Η κριτής του «DanSing» στο Mega δεν έμαθε ποτέ να κρύβεται ή να κρύβει όλα εκείνα που αποτελούν κομμάτι της πολυσχιδούς προσωπικότητάς της.
Του Πάνου Γιαννακόπουλου
Τι κάνεις στην μετά ΑΝΤ1 εποχή;
Αυτό που ανέκαθεν ήθελα: πολλά πράγματα στον τομέα της επικοινωνίας. Νόμιζα ότι θα έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο σε σχέση με πριν, αλλά τελικά δεν έχω.
Περισσότερο σε αγαπούν ή αγαπάς μέσα στον χώρο που κινείσαι;
Δεν πιστεύω ούτε ότι με αγαπάνε αλλά ούτε και ότι αγαπώ. Η δουλειά είναι δουλειά. Πλέον μπορώ να διαχωρίζω τι είναι δουλειά και τι είναι ζωή! Και δεν σου κρύβω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των τελευταίων ετών είναι ότι έμπλεξα πάρα πολύ το ένα με το άλλο. Υπήρχαν στιγμές που θεωρούσα ότι οι άνθρωποι της δουλειάς είναι ζωή, με αποτέλεσμα να έχω αμελήσει πολλούς άλλους ανθρώπους.
Μετά τους χάνεις οριστικά ή υπάρχει πισωγύρισμα;
Μετά δεν σε ενδιαφέρει να τους ξαναβρείς, γιατί έχει αλλάξει ο εαυτός σου και ο τρόπος σκέψης σου!
Σε βυθίζει η σκέψη ότι έχεις κάνει τόσο πολύ focus στην δουλειά και ότι έχεις αφήσει τη ζωή σου πίσω;
Θεωρώ ότι αν δεν είναι κάποιος 100% μέσα στη δουλειά που κάνω, θα ήταν καλύτερο να μην την κάνει. Έχω υπάρξει τόσο σκληρή με τους συνεργάτες μου, στους οποίους εμμέσως πλην σαφώς έχω απαιτήσει να μην έχουν ζωή. Όχι επί τούτου, βέβαια. Έχω ανακαλύψει ότι έχω δημιουργήσει πολλές ψυχολογικές άμυνες και έχω βρει έναν τρόπο να τα εκλογικεύω.
Είσαι εύκολος άνθρωπος, Κατερίνα;
Είμαι από τους πιο δύσκολους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει.
Πώς το εννοείς;
Θέλω να μένω πολλές ώρες την ημέρα μόνη μου. Άμα δεν είμαι μόνη μου, δεν μπορώ να ισορροπήσω. Εξ’ ορισμού, όμως, δεν γίνεται να είμαι, με αποτέλεσμα να γίνομαι έντονη. Παρόλο που ξέρω ότι οι άνθρωποι δεν νοείται να είναι συνέχεια στο «κόκκινο», με κουράζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν έντονο ρυθμό. Το αποτέλεσμα όλων αυτών με κάνει γκρινιάρα, απότομη, ακυρωτική πολλές φορές σε ανθρώπους. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είμαι ακυρωτική εκεί που με παίρνει.
Αυτό είναι πραγματικά εκείνο που ήθελες να κάνεις στη ζωή σου από μικρή; Τα κορίτσια είναι συνήθως πιο ρομαντικά από το να είναι στρατηγοί ή ηγέτες!
Δεν ξέρω να σου πω αν είναι αυτό που ήθελα να κάνω μικρή, γιατί ποτέ δεν ήθελα κάτι συγκεκριμένο. Ακόμη κι αν με ρωτήσεις πώς θέλω να είναι η ζωή μου από δω και πέρα, θα σου απαντήσω «δεν ξέρω, όπως μου βγει». Ποτέ δεν ήμουν του προγραμματισμού.
Δεν είσαι από εκείνες που έχουν τη ζωή τους σε κουτάκια;
Τουναντίον.
Θεωρείς ελάττωμα το να παραδίνεσαι ή το να βυθίζεσαι;
Καθόλου. Μπορώ να βυθιστώ στα πάντα. Και πολύ βαθιά. Είμαι άνθρωπος των άκρων. Πολλές φορές είναι επώδυνο, αλλά πιστεύω ότι όσοι άνθρωποι πονούν και βυθίζονται πολύ, είναι οι ίδιοι που χαίρονται και πολύ όταν συμβαίνει.
Έχεις παραμελήσει την ερωτική σου ζωή για τη δουλειά;
Ποτέ. Είναι ένας ακόμα μύθος.
