Το δωδεκάρι που έδωσε το κυπριακό κοινό στο τραγούδι της Demy το βράδυ του τελικού της Eurovision, ίσως να οφείλεται και στους δύο καλλίγραμμους «κύκνους» της – τα δύο αγόρια που κέρδισαν τις εντυπώσεις όλων των eurofans που τους αποθέωσαν στα social media ως «το πιο ωραίο δίδυμο της φετινής Eurovision».
Του Γιώργου Πράσινου
Ιάσονας Μανδηλάς
Πρώην πρωταθλητής Ελλάδος στον στίβο, λάτρης των extreme sports, «εξαιρετικός χορευτής και τραγουδιστής, εκτός από ηθοποιός», όπως τον χαρακτήρισαν, ο 25χρονος Ιάσονας -πολύ πριν τη συμμετοχή του στην Eurovision- έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στο καθημερινό σίριαλ του ANT1, «Οι συμμαθητές». «Έλαβα στο Facebook ένα μήνυμα από τον Λευτέρη Ελευθερίου για να πάμε στην οντισιόν για το σίριαλ. Αργότερα, έμαθα ότι με πρότεινε κι ένας παλιός μου συμμαθητής, ο Ρένος Ρώτας. Οπότε γίναμε και τηλεοπτικοί συμμαθητές!», μου εξηγεί. Ακολούθησαν συμμετοχές στο είδος θεάτρου που τόσο λατρεύει και έχει σπουδάζει για τρία χρόνια στο Λονδίνο, το μιούζικαλ: «Μελωδία της ευτυχίας», στο σόου του Μίνωα Θεοχάρη «Εδώ και τώρα» στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», ενώ πρωταγωνίστησε και στο «Kiss me Kate» της Καμεράτας στο Ηρώδειο, δίπλα στη Νάντια Κοντογεώργη. Γυρνώντας από το Κίεβο, έχει να συναγωνιστεί άλλους 19 διαγωνιζόμενους στο «So you think you can dance», στο οποίο θα ξεκινήσουμε να τον παρακολουθούμε!
Πώς ξεκίνησες το χορό;
Πάντα ήθελα να χορεύω, από τότε που γεννήθηκα, αλλά ο πρωταθλητισμός ήταν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ένα ζευγάρι φίλων των γονιών μου ήταν χορευτές και με παρέπεμψαν -αφού με είδαν να χορεύω σε φιλική βραδιά- σε μια καθηγήτρια χορού, τη Βιβή Σταμούλη. Έτσι, ένα χρόνο μετά, και έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα μπαλέτου και jazz, αποφάσισα να αφήσω τον στίβο και να ασχοληθώ με τον χορό. Ταυτόχρονα, έκανα και μαθήματα τραγουδιού γιατί ήθελα να ασχοληθώ με το μιούζικαλ.
Φανταζόσουν όταν ξεκινούσες μαθήματα χορού ότι θα χόρευες και στη Eurovision;
Ό,τι έχω κάνει, το έχω ονειρευτεί. Αλλά ήταν πολύ μακρινά όνειρα!
Ποιος είναι ο δικός σου απόηχος από τη Eurovision;
Είμαι ένας καλλιτέχνης και πρώην πρωταθλητής. Αυτός είναι ένας πολύ «κακός» συνδυασμός. Είμαι ανταγωνιστικός ακόμα και με τον εαυτό μου, πάντα με την ευγενή άμιλλα ενός αθλητή. Επιζητώ την τελειότητα και δεν ήθελα να πετύχουμε κάτι λιγότερο από αυτό που είχαμε σαν στόχο ως ομάδα.
Στεναχωρέθηκες, επομένως, με το αποτέλεσμα;
Ναι, πολύ. Ωστόσο, είμαι υπερήφανος και χαρούμενος γι’ αυτό που βγάλαμε. Δεν θα άλλαζα τίποτα και νομίζω πως αυτό είναι το πιο ωραίο συναίσθημα. Απλώς, ο κόσμος δεν το διάλεξε…
Τι έχεις να θυμάσαι από την Demy;
Χαίρομαι να είμαι δίπλα της, μοιραζόμαστε άγχη και χαρές, είναι ένας όμορφος άνθρωπος. Νιώθω ότι με τον τελικό, λόγω μιας παλαιότερης συνεργασίας μας, έκλεισε ένας κύκλος και άνοιξε ένας καινούριος.
Να περάσουμε και στα προσωπικά σου… Όταν γνωρίζεις μια κοπέλα που σου αρέσει, παίρνεις τον ρόλο του κυνηγού;
Είμαι πολύπλοκος στις σχέσεις μου, δεν έχω standards. Ούτε μου αρέσει ένα συγκεκριμένο πρότυπο γυναίκας. Ακουμπάω στην προσωπικότητα και στη στιγμή.
Ζηλεύεις;
Πολύ! Και μισώ τον εαυτό μου γι’ αυτό, αλλά -δυστυχώς- ζηλεύω πολύ.
Κάνεις σκέψεις για οικογένεια;
Ναι, θα μου άρεσε πολύ. Δεν είναι η στιγμή, αλλά θα το ήθελα πολύ στο μέλλον.
