Μετά από 30 χρόνια καριέρας, η «Καιτούλα» (μας) είναι στην καλύτερη φάση τόσο της προσωπικής, όσο και της επαγγελματικής της ζωής.
Από τον Αλέξανδρο Πρίφτη
Αν η ζωή της ήταν ιστορία, θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινήσει, όπως μία από τις μεγάλες της επιτυχίες. «Μια φορά κι έναν καιρό…». Σαν παραμύθι. Με έντονα χρώματα, καλοσυνάτους ανθρώπους, πολλά χαμόγελα και αγάπη. Ένα ζεστό σπίτι που σφύζει από ζωή, με δύο μικρά κορίτσια να τραγουδάνε στο σαλόνι του: Η Καίτη (τότε Κατερίνα) και η αδελφή της, Λιάνα. Ο χρόνος πέρασε και η ιστορία έχει happy end. Δεν έχει δράκους, κάστρα κι εχθρούς. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, μέσα στο άκρως ανταγωνιστικό επάγγελμα που κάνει, που να αφήσει έστω και μία αρνητική υπόνοια για εκείνη. Της το λέω και χαμογελά. Με το ίδιο πλατύ χαμόγελο που όλοι ξέρουμε, τα ακόμα πιο λαμπερά πράσινα, σαγηνευτικά της μάτια. Της λέω ότι το single της «Ήλιος δεν βγαίνει αν δεν πεις καλημέρα» που της έγραψε ο Φοίβος, αγγίζει πια το ενάμιση εκατομμύριο views. «Το επόμενο βήμα, ποιο θα είναι;», τη ρωτάω. «Θα βγάλουμε με τον Φοίβο ακόμα ένα κομμάτι και μετά το καλοκαίρι θα βγει και ο νέος μας δίσκος», μου απαντά. «Θα σου πω ότι έχω και μία έκπληξη στο κοινό, πιστεύω θα τους αρέσει. Τα κομμάτια που έχω πει όλα αυτά τα χρόνια με τον Φοίβο, θα επανεκτελεστούν και θα είναι ντουέτα, με γνωστούς και αγαπημένους συναδέλφους. Αυτό είναι κάτι που λέω για πρώτη φορά!».
Όλα αυτά τα χρόνια είχες αποφασίσει να ακολουθήσεις διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να συνεργαστείς και πάλι με τον Φοίβο;
Δεν είχα αποφασίσει να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα μέχρι τότε. Ό,τι ακολούθησε ήρθε πολύ ομαλά να προστεθεί ως μία συνέχεια σε αυτό που ήδη έκανα. Πιστεύω δε ότι, αργά ή γρήγορα, ο Φοίβος θα έμπαινε ξανά στη ζωή μου, γιατί ήταν μεγάλο κομμάτι της τότε εξέλιξής μου. Το έχω ξαναπεί, του χρωστάω πάρα πολλά, μαζί καταφέραμε και γράψαμε ιστορία. Σήμερα συναντηθήκαμε και οι δύο πιο ώριμοι και προχωράμε σε γνώριμα μονοπάτια, μόνο που είναι πιο ενήλικα.
Πώς ήταν η πρώτη σας επαφή μέσα στο στούντιο, 19 χρόνια μετά;
Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Λες και ήμασταν προχθές μαζί. Είμαστε πολύ συγκινημένοι και οι τρεις, γιατί εδώ πρέπει να σου πω ότι ο Διονύσης (σ.σ. Σχοινάς) ήταν ο «κουμπάρος» του παντρέματός μας.