Δεκαοκτάωρα χτυπούσες στο γραφείο!
Όταν θες να δεις τον άλλον, τον βλέπεις. Μετά από χρόνια μπορώ να σου πω ότι όποιος το λέει, λέει τεράστιες δικαιολογίες – καταρχήν στον εαυτό του. Όταν ήμουν ερωτευμένη και ήθελα να κάνω όσα ήθελα να κάνω, δεν καταλάβαινα τίποτα! Εκείνη την ώρα βρίσκεις και χρόνο και τρόπο και τα πάντα. Το να υπάρχουν περίοδοι που να έχω αποφασίσει για τον οποιονδήποτε λόγο -είτε γιατί είμαι απογοητευμένη, είτε στενοχωρημένη είτε κλεισμένη- να βρίσκω τη δουλειά ως αποκούμπι, ναι, έχει συμβεί.
Οι άνδρες στο πλευρό σου άντεχαν τη ζωή σου, την ισχύ σου, το lifestyle σου;
Γι’ αυτό δεν σου κρύβω ότι πάντα διάλεγα, εκτός από μία φορά, άνδρες οι οποίοι είχαν πιο ισχυρή προσωπικότητα και lifestyle από το δικό μου. Είμαι κάθετη σε αυτό. Και αυτό συνέβαινε πολύ πιο πριν ξεκινήσω να είμαι αυτό το οποίο φαίνεται. Μου άρεσαν πάντα οι άνδρες οι οποίοι ήταν κατά κύριο λόγο μεγαλύτεροι από μένα.
Α, ναι; Εγώ σε φανταζόμουν με μικρότερους άνδρες…
Όχι. Ήταν μεγαλύτεροι. Βεβαίως, είναι πολύ διαφορετικό όταν είσαι είκοσι και είναι εκείνος σαράντα και πολύ διαφορετικό όταν είσαι εσύ σαράντα. Τότε πρέπει να αναθεωρήσεις. Πάντα είχα διαφορά με τους άντρες που ήμουν μαζί τους, κατά μέσο όρο, δεκαπέντε χρόνια.
Ήθελες να είναι περισσότερο πλούσιος από εσένα με καλύτερη δουλειά;
Δεν με απασχόλησαν ποτέ αυτά. Δεν δέχομαι να κάνει ο άλλος πράγματα οικονομικής φύσεως για μένα. Έχω μεγαλώσει πολύ με την έννοια της ανεξαρτησίας και με το ότι δεν πρέπει να εξαρτώμαι οικονομικά από κάποιον άνδρα. Αυτό με έχει οδηγήσει σε περιόδους που να μη δέχομαι δώρο. Ή να νιώθω υποχρέωση να κάνω κάτι αντίστοιχο.
Είναι θέμα υπερηφάνειας;
Θεωρούσα ότι είναι θέμα υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας. Τώρα θεωρώ ότι είναι θέμα βλακείας. Πιστεύω ότι όταν αγαπάς κάποιον, φτάνεις σε τέτοιο σημείο που δεν έχουν σημασία όλα αυτά.
Ερωτεύεσαι άνδρες με ισχύ επειδή η φύση της γυναίκας είναι για να υποτάσσεται, όπως λένε κάποιοι;
Δεν νομίζω ότι γίνεται συνειδητά. Μου αρέσει ο δυνατός να είναι ο άνδρας.
Αυτό σε κάνει «γατούλα» στη σχέση; Δεν μπορώ να σε φανταστώ «γούτσου-γούτσου»…
Κακώς δεν μπορείς (γελάει). Η αλήθεια είναι ότι «γατούλα», με την έννοια που το λες, δεν είμαι. Όταν θαυμάζω, σέβομαι και αγαπώ έναν άνθρωπο, μου αρέσει να είμαι συνειδητά ένα βήμα πίσω.
Ερωτεύεσαι στο δευτερόλεπτο ή θέλεις το παραμύθι σου;
Ελκύομαι στο δευτερόλεπτο, αλλά με πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Θα πεις και εσύ το περιβόητο κλισέ «να μου εξιτάρει το μυαλό»;
Είναι ακριβώς αυτό το κλισέ. Αυτό, βέβαια, το χρησιμοποιούν πια οι πάντες.
Θαύμασες ποτέ κάποιον για το σμιλευμένο του κορμί;
Ποτέ. Δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό. Δεν με αφορά.
