Πέρασε μια ιδιαίτερη εφηβεία. Στα 12 δούλευε ήδη ως μοντέλο και χρειάστηκε να κοπιάσει για να κρατήσει το βάρος της στις απαιτήσεις των ατζέντηδων. Ξέρει τι σημαίνει για ένα κορίτσι να έχει υγιή σχέση με το φαγητό και μια ρεαλιστική εικόνα του σώματός της. Σήμερα, η Κρίστη Αγαπίου, ξανασυστήνεται ως κλινική διαιτολόγος κι υποδέχεται στο γραφείο της τα παιδιά της γενιάς του Instagram.
Από την Τώνια Σταυρινού
Σ’ έναν χώρο που μοιάζει περισσότερο με σπίτι παρά με γραφείο, η Κρίστη Αγαπίου έχει δημιουργήσει το Nutrition House, πλημμυρισμένο από φως και θετική ενέργεια. Δουλεύοντας για πάνω από μια δεκαετία ως μοντέλο έχει δει όλες τις πιθανές κατηγορίες διατροφικών διαταραχών και γνωρίζει για τους παραμορφωτικούς καθρέφτες που έχουν τα νέα κορίτσια στο μυαλό τους, για τον τρόπο που τα social media μάς εκπαιδεύουν -ουσιαστικά- να μισούμε το σώμα μας, αλλά και τη συναισθηματική διατροφή, το φαγητό που γίνεται υποκατάστατο αληθινών συναισθημάτων και την εξάρτησή μας από επιβλαβή μοτίβα.
Χειρίζεσαι ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως η εικόνα του σώματος των νέων κοριτσιών. Πόση ευθύνη εμπεριέχει;
Είναι όντως μεγάλη ευθύνη. Η διατροφή σχετίζεται άμεσα με την εικόνα του σώματος και κατ’ επέκταση με την ψυχολογία ενός ανθρώπου. Το όραμά μου είναι να επηρεάσω θετικά, ιδιαίτερα τα νέα κορίτσια, ώστε να αναπτύξουν μια υγιή σχέση με τη διατροφή και το φαγητό, να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους και το σώμα τους. Οι πιο γνωστές διατροφικές διαταραχές είναι η ανορεξία και η βουλιμία, όμως υπάρχουν και άλλες, λιγότερο γνωστές. Ιδίως οι νεαρές κοπέλες είναι πολύ ευάλωτες στο να αποκτήσουν μια κακή σχέση με τη διατροφή και να έχουν μια αρνητική εικόνα για το σώμα τους, με όλη αυτή την επιρροή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα social media. Η επιθυμία τους να αρέσουν και η ανάγκη τους να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο, έχοντας μη ρεαλιστικά πρότυπα, αυξάνει τις πιθανότητες για μια προβληματική σχέση με το φαγητό. Η δική μου συμβολή είναι να τις βοηθήσω να καταλάβουν ότι η διατροφή, όπως και όλα τα υπόλοιπα στη ζωή μας, χρειάζεται μέτρο.
Εσύ, ως μοντέλο, είχες μπει σε ακραίες διαδικασίες προκειμένου να χάσεις κιλά;
Όταν έλαβα μέρος στον διαγωνισμό Elite Model Look στην Πράγα, ενώ ήμουν ακόμα μαθήτρια, μου είπαν να χάσω 8 κιλά, ενώ ήμουν φυσιολογική. Ο διαιτολόγος μου τότε συμφώνησε να το κάνουμε, προειδοποιώντας με: «Θα σε παρακολουθώ κι αν σε δω και γίνεσαι παρανοϊκή με το φαγητό, θα σταματήσουμε». Κατάφερα να χάσω τα κιλά, ακολουθώντας τις οδηγίες του κατά γράμμα, αλλά έφτασα σε σημείο να μου κοπεί η περίοδος για 7 μήνες. Οι γονείς μου αγχώθηκαν, αλλά κι εμένα δεν μου άρεσε η εικόνα μου. Όταν επέστρεψα από τον διαγωνισμό τα έβαλα πίσω. Κάποιες κοπέλες, όμως, μπορεί να το χειριστούν πολύ διαφορετικά και να καταλήξουν σε άλλο δρόμο.