Είσαι από τους καλλιτέχνες που επιδιώκουν να συνεργάζονται με εξίσου μεγάλα ονόματα, όπως το δικό σου. Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι αυτό;
Έχουμε δει ότι δεν είναι εύκολο να συνεργάζονται μεγάλα ονόματα. Όμως εγώ το επιδιώκω, έχοντας ως γνώμονα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να θαυμάζω τον άλλον καλλιτέχνη, να μου εμπνέει σεβασμό. Κι από την άλλη, σίγουρα ο κόσμος αγαπά τις συνεργασίες. Εγώ δεν δυσκολεύτηκα σε καμία συνεργασία μου. Θυμάσαι πριν 19 χρόνια που συνεργάστηκα με την Άννα Βίσση; Την ήξερα πολλά χρόνια νωρίτερα και τη θαύμαζα πολύ. Σεβαστήκαμε η μία την άλλη και δουλέψαμε άψογα. Κάποιοι περίμεναν ότι πιθανόν θα τσακωθούμε, αλλά εμείς αγαπηθήκαμε περισσότερο. Τηρήθηκαν κι όσα είχαν συμφωνηθεί κι έτσι αυτή η συνεργασία γράφτηκε στην ιστορία!
Το ίδιο ισχύει και με τον Νότη Σφακιανάκη;
Βεβαίως! Ξέρω γιατί με ρωτάς και πρέπει να σου πω ότι αγαπώ τον Νότη, γιατί και τις δυο φορές που συνεργαστήκαμε ήταν άψογος! Είναι ένας άντρας με έντονο χαρακτήρα, μια δυνατή προσωπικότητα. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος – χωρίς αυτό να είναι κακό. Αυτό που κρατάω από τον Νότη είναι ο σεβασμός του, η αγάπη του και το νοιάξιμό του. Έχουμε μία ζεστή σχέση.
Φέτος, κλείνεις 30 χρόνια στη δισκογραφία. Όταν ξεκινούσες την πορεία σου, πίστευες ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Είναι πολλά τα χρόνια… Σχετικό είναι βέβαια το «πολλά», αν σκεφτείς ότι υπάρχουν συνάδελφοι, που έχουν πολλά περισσότερα. Ήταν αναμενόμενη, όμως, η ανοδική πορεία γιατί έκανα προσεκτικά βήματα κι ανέβαινα σκαλί-σκαλί. Κι ακόμα το ίδιο κάνω, μετά από τόσα χρόνια. Κι εύχομαι να είμαι καλά, για να δώσω στον κόσμο κι άλλα ωραία πράγματα! Έχω πολύ δυνατή σχέση αγάπης με το κοινό, γι’ αυτό και φέτος το καλοκαίρι θα κάνω μια μεγάλη περιοδεία, που θα λέγεται και θα είναι ένα μεγάλο πάρτι: «Αυτό το πάρτι που θέλω!». Ξεκινήσαμε το Πάσχα από τη Μύκονο και θα πάμε σε πάρα πολλά μέρη. Φυσικά Θα έρθω και στην Κύπρο μας.
Έχεις δεσμούς αγάπης με το νησί μας;
Πολύ δυνατούς! Ήταν δυνατόν να μην έρθω στην Κύπρο; Καταρχάς, η αδερφή μου, η Λιάνα, ζει με την οικογένειά της στην Κύπρο, τα παιδιά της και τον άντρα της. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Δεν θα ήταν υπερβολή λοιπόν, να σου πω, Αλέξανδρε, ότι η Κύπρος για μένα είναι η δεύτερη πατρίδα μου, αφού ζει εκεί η αδερφή μου. Έχω συγγενείς, φίλους και πολλούς γνωστούς. Είναι γνώριμος και αγαπημένος τόπος για μένα.
Θα σε γυρίσω στα παιδικά σου χρόνια. Από τότε ήθελες να γίνεις τραγουδίστρια;
Όχι, όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω δασκάλα. Ήμουν από τα παιδιά «εξαιρέσεις» που αγαπούσαν το σχολείο τους. Μου άρεσε το διάβασμα και τα βιβλία. Ακόμα διαβάζω πολύ. Με ξεκουράζει. Κι επειδή αγαπούσα και τα παιδιά, ονειρεύτηκα πως θα γίνω δασκάλα. Δεν έγινα αλλά, τουλάχιστον, μου έμεινε το διάβασμα! (γέλια). Μέσα από το τραγούδι βρήκα έναν δυνατό τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων μου. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, άκουγα Queen, Deep Purple και, παράλληλα, Νταλάρα, Πάριο, Βοσκόπουλο και Μοσχολιού. Τη Μοσχολιού και την Αλεξίου τις λάτρευα. Με την αδερφή μου, τη Λιάνα, βάζαμε κάθε απόγευμα δίσκους στο πικάπ και τραγουδούσαμε από πάνω. Κάναμε καραόκε, αλλά με τη φωνή των καλλιτεχνών από κάτω (γέλια).
