Η Ήβη, λίγο πριν τα 30 της, στην πιο ώριμη περίοδο της ζωής της.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΡΙΦΤΗ
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο της κομμάτι μαζί με τον Μιχάλη Κουινέλη (Stavento), «Στον γιατρό», και στο TikTok είναι ήδη το απόλυτο viral. Παράλληλα, ετοιμάζει τις από κοινού συναυλίες τους, που ξεκίνησαν ήδη από τις 2 Ιουνίου και θα κάνουν tour σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ δεν χάνει και την επαφή, την ενασχόλησή της, με την νέα τους επιχείρηση, το «Πινόκιο», ένα πολύ όμορφο γλυκοπωλείο, στην Αλεξανδρούπολη, το οποίο φροντίζει η ίδια η Ήβη, αφού τις ημέρες της εβδομάδας που δεν βρίσκεται στην Αθήνα, δουλεύει εκεί κανονικά. Παρατηρώντας το σώμα της, την πειράζω, λέγοντάς της πως είναι «η χειρότερη διαφήμιση και η χειρότερη πελάτισσα της επιχείρησής της!». «Όντως, είμαι η χειρότερη πελάτισσα του μαγαζιού μου», μου λέει και γελάει. «Προσπαθώ να αντιστέκομαι σε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που έχουμε, αλλά μία στο τόσο κι εγώ κάνω τις ατασθαλίες μου, δεν μου βάζω απόλυτο απαγορευτικό. Όμως, τις περισσότερες φορές, χορταίνω με την χαρά των άλλων, όταν τους βλέπω να απολαμβάνουν ένα υπέροχο γλυκό, σαν αυτά που έχουμε – πιο σπάνια τρώω κι εγώ».
Βλέποντας και την φωτογράφιση που έκανες, το σώμα σου, τις εντυπωσιακές σου αναλογίες, ειδικά μετά τον ερχομό της κόρης σου, Ανατολής-Νεφέλης, σκέφτηκα ότι όλη την ημέρα κάνεις γυμναστική και πως ακολουθείς ένα αυστηρό πρόγραμμα διατροφής. Έτσι είναι;
Όχι, όχι. Η αλήθεια είναι ότι φροντίζω πολύ τον εαυτό μου, με προσέχω. Κάνω τη διατροφή μου και την γυμναστική μου. Όσο περνούν τα χρόνια φροντίζω να με ενημερώνω για όλα, κυρίως για θέματα υγείας. Γιατί η ενημέρωση μας οδηγεί σε μονοπάτια, πιο σωστά για εμάς. Εγώ γυμνάζομαι τουλάχιστον τέσσερεις φορές την εβδομάδα και κάνω μία φυσιολογική διατροφή. Δεν στερούμαι κάτι, ούτε τρώω μία φορά τον χρόνο γλυκό – τα τρώω όλα, αλλά με μέτρο. Δεν μου αρέσει να υπερβάλλω, γιατί η στέρηση έχει αντίστροφο αποτέλεσμα. Ο στόχος μου είναι η προσοχή και η ισορροπία.