Δεν έμαθες μέσα από τη δουλειά σου ότι η εικόνα παίζει ρόλο;
Η εικόνα δεν έχει να κάνει με αυτό το οποίο θεωρούμε κοινωνικά αποδεκτό και όμορφο. Εικόνα είναι κάτι που αποπνέεις. Έχω παλέψει πολύ, από μικρή, με δικά μου θέματα εικόνας, βάρους κλπ. Εμμονικά πολύ.
Για το τι θα πει ο άλλος;
Το βασικό μου πρόβλημα ήταν πώς αισθανόμουν εγώ.
Το δίπτυχο ξανθιά με μπλε μάτι δεν έδινε πόντους από μόνο του; Δεν είχες την ασφάλεια της ξανθιάς γαλανομάτας;
Είχα και έχω συγκλονιστικές ανασφάλειες.
Φεύγουν ποτέ ή τις έχεις ακόμα;
Μόνο στην δουλειά δεν αισθάνομαι ανασφάλεια. Εκεί δεν καταλαβαίνω τίποτα. Γι’ αυτό ίσως περιχαρακώθηκα κάποια στιγμή. Γιατί εκεί αισθανόμουν απολύτως ασφαλής και δυνατή.
Αν είχες τόσες ανασφάλειες όσες λες, δεν θα τολμούσες να εκτεθείς ξανά κάθε εβδομάδα στην κυπριακή τηλεόραση…
Σωστό, αλλά φαντάζομαι ότι είναι διαφορετικές οι δικές μου ανασφάλειες. Όχι μόνο τόλμησα την έκθεση, αλλά μου έκανε και πάρα πολύ καλό. Και πέρασα πολύ ωραία.
Σελεμπριτοποιήθηκες ξαφνικά…
Για εσάς, όχι για μένα. Εγώ το καταλαβαίνω μόνο στην ουρά της τράπεζας.
Όταν χτυπάει το τηλέφωνό σου να παρουσιάσεις εκπομπές δεν το καταλαβαίνεις;
Ναι. Πιθανόν και να έχεις δίκιο. Η ασφαλιστική δικλείδα μου είναι η εμμονή στη βασική δουλειά μου.
Θα σε έφερνα σε δύσκολη θέση να σε ρωτούσα αν ήσουν καναλάρχης ποια πέντε πρόσωπα θα διάλεγες για το κανάλι σου;
Θα με έφερνες σε δύσκολη θέση, γιατί δεν θεωρώ ότι υπάρχουν μόνο πέντε. Μπορώ να σου πω ότι σήμερα στην τηλεόραση δεν υπάρχει κέφι. Και όχι τόσο στα πρόσωπα, όσο στα στελέχη. Και δεν υπάρχει κέφι, γιατί υπάρχει συνεχής αγωνία για το αν θα ανέβει η διαφήμιση.
Ήσουν ικανή, ως διευθυντικό στέλεχος της τηλεόρασης, να καθορίσεις ή να καταστρέψεις μια καριέρα;
Όχι. Ούτε να καταστρέψω αλλά ούτε και να τη σώσω. Όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους, όσο πιο πολύ και να τους οδηγήσεις ή να τους συμβουλέψεις, στο τέλος της ημέρας κάνουν αυτό που έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Πολύ σπάνια έχω δει ανθρώπους που αφήνονται και ακολουθούν τα όσα τους λες. Δύσκολα σου λένε οι άνθρωποι που έχεις απέναντι σου τι θέλουν στην πραγματικότητα να κάνουν. Συνήθως σου λένε τι τους έχει πει ο περίγυρος, τι είναι πολιτικά ορθό. Πόσες φορές έχεις ακούσει από παρουσιάστριες ότι θέλουν να κάνουν talk show, ενώ στην πραγματικότητα θέλουν να παρουσιάζουν μόδα και προϊόντα ομορφιάς;
Τι είναι επιτυχία τελικά;
Η διάρκεια της αίσθησης ότι κάτι πεταρίζει μέσα στο στομάχι σου.
Έχεις υπάρξει επιτυχημένη;
Με αυτή την έννοια, πολύ.
Αποτυχημένη;
Μπορεί να είναι πολύ υπερφίαλο αυτό που θα πω αλλά, δόξα τω Θεώ, αποτυχημένη δεν έχω νιώσει. Έχω νιώσει, όμως, πολύ μπερδεμένη.
Τελικά, έκανες και τηλεόραση στην Κύπρο και ραδιόφωνο στην Αθήνα…
Πρέπει να σου πω ότι το ραδιόφωνο το ζήτησα εγώ. Λειτουργώ υπό πίεση και υπό πρόγραμμα. Ήθελα να έχω κάτι συγκεκριμένο, στην ώρα μου, με αρχή, μέση και τέλος. Μάλιστα, ζήτησα να μην πληρώνομαι τον πρώτο καιρό.