Με τι σκέψεις και συναισθήματα πηγαίνεις κάθε φορά στο Αιγάλεω όπου μεγάλωσες;
Ρώτα με καλύτερα πώς είμαι όταν φεύγω… Πάντα συγκινούμαι, γιατί βλέπω το πατρικό μου. Εκεί είναι οι παιδικοί μου φίλοι, εκεί ζουν και τα ξαδέρφια μου. Είναι η γειτονιά που μεγάλωσα. Έχει αλλάξει κάπως, αλλά το σχολείο μου έχει μείνει το ίδιο. Κάθε φορά που το βλέπω, βουρκώνω λίγο. Φορτίζομαι συναισθηματικά και νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια. Την ανεμελιά που είχαμε, την αθωότητα… Γίνομαι και πάλι παιδί και προσπαθώ να μη χάνω κομμάτια της παιδικότητάς μου, ακόμα και σήμερα.
Ως μητέρα, διαχειρίστηκες εύκολα το γεγονός ότι ο γιος σου, ο Δημήτρης, έχει δύο αναγνωρίσιμους γονείς και θα μπορούσε κάλλιστα να «εκμεταλλευτεί» το όνομά τους;
Επειδή είναι αυτός που είναι δεν θα το έκανε ποτέ. Τον μεγαλώσαμε έτσι, ώστε να μην περάσει καν ως σκέψη από το μυαλό του κάτι τέτοιο. Με τον Διονύση τον μεγαλώσαμε δίνοντάς του αξίες και μαθαίνοντάς του πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που του διδάξαμε. Το να είναι κάποιος γνωστός τραγουδιστής και κάποιος άλλος καθαριστής ή οτιδήποτε άλλο, δεν σημαίνει ότι ο ένας είναι ανώτερος και ο άλλος κατώτερος. Ο Δημήτρης δεν επηρεάστηκε από τη φήμη, τη δόξα, τη διασημότητα και τα φώτα που έχουν οι γονείς του. Αλήθεια σου λέω, είναι ένα πολύ καλό και ευαίσθητο παιδί.
Με καλλιτεχνικές τάσεις, αφού πολλές φορές τον έχουμε δει στη σκηνή με τον πατέρα του. Θες να τον δεις να το κάνει επαγγελματικά;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν αυτό που ονειρεύτηκα για εκείνον. Όμως, εδώ και αρκετό καιρό, έχω αλλάξει, γιατί βλέπω ότι ο Δημήτρης είναι ένας ταλαντούχος μουσικός. Οι εμφανίσεις δίπλα στον πατέρα του τον βοηθούν να εξελίσσεται φωνητικά και να αποκτά «αέρα» μπροστά στον κόσμο. Ό,τι θέλει το παιδί μου κι ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο ας το ακολουθήσει. Αν το κάνει με πάθος και αξιοπρέπεια, εύχομαι να το καταφέρει. Θα είναι ευλογία μεγάλη γι’ αυτόν να κάνει το χόμπι του επάγγελμα.
Είσαι αυστηρή μητέρα;
Όχι πολύ αυστηρή, αλλά παραδέχομαι ότι είμαι η κλασική Ελληνίδα μάνα, που βάζει τα όρια. Με τον πατέρα του, θα παίξει, θα γελάσει, θα κάνει τις πλάκες του, θα παίξουν ποδοσφαιράκι, θα πουν τα αντρικά τους, αλλά εγώ θα βάλω τα όρια. Τα όρια κάνουν το παιδί υπεύθυνο, ώστε αργότερα να ενταχθεί ομαλά στην κοινωνία. Να νιώθει αυτοπεποίθηση και ασφάλεια συναισθηματική. Αυτό ισχύει για τις μαμάδες. Τα απλά πράγματα είναι για τους μπαμπάδες! (γελάμε).