Μπήκες στο τραγούδι πολύ μικρή. Μικρή, επίσης, έκανες επιτυχία, σπούδασες, δεσμεύτηκες με έναν σύντροφο, κάνατε οικογένεια. Αισθάνεσαι, κάποιες φορές, ότι «χρωστάς» στον εαυτό σου, λίγα ανέμελα χρόνια;
Πολλές φορές κάθομαι κι αναρωτιέμαι αυτό που μου λες. Αλλά έχω συνηθίσει τόσο πια αυτό το «μονοπάτι» που μπήκα από τα 16 μου, «καριέρα, δουλειά, μουσική», κι είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί, που η ζωή προχώρησε χωρίς να καταλάβω ή να νιώσω κάποια τέτοια έλλειψη. Μετά γνώρισα τον Μιχάλη, συνεργαστήκαμε, κάναμε σχέση, ήρθε στον κόσμο η κόρη μας, η δουλειά μου προχώρησε πιο πολύ, πήγε πιο μακριά. Δεν αισθάνομαι ότι στερήθηκα κάτι, γιατί δεν το είχα ποτέ σε μεγάλες δόσεις. Αν με έβαζες να επιλέξω, θα επέλεγα τη ζωή που ζω τώρα, γιατί υπήρξε μεγάλη εξέλιξη στη διαδρομή μου, παρά να είχα αφεθεί σε μία ανεμελιά που δεν ξέρω που θα με έβγαζε ή που θα ήμουν τώρα. Μου αρέσει η ζωή μου, έτσι όπως εξελίχθηκε. Ειδικά όταν δημιουργήσεις οικογένεια, έτσι κι αλλιώς η ανεμελιά χάνεται λίγο. Παρ’ όλα αυτά και μέσα σε όλα αυτά, διεκδικώ χρόνο για τον σύντροφό μου, να κάτσουμε οι δυο μας, να παίρνουμε μια ανάσα, να περάσουμε δυο στιγμές με φίλους, να μείνουμε λίγο σπίτι, να κάνουμε ένα ταξίδι. Είμαι υπερευχαριστημένη με αυτό.
Πιστεύεις πως αν ξεκινούσες τώρα, θα έκανες κάτι διαφορετικά;
Όχι, δε νομίζω. Κανείς δεν το ξέρει βέβαια αυτό, δεν υπολογίζεις τι θα έκανες, γιατί ζεις το τώρα. Κι εγώ δεν σκέφτομαι το πριν. Η ζωή μου κυλάει, με πάει παρακάτω και την ζω, την ρουφάω και τη χαίρομαι. Με τα καλά και τις όποιες δυσκολίες. Τα «πριν», δεν τα βάζω στο μυαλό μου. Δεν ζω στο παρελθόν και δεν λέω «τι θα γινόταν εάν…». Ποιος το ξέρει αυτό; Κανείς δεν μπορεί να στο απαντήσει, είναι μάταιο. Ζω και βλέπω το παρόν, αλλά και το μέλλον.
Ο κόσμος, το κοινό σου, σε αντιμετωπίζει ακόμα, ως αυτό που είσαι; Δηλαδή, ως ένα νεαρό σύγχρονο κορίτσι; Ή έχει αλλάξει κάτι από τότε που έγινες μητέρα;
Κοίτα, με μένα υπάρχει μία ιδιαίτερη συνθήκη. Μπήκα στη ζωή σας, όταν ήμουν 16 ετών. Κατά κάποιον τρόπο, αν θες, μεγαλώνουμε μαζί. Μαζί προχωράμε. Ήμουν 16 ετών και δούλευα κανονικά ως επαγγελματίας τραγουδίστρια. Στην πορεία, έκανα την οικογένειά μου, την επιχείρησή μου, συνέχισα να κάνω albums, αλλά ποτέ δεν έχασα την παιδικότητά μου. Την έχω καλά φυλαγμένη μέσα μου, αλλά δεδομένων των επιλογών μου, όπως το να γίνω μητέρα τόσο νέα, έγινα και πιο ώριμη. Επομένως συμβαδίζει η παιδικότητά μου με την ωριμότητα. Όσοι με άκουγαν τότε, στα 16 μου, μαζί μεγαλώσαμε και είμαστε πια 30 ετών σχεδόν. Δεν είμαι η ίδια Ήβη που ήμουν τότε. Έγινα γυναίκα. Άλλαξαν τα δεδομένα. Ως χαρακτήρας όμως, παραμένω η ίδια.