Τι λες στις νεαρές γυναίκες που βαδίζουν προς τέτοιους επικίνδυνους δρόμους;
Θεωρώ ότι είναι ωραίο να νοιάζεσαι και να προσέχεις τον εαυτό σου σωματικά και ψυχικά γιατί, φυσικά, τα δύο πάνε μαζί. Δεν πρέπει, όμως, να χάνεις την ισορροπία, να αποκτάς εμμονές και να χειρίζεσαι τη διατροφή σαν μέσο αυτοτιμωρίας. Αν χρειάζεται να χάσουμε κιλά, θέτουμε μικρούς, ρεαλιστικούς στόχους έτσι ώστε σιγά-σιγά να φθάνουμε στο αποτέλεσμα που θέλουμε. Όλα μπορούν να γίνουν φτάνει να μη θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο. Ως κλινική διαιτολόγος δεν θα έβαζα ποτέ μια πελάτισσά μου σε ακραία δίαιτα που θα της δημιουργούσε προβλήματα υγείας, είτε στο παρόν είτε στο μέλλον. Κι εδώ να πω ότι πελάτισσες μου δεν είναι μόνο νεαρές κοπέλες. Είναι και γυναίκες άνω των 40, είναι εγκυμονούσες, είναι και άντρες.
Η αλήθεια είναι ότι καμιά φορά οι δίαιτες θυμίζουν τιμωρία με όλη τη στέρηση και την καταπίεση…
Η φιλοσοφία μου είναι όλα με μέτρο. Το να τρως υγιεινά πρέπει να είναι τρόπος ζωής. Δεν πρέπει να είναι όταν έχεις αφήσει τον εαυτό σου να βάλει λίγα κιλά και να τρέχεις στον διαιτολόγο να τα χάσεις και όλοι να νομίζουν πως είμαστε μάγοι! Από την ώρα που στερείσαι κάτι, το θες ακόμη πιο πολύ. Θες σοκολάτα; Διάλεξε τη μαύρη με 70% κακάο. Θες μακαρόνια; Διάλεξε ολικής αλέσεως στην ποσότητα που χρειάζεσαι για τις ενεργειακές σου ανάγκες. Το πρόβλημα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι οι ποσότητες των φαγητών και είναι εκεί που ξεφεύγουν. Με το διαδίκτυο και με τόσες διαφορετικές φιλοσοφίες γύρω από τη διατροφή επικρατεί μια σύγχυση και πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι να πιστέψουν. Επίσης, η ποιότητα των φαγητών είναι πολύ σημαντική, όπως και η θρεπτική αξία κάθε γεύματος. Υπάρχουν τόσες τροφές, τόσοι τρόποι μαγειρέματος και τόσες πολλές επιλογές και ποικιλία που, κατ’ εμένα, δεν μπορεί να αισθανθείς στέρηση. Αρκεί να το κάνεις με τον σωστό τρόπο και καθοδήγηση.
Ποιος είναι ο σωστός τρόπος, λοιπόν;
Οι περισσότερες έρευνες υποδεικνύουν ως πρότυπο τη μεσογειακή δίαιτα. Η γνωστή πυραμίδα που μάθαμε στο σχολείο, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς πρέπει να τρεφόμαστε. Τo μισό πιάτο μας πρέπει να αποτελείται από λαχανικά και φρούτα, το ¼ δημητριακά και το άλλο ¼ από πρωτεΐνη με λίγο λίπος, όπως ελαιόλαδο. Επίσης, η ιαπωνική διατροφή όπως και η σκανδιναβική, έχουν αποδειχθεί ως πρότυπα με βάση το ψηλό προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού τους.
Πόσο εύκολο είναι να κρατιέσαι μακριά από το ανθυγιεινό φαγητό, όταν είναι παντού γύρω σου συνέχεια;
Είναι αρκετά δύσκολο. Αν όμως είσαι συνειδητοποιημένη, μπορείς να αποφύγεις την παγίδα του μάρκετινγκ, αλλά κι αυτήν που σου στήνουν τα ίδια σου τα συναισθήματα. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε πότε τρώμε για να χορτάσουμε και πότε τρέφουμε τα συναισθήματά μας με βάση το τι έχουμε περάσει τη συγκεκριμένη μέρα.
Πέρα από τη συναισθηματική διατροφή, εσύ έχεις δει και κορίτσια στο μόντελινγκ να παλεύουν και με άλλους δαίμονες.
Ναι, στο Μιλάνο, όταν συμμετείχα σε επιδείξεις μόδας είχα γνωρίσει κοπέλες που κατάπιναν βαμβάκι με ελαιόλαδο για να φουσκώνει η κοιλιά τους και να νιώθουν το αίσθημα του κορεσμού. Είναι πολύ ακραίο αυτό το πράγμα. Όλες, επίσης, έπιναν χάπια μετά το φαγητό για να πηγαίνουν τουαλέτα, πέραν από την αυστηρή διατροφή που ούτως ή άλλως έκαναν.
Οι εμπειρίες αυτές σε οδήγησαν να σπουδάσεις κλινική διαιτολόγος;
Ναι, γιατί θέλω μέσω της δουλειάς μου να βοηθήσω τις κοπέλες να μη φτάσουν σε αυτό το σημείο, ειδικά σήμερα, που τα social media προωθούν συνέχεια την εικόνα. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει πως αυτό που βλέπει, δεν είναι η πραγματικότητα. Αλλά και ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και η κάθε γυναίκα έχει τον δικό της σωματότυπο. Πρέπει η κάθε μια να δουλέψει ώστε να βελτιώσει τον εαυτό της, χωρίς να προσδοκεί να μοιάσει σε κάποια άλλη.