Τι θα κάνεις τώρα που ο Δημήτρης θα πάει στρατό;
Παρουσιάζεται τον Σεπτέμβριο. Το έχω αποδεχτεί και πιστεύω ότι θα του κάνει καλό. Θα ανοιχτεί κοινωνικά, θα γνωρίσει κόσμο, θα ανεξαρτητοποιηθεί κάπως. Για μένα μη ρωτάς, καταλαβαίνεις… Όπου κι αν πάει, θα τρέχω από πίσω! Με τρένα, πλοία, αυτοκίνητα, να προλάβω τα επισκεπτήρια! (γελάμε).
Πριν λίγο καιρό γιορτάσατε με τον Διονύση, 22 χρόνια γάμου. Τι είναι αυτό που σας κάνει να παραμένετε ακόμα ερωτευμένοι;
Είμαστε ακόμα μαζί, γιατί αγαπιόμαστε πάρα πολύ. Επίσης, αυτά τα «κοινότυπα» που λέγαμε και πιο πάνω περί σεβασμού, είναι αλήθεια. Με τον Διονύση δεν χάσαμε ποτέ τον σεβασμό και την εκτίμηση που είχαμε ο ένας για τον άλλον. Αν δεν υπάρχουν αυτά, πίστεψέ με, έρχεται η καθημερινότητα σαν οδοστρωτήρας και αναπόφευκτα διαλύει τη σχέση.
Γι’ αυτό πιστεύεις ότι οι σχέσεις σήμερα, δεν διαρκούν;
Μα, ναι, δεν βλέπεις; Στην πρώτη δυσκολία χωρίζουν! Το «χωρίζω» είναι εύκολο να το πει κανείς. Το «μένω» είναι δύσκολο. Θέλει πολλή δουλειά η σχέση. Και δεν υφίσταται χωρίς τα βασικά: Σεβασμό, εκτίμηση και κατανόηση. Όσο ερωτευμένος και να είσαι, αν λείπουν αυτά, με τον καιρό η σχέση θα φθαρεί και θα σπάσει. Με τον Διονύση εμείς είμαστε δεμένη ομάδα. Ποτέ δεν ήμασταν αντίπαλοι. Κάνουμε την ίδια δουλειά και ουδέποτε υπήρξε το παραμικρό ψήγμα ανταγωνισμού. Ο ένας ήταν εκεί για να τραβάει προς τα πάνω τον άλλον. Νιώθω πολύ τυχερή γυναίκα που γνώρισα έναν τέτοιο άντρα! Κι εκείνος είναι τυχερός – να τα λέμε! (γελάμε). Πορευόμαστε μαζί, ενωμένοι σαν γροθιά κι όσο πάει. Το μέλλον μόνο ο θεός το ξέρει. Εσύ απλά, ελπίζεις για το καλύτερο.
Οι φίλοι σου λένε ότι δίνεις εξαιρετικές συμβουλές, κυρίως στα προσωπικά ζητήματα. Αυτή ήταν κι η αφορμή για να φτιάξεις κανάλι στο you tube, το «Πες το στην Καίτη!»;
Σε καμία περίπτωση δεν είμαι ψυχολόγος. Από παιδί, όμως, με θυμάμαι να μπαίνω εύκολα στη θέση του άλλου. Βλέπω ότι αυτό βοηθάει τον άλλον και το κάνω. Το «Πες το στην Καίτη» ξεκίνησε για να περάσουμε καλά. Μας χρειάζεται μία ανάλαφρη νότα, ε; Απαντάω στις ερωτήσεις και σε αυτά που μου στέλνει ο κόσμος, με χιούμορ και με φράσεις από τα τραγούδια μου. Μου λες εσύ ας πούμε: «χώρισα, τη θέλω πίσω, δεν είμαι καλά, χτυπιέμαι κάτω κλπ» και σου λέω εγώ: «Κι επιτέλους, πάψε να αυτοτιμωρείσαι!» (γελάει). Κάπως έτσι, πέρα από το επιφανειακό και το χαριτωμένο, η ουσία και το βάθος αυτού, είναι η άμεση σχέση που θέλω να έχω με τον κόσμο. Στις σχέσεις επενδύω. Όταν ξεκίνησα, έλεγα στην τότε εταιρία μου, τη Sony music: «Κάντε εσείς τις δημόσιες σχέσεις, να κάνω εγώ τις ανθρώπινες». Ποτέ δεν υπήρξα απόμακρη καλλιτέχνιδα. Θέλω να είμαι κοντά τους. Έτσι κι αλλιώς, έρχονται και μου τα λένε οοοόλα στο καμαρίνι μου.
