Ο τραγουδιστής φωτογραφίζεται με τον αδελφό του και μιλάει για τη σχέση τους, για την καριέρα του, τις αποφάσεις ζωής, την οικογένεια, τον έρωτα και τις απογοητεύσεις.
Από τον Γιάννη Βίτσα
Τόσο διαφορετικοί κι όμως τόσο όμοιοι! Ο Ηλίας Βρεττός και ο Δημήτρης Καραβασίλης μπορεί να είχαν μικροί τις διαφωνίες τους, όταν όμως ο χρόνος εξισορρόπησε τις διαφορές, έγιναν ένα σώμα, μια ψυχή. Ευτυχείς για το μεγάλωμά τους μέσα σε μια συνεκτική οικογένεια, ακολούθησαν ο καθένας το δικό του δρόμο ελεύθερα και με αλληλοϋποστήριξη. Σήμερα, παρότι η χιλιομετρική απόσταση είναι μεγάλη μεταξύ τους, η αγάπη τους είναι τόσο δυνατή, που τους κάνει να αισθάνονται πιο κοντά από ποτέ. Και να τονίζουν ότι η αξία της οικογένειας είναι το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή.
Ηλία, κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης με τον Δημήτρη ήταν φανερή η αγάπη που σας συνδέει. Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Καταρχήν, θα ήθελα να πω ότι δυσκολεύτηκα πολύ να πάρω την απόφαση γι’ αυτή τη φωτογράφηση, γιατί ο αδελφός μου, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου, είναι χαμηλών τόνων. Με τον Δημήτρη, όσο διαφορετικοί είμαστε εμφανισιακά, άλλο τόσο διαφέρουμε ως προσωπικότητες. Αυτό στα παιδικά μας χρόνια δημιουργούσε μια αντιπαράθεση. Είχαμε συχνά καβγάδες και εντάσεις μεταξύ μας. Υπήρχε γενικά φασαρία. Εγώ ήμουν ο μεγάλος αδελφός, εκείνος ο μικρότερος και θα έλεγα πως ο ένας ήταν στη Δύση και ο άλλος στην Ανατολή. Όμως, υπήρχε από πίσω αληθινή αγάπη, γιατί όταν πάθαινε κάτι κάποιος από τους δυο μας, πάντοτε έτρεχε ο άλλος. Αυτές οι διαφορές μεγαλώνοντας εξομαλύνθηκαν. Δεν υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια. Αν υπολογίσουμε και το ότι ο αδελφός μου εδώ και οκτώ χρόνια ζει εκτός Ελλάδος, πρώτα στο Λονδίνο και μετά στη Βαρκελώνη, η απόσταση και το ότι δεν μπορώ να τον έχω όποτε θέλω κάνει τις στιγμές που βρισκόμαστε ακόμα πιο έντονες, γιατί λείπουμε ο ένας στον άλλο. Έχουμε τεράστια αγάπη και ενδιαφέρον αληθινό και ουσιαστικό μεταξύ μας.
Να θεωρήσω ότι κατά τα παιδικά σας χρόνια ήσουν καταπιεστικός απέναντί του; Τον ζήλευες;
Όχι. Σε καμία περίπτωση δεν ήμουν καταπιεστικός και δεν τον ζήλευα. Ήμουν η ήρεμη δύναμη της οικογένειας, ενώ ο αδελφός μου πιο ατίθασος. Συνήθως έτσι συμβαίνει μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων αδελφών. Εγώ ήμουν το παιδί για το οποίο όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο, ο Δημήτρης ήταν ο αντιδραστικός της οικογένειας, με έντονη προσωπικότητα και όχι τόσο επιμελής μαθητής. Οπότε, αυτό προκαλούσε πάντα μια σύγκριση και τότε του έβγαινε μεγαλύτερη αντίδραση.
Άρα, οι σχέσεις σας άρχισαν να εξομαλύνονται κατά τα τέλη της εφηβείας;
Αφού πέρασε κι εκείνος την εφηβεία. Εκεί άρχισε να ισορροπεί η κατάσταση. Ο καθένας είχε δομήσει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του.
Δημήτρη, εσύ τι θυμάσαι από τα παιδικά σας χρόνια;
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Με τον Ηλία ήμασταν αγαπημένοι. Ήταν, νομίζω, όπως όλες οι νορμάλ σχέσεις αδελφών. Είχαμε και τους τσακωμούς μας, αλλά η αγάπη μας πάντα υπερτερούσε.
Τι αγαπάς στον Ηλία;
Την αποφασιστικότητά του. Είναι ένας πολύ ικανός άνθρωπος, που πάντα βρίσκει τον τρόπο να κάνει το σωστό, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους ανθρώπους γύρω του.
Τα τελευταία χρόνια επέλεξες να φύγεις από την Ελλάδα, ζώντας πρώτα στο Λονδίνο και έπειτα στη Βαρκελώνη. Τι σε ώθησε να το κάνεις;
Ανέκαθεν με γοήτευε το εξωτερικό. Είχα τάσεις φυγής. Όταν τέλειωσα το στρατό, έχοντας ολοκληρώσει παράλληλα τις σπουδές Διοίκησης Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Αθηνών, αλλά και δουλέψει επί χρόνια στη νύχτα ως σερβιτόρος, αντιλήφθηκα ότι έρχεται η κρίση στη χώρα. Έτσι, πούλησα ό,τι περιουσιακό στοιχείο είχα και επένδυσα τα χρήματά μου κάνοντας ένα μάστερ στο Λονδίνο. Τόσο οι γονείς μας όσο και ο Ηλίας ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Μου είπαν: «Αν το επιθυμείς, άνοιξε τα φτερά σου». Νομίζω πως αυτά τα χρόνια απέδειξα πρώτα στον εαυτό μου και έπειτα στην οικογένειά μου ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου, σε διαφορετικές χώρες πλέον.
Είσαι υπεύθυνος των social media σε μεγάλες εταιρείες αυτοκινήτων.
Έχω περάσει από πάρα πολλά στάδια. Έχω δουλέψει σε διαφημιστικές εταιρείες στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Ισπανία. Πλέον, έχω αναλάβει την παγκόσμια καμπάνια δύο μεγάλων εταιρειών αυτοκινήτου ως social team, ως ελεύθερος επαγγελματίας από τον Ιούλιο.
Έχεις βιώσει ρατσισμό στο εξωτερικό;
Θα έλεγα περισσότερο στο Λονδίνο. Με τους Ισπανούς είμαστε στο ίδιο κλίμα: μεσογειακοί λαοί.
Ηλία, πώς αντέδρασε ο Δημήτρης όταν του είπες ότι θα γίνεις τραγουδιστής;
Τόσο ο Δημήτρης όσο και οι γονείς μας είχαν συνηθίσει να τους ζαλίζω μέσα στο σπίτι, γιατί από παιδάκι συνεχώς γρατζούνιζα μια κιθάρα και τραγουδούσα. Μάλιστα, όταν μου έκαναν παρατήρηση, τους απαντούσα με χιούμορ: «Ακούστε με τώρα που μπορείτε, γιατί αργότερα θα πληρώνετε». Όταν, λοιπόν, τους ανακοίνωσα ότι θα γίνω τραγουδιστής, ήταν κάτι παραπάνω από υποστηρικτικοί, αλλά και συγκρατημένοι. Δεν είχαν σχέση με τη μουσική και το ότι εγώ προσπαθούσα κάτι τέτοιο ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο.
Η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει μαζί;
Η πρωτοχρονιά πριν από τρία χρόνια, με όλη την οικογένεια συγκεντρωμένη. Θυμάμαι πως όταν έμπαινε ο χρόνος ήμασταν όλοι αγκαλιά και κλαίγαμε. Ήταν μια πολύ έντονη στιγμή, γιατί ο Δημήτρης μας λείπει, αλλά κι εγώ δε βλέπω συχνά τους γονείς μου, αφού ζουν εκτός Αθηνών. Είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια και το ότι, δυστυχώς, ζούμε σε απόσταση δεν είναι εύκολο. Το ότι ξαναβρεθήκαμε όλοι μαζί έπειτα από πολλά χρόνια και μάλιστα σε μία τόσο ιδιαίτερη ημέρα, ήταν συγκινητικό. Το θυμάμαι όμορφα. Οι γονείς μου τα τελευταία χρόνια μένουν στον τόπο καταγωγής της μητέρας μου, την Κύμη. Όταν ο πατέρας μου συνταξιοδοτήθηκε και ο Δημήτρης έφυγε από την Ελλάδα, αποφάσισαν να ζήσουν εκεί μόνιμα.
Ας έλθουμε στην επαγγελματική σου πορεία. Νομίζω ότι η κρίση, όχι μόνο δε σε γονάτισε, αλλά κατάφερες να προωθήσεις την καριέρα σου.
Ισχύει. Νομίζω ότι παραδοσιακά οι περίοδοι κρίσεων είναι και περίοδοι μεγάλων ευκαιριών. Όταν άρχισα να βλέπω τα σημάδια στη δουλειά μου, αποφάσισα ότι έπρεπε να κινηθώ διαφορετικά, να κάνω άλλα πράγματα. Τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια που η κρίση υπήρξε πολύ πιο έντονη στη χώρα μας, επέλεξα να φύγω από τις μεγάλες πίστες και να κάνω ένα πολύ πιο ευέλικτο πρόγραμμα, live clubbing. Με πολύ λιγότερα άτομα όργωσα την υφήλιο και όχι μόνο την Ελλάδα, άλλαξα λίγο το ρεπερτόριό μου και αυτό μου πρόσφερε πολύ δουλειά. Φέτος αισθάνθηκα ότι έκλεισε αυτός ο κύκλος και αποφάσισα να ξαναγυρίσω στις μεγάλες πίστες, αλλά και να στρέψω το ρεπερτόριό μου προς το λίγο πιο στιβαρό και λαϊκό. Χαίρομαι πολύ, γιατί η συνεργασία μας με τον Γιάννη Πλούταρχο στο «Φωταέριο» είναι εξαιρετική. Έχουμε συνέχεια, λόγω της επιτυχίας που βιώνουμε, και ευχαριστούμε τον κόσμο γι’ αυτό που γίνεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο μαγαζί.