Mάρκος Γιακουμόγλου
Μισός Έλληνας και μισός Άγγλος (η μητέρα του κατάγεται από εκεί), ο Μάρκος γεννήθηκε στον Πειραιά, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα με τις σπουδές του στα Τ.Ε.Φ.Α.Α. Αθηνών από όπου αποφοίτησε ως γυμναστής, άρχισε τον χορό στα 17 του, σπουδάζοντας στη σχολή Ραλλού Μάνου, ενώ συνέχισε με σεμινάρια χορού στο «Pineapple Studio», στο Λονδίνο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, συνεργάστηκε για πάνω από 10 χρόνια με τον Φωκά Ευαγγελινό, καθώς και με άλλους χορογράφους, όπως τον Κωνσταντίνο Ρήγο, χόρεψε στα μπαλέτα των μεγαλύτερων Ελλήνων τραγουδιστών, ενώ συμμετείχε σε όλα τα μεγάλα μουσικά events με highlights την τελετή λήξης των Special Olympics στο Αϊντάχο των Η.Π.Α., καθώς και τις τελετές έναρξης και λήξης των Special Olympics στην Ελλάδα.
Ο χορός είναι ανδρική υπόθεση;
Θεωρώ ότι είναι και ανδρική υπόθεση. Αποτελεί προκατάληψη ότι μόνο οι γυναίκες χορεύουν, είναι μια παλιά, συντηρητική άποψη. Τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς, αυτό έχει αλλάξει.
Εσύ, πώς ξεκίνησες χορό;
Όσο κι αν σου φαίνεται απίθανο, οι γονείς μου με έγραψαν μπαλέτο, όταν ήμουν πέντε χρόνων, γιατί τους άρεσαν πολύ οι τέχνες. Έμεινα εκεί για ένα χρόνο, και σταμάτησα γιατί ασχολήθηκα με το μπάσκετ. Έπαιζα στον Ολυμπιακό μέχρι τα 18 μου, αλλά πάντα είχα τον χορό σαν χόμπι. Το πρώτο μου ερέθισμα ήταν όταν, σε ένα ταξίδι μου στο Λονδίνο, έτυχε να πάω να δω μια παράσταση χορού, η οποία με μάγεψε. Γυρνώντας πίσω, και παράλληλα με τις σπουδές μου, αποφάσισα να το ξεκινήσω, κάνοντας μαθήματα λάτιν και μοντέρνο χορό. Στην πορεία, όλο αυτό με ενθουσίασε, και βλέποντας ότι τα πήγαινα καλά και είχα κι εγώ όρεξη, ο χορός μπήκε για τα καλά στην ζωή μου, αμιγώς επαγγελματικά.
Δέχθηκες bulling ως «ένα αγόρι που κάνει μαθήματα χορού»;
Ευτυχώς, όχι. Επειδή με έβλεπαν πάντα να χορεύω, όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να ασχοληθώ επαγγελματικά. Επίσης, δεν θα έκανα ποτέ παρέα με ανθρώπους που θα έκαναν bulling – πάσης φύσεως.
Φανταζόσουν όταν ξεκινούσες μαθήματα χορού ότι θα χόρευες και στη Eurovision;
Όχι, δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Πάντα έβλεπα τη Eurovision και θαύμαζα χορευτικές δουλειές, είτε της Ελλάδος είτε ξένων αποστολών. Ωστόσο, το 2008, έφτασα πολύ κοντά στο να πάω στη Eurovision. Συμμετείχα στο χορευτικό της Καλομοίρας στο τραγούδι «Secret Combination», στον ελληνικό τελικό, με χορογράφο τη Μαρία Λυραράκη. Ενώ είχαμε κερδίσει με τη χορογραφία, τελικά άλλαξαν χορογράφο και προτίμησαν έναν άλλο, ο οποίος μου έκανε πρόταση να πάω αλλά δεν το θεώρησα σωστό να «προδώσω» τη Μαρία – κι έτσι δεν πήγα.
Ποιος είναι ο δικός σου απόηχος από τη Eurovision;
Για μένα ήταν ένα μαγικό παραμύθι, ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ να κάνω και δεν μου είχε δοθεί η δυνατότητα. Το απόλαυσα 110%! Επίσης, το ότι χόρευα σε ένα show που το έβλεπε όλη η Ευρώπη -και όχι μόνο- μου προκαλούσε μια ανατριχίλα, και πραγματικά νιώθω ευλογημένος που το έζησα.
Ο χορός, ωστόσο, έχει ημερομηνία λήξης. Τι θα ήθελες να σου φέρει το μέλλον επαγγελματικά;
Έχω ξεκινήσει να «επενδύω» στο μετά, είμαι δάσκαλος χορού και ασχολούμαι και με τις χορογραφίες. Ωστόσο, πάντα μου άρεσε η υποκριτική και έχω ήδη ξεκινήσει μαθήματα.
Στα προσωπικά σου, όταν γνωρίζεις μια κοπέλα που σου αρέσει, κάνεις εσύ το πρώτο βήμα ή περιμένεις από εκείνη να το κάνει;
Επειδή είμαι λίγο ντροπαλός, δεν βιάζομαι. Μου αρέσει να το «κτίζω».
Αυτή την περίοδο, έχεις σχέση;
Όχι, είμαι μόνος μου!
