Η Στάλω είναι από τις γυναίκες που σε κερδίζουν από το πρώτο λεπτό. Αυθόρμητη, αφοπλιστική και με σαρκαστική διάθεση, η πιο εκκεντρική τραγουδίστρια του φετινού «The Voice» μιλά για τη ζωή της, την εμπειρία της στο talent show και όλα όσα συνθέτουν την πολυδιάστατη προσωπικότητά της.
Του Παντελή Παναγιώτου
Παρά τη μικρή διάρκεια της πορείας σου στο «The Voice», τι θεωρείς ότι έχεις εισπράξει από αυτή τη συμμετοχή;
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, που σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη. Πέρα από την έκβαση του παιχνιδιού και τη σύντομη παραμονή μου στο «The Voice», είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την κριτική επιτροπή που αποτελείται από τέσσερις ξεχωριστές προσωπικότητες, τι οποίες θαυμάζω. Φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη μεγαλύτερή μου αδυναμία, τον Γιώργο Καπουτζίδη. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που γνώρισα όλους αυτούς τους ανθρώπους και φυσικά τους συμπαίκτες μου, με τους οποίους γίναμε πολύ καλοί φίλοι.
Ποια από όλες τις στιγμές που έζησες, ξεχωρίζεις;
Θα κρατούσα την πρώτη μου οντισιόν. Την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή και βίωσα όλη αυτή την υπέροχη εμπειρία και την αδρεναλίνη. Ήταν μια όμορφη διαδικασία, που μόνο θετικά συναισθήματα άφησε στο πέρασμά της.
Στεναχωρήθηκες που δεν σου δόθηκε η ευκαιρία να εμφανιστείς, τουλάχιστον, σε ένα από τα live;
Και ποιος δεν θα το ήθελε αυτό; Από την άλλη, όμως, δεν τα έβαψα μαύρα. Από τη στιγμή που αποφάσισα να δηλώσω συμμετοχή στο συγκεκριμένο παιχνίδι, είχα στο μυαλό μου όλα τα ενδεχόμενα. Ένα παιχνίδι είναι. Πιστεύω, όμως, πως αν περνούσα στα live, θα είχα μια πολύ καλή πορεία.
Πώς γίνεται να είσαι πάντα τόσο χαμογελαστή και μες την τρελή χαρά;
Ξέρεις κάτι; Είμαι της άποψης πως όταν σκεφτόμαστε αρνητικά, μόνο άσχημα μπορούμε να εισπράξουμε. Γενικά, δεν μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να γκρινιάζουν γι’ αυτά που δεν έχουν στη ζωή τους. Έτσι έχω μάθει να βλέπω τα πράγματα κι αυτός είναι και ο λόγος που κάθε πρωί ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτά που έχω και δεν μιζεριάζω γι’ αυτά που μου λείπουν.
Και από πού πηγάζει όλη αυτή η θετική ενέργεια;
Το χιούμορ είναι το Α και το Ω στη ζωή μου. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να κάνω τις πλάκες μου και να αυτοσαρκάζομαι. Βέβαια, οι φίλοι και οι άνθρωποι που με ξέρουν με έχουν δει και από τις δυο πλευρές. Μπορεί τη μια μέρα να είμαι μες την τρελή χαρά και την επόμενη να βρίσκομαι στα πατώματα και να μη θέλω να βγω από το σπίτι. Είμαι άνθρωπος των άκρων. Με χαρακτηρίζουν ψυχή της παρέας και drama queen μαζί. Εξαρτάται, πάντα, σε ποια φάση θα με πετύχεις.
Τι μπορεί να σε βγάλει εκτός εαυτού;
Σιχαίνομαι κάθε είδους ρατσιστικής συμπεριφοράς. Δεν δέχομαι κανένας να κρίνει τον άλλο από την εξωτερική του εμφάνιση. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται και να είναι ο εαυτός του, χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθεί σε κανένα.
Υπήρξαν περιπτώσεις που η υπερβολή στον χαρακτήρα ή στην εξωτερική σου εμφάνιση, σου στοίχισε;
Ζούμε σε μια χώρα που η εξωτερική εμφάνιση κατακρίνεται, είτε γιατί δεν συμβαδίζει με τα δεδομένα της Κύπρου ή απλά γιατί κάποιοι αρέσκονται στο να κρίνουν. Έχει τύχει πολλές φορές η έντονη προσωπικότητα και η εξωτερική μου εμφάνιση να μην αρέσει. Δυστυχώς, ο κόσμος δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα το διαφορετικό.
Μπήκες ποτέ στη διαδικασία να μετριάσεις αυτή την «υπερβολή», ώστε να γίνεις αρεστή σε κάποιους;
Η αλήθεια είναι ότι το προσπαθώ. Θα συμβιβαζόμουν μόνο εάν ήξερα πως η κατάσταση θα ήταν τέτοια που δεν θα είχε αρνητικές επιπτώσεις σε μένα. Δεν θα χαλούσα ποτέ την ψυχή μου, όχι μόνο για την καριέρα αλλά για τον οποιοδήποτε λόγο.
Ως παιδί, ήσουν το ίδιο δυναμική και εξωστρεφής;
Είχα περάσει ένα μεταβατικό στάδιο. Στο Δημοτικό ήμουν πολύ κλειστός χαρακτήρας. Πολύ ήσυχη και ντροπαλή. Στο γυμνάσιο ξεκίνησα να ανοίγομαι κάπως και μέχρι να μπω στο Λύκειο ήμουν αυτό που βλέπεις σήμερα (γελάμε).
Εννοείς, ήσουν από τα κορίτσια που έκαναν τις εφηβικές τρέλες χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και κανένα;
Ήμουν ένα αντιδραστικό παιδί. Αυτός ήταν και ο λόγος που είχαμε ομηρικούς καυγάδες με τους γονείς μου. Έκανα πολλές ζαβολιές στο σχολείο και δεν υπολόγιζα κανένα. Αισθανόμουν ότι δεν μπορεί να με κρίνει ένας καθηγητής. Γελάω πολύ καμιά φορά που τα θυμάμαι. Όμως, δεν μετανιώνω για τίποτα. Ήταν μια φάση της ηλικίας που, λίγο-πολύ, όλοι την περνάμε.
Θυμάσαι ποια ήταν η μεγαλύτερη τρέλα που έκανες στο σχολείο;
Όταν είχα πετάξει τη βαλίτσα του καθηγητή μου από τον τρίτο όροφο. Βέβαια, το μετάνιωσα μετά, αλλά κι αυτός ήταν πολύ άδικος μαζί μου. Γενικά, ήμουν πολύ αντιδραστική. Από το πρώτο λεπτό που έμπαινα στην τάξη, μιλούσα ασταμάτητα. Ήμουν ένα υπερκινητικό παιδί.
Να υποθέσω, ότι από τότε ξεκίνησες να πειραματίζεσαι και με την εμφάνισή σου;
Πέρασα από όλα τα στάδια μεγαλώνοντας. Μπορώ να σου πω, μάλιστα ότι σήμερα, στα 36 μου, αυτό το look που έχω είναι στα πλαίσια του normal για τα δικά μου δεδομένα. Πιστεύω ότι η εξωτερική εμφάνιση αντικατοπτρίζει και το μέσα μας. Τη δεδομένη στιγμή ένιωθα ότι ήθελα να το κάνω. Αν δεν ζούσα στην Κύπρο, βέβαια, θα έκανα ακόμα πιο εκκεντρικές αλλαγές.
Μετά τη συμμετοχή σου στο «The Voice», ο κόσμος σε αναγνωρίζει; Σε πλησιάζει για να σου μιλήσει και να φωτογραφηθεί μαζί σου;
Ναι. Συναντώ καθημερινά κόσμο και η αλήθεια είναι ότι μου δίνει πολύ θετική ενέργεια όλη αυτή η αγάπη που εισπράττω. Ακόμα και στα social media, λαμβάνω πολλά μηνύματα υποστήριξης και γενικά γίνεται ένας βομβαρδισμός από παντού. Όμως, είναι όμορφο.
Ιδανικά, τι θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον; Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς σοβαρά με το τραγούδι;
Η αλήθεια είναι πως είχα δύο σημαντικές προτάσεις από στιχουργούς κι αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να πάω στην Αθήνα. Πιστεύω πως θα με βοηθούσε αν ξεκινούσα με ένα καλό τραγούδι και καταξιωμένους συντελεστές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη κίνηση, τουλάχιστον, τώρα που βρίσκομαι στις αρχές. Για το τι θα συμβεί στη συνέχεια, δεν ξέρω. Όμως, θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία για συνεργασίες σε μικρά μαγαζιά και μουσικές σκηνές.
Είσαι έτοιμη να θυσιάσεις πράγματα προκειμένου να κυνηγήσεις το όνειρό σου;
Φυσικά. Άλλωστε, με στηρίζουν και οι δικοί μου ανθρώποι. Ο σύζυγός μου είναι συνέχεια δίπλα μου. Το ίδιο και η οικογένεια μου και νομίζω ότι, χωρίς αυτούς δεν θα έκανα τίποτα. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι μετά το τέλος ενός talent show είναι που νομίζουν ότι οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα από μόνες τους. Αυτό είναι λάθος. Για να πετύχεις κάτι, πρέπει να το κυνηγήσεις. Από τη στιγμή, λοιπόν, που μου ανοίχτηκαν κάποιες πόρτες μετά το «The Voice», δεν έχω παρά να το εκμεταλλευτώ.
Αντιλαμβάνομαι πως είσαι επικεντρωμένη στην καριέρα σου. Το ενδεχόμενο να αποκτήσεις κάποια στιγμή ένα παιδί, δεν υπάρχει στο μυαλό σου;
Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω τα δικά μου παιδιά, παρόλο που ακόμα και το σκυλάκι μου, το θεωρώ παιδί μου. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να γίνω παραδοσιακή μάνα, όμως, θα προσπαθήσω να τους δώσω πολλή αγάπη και γερές βάσεις.
Σε τρομάζει η ευθύνη ενός παιδιού;
Όχι. Μάλιστα, οι άνθρωποι που έχουμε κατοικίδια, είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε περισσότερο το αίσθημα της ευθύνης. Οπότε, δεν υπάρχει λόγος να με φοβίζει κάτι τέτοιο.
Τι εντύπωση θα ήθελες να έχει ο κόσμος για σένα, Στάλω;
Αντιλαμβάνομαι πως δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους. Θα ήθελα, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι να έχουν θετική εντύπωση για το άτομό μου. Αλλά, αυτό που θα ήθελα περισσότερο είναι να μπορώ να κάνω τον κόσμο να χαμογελά.
