Όταν τα όνειρά σου είναι μεγαλύτερα από τα εμπόδια που σου φράζουν το δρόμο, τότε τα πάντα είναι δυνατά. Εμπνευστήκαμε από την εκστρατεία Make It Possible του Tommy Hilfiger και παρουσιάζουμε πέντε Κύπριους αθλητές που τσάκισαν τις δυσκολίες για να θριαμβεύσουν.
Νταϊάνα Αζά-Τώνια Σταυρινού
ΧΑΡΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ, Nicosia Rollers καλαθόσφαιρα με αμαξίδιο
Το ατύχημα συνέβη το 2001. Ήμουν συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο και μετά από τη σύγκρουση ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και βγήκαμε εκτός δρόμου. Έσπασα τον σπόνδυλό μου και έκτοτε είμαι καθηλωμένος σε αναπηρικό.
Με τον αθλητισμό είχα πάντα καλές σχέσεις. Ξεκίνησα με το κολύμπι αλλά έψαχνα κάτι πιο ομαδικό και στράφηκα στην καλαθόσφαιρα με αμαξίδιο. Το 2015 ιδρύσαμε την ομάδα Nicosia Rollers, με πρωτοβουλία της Οργάνωσης Παραπληγικών και ενταχθήκαμε στο πρωτάθλημα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.
Με τα παιδιά της ομάδας είμαστε σαν οικογένεια. Βγαίνουμε συχνά, πηγαίνουμε καταδύσεις, πτώσεις με αλεξίπτωτα. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί κάποιους από αυτούς τους είχα προσεγγίσει αμέσως μετά το ατύχημα όταν δεν ήθελαν να βγουν από το σπίτι. Τώρα άλλαξαν τελείως οπτική. Δεν υπάρχει μιζέρια για τα άτομα με αναπηρίες, αυτό θέλω να πω. Και ο στόχος μας είναι να βγουν από τα σπίτια τους. Να έρθουν κοντά, να κοινωνικοποιηθούν, να ασχοληθούν με κάποιο από τα αθλήματα που υπάρχουν διαθέσιμα-ποδηλασία, τοξοβολία, κολύμβηση.
Ο Χάρης φοράει βαμβακερό κασμιρένιο πουλόβερ, παντελόνι και δερμάτινα trainers όλα Tommy Hilfiger.
Αυτό που ζητάμε από τους άλλους είναι σεβασμός. Να μην παίρνουν τους χώρους στάθμευσης που προορίζονται για μας, να μη φράζουν τα πεζοδρόμια με τα αυτοκίνητα, τους καλάθους, τις πινακίδες. Τα κτήρια να έχουν προδιαγραφές με κατάλληλες ράμπες.
Αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη σύζυγό μου, για την υπομονή της τόσα χρόνια. Είναι πάντα δίπλα μου. Γνωριστήκαμε πριν από 4 χρόνια σε νυχτερινό μαγαζί, ερωτευτήκαμε, αγαπηθήκαμε και παντρευτήκαμε. Έχουμε δύο παιδιά τη Βασιλική και τον Χριστόφορο. Αισθάνομαι σαν να κέρδισα μια νέα ζωή μετά το ατύχημα.
ΜΑΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ενόργανη Γυμναστική, σύνθετο ατομικό
Η μητέρα μου είναι από τις Φιλιππίνες και ο πατέρας μου Κύπριος. Στο σχολείο με πείραζαν για το χρώμα μου, τη διαφορετικότητά μου, ακόμη και το άθλημά μου. «Αυτός που κάνει τούμπες» έλεγαν. Οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη, ιδιαίτερα σε εκείνες τις ηλικίες και σε πειράζουν βαθιά. Ήξερα όμως πως όταν θα πάω στην προπόνηση θα τα ξεχάσω όλα. Δεν θα μπορούσα με τίποτα να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς το άθλημά μου.
Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν περίπου 9 χρονών. Τότε, περνούσα πολλές ώρες στην προπόνηση κι έτσι δεν ήμουν στο σπίτι για να βιώσω εκείνη την αρνητική φάση. Η μητέρα μου εγκατέλειψε την Κύπρο όταν ήμουν 17 χρονών και ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουνα 20. Σε κάθε δυσκολία ήταν πάντα δίπλα μου ο προπονητής μου, Παναγιώτης, τον οποίο είχα σαν δεύτερο πατέρα.
Ο Μάριος φοράει καρό flannel πουκάμισο, track pants και δετά μποτάκια όλα TommyXLewis.
