Το να αποκτήσει μια γυναίκα παιδί με δωρητή σπέρματος, ενδεχομένως να μην είναι κάτι που θέλει να συζητά δημοσίως. Όχι, όμως, η Πανίτσα Χατζηαράπη. Το δεξί χέρι του Αντρέα Γεωργίου, που οι περισσότεροι γνώρισαν μέσα από τα «Άσπρα Μπαλόνια» και το «Μπρούσκο», είναι ένας άνθρωπος που έχει ως ζητούμενο να δώσει πίσω όση αγάπη εισέπραξε από την οικογένεια και τους φίλους της.
Της Κωνσταντίνας Γεωργίου
Τι σε έκανε να πάρεις αυτή την απόφαση;
Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς ένα παιδί. Προέρχομαι από μια πολύ ευτυχισμένη και δεμένη οικογένεια. Είμαι 38 χρονών και αισθανόμουν ότι στένευαν τα ηλικιακά μου περιθώρια.
Από τη στιγμή που προέρχεσαι από μια τόσο δεμένη οικογένεια, δεν θα ήθελες να προσφέρεις το ίδιο και στο παιδί σου;
Ίσα-ίσα που το παιδί μου θα μεγαλώσει σε μια τέτοια οικογένεια. Έχω πάρει τόση αγάπη, που είμαι έτοιμη να την προσφέρω πίσω. Μπορώ να ανταπεξέλθω και μόνη μου. Είχα διάφορες σχέσεις στη ζωή μου, ενώ στο παρελθόν υπήρξα και αρραβωνιασμένη. Δεν προέκυψε, όμως, να αποκτήσω ένα παιδί. Είχα ρίξει το βάρος στη δουλειά. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα, ότι δεν θέλω όταν κοιτάξω πίσω μετά από χρόνια να μην υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από την επαγγελματική μου πορεία.
Ποια ήταν η αντίδρασή του περίγυρού σου όταν το ανακοίνωσες;
Σίγουρα, όταν το ακούσεις την πρώτη φορά, σοκάρεσαι. Μετά από συζήτηση, η οικογένεια και οι φίλοι μου, με προέτρεψαν να το κάνω.
Άλλο η ιδέα όμως κι άλλο η πράξη. Ποια διαδικασία ακολούθησες;
Μετά την έρευνα που έκανα, κατέληξα στην Αθήνα. Ήρθα σε επαφή μ’ έναν Ελλαδίτη γυναικολόγο, που ειδικεύεται στον συγκεκριμένο τομέα, ο οποίος με καθοδήγησε σχετικά.
Όσο βρισκόσουν στο αεροπλάνο, το άγχος χτύπησε κόκκινο;
Εντελώς. Βρισκόμασταν στην τελευταία βδομάδα γυρισμάτων, μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο κι εγώ αναγκαστικά έπρεπε να φύγω. Έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου ότι έπρεπε να έχω καθαρό μυαλό, γιατί ήθελα πάρα πολύ να μείνω έγκυος. Σκεφτόμουν θετικά. Πάντα έτσι λειτουργώ. Όταν αποφασίσω κάτι, το παλεύω μέχρι τέλους.
Υποθέτω ότι είναι δύσκολο να επιλέγεις δότη, ο οποίος ουσιαστικά είναι ο πατέρας του παιδιού σου…
Είναι μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζεις όμως το γενεαλογικό δέντρο, το ιατρικό ιστορικό και τα χαρακτηριστικά του δότη.
Είναι απαραίτητη προϋπόθεση να μη γνωρίσει ο δότης σπέρματος το παιδί του;
Ο μόνος λόγος για να «σπάσει» αυτό το απόρρητο, είναι για θέμα υγείας, είτε του δότη, είτε του παιδιού.
Πέρα από το συναισθηματικό κομμάτι, φαντάζομαι ότι υπήρχε και το οικονομικό, καθώς πρόκειται για μια δαπανηρή διαδικασία.
Πήγα πάρα πολύ οργανωμένη στην Αθήνα. Ήξερα πως χρειαζόμουν ένα συγκεκριμένο ποσό κι έκανα τα αδύνατα-δυνατά για να το συγκεντρώσω. Πούλησα μέχρι και το αυτοκίνητό μου, αλλά δεν με ένοιαξε. Ήθελα να στηρίξω την απόφασή μου, κάνοντας και τους άλλους να αντιληφθούν πως ήταν συνειδητή, η οποία πάρθηκε μετά από ώριμη σκέψη. Γι’ αυτό και είχα τη στήριξή τους.
Υπήρχαν φάσεις στη διάρκεια της διαδικασίας που άλλαξες γνώμη;
Όχι, παρόλο που για τρεισήμισι μήνες έβαζα ενέσεις με ορμόνες μόνη μου, ενώ μέχρι τότε τρόμαζα ακόμη και στην ιδέα της βελόνας. Για δυόμισι μήνες, αναγκαστικά, έμεινα στην Αθήνα. Είχα δίπλα μου, όμως, τη φίλη μου την Αγγελική. Εκείνο το διάστημα ήρθαν και με επισκέφθηκαν ο αδελφός μου, η αδελφή μου, ο Αντρέας, τα αδέλφια του και η φίλη μου η Μαρίτα. Όλοι με έκαναν να αισθανθώ ασφάλεια και να αντιληφθώ ότι είμαστε μαζί σε αυτό.
Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι το τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό;
Έκλαιγα. Έλεγα: «Μα, αλήθεια; Τέλειωσε; Τα κατάφερα; Έχω ένα μωρό στην κοιλιά μου;»
Τώρα που πλησιάζει η γέννα, σε έπιασαν καθόλου φοβίες, όπως συνήθως συμβαίνει στις νέες μητέρες;
Καθόλου. Είμαι πάρα πολύ ήρεμη. Οι γύρω μου, άλλωστε, δεν μου άφησαν το περιθώριο να ετοιμάσω τίποτα μόνη μου. Ο καθένας έπαιρνε τον κατάλογο με τα μωρουδιακά κι επέλεγε τι θα πάρει. Ξαφνικά, δεν είναι το μωρό μου, αλλά το μωρό μας. Αυτό για μένα, είναι πολύ σημαντικό.
Ποιο εγγόνι είναι στη σειρά για τους γονείς σου;
Το πέμπτο. Είναι ο πρώτος, όμως, που θα έχει το όνομα και το επίθετο του πατέρα μου. Θα είναι ο Θεόδωρος Χατζηαράπης, ο νεότερος. Ήθελα πάρα πολύ να είναι αγόρι. Και η επιθυμία μου, πραγματοποιήθηκε.
Νονός, θα είναι ο Ανδρέας Γεωργίου. Πόσα χρόνια είστε φίλοι;
Δουλεύαμε μαζί στο Sigma το 2003. Τα τελευταία 7 χρόνια, κάνουμε κολλητή παρέα. Για μένα ο Αντρέας δεν είναι απλώς φίλος μου. Είναι αδελφός μου. Μαζί περάσαμε πολλά. Πάντα στηρίζει ο ένας τον άλλον. Η σχέση μας είναι δοκιμασμένη. Άντεξε και θα αντέξει στον χρόνο.
Έχεις τη διεύθυνση παραγωγής σε τηλεοπτικές σειρές. Μια απαιτητική δουλειά, με σκληρά ωράρια. Έχεις σκεφτεί πώς θα «χωρέσει» ένα βρέφος σε αυτή την καθημερινότητα;
Είναι αλήθεια ότι δουλεύω 15 ώρες την ημέρα. Δεν είμαι, όμως, η μοναδική εργαζόμενη γυναίκα. Στην εποχή μας, οι γυναίκες αποδεικνύουν πως μπορούν να συνδυάζουν καριέρα και οικογένεια. Παρά τις δυσκολίες, όταν πιστεύεις σε κάτι, μπορείς να το καταφέρεις. Για μένα, η εταιρία παραγωγής του Αντρέα και του Κούλλη (σ.σ. Νικολάου) έχει γίνει το σπίτι μου. Ξέρω ότι όπως τους στηρίζω, με στηρίζουν. Οπότε, μπορώ να κρατήσω τις ισορροπίες.
Ο Αντρέας πώς σε έπεισε να βγεις στο γυαλί;
Με την πειθώ και τη διπλωματία που τον διακρίνει. Στις πρώτες σκηνές, έβαλα τα κλάματα από το άγχος. Πάντα ήμουν πίσω από τις κάμερες και ξαφνικά έβλεπα τους συναδέλφους μου απέναντι. Ο Αντρέας, όμως, με βοήθησε πολύ, έστω κι αν ήταν αυστηρός μαζί μου ως σκηνοθέτης.
Τι απαντάς σε όσους υποστηρίζουν ότι ένα παιδί χρειάζεται και τους δυο του γονείς;
Προσωπικά, στηρίζω το πρότυπο της οικογένειας. Δεν έχω σκοπό να το αλλάξω. Ωστόσο, υπάρχουν τόσα παραδείγματα παιδιών από μονογονεϊκές οικογένειες, που μεγαλώνουν σωστά. Ευτυχώς, εγώ είμαι σίγουρη πως το παιδί μου θα λάβει μικρές, αλλά ουσιαστικές «δόσεις» πατρότητας, τόσο από τον πατέρα και τον αδελφό μου, όσο και από τους φίλους μου. Ακόμη και από μένα. Γιατί κι εγώ, δεν είμαι το απόλυτο θηλυκό (γέλια). Έχω μεγαλώσει με αγόρια και μπορώ να «μπω» στην ανδρική ψυχοσύνθεση.
Σκοπεύεις να μιλήσεις από νωρίς στο παιδί σου, ούτως ώστε να το προστατεύσεις από τυχόν κακοθελητές;
Ό,τι κάνω στη ζωή μου, είναι με βάση την αλήθεια. Θέλω το παιδί μου να είναι συνειδητοποιημένο από την ώρα που θα είναι σε θέση να αντιληφθεί κάποια πράγματα. Δεν θα περιμένω, λοιπόν, να το μάθει από αλλού.
Εσύ, έχεις ακούσει αρνητικά σχόλια;
Εννοείται. Δεν συμφωνούν όλοι με όλους. Μπορεί να ακουστεί εγωιστικό, αλλά από τη στιγμή που στηρίζω την απόφαση που πήρα, έχοντας την οικογένεια και τους φίλους μου στο πλευρό μου, δεν με απασχολεί τι λέει ο καθένας. Μάλιστα, είμαι πολύ περήφανη για τη μητέρα μου, που ενώ μεγάλωσε με διαφορετικές αντιλήψεις, είναι ειλικρινής με τον περίγυρό της και στηρίζει την απόφασή μου με νύχια και με δόντια, παρόλο που ξέρω ότι ήταν δύσκολο να το αποδεχτεί στην αρχή.
Τι θα συμβούλευες μια γυναίκα που θέλει να αποκτήσει παιδί με δωρητή σπέρματος;
Να προχωρήσει εάν είναι έτοιμη και σίγουρη. Και να μην είναι μόνη της. Να έχει δίπλα της πολλή αγάπη, όπως εγώ!