Από τότε που έγινες μητέρα, απέκτησες φοβίες που ίσως δεν είχες παλαιότερα;
Γενικά, όταν με φοβίζει κάτι δεν το σκέφτομαι πολύ γιατί πιστεύω πως με την σκέψη τρέφουμε την φοβία πιο πολύ και μεγαλώνει. Επίσης, δεν την μεταφέρω στους γύρω μου και ειδικά στο παιδί μου, για να μην την μεταδώσω. Προσπαθώ να την παλεύω μέσα μου. Γενικά, όμως, δεν είμαι ένας άνθρωπος που φοβάται…
Όταν είσαι επάνω στην σκηνή, αφήνεις εύκολα την «μητέρα-Ήβη» και να γίνεσαι performer; Πώς το ισορροπείς αυτό;
Νομίζω ότι «μεταμορφώνομαι» κατά κάποιο τρόπο, που δεν ξέρω ποιος ακριβώς είναι αυτός. Παραμένω μητέρα, παραμένω άνθρωπος με ανησυχίες και σίγουρα θα επηρεαστώ αν η μικρή, για παράδειγμα, είναι άρρωστη και πρέπει εγώ να βγω στη σκηνή και παράλληλα να είμαι και με ένα τηλέφωνο στο χέρι για να δω πως πάει. Πάντα το μυαλό μου είναι στην κόρη μου – είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Όμως, εκείνη την ώρα που ανεβαίνω να τραγουδήσω είμαι επαγγελματίας. Δεν μπορώ να δείξω την ανησυχία μου στον κόσμο, πρέπει να το καλύψω. Ξέρω ότι ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Μαθαίνεις με τον καιρό να το ισορροπείς. Όταν τελειώσει η δουλειά μου όμως, είμαι 100% επάνω στο παιδί μου.
Έχεις δηλώσει, προφανώς χάριν αστεϊσμού προφανώς, πως δεν κάνεις θρησκευτικό γάμο με τον Μιχάλη, γιατί φοβάστε μην… χωρίσετε! Την φοβάστε λίγο τη δέσμευση;
Δεν έχει να κάνει τόσο με τη δέσμευση, γιατί εγώ θεωρώ ότι στα μάτια του Θεού είμαστε ήδη παντρεμένοι με τον Μιχάλη. Δεν πιστεύω ότι ένα μυστήριο το σφραγίζει αυτό, αλλά ένα παιδί. Είμαστε κανονική οικογένεια πια. Με το δέσιμο που έχουμε πλέον, αισθάνομαι ότι είμαστε παντρεμένοι. Υπάρχει κατανόηση και στήριξη, δεν το περνάς αψήφιστα. Στο κάτω κάτω ναι, όπως το είπα χιουμοριστικά, το πιστεύω, δεν παντρευόμαστε, για να μην χωρίσουμε (γελάει).
Πιστεύεις ότι σε μία σχέση που δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα -έστω και τυπικά-, οι δύο σύντροφοι νιώθουν περισσότερο εραστές;
Η μόνη δέσμευση που δεν έχουμε με τον Μιχάλη, είναι η δέσμευση της υπογραφής. Έχουμε συναισθηματική δέσμευση, δέσμευση αμοιβαιότητας, ειλικρίνειας και βαθιάς αγάπης. Και φυσικά, ισόβια δέσμευση, απέναντι στην πεντάχρονη κόρη μας. Ε, αυτά, είναι πιο σημαντικά για μένα, από έναν γάμο. Δεν είναι στα πλάνα μας ο γάμος, ούτε ποτέ βασάνισε το μυαλό μας. Ωστόσο, στο μέλλον, δεν το αποκλείω να συμβεί.
