Έξτρα παραστάσεις λόγω μεγάλης επιτυχίας. Το περίμενες;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Αυτό το να είμαστε δηλαδή κάθε παράσταση sold out, δεν το περίμενα. Νιώθω μεγάλη χαρά όμως ο κόσμος έχει αγκαλιάσει με τόση αγάπη την παράσταση. Τα σχόλια που παίρνουμε είναι συγκινητικά.
Γιατί ξεχώρισε το «Ζαρτιέρα και Πικραμύγδαλο»;
Το κύριο χαρακτηριστικό που κέρδισε και ξεχώρισε στην παράσταση είναι η αλήθεια της. Δεν σου κρύβω πως το άγχος που είχα μέχρι να βγούμε πρεμιέρα ήταν διπλό και η αγωνιά μου τεράστια μέχρι να πάρω τις πρώτες αντιδράσεις και τα πρώτα σχόλια του κόσμου. Έχω όλη την καλλιτεχνική ευθύνη και παραγωγή αυτής της δουλειάς ενώ αυτή η παράσταση είναι η πρώτη δουλειά του DreamSpace Theatre, της ομάδας που δημιούργησα φέτος. Θέλω να πιστεύω ότι κέρδισα ένα πολύ μεγάλο στοίχημα με την επιτυχία αυτή. Ανέλαβα μόνη μου και έστησα την μουσικοθεατρική παράσταση με ταλαντούχους και καταξιωμένους συνεργάτες και νιώθω μεγάλη χαρά και ευλογία για όλο αυτό που μου συμβαίνει. Γι’ αυτό και θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές που πίστεψαν σε μένα, που ήταν δίπλα μου και ήταν μαζί μου σε αυτό το μουσικοθεατρικό ταξίδι.
Ο τίτλος της παράστασης πώς προέκυψε;
Ήθελα έναν τίτλο που να μπορεί να αντιπροσωπεύσει την παράσταση που είχα στο μυαλό μου να κάνω. Έναν τίτλο που να σου μένει μόλις τον ακούς και να θέλεις να πας να δεις τι είναι αυτό. Η «Ζαρτιέρα και Πικραμύγδαλο» είναι ένας αλληγορικός τίτλος που συμβολίζει τον έρωτα το πάθος τον αυθορμητισμό και το γλυκόπικρο της ζωής μας, την άλλη όψη του νομίσματος.
Και όλο αυτό γίνεται με κείμενα του Κώστα Μαννούρη. Τι ξεχώρισες σ’ αυτά;
Ο Κώστα έχει ένα δικό του στυλ που γράφει που σε κερδίζει αμέσως με τις πρώτες κιόλας γραμμές που θα διαβάσεις. Ξεχωρίζω την αμεσότητα, την καθαρότητα του και βέβαια το καυστικό του χιούμορ.
Απ’ τις ιστορίες που διηγείσαι επί σκηνής υπάρχει κάποια στην οποία έχεις περισσότερη… αδυναμία;
Όλες τις ιστορίες τις απολαμβάνω και ανυπομονώ να τις ερμηνεύσω. Αν θα διάλεγα κάποια είναι της γυναίκας που έχει μια μικρή σύγκρουση με την μητέρα της που της λέει να θερμοπαρακαλέσει το Θεό να της βρει άντρα στις μέρες που ζούμε σήμερα. Είναι μια ιστορία γραμμένη με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Αυτά -ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ- είναι δυο στοιχεία που σε χαρακτηρίζουν. Τι γίνεται όμως με τις μέρες που δεν νιώθεις καλά;
Όντως μου αρέσει να αυτοσαρκάζομαι ενώ το χιούμορ είναι ένα από τα δυνατά μου σημεία. Όταν δεν είμαι πολύ καλά δίνω χρόνο στο εαυτό μου να βιώσει το συναίσθημα και αύριο είναι μια καινούργια μέρα δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια καλά ή συνέχεα χάλια όλα είναι κύκλος και πρέπει να δεχόμαστε το πώς αισθανόμαστε και να του δίνουμε χώρο και χρόνο.
Η τηλεόραση είναι το μέσο που σε έκανε ευρέως γνωστή. Σου λείπει;
Η τηλεόραση ήταν απλά η αρχή έτυχε δεν το επιδίωξα να γίνω γνωστή. Ο κόσμος ξεχνάει πολύ εύκολα αν εσύ δεν προσέξεις την εικόνα σου και τα επόμενα σου βήματα. Αν δεν το κάνεις, θα είσαι απλά ένα πυροτέχνημα της στιγμής και θα ανήκεις στο παρελθόν. Αν όμως καταφέρεις στο πέρασμα του χρόνου να σηκώσεις τον θεατή από την πολυθρόνα του και τον κάνεις να έρχεται να σε παρακολουθεί στο θέατρο, να ψάχνει πότε θα κάνεις κάτι για να έρθει να σε δει, τότε για μένα είσαι γνωστός και αναγνωρίσιμος και όχι από την τηλεόραση και τα περιοδικά. Η τελευταία φορά που έκανα τηλεόραση ήταν πριν 2 μήνες στο ΡΙΚ1 στα «Καμώματα και Αρώματα». Την φλερτάρω όταν έχει κάτι που μου αρέσει και προσπαθώ να μην την αφήνω να μου λείψει.
Στο πέρασμα του χρόνου, πόσο έχει αλλάξει εκείνο το κορίτσι που γνωρίσαμε για πρώτη φορά το 2002;
Το κορίτσι αυτό παραμένει αυθόρμητο και σταθερό στους στόχους του. Είναι σίγουρα πιο ώριμο και πιο συνειδητοποιημένο. Ο χώρος που επέλεξε να είναι το έχει κάνει πολύ πιο δυνατό από ότι ήταν και έμαθε να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα και να προχωρεί σιγά και σταθερά.
Η ηθοποιός Μάρα Κωνσταντίνου συμπράττει με πέντε βιρτουόζους μουσικούς, ερμηνεύοντας τραγούδια με χρώμα jazz που ανήκουν στην ιδιωτική μας κλασικότητα. Εμβόλιμα θα ακουστούν μικρές ιστορίες γυναικών, γραμμένες από τον Κώστα Μαννούρη. Η μουσική σκηνή του DOWN TOWN στο κέντρο της πόλης γίνεται η αφετηρία ενός γλυκόπικρου ταξιδιού στον προσωπικό χρόνο. Ένα διαφορετικό μουσικοθεατρικό ταξίδι, μια οδοιπορία στους τόπους του έρωτα, του πόθου, του ονείρου, της ανάτασης και της πτώσης μας. Τα λόγια που δεν είπαμε, οι δρόμοι που δεν βαδίσαμε, τα θέλω που θάψαμε καλά μέσα μας έχουν στην παράσταση τον πρώτο λόγο. Σαν μια αργοπορημένη, αλλά οφειλόμενη πράξη δικαιοσύνης. Με τέχνη, αυτοσαρκασμό, τόλμη και χιούμορ.
Στο Down Town live στις 9:00 μ.μ – (ώρα προσέλευσης κοινού 8:30μ.μ)
Τηλέφωνο κρατήσεων 99744227
Ιδέα / σκηνοθεσία / δραματουργία / επιλογή τραγουδιών:Μάρα Κωνσταντίνου
Κείμενα: Κώστας Μαννούρης
Ηθοποιός: Μάρα Κωνσταντίνου
Μαέστρος / διασκευή κομματιών / πιάνο: Σάββας Σάββα
Κόντρα μπάσο: Μιχάλης Μέσσιος
Κρουστά: Ιωάννης Βαφέας
Σαξόφωνο: Ιάκωβος Πάρπας
Κιθάρα: Χρίστος Χόπλαρος
Σκηνικά: Γιάννης Λαζάρου
Κοστούμια: Αντρέας Ζανεττίδης
Σχεδιασμός φωτισμού: Χρίστος Χαραλάμπους
Ηχοληψία: Αντρέας Γεωργίου
Στο ρόλο της γκαρσόνας: Ειρήνη Κογκορόζη
Στην υποδοχή του κοινού: Μαρία Πογιατζή
Σχεδιασμός γραφικού υλικού: Πόπη Αριστείδου
Φωτογραφικό υλικό: Δημήτρης Βαττής
Παραγωγή & Διεύθυνση παραγωγής: Μάρα Κωνσταντίνου