Εσύ, πώς ήσουν ως έφηβη; Σε προηγούμενες συνεντεύξεις είχες πει ότι ήσουν κάπως μοναχική.
Δούλευα από 12 χρονών ως μοντέλο και όλοι γύρω μου ήταν μεγαλύτεροι. Αυτό με ωρίμασε νωρίτερα από την ηλικία μου. Ήταν όμως και θέμα προτεραιοτήτων, μιας και ήμουν αφοσιωμένη σ’ αυτό που έκανα. Οι φίλες μου, θυμάμαι, έβγαιναν έξω κάθε Παρασκευή και Σάββατο, ενώ εγώ όταν προετοιμαζόμουν για κάποιο διαγωνισμό, έπρεπε να προσέχω τη διατροφή μου και να ξυπνώ νωρίς για να πάω γυμναστήριο. Γενικά, όμως, νιώθω ότι και με τις φιλίες δεν το είχα και πολύ. Θυμάμαι, που πάντα ζήλευα τις μεγάλες παρέες στο σχολείο, με την καλή έννοια. Ενώ, άλλα άτομα έχουν κρατήσει παρέες ολόκληρες από εκείνο το διάστημα, εγώ δεν έχω κάποια κολλητή από τα παλιά. Κι επειδή βίωσα και αρκετές δύσκολες καταστάσεις στο σχολείο, αυτή ήταν η διέξοδός μου. Ένας κόσμος διαφορετικός, που ξεπρόβαλλε μπροστά μου.
Σε ποιες καταστάσεις αναφέρεσαι;
Στην πρώτη γυμνασίου μια μεγάλη ομάδα κοριτσιών διαφόρων ηλικιών μου έκαναν bullying. Ήταν τόσο έντονο που έφτασα σε σημείο να μη θέλω να πηγαίνω στο σχολείο. Είχαν φτάσει στο σημείο να γράψουν το κινητό μου στους τοίχους με άσχημους χαρακτηρισμούς ή να με περιμένουν το απόγευμα για να με κοροϊδέψουν. Σε κάποιες περιπτώσεις αισθάνθηκα να γίνονται απειλητικές. Μια μέρα μαζεύτηκαν έξω από τη σχολή χορού μου, δεν ξέρω με ποια πρόθεση, αλλά ευτυχώς ο μπαμπάς μου κατέβηκε από το αυτοκίνητο και όταν τον είδαν έφυγαν. Μια άλλη φορά είχα πάει τουαλέτα και βρήκα την «αρχηγό» τους εκεί, να με περιμένει. Ευτυχώς, με έσωσε ένας συμμαθητής μου, αλλιώς δεν ξέρω τι θα συνέβαινε.
Θεωρείς ότι όλο αυτό ξεκίνησε από κάποιου είδους ζήλεια;
Δεν κατάλαβα ποτέ τον λόγο. Δεν έκανα απολύτως τίποτα για να το προκαλέσω, τίποτα κακό. Εκείνο το διάστημα είχα κάνει την πρώτη μου φωτογράφηση για το περιοδικό «Σελίδες» και ένιωθα πολύ ευτυχισμένη. Κι αυτές, έκοψαν όλες τις σελίδες του περιοδικού, τις έβαλαν σ’ έναν φάκελο και τις έδειχναν στο σχολείο, κάνοντάς με να νιώθω τόσο άσχημα, πως ήταν κάτι κακό. Κι αυτό είχε κρατήσει για έναν ολόκληρο χρόνο. Το γεγονός αυτό με έκανε να αποστασιοποιηθώ από όλα τα υπόλοιπα και να επικεντρωθώ στη δουλειά μου.
Έχεις πει κατά καιρούς πως όταν τελειώσει η καριέρα σου στο μόντελινγκ θα αισθάνεσαι χαμένη. Τώρα που έχεις μια δεύτερη καριέρα σε εξέλιξη, αισθάνεσαι το ίδιο;
Νομίζω πως θα το συνεχίσω μέχρι εκεί που μπορώ. Εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να σκεφτώ τον εαυτό μου έξω από αυτό τον χώρο, μετά από τόσα χρόνια. Όμως, τώρα, έχω όντως αφοσιωθεί με τον ίδιο ενθουσιασμό σε κάτι ολότελα καινούριο. Κι αυτό είναι συναρπαστικό.
Βοηθός στιλίστα: Alexander Aristotelous
Μαλλιά: John Paphitis (kevin murphy)
Styling & Makeup: Ανδρέας Ζεν