Σου δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια το να συνεργάζεσαι επαγγελματικά και δισκογραφικά με τον Μιχάλη; Αναμφίβολα έχετε και καλλιτεχνική «χημεία», έχετε κάνει πάνω από δέκα ντουέτα, τα οποία έγιναν όλα επιτυχίες και είναι πλέον διαχρονικά… Είναι σα να είστε ο ένας κομμάτι του άλλου. Έτσι το νιώθεις κι εσύ;
Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι πως, ορισμένα πράγματα, δεν γίνονται τυχαία σε αυτή τη ζωή και πιστεύω πως η συνάντησή μου με τον Μιχάλη, είναι καρμική κατά κάποιον τρόπο. Ήταν για να συναντηθούμε. Οι δρόμοι μας «βρέθηκαν» για κάποιον λόγο – όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται. Ο χρόνος το έχει αποδείξει. Πέραν από το ότι ταιριάζουμε ως άνθρωποι και ως χαρακτήρες, ταιριάζουμε και μουσικά. Οι χροιές μας ταιριάζουν, «δένουν». Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα βγάλω δίσκο, χωρίς κομμάτια του Μιχάλη. Είναι κομμάτι μου και είμαι κομμάτι του. Συνδεόμαστε βαθιά! Αυτό συμβαίνει μια στο τόσο καλλιτεχνικά και νιώθω πολύ τυχερή που μου συμβαίνει αυτό. Σκέψου, εγώ ξεκίνησα από την Κύπρο, ο Μιχάλης από την Αλεξανδρούπολη και βρεθήκαμε στην Αθήνα. Ε, ήταν για να γίνει αυτό – κι έγινε φυσιολογικά. Είναι κάτι που μας υπερβαίνει. Αισθάνομαι ευλογία με όσα ζω δίπλα στον Μιχάλη.
Διαφωνείτε συχνά με τον Μιχάλη; Ακόμα και επαγγελματικά;
Επαγγελματικά όχι, δεν θα το έλεγα, εκεί συμβαδίζουμε σχεδόν απόλυτα. Με συνεπαίρνουν οι μελωδίες και οι στίχοι του. Τώρα, στην καθημερινότητα, μπορεί να διαφωνήσουμε για τα απλά πράγματα, όπως το που θα μπει μία γλάστρα (γελάει). Αλλά καβγάδες έντονοι δεν υπάρχουν. Είμαι ένας άνθρωπος που όταν κάνει λάθος, το βλέπω και ζητώ συγγνώμη, το ίδιο και ο Μιχάλης. Κι αυτό το εκτιμώ πολύ στους ανθρώπους – το να ρίχνουν δηλαδή τον εγωισμό τους, να αναγνωρίζουν το όποιο τους σφάλμα και να ζητούν συγγνώμη. Σήμερα πια δυσκολευόμαστε να πούμε ακόμη και τα πιο απλά πράγματα, δεν μιλάμε ουσιαστικά πλέον. Και στις σχέσεις μας, οφείλουμε να μιλάμε και να επικοινωνούμε ειλικρινά. Είναι σαν ψυχοθεραπεία αυτό. Εμείς με τον Μιχάλη, μιλάμε πολύ και για όλα. Αυτό είναι το πρόβλημα της εποχής μας πιστεύω: Η δυσκολία της έκφρασης. Όλα αυτά που έχουμε κρυμμένα μέσα μας και δεν τα επικοινωνούμε.
Το καλοκαίρι, τι θα κάνεις;
Έχουμε ετοιμάσει με τον Μιχάλη, έναν κύκλο συναυλιών, που θα λέγεται «Στον γιατρό tour» και λογικά θα έρθουμε και στην Κύπρο οικογενειακώς. Ξεκινήσαμε ήδη στις 2 Ιουνίου και θα σας παρουσιάσουμε κάτι που δεν έχετε ξαναδεί on stage.
Info:
Το νέο digital κομμάτι της Ήβης Αδάμου και του Mιχάλη Κουινέλη (Stavento), έχει τίτλο «Στον γιατρό». Η Ήβη ήδη βρίσκεται, μαζί με τον Μιχάλη, σε καλοκαιρινή περιοδεία, σε Ελλάδα και Κύπρο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: MIKE TSITAS (KING_KILLS_QUEEN)
STYLING-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΤΖΕΛΑ ΜΑΡΤΣΕΚΗ
MAKE UP-HAIR STYLING: ΜΑΡΙΑ ΚΩΤΣΑΚΗ