Σε φοβίζει η ιδέα της απώλειας;
Πολύ, πολύ, μην το συζητάς. Όσο κουράγιο κι αν δίνεις στους άλλους, όσο κι αν μπεις στη θέση τους, όταν σε αγγίξει η απώλεια και ο χαμός ενός δικού σου ανθρώπου, διαλύεσαι. Εμένα δεν μου έχει συμβεί ακόμα αυτό, οπότε νιώθω δυνατή. Με τρομάζει, όμως, η ιδέα. Θεωρώ ότι εγώ, που δίνω τόσο εύκολα τη συμπαράστασή μου σε κάποιον, αν μου συμβεί να χάσω κάποιον δικό μου, όπως τους γονείς μου, θα πάρω τα βουνά και δεν θα με βρίσκει κανείς…
Έχεις τη γυναικεία ματαιοδοξία τού να είσαι πάντα νέα και ωραία;
Βέβαια! Θέλω να έχω καλή εμφάνιση και λόγω της δουλειάς μου, αλλά επειδή πάνω απ’ όλα είμαι γυναίκα. Θέλω να έχω ωραία εικόνα για μένα, τον άντρα μου, τον κόσμο. Ευτυχώς, έχω τον χρόνο με το μέρος μου και μεγαλώνω χωρίς να με πιέζει. Μεγαλώνω με την ησυχία μου και χωρίς άγχος για το νούμερο που ανεβαίνει (γέλια).
Ποια ήταν η μεγαλύτερη θυσία που έκανες για την εμφάνισή σου;
Με παιδεύουν πέντε κιλά τα τελευταία χρόνια! (γελάμε). Πάρα πολύ όμως, και γκρινιάζω σε καθημερινή βάση. Αν έρθεις σπίτι, θα με ακούσεις να μουρμουρίζω διαρκώς. Αλλά κι εγώ, βρε παιδί μου, δεν κουνάω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι. Για γυμναστική, ούτε λόγος… Δεν πειθαρχώ για να τηρήσω ως το τέλος της ημέρας το πρόγραμμά μου. Κατά καιρούς, θα ξεκινήσω διατροφή και πάντα τη «σπάω». Κακά τα ψέματα, το φαγητό είναι από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής. Εκτιμώ την αξία του. Με κάνει ευτυχισμένη να πάω σινεμά και να δω την ταινία, με ένα μεγάλο κουτί ποπ κορν αγκαλιά. Ή μέσα στον χειμώνα, να φάω ένα μπολ παγωτό. Ok, κρατάω το μέτρο, δεν ξεφεύγω. Αλλά αυτές οι μικρές απολαύσεις, δίνουν χαρά. Το φαγητό δένεται με νοσταλγία. Οι γεύσεις είναι μνήμες. Φάτε άφοβα! Φτάνει να μη γίνεται κατάχρηση. Να ξέρεις, θα τα χάσω αυτά τα πέντε κιλά, γιατί θα φύγουν νεράκι όταν αρχίσει η συστηματική δουλειά.
Info: Το τελευταίο single της Καίτης Γαρμπή «Ήλιος δεν βγαίνει αν δεν πεις καλημέρα» κυκλοφορεί από την Panik Platinum.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-STYLING: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΟΛΠΟΔΙΝΟΣ
ΜΑΛΛΙΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΛΟΥΜΠΑΣΗΣ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΛΧΑΖΙΔΟΥ
