Στην πρώτη της φωτογράφιση με τα (τετράποδα) παιδιά της, η υπερδραστήρια Μαρίνα Φιλιππίδου Θεοχάρους απαντά με απόλυτη ειλικρίνεια, για τη ζωή που μπήκε σε καραντίνα, για τον έρωτα που λειτουργούσε πάντοτε ως οδηγός της, για τα χρόνια στην τηλεόραση και για την αγάπη. Αυτήν που ξέρει να μοιράζει καλύτερα απ’ τον καθένα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΝΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΤΗΣ
Έχεις σκεφτεί ποιο είναι το πρώτο που θα κάνεις στη «μετά sms» εποχή;
Θα πάω στη Βασιλική για μάθημα μπαλέτου κι έπειτα νομίζω πως θα βγω στους δρόμους και θ’ αρχίσω να αγκαλιάζω όλο τον κόσμο. Ειδικά αυτό το διάστημα, που καλούμαστε να μείνουμε ξανά στο σπίτι, αυτά είναι νομίζω που στερήθηκα περισσότερο: τις αγκαλιές των δικών μου ανθρώπων, τα φιλιά του Θεοχάρη (του βαφτιστι-γιού μου) και της ενός χρόνου αδελφής του, της Εβελίνας. Μου λείπει, η ευρύτερη οικογένειά μου και οι φίλοι μου, που κρατάω σε απόσταση, η βραδινή μπιρίμπα κάθε βδομάδα με τις φίλες μου, η ανθρώπινη επαφή εν γένει, η αίσθηση της ελευθερίας κινήσεων. Και παρότι με λες και σπιτόγατα, μου λείπει το δικαίωμα στην επιλογή να βγαίνω και να αλλάζω παραστάσεις.
Το πρόγραμμά σου πώς έχει διαμορφωθεί αυτήν την περίοδο;
Μια κανονική καθημερινή μέρα ξεκινάει συνήθως στις τέσσερις, λόγω της πρωινής εκπομπής στον Sfera. Αφού κάνω το μπάνιο μου, πίνω έναν γρήγορο καφέ, ενώ παράλληλα φροντίζω τα τετράποδα παιδάκια μου. Γύρω στις πέντε και μισή ξεκινώ για Λευκωσία κι απ’ εκεί και πέρα το τρέξιμο συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι τις 10 το βράδυ.
Τι σκέψεις κάνεις την ώρα που οδηγείς για Λευκωσία και με ποια συναισθήματα παίρνεις κάθε μέρα τον δρόμο της επιστροφής;
Στην πρωινή διαδρομή ακούω μουσική και κάνω ζέσταμα φωνής με ασκήσεις, μέχρι τις έξι, που ξεκινούν τα δελτία ειδήσεων. Έπειτα, παίρνω την πρώτη ρουφηξιά ενημέρωσης και παράλληλα σκέφτομαι τη σκαλέτα της ημέρας. Στην επιστροφή για Λεμεσό, ίσα που προλαβαίνω να επιστρέφω αναπάντητες κλήσεις και να κλείνω εκκρεμότητες δια του τηλεφώνου.
Έχετε φτιάξει μια πολύ δυνατή παρέα στον Sfera κάθε πρωί. Εσύ πώς βιώνεις αυτήν τη συνεργασία;
Είναι ευτυχής συγκυρία να δουλεύεις με ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο καλά, που είναι δυνατά ονόματα και που πρωταγωνιστούν στον χώρο, όπως ο Μέμνων και ο Παναγιώτης. Αυτό που θα πω είναι πως μαθαίνω από τα αγόρια.
Το ραδιόφωνο ποια χαρά σου δίνει όλα αυτά τα χρόνια;
Μου δίνει τη δυνατότητα να ζω με τη μουσική και να επικοινωνώ με τον κόσμο. Να κάνω, δηλαδή, δύο από τα αγαπημένα μου πράγματα.
Θυμάσαι ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου συνέβη on air;
Έχει τύχει στο κλείσιμο εκπομπής να έχω αφήσει ανοιχτό το μικρόφωνο και να μπαίνει φορτσάτος ο Ανδρέας Γιόρτσιος, ο οποίος είχε εκπομπή αμέσως μετά τη δική μου, με διάθεση για καυτό κουτσομπολιό. Ευτυχώς, σε χρόνο ντετέ, έπεσε σήμα από συναδέλφους που άκουγαν απ’ έξω, αλλά εν τω μεταξύ εγώ ήδη ένιωθα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Μέχρι να περάσει η ώρα και να ξεκαθαρίσει το τι βγήκε στον αέρα, ένιωθα σαν να είχα πάθει πολλαπλά εγκεφαλικά. Γενικά έχω κάνει διάφορες μικρογκάφες, όλες, όμως, στο πλαίσιο του επιτρεπτού.
Είσαι από τα πρόσωπα που ο κόσμος έχει γνωρίσει μέσα από την τηλεόραση. Σήμερα σου λείπει;
Κάποιες φορές αναπολώ στιγμές της τότε εποχής, συνεργασίες που αγάπησα, αλλά και τα δημιουργικά εκείνα χρόνια, που είχαν μέσα τους μεγάλες δόσεις αθωότητας και τρέλας. Τα δεδομένα σήμερα, τόσο στην τηλεόραση όσο και στη ζωή μου, είναι πολύ διαφορετικά. Αν επέστρεφα τώρα, τα πράγματα σαφώς δεν θα ήταν τα ίδια.
Θα το σκεφτόσουν δηλαδή;
Θα επέστεφα μόνο αν υπήρχε μια πρόταση που θα με κάλυπτε τόσο ως προς το περιεχόμενο, όσο και ως προς τις απολαβές. Δεν θα ήθελα να επιστρέψω για να επαναλάβω εαυτόν ή για να κάνω πράγματα που δε θα είχαν ουσία, απλά και μόνο για να βλέπω τη μούρη μου στο γυαλί, εξού και δεν το έχω κάνει.
Ως ένας άνθρωπος που ξέρει τα πράγματα από «μέσα», νιώθεις ικανοποιημένη για τα προγράμματα που προβάλλονται σήμερα;
Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι στον χώρο και γίνονται προσπάθειες μέσα στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων της αγοράς. Ωστόσο, τα μικρά μεγέθη συνεπάγονται μικρά budgets, πράγμα που βάζει χαλινάρι στη δημιουργικότητα. Άρα, όπως λέει και ο Παναγιώτης, «δεν είστε ατάλαντοι, πτωχοί είστε».
Πολλοί παρουσιαστές χαρακτηρίζουν την τηλεόραση ως έναν σκληρό χώρο. Συμμερίζεσαι αυτή τη θέση;
Όπου υπάρχει πολύ φως και μεγάλη έκθεση, τα πράγματα γίνονται πιο φανερά, η ανταγωνιστικότητα διογκώνεται και, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι μπορεί να γίνονται αδίστακτοι. Όταν δε, δεν είσαι φύσει ανταγωνιστικός ο ίδιος, όπως στη δική μου περίπτωση, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα ως προς τον χειρισμό τους.
Η πιο δύσκολη δική σου στιγμή, ποια θα έλεγες ότι ήταν;
Ήταν η εκδίωξή μου από το ΡΙΚ με τρόπο που, εκτός από αντιεπαγγελματικός και παράνομος, ήταν και ανέντιμος. Τότε με είχε διαλύσει, τώρα ξέρω ότι αποτέλεσε απλά ένα λιθαράκι στη δόμηση αυτού που είμαι σήμερα.
Φιλίες έκανες μέσα από τον χώρο; Ποιοι είναι οι φίλοι σου σήμερα;
Στο κεφάλαιο «φιλία» είμαι εξαιρετικά ευλογημένη. Η ζωή μου είναι γεμάτη από φίλους, πολλούς και αληθινούς, τους οποίους αποκαλώ οικογένεια. Συμπορεύομαι με τους ίδιους ανθρώπους από την εποχή του νηπιαγωγείου, ενώ στην πορεία απέκτησα και συνεχίζω να αποκτώ κι άλλους συνοδοιπόρους, έχοντας δημιουργήσει ουσιαστικούς δεσμούς. Πολλοί από αυτούς προέρχονται και μέσα από τον χώρο ή παρεμφερή πεδία.
Ο έρωτας ποιο ρόλο έπαιξε στις επιλογές που έκανες στη ζωή σου;
Ο έρωτας ήταν πάντα ο φάρος και ο οδηγός μου. Καλώς ή κακώς, αυτή είμαι.
Με τον Χάρη είστε μαζί σχεδόν μια εικοσαετία. Ήξερες από την αρχή ότι αυτός θα ήταν ο άντρας της ζωής σου;
Με το που μπήκε στη ζωή μου είπα «όπα, εδώ έχουμε ζόρικη κατάσταση». Τα εύκολα με κουράζουν και τα βαριέμαι. Ψάχνω την πρόκληση, που να με κρατά σε εγρήγορση, που να διατηρεί ζωντανό τον έρωτα. Έκτοτε είμαι εκεί. Αν αυτός είναι ο ορισμός στην ερώτηση, τότε η απάντηση είναι ναι.
Σήμερα τι αγαπάς σ’ αυτόν;
Αυτά που αγαπούσα πάντα: Την ψυχή του (είναι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω) και το μυαλό του (είναι ο ευφυέστερος άνθρωπος που ξέρω).
Υπήρξαν στιγμές πραγματικά δύσκολες στη σχέση σας;
Ναι, υπήρξαν και πολλές και πολύ δύσκολες, διότι θεωρώ ότι οι εντάσεις και οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με τόσο δυναμικούς χαρακτήρες.
Πώς αποφορτίζεται μια δύσκολη κατάσταση μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης;
Με ωριμότητα, υπομονή και υπέρμετρη αγάπη. Η αγάπη όλα τα μπορεί.
Εκπέμπεις μεγάλη θετικότητα. Έτσι ήσουν πάντα;
Αυτό που βλέπεις σήμερα δεν το είχα από κούνια. Το κατέκτησα μέσα από πολλή δουλειά με τον εαυτό μου και υποκίνηση από τον άντρα μου. Η ζωή μου και όσα συμβαίνουν γύρω μου με έσπρωξαν προς την ενδοσκόπηση, το διάβασμα, το ψάξιμο. Έτσι δημιούργησα τη δική μου φιλοσοφία ζωής και μ’ αυτήν πορεύομαι.
Η οποία είναι;
Η πίστη στη δύναμη της αγάπης. Τρέφω μεγάλη εκτίμηση προς τις κλασσικές αξίες, την καλοσύνη, την ειλικρίνεια, την εντιμότητα, την πίστη. Σε κάθε κατάσταση που καλούμαι να διαχειριστώ, ψάχνω την αξία που θα έχει σε βάθος χρόνου, γιατί η άποψη επί των πραγμάτων τη στιγμή που συμβαίνουν δεν είναι αντικειμενική. Ακόμα, όταν έρχονται τα δύσκολα, δίνω εντολή στο μυαλό μου να κοιτάξει τα δύσκολα άλλων ανθρώπων, και λέω πως για να μπορεί ένας άλλος άνθρωπος να ζει μ’ εκείνο το φορτίο, τότε μπορώ κι εγώ να λύσω τη δική μου εξίσωση και να προχωρήσω. Αν έχεις προσέξει, στο τέλος κάθε εκπομπής μου κλείνω με τη φράση: «Να χαμογελάτε, ακόμα κι όταν πονάτε, μέχρι να το πιστέψετε». Είναι ένα είδος αυθυποβολής που, πίστεψέ με, δουλεύει!
Σήμερα τι δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου;
Να παρασύρομαι από τα μικρά και τα ευτελή και να τα αφήνω να αγγίζουν την ψυχή μου καταλυτικά.
Απωθημένα έχεις σήμερα;
Έχω. Αλλά ξέρεις τι; Λίγο πριν από τα 40 είχα αποφασίσει πως σιγά – σιγά θα τα εξαλείψω, πως θα υπακούω στα θέλω μου, πως θα διεκδικώ την ευτυχία. Και το τηρώ.
Από τους λογαριασμούς σου στα social media εύκολα διαπιστώνει κανείς την τεράστια αγάπη που έχεις για τα ζώα. Έχεις μετρήσει ποτέ πόσα έχουν περάσει από το σπίτι σου;
Αυτή την εξίσωση δεν μπορώ να τη λύσω. Από παιδάκι, κι εγώ κι οι αδελφές μου, μαζεύαμε όλα τα αδέσποτα που βρίσκαμε. Σήμερα μεγαλώνω μέσα στο σπίτι πέντε τετράποδα παιδάκια: τον Τίτο και τη Λούνα που είναι σκυλιά και την Ψίψη, τον Όρεο και τη Φανουρία, που είναι γατιά. Υπάρχουν στην αυλή μας ακόμα καμιά 25αριά γατιά που τα φροντίζω με εξίσου μεγάλη αφοσίωση και αγάπη. Μέχρι προχθές ζούσαν μαζί μας άλλα δύο γατοπαιδάκια, ο Ορέστης και ο Έκτορας, τους οποίους είχα βρει δεμένους μέσα σε ένα σακούλι στον κάδο σκουπιδιών της γειτονιάς το περασμένο καλοκαίρι. Μου είχαν προτείνει την ευθανασία, καθώς το να αναστήσεις νεογέννητα χωρίς μητρικό γάλα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Καταλαβαίνεις ότι ένα τέτοιο σενάριο δεν υπήρχε για μένα σαν επιλογή. Τα μεγάλωσα σαν παιδιά μου κι όταν βρέθηκε μια υπέροχη οικογένεια να τα υιοθετήσει, παρόλο που η ψυχή μου έγινε κομμάτια, εκείνο που κατάλαβα είναι πως ο κόσμος της Κύπρου έχει αγάπη για τα ζώα και θέλει να τους την προσφέρει.