Ούτε στο DanSing του Mega πληρώνεσαι;
Σε αυτό το κομμάτι είμαι λίγο χαζή (γελάει). Αν με αφήσεις, στο τέλος μπορεί και να πληρώσω κιόλας. Στην Κύπρο μού καλύπτουν μόνο τα έξοδα μεταφοράς. Όταν μου έκαναν την πρόταση να κάνουμε αυτό το φιλανθρωπικό και μου επισήμαναν ότι εκεί είναι -πράγματι- εντελώς φιλανθρωπικό, οφείλω να ομολογήσω ότι έλεγξα ότι στα προηγούμενα τέσσερα όλα είχαν τηρηθεί σωστά. Με ενδιαφέρει πολύ η Κύπρος. Είναι εντυπωσιακό το πόσο έχει ανακάμψει!
Τι διαφορές έχει το τηλεοπτικό κομμάτι της Κύπρου από το ελληνικό;
Είναι πιο αθώο… Όταν πήγα στο πρώτο live θεώρησα ότι το σκηνικό είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με εκείνα που είχα συνηθίσει, ότι οι άνθρωποι της παραγωγής ήταν πολύ λιγότεροι… Όταν το είδα στον αέρα, το αποτέλεσμα ήταν εκείνο που έχω μάθει να βλέπω. Και σκέφτομαι μήπως στην Ελλάδα κάνουν πράγματα που τελικά δεν χρειάζονται.
Τι σου αρέσει στην κυπριακή τηλεόραση;
Τα σίριαλ! Με έχουν εντυπωσιάσει.
Σου αρέσει η ζωή;
Κάποιες στιγμές πολύ. Κάποιες στιγμές ψιλοβαριέμαι.
Η μεγάλη ζωή;
Σπάνια θα με δεις στα βραδινά καλέσματα. Το ίδιο και σε πρεμιέρες. Μου αρέσει ένα ωραίο ταξίδι, ένα ωραίο ξενοδοχείο, τα ωραία ρούχα. Κατά τ’ άλλα, μένω σε ένα νοικιασμένο σπίτι 100 τετραγωνικών, με πολύ απλά έπιπλα.
Αισθάνεσαι «το κορίτσι της διπλανής πόρτας»;
Αν ρωτάς αν πηγαίνω λαϊκή ή σουπερμάρκετ, ναι, πηγαίνω… Χαίρομαι που κάποιοι μπορεί να έχουν την εικόνα ότι κάνω εντυπωσιακή ζωή. Όταν θα σιδερώνω το απόγευμα θα το σκέφτομαι!
Να μιλήσουμε για γάμο και οικογένεια;
Δεν το είχα ποτέ. Θεωρώ το παιδί ως το επόμενο βήμα ενός ισχυρού δεσμού και μιας τεράστιας αγάπης.
Όλοι μας έχουμε ζήσει μεγάλες ιστορίες αγάπης!
Ναι, αλλά σε ηλικία που δεν θεώρησα ότι ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω ή σε ηλικία που θεωρούσα ότι θα γίνει αργότερα. Ακόμα, αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι θα γίνει αργότερα, αν τα φέρει κάπως η στιγμή. Σε λίγο, όμως, δεν θα μπορεί να τα φέρει η στιγμή. Μόνο η Δευτέρα παρουσία.
Αν όλα αυτά τα χρόνια έμενες έγκυος τι θα έκανες;
Πρόσεχα πολύ. Αν, όμως, έμενα θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα.
Θα σε τρόμαζε; Θα σε σταματούσε από την εργασιακή ορμή σου;
Καθόλου. Η μαμά μου ήταν πολύ καλή μαμά και πολύ δυναμική στη δουλειά της. Δεν θα με μπλόκαρε. Είμαι αναβλητικός άνθρωπος. Οτιδήποτε μπορώ να κάνω αύριο, δεν θα το έκανα ποτέ σήμερα. Έτσι και σε αυτό το κομμάτι, πάντα είχα στο μυαλό μου ότι θα ερχόταν μια καλύτερη στιγμή. Αν ερχόταν θα το προχωρούσα.
Έχεις πει για άνδρες «αυτός είναι ιδανικός μπαμπάς για τα παιδιά μου»;
Έχω πει το ακριβώς αντίθετο: «είμαι πολύ ερωτευμένη, αλλά θα γινόταν πολύ κακός πατέρας».