Οι δυσκολίες αυτές με πεισμώνουν να συνεχίζω, να επιμένω και να προσπαθώ σκληρότερα. Αναζητώ να ανέβω ψηλά για εμένα αλλά και για το επώνυμό μου. Για την τιμή που νιώθω για το όνομα που μου έδωσε ο πατέρας μου, όταν ακούω το «Γεωργίου» από το βάθρο. Θέλω να κάνω τα πάντα για να δικαιώσω τους κόπους μου. Εξάλλου, αυτό είναι που με κάνει περήφανο. Ότι τα κατάφερα, παρόλες αυτές τις δυσκολίες.
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής κατάφερα να πάρω τους 79.799 βαθμούς και έτσι εξασφάλισα την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκυο. Την προηγούμενη φορά που προκρίθηκα για την Ολυμπιάδα του Ρίο δεν κατάφερα να αγωνιστώ γιατί δυο μέρες πριν από τον τελικό τραυματίστηκα. Αυτή τη φορά ελπίζω να τα καταφέρω!
ΑΝΤΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Σε μικρή ηλικία βοηθούσα τον θείο μου σε ένα σκοπευτήριο, στο οποίο ήταν διαχειριστής. Όταν δοκίμασα να ρίξω για πρώτη φορά σε δίσκους, είδε ότι κατάφερνα να πετυχαίνω το στόχο. Σιγά-σιγά άρχισα να λαμβάνω μέρος σε αγώνες κι από εκεί και πέρα με ανέλαβε η ομοσπονδία μου. Όταν πήρα το χρυσό μετάλλιο στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες στη Μελβούρνη το 2006, κατάλαβα ότι βάδιζα στο σωστό δρόμο, ότι είχα τις δυνατότητες για να προχωρήσω σε πιο μεγάλα πράγματα.
Η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 ήταν στις δυνατότητές μου, πίστευα ότι μπορούσα να τα καταφέρω. Είχα όμως πάντα στο μυαλό μου ότι όλα ήταν πιθανά, ακόμα και τα αρνητικά σενάρια, ώστε να είμαι προετοιμασμένη. Ήμουν, όμως, σε φόρμα και το πέτυχα.
Η Άντρη φοράει σταυρωτό μπλέιζερ με κόκκινη λεπτομέρεια στο πέτο, Tommy Hilfiger. Τζιν παντελόνι και γυαλιά ηλίου από προσωπική συλλογή. (Μακιγιάζ: Χριστιάνα Μιχαήλ, Μαλλιά Βάκης Χριστοφή)
Οι δυσκολίες για έναν αθλητή είναι πολλές. Κουράζεσαι ψυχολογικά, δεν μπορείς να κερδίζεις συνεχώς μετάλλια, να είσαι ψηλά διαρκώς. Κάθε φορά που αποτυγχάνεις, πρέπει να είσαι δυνατός, αλλιώς δεν θα καταφέρεις να επανέλθεις στις επιτυχίες. Εμένα δεν μου άρεσε ποτέ να παραιτούμαι. Έτσι, όποτε περνούσε απ’ το μυαλό μου η σκέψη να σταματήσω, αντλούσα από τον εαυτό μου δύναμη και συνέχιζα, έβρισκα τον δρόμο μου.
Το μήνυμα που ήθελα να δώσω μέσω της δημοσιοποίησης του γάμου μου με την Dyana στα κοινωνικά δίκτυα, ήταν πως πρέπει να είμαστε δυνατοί, να μην κρυβόμαστε και να είμαστε ο εαυτός μας. Δεν μπορείς να είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος, όταν δεν αποδέχεσαι το ποιος είσαι. Εμένα, αυτή η κίνηση με απελευθέρωσε, με βοήθησε να προχωρήσω, πετυχαίνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
*Η Άντρη Ελευθερίου θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκυο, στο άθλημα της σκοποβολής.
ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
Η πρώτη μου επαφή με το άθλημα ήταν σε ηλικία τεσσάρων ετών, ως χόμπι, μετά από παρακίνηση της μητέρας μου, που ήταν επίσης αθλήτρια. Αυτή ήταν και ο λόγος που άρχισα να ασχολούμαι με τη Ρυθμική Γυμναστική. Το ότι μένω σε χωριό, έκανε δύσκολη την ενασχόλησή μου, αφού περνούσα δύο ώρες άσκοπα στο αυτοκίνητο για να πηγαίνω στη Λευκωσία, όπου υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές.
Από την αρχή της πορείας μου, όμως, το άθλημα μού είχε γίνει εμμονή, ήταν κάτι περισσότερο από τρόπος ζωής για εμένα. Ο πρώτος αγώνας στον οποίο συμμετείχα δεν πήγε πολύ καλά, ήρθα πέμπτη- και μετά από αυτό, πείσμωσα – κι ας πήγαινα ακόμα στη Δευτέρα Δημοτικού! Πάντα στη ζωή μου αναγνωρίζω σε κάθε τι μέχρι πού μπορώ να φτάσω, δεν θα αφήσω μια ευκαιρία να περάσει και να πω «δεν βαριέσαι». Όχι, εγώ αυτό το πράγμα δεν το αντέχω! Στο δεύτερο Παγκύπριο Πρωτάθλημα, ήρθα πρώτη και μετά κέρδιζα σε όλα τα πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχα και σε όλες τις κατηγορίες.
