως εκείνες ήταν πραγματικά θηλυκά. Μοιραία ενοχοποίησα τα παντελόνια! Μπήκε το μυαλό μου πως είναι σημαντικό ένα θηλυκό να είναι θηλυκό και να το δείχνει με την εικόνα του. Αυτό γιγαντώθηκε και έγινα λάτρις των vintage. Εξάλλου, το ωραίο ρούχο, το ρούχο που αποπνέει κομψότητα, είναι διαχρονικό.
Έπειτα από πολύ κόσμο που είδαν στην παραγωγή του «Greece’s Next Top Model» κατέληξαν σε εσένα ως coach των κοριτσιών. Τι ακριβώς θα κάνεις;
Είμαι η φωνή των κοριτσιών, θα είμαι μαζί τους στα γυρίσματα, θα πηγαίνουμε μαζί στα challenges, θα τις εμψυχώνω.
Πιστεύεις, αλήθεια, ότι έχουμε σκηνή μόδας στην Ελλάδα, για να απορροφηθούν αυτά τα κορίτσια;
Όχι. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο συρρικνώνεται η αγορά, όχι μόνο εξαιτίας της κρίσης, αλλά και λόγω της ξενολαγνείας. Προτεραιότητα για τους πελάτες, τους στυλίστες και τους φωτογράφους δεν ήταν ποτέ οι Ελληνίδες. Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που πάλεψαν για να έχουν δουλειά οι Ελληνίδες και να κάνουν καλά deals στην ελληνική αγορά. Υπάρχουν πολύ ωραίες Ελληνίδες, που κάνουν ελάχιστα πράγματα σε σχέση με αυτά που θα τους άξιζε να κάνουν. Τα editorial μόδας τα κάνουν ξένες κοπέλες, που φέρνουν τα πρακτορεία και μοιραία η Ελληνίδα πάει σε δεύτερο και τρίτο ρόλο. Υπάρχουν castings που λένε «μην στείλετε καθόλου Ελληνίδες», οπότε δεν έχουν καν τη δυνατότητα να τις δει ο πελάτης και να τις κλείσει.
Άρα, τα μοντέλα που θα βγουν από το «GNTΜ», τι θα κάνουν;
Ευελπιστώ να είναι κορίτσια, εκ των οποίων τα περισσότερα θα πάνε καλά και θα μπορούν να δουλέψουν, κάνοντας με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο, καθώς δεν μπορώ να λέω αναλήθειες. Είναι πολύ δύσκολο να δουλέψουν καλά στην Ελλάδα, όπως εγώ εννοώ το «καλά» για ένα μοντέλο. Έχει, μάλιστα, αποδειχτεί πως όταν οι Ελληνίδες πηγαίνουν στο εξωτερικό διακρίνονται και δουλεύουν πάρα πολύ καλά. Χαρακτηριστικά αναφέρω την Ηλιάνα Παπαγεωργίου, τη Νάσια Μυλωνά, την Ισμήνη Παπαβλασοπούλου.
Ποιο μοντέλο σου αρέσει πολύ;
Δεν θα μπορέσω ποτέ να συγκρίνω καμία με την Κέιτ Μος. Δεν ήταν το κορίτσι με ύψος 1,78 και αναλογίες 90-60-90. Είχε ανέκαθεν μειονεκτήματα, τα οποία κατάφερε να τα μετατρέψει σε ατού και να αποτελέσει ένα παγκόσμιο icon. Και όχι μόνο στον τομέα της μόδας, αλλά και της τέχνης. Για να ξεχωρίσει ένα μοντέλο, απαιτείται ένας πολύ καλός booker, αλλά και να διαθέτει η ίδια δυνατή προσωπικότητα. Στις φωτογραφήσεις, το βλέμμα της Κέιτ Μος τα λέει όλα, χωρίς να χρειάζεται να μιλήσει. Είναι έμπνευση και χαμαιλέοντας για τους στυλίστες και για τους φωτογράφους αυτή η γυναίκα. Επίσης, μούσα δεν γίνεται μια γυναίκα που είναι απολύτως αρεστή σε όλους. Πρέπει να έχει ιδιαιτερότητες.
Η Τζίτζι και η Μπέλα Χαντίντ;
Πολύ ωραία κορίτσια, αλλά τις θεωρώ σημεία των καιρών.
Η Κάια Γκέρμπερ;
Κόρη της Σίντι Κρόφορντ και πάντα θα μου τη θυμίζει.
Επιμέλεια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Μακιγιάζ – χτένισμα: Μαίρη Ρόκου