Θα πήγαινες στη Eurovision;
Δύσκολα. Αισθάνομαι ότι είναι μακριά από εμένα ρεπερτοριακά. Υπάρχει όμως και αναξιοκρατία στο συγκεκριμένο διαγωνισμό. Πολύ περισσότερο αλληλοψηφίζονται τα συμφέροντα, ενώ τα τραγούδια παίζουν μικρότερο ρόλο. Οπότε, σ’ ένα διαγωνισμό που δεν διέπεται από αξιοκρατία, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαγωνιστείς.
Έρχομαι στην προσωπική ζωή σου. Θέλεις να κάνεις οικογένεια και παιδιά;
Θα ήθελα πολύ να δημιουργήσω οικογένεια και να κάνω παιδιά. Έχω μεγαλώσει, άλλωστε, σε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Οι γονείς μου είναι ακόμα μαζί και μακάρι να καταφέρω να δημιουργήσω κι εγώ μια οικογένεια στα πρότυπα των δικών μου.
Έφτασες ποτέ ένα βήμα πριν το γάμο;
Ναι. Έφθασα ένα-δύο βήματα πριν το γάμο. Ήταν μια σχέση που είναι γνωστή. Δε χρειάζεται να μιλήσω γι’ αυτή. Είμαι χαρούμενος που το έζησα. Από την άλλη, είμαι χαρούμενος που έγινε ό,τι έγινε. Πιστεύω πως οτιδήποτε δε συμβαίνει, καλώς δε γίνεται.
Έχεις απατήσει σύντροφό σου;
Δε νομίζω ότι υπάρχει άνδρας που δεν έχει απατήσει. Όποιος πει ότι δεν το έχει κάνει, ψεύδεται. Δεν είναι κάτι που συνηθίζω, δεν είμαι περήφανος γι’ αυτό, αλλά έχει συμβεί.
Έχεις απατηθεί;
Εννοείται. Κι αυτό έχει γίνει. Είμαι χαρούμενος για οτιδήποτε έχω ζήσει και πολύ περήφανος για τις επιλογές μου και γι’ αυτά που μου έχουν συμβεί. Μέσα από την εκάστοτε εμπειρία γίνεσαι πιο ώριμος, διαμορφώνεις πιο στιβαρή προσωπικότητα και προχωράς δυναμικά παρακάτω. Οπότε, αν πληγωθείς και πονέσεις, είναι στο χέρι σου για πόσο καιρό θα είσαι χαμηλά και πότε θα συνειδητοποιήσεις ότι όλον αυτό τον πόνο πρέπει να τον κάνεις εφόδιο, ώστε να γίνεις πιο δυνατός. Προσωπικά, πάντα έπειτα από ένα δυνατό χαστούκι, όχι μόνο ερωτικά αλλά γενικότερα στη ζωή μου, μου συμβαίνουν ωραία πράγματα. Σφίγγω τα δόντια, πεισμώνω και πηγαίνουν όλα πολύ καλύτερα από πριν.
Έχεις πάθει κατάθλιψη από έρωτα;
Δε νομίζω. Είναι πολύ βαριά λέξη. Έχω συναναστραφεί ανθρώπους που έχουν κατάθλιψη. Έχω υπάρξει και με γυναίκα που είχε καταθλιπτικές συμπεριφορές, το έχω ζήσει έντονα και δεν μπορώ να πω ότι έχω βουτήξει τόσο βαθιά στη μελαγχολία. Έχω πονέσει, έχω κλάψει, έχω κάνει ό,τι κάνει ένας άνθρωπος που πονάει, έχω παρακαλέσει, έχω πέσει στα πατώματα, έχω πιει, αλλά δεν έφθασα ποτέ στην κατάθλιψη.
Τι λείπει από τη ζωή σου σήμερα;
Ο ελεύθερος χρόνος, ο αδελφός μου, το πτυχίο μου. Μετά από δέκα χρόνια αποφάσισα να επιστρέψω στην ΑΣΟΕ. Είμαι δεκαεπτά χρόνια φοιτητής. Έπειτα από δέκα χρόνια που είχα να πάω στο πανεπιστήμιο, φέτος κάνω μια φιλότιμη προσπάθεια, έχοντας περισσότερο χρόνο για διάβασμα. Έχω δώσει ήδη τέσσερα μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου. Θεωρώ ότι τα έχω περάσει και απομένουν τέσσερα για να πάρω το πτυχίο μου.
Επιμέλεια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Grooming: Παναγιώτης Καρακάσης
Ευχαριστούμε την εταιρεία Erato-Yacht, στη Μαρίνα Αλίμου, τηλ. 6970042553, www.erato-yacht.com, για την ευγενική φιλοξενία.