Η Διαμάντω φοράει μάλλινο πλεκτό ζιβάγκο, printed φούστα και δετά μποτάκια, Tommy Hilfiger. (Μακιγιάζ: Θέα Χρυσοστόμου. Μαλλιά: Αντρέας Χριστοδούλου)
Για τους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες του Gold Coast το 2018, άρχισα να προετοιμάζομαι από το 2016. Ποτέ όμως δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα έφτανα σε τόσο ψηλό σημείο, να κατακτήσω έξι μετάλλια, τέσσερα εκ των οποίων χρυσά. Όταν τέλειωσαν οι αγώνες, δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος της επιτυχίας. Αυτό έγινε όταν ανέβηκα στο βάθρο και είδα σε ένα γεμάτο γήπεδο την κυπριακή σημαία να υψώνεται. Ακόμα και τρεις μέρες μετά, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω από συγκίνηση.
Σήμερα, σπουδάζω Sports Science, καθώς από την αρχή ήθελα να γίνω προπονήτρια. Επικεντρώθηκα στις σπουδές μου, ώστε να έχω όλες τις γνώσεις πάνω στο αντικείμενό μου. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που εμείς οι αθλητές δεν γνωρίζουμε, όπως θέματα ψυχολογίας, παιδαγωγικά, ακόμα και ανατομίας. Αυτό θα με βοηθήσει πολύ στο μέλλον.
Η συμβουλή που θα έδινα στους νέους, μέσα από τις εμπειρίες μου, είναι να μην περπατάνε στο σκοτάδι. Να έχουν στόχους. Και σε αυτούς τους στόχους να είναι προσηλωμένοι και να δίνουν την ψυχή τους. Επιτυχία δεν είναι μόνο το ταλέντο ή οι ικανότητες – είναι και το πείσμα, η θέληση.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΕΣΤΗ
Δεν έχω μνήμες από το ατύχημα, ήμουν τριών χρονών τότε. Το μόνο που θυμάμαι από εκείνη την περίοδο ήταν μια οδυνηρή εξέταση με βελόνες. Χρωμάτιζαν τα νεύρα για να δουν αν μπορεί να υπάρξει μια θεραπεία, να δουν αν μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση του χεριού μου. Μετά από αυτό, μου έρχονται στο μυαλό οι γονείς μου που έκαναν σαν να μη συμβαίνει τίποτα σε σχέση με το πρόβλημά μου. Εγώ δεν μπορούσα να κρατήσω ένα ποτήρι και αυτοί προσπαθούσαν να ελαφρύνουν την κατάσταση κάνοντας χιούμορ με το θέμα. Αυτό βοήθησε απίστευτα γιατί δεν το πήρα ποτέ πολύ στα σοβαρά. Συμμετείχα σε όλα τα αθλήματα και οι συμμαθητές μου απορούσαν με τη στάση μου. Ήμουν πολύ δραστήριος και πεισματάρης και δεν θα άφηνα τίποτα να με επηρεάσει.
Ο κολλητός μου είχε αρχίσει να ασχολείται με τον στίβο γύρω στα 16 του κι εγώ ήθελα με κάποιον τρόπο να τον ακολουθήσω. Τελικά, αγάπησα το άθλημα, με μάγεψε. Κυρίως το ότι είχα να κάνω μόνο με τον εαυτό μου και με τις δικές μου τις δυνάμεις. Το είχαν σαν χόμπι μέχρι το 2006, που ακολούθησε ο Παραολυμπισμός . Τότε, κέρδισα το πρώτο μου μετάλλιο και ήρθα τρίτος στον κόσμο.
Ο Αντώνης φοράει μάλλινο πλεκτό, Tommy Jeans. Τζιν παντελόνι, TommyXMercedes–Benz. Δερμάτινα δετά μποτάκια, Tommy Hilfiger.
Τα «θέλω» μου τότε με πήγαν ακόμη πιο μακριά. Κατάλαβα ότι μπορώ να το πάρω πιο ζεστά, να το δω πιο επαγγελματικά. Και είδα ότι όσο πιο ζεστά το έπαιρνα, τόσο καλύτερες επιδόσεις είχα. Το αποκορύφωμα ήταν το 2008, που κέρδισα δύο παραολυμπιακά μετάλλια στο Πεκίνο. Τώρα, μόλις επέστρεψα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όπου ήρθα ένατος, ενώ ο επόμενος στόχος είναι το Πανευρωπαϊκό που θα γίνει τον Ιούλιο και αμέσως μετά το Τόκυο τον Σεπτέμβριο.