Εσένα ποια χαρά σού προσφέρει η αγάπη που τους δίνεις;
Θα σου το πω κάπως διαφορετικά: Όταν γεννήθηκα πρέπει να με τύλιξαν με το λάβαρο της επανάστασης. Από παιδάκι δεν άντεχα την αδικία, έπαιρνα πάντα το μέρος των αδυνάτων, με προσωπικό μου κόστος, και πίστευα πως μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Τα ζώα είναι σαν τα μικρά παιδάκια, αθώα και ανυπεράσπιστα. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, το να τα προστατεύω και να τους δίνω αγάπη είναι για μένα σκοπός ζωής.
Νιώθεις ότι έχεις επηρεάσει κόσμο στο να αγαπήσει τα ζώα μέσα από τη δική σου στάση ζωής;
Αποδεδειγμένα συμβαίνει και αυτό για μένα είναι τεράστια χαρά, αφού επιτυγχάνεται ένας στόχος. Σκοπός της έκθεσης και προβολής αυτού του κομματιού της ζωής μου μέσα από τα social media (και όχι μόνο) είναι το μήνυμα να μεταδοθεί σε όσο το δυνατό περισσότερους αποδέκτες.
Τελικά τα social media μας έφεραν πιο κοντά ή μας απομάκρυναν περισσότερο;
Τις αποστάσεις είτε τις δημιουργούμε ηθελημένα, είτε μας τις επιβάλλει η ζωή. Τα social media, όταν τα χρησιμοποιούμε και δεν μας χρησιμοποιούν, πιστεύω πως μας φέρνουν πιο κοντά.
Σε ποιες περιπτώσεις νιώθεις γυναίκα της εποχής σου και πού νιώθεις πιο παλιομοδίτισσα;
Αισθάνομαι σαν μια εσαεί δεκαεξάχρονη μιας άλλης εποχής. Έχω φίλους από έφηβους μέχρι υπερήλικες, με τους οποίους μοιράζομαι κοινά ενδιαφέροντα. Κι ενώ λατρεύω οτιδήποτε ρετρό – από μουσική και ταινίες μέχρι έπιπλα και κάθε λογής αντικείμενο – ταυτόχρονα ακολουθώ τον σύγχρονο τρόπο ζωής και τις ανέσεις του και παρακολουθώ στενά τη μόδα σε όλα τα επίπεδα. Είμαι αμετανόητη νοσταλγός του παλιού, παραδοσιακή σύζυγος και νοικοκυρά, και την ίδια στιγμή απολαμβάνω να ποστάρω, να κάνω τικ-τοκ και να χορεύω στα πάρτι μέχρι τελικής πτώσεως.
Τον εαυτό σου πότε τον αγάπησες;
Όταν επιτέλους με αποδέχτηκα με τα πάθη και τα λάθη μου κι όταν κατάφερα να απενοχοποιήσω την ανάγκη μου να περνάω καλά. Μου πήρε χρόνια να καταλάβω το αυτονόητο, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος έχει μεν την ηθική υποχρέωση να’ ναι σωστός απέναντι στους άλλους, αλλά και το δικαίωμα να διεκδικεί την ευτυχία του. Εξάλλου αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να κάνουμε κι άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους.
Θα έλεγες ότι ακολουθείς ένα ξεκάθαρο πλάνο στη ζωή σου ή ζεις για το σήμερα;
Στη ζωή μου σχεδόν τίποτα δεν πήγε όπως το είχα προγραμματίσει, όλη μου η πορεία ήταν γεμάτη ανατροπές. Έτσι, τα μόνα πλάνα που κάνω είναι τα κοντινά, τα βραχυπρόθεσμα κι αυτό μόνο καλό μου κάνει.
Ιδανικά πώς θα ήθελες να σε βρει το μέλλον;
Θα ήθελα να σου πω σε ένα μεγάλο κτήμα, όπου θα μπορώ να μαζεύω και να φροντίζω όλα τα αδέσποτα του κόσμου. Να ζω κοντά στη φύση, μαζί με τον άντρα μου, να διαβάζω, να γράφω, να ζωγραφίζω, να ακούω μουσική, να βλέπω ωραίες παραστάσεις, να μαγειρεύω γι’ αυτούς που αγαπώ, να χορεύουμε και να τραγουδάμε παρέα. Να εμπνέομαι απ’ την αγάπη, απ’ τον καθαρό αέρα και απ’ τη θάλασσα. Αν τα έλεγα, όμως, θα αναιρούσα την προηγούμενή μου απάντηση, μη έχοντας συνέπεια στις απόψεις μου. Γι’ αυτό θα πω απλά πως προσεύχομαι για υγεία σε σώμα, μυαλό και ψυχή, τόσο για μένα, όσο και για όλα τα πλάσματα που αγαπώ που είναι, άλλωστε, κομμάτι του εαυτού μου.
